Πώς ο Ερντογάν Σκότωσε την Ανερχόμενη Σκηνή Ηλεκτρονικής Μουσικής της Τουρκίας

Το 2014 έμενα στην Κωνσταντινούπολη. Περίπου για έναν χρόνο κυκλοφόρησα στη νύχτα μιας πρωτεύουσας η οποία εξελισσόταν με αργούς ρυθμούς σε μια λαϊκίστικη μουσουλμανική χώρα. Παράλληλα με όσα γίνονταν στον πυρήνα της εξουσίας όμως, γεννιόταν και κάτι άλλο: Η σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής στην Τουρκία, το soundtrack των ακολασιών μιας γενιάς που μεγάλωνε χορεύοντας.

Έφυγα ακριβώς έναν χρόνο πριν από το πραξικόπημα που βύθισε το άλλοτε ημικοσμικό έθνος στον φονταμενταλισμό και τη μισαλλοδοξία. Έκτοτε, ο Erdoğan και οι μαριονέτες του έχουν ρίξει στη φυλακή περισσότερους από 50.000 γκιουλενιστές και πάνω από 150 δημοσιογράφους. Η δίψα της τουρκικής κυβέρνησης για αίμα γκιουλενιστών και Κούρδων είναι άσβεστη και η λαϊκίστικη, θρησκευτική προπαγάνδα του Erdoğan, σε συνδυασμό με τις τακτικές τρομοκρατικές επιθέσεις σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα, έχουν, εύλογα, αλλάξει τη διάθεση της χώρας.

Διαβάστε ακόμα: Ένας από τους Τελευταίους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης Μιλάει για την Πόλη που Αγάπησε και Τώρα Έχει Χαθεί

Πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος, είχε προηγηθεί πληθώρα περιστατικών που είχαν ρίξει το ηθικό του κόσμου. Αμφιλεγόμενοι νόμοι που επηρέασαν την κουλτούρα, όπως ο «νόμος του κολάν», ο οποίος απαγορεύει στις γυναίκες να φοράνε κολάν επί σκηνής σε παραστάσεις και η λογοκρισία περιεχομένου που θεωρείται «ακατάλληλο για τη νεολαία», οδήγησαν σε κοινωνικές ρήξεις. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι διαδηλώσεις «Μην ασχολείσαι με τα ρούχα μου», τις οποίες πυροδότησε σειρά επιθέσεων που δέχτηκαν γυναίκες, επειδή φορούσαν σορτσάκια.

Ένα ακόμη σοκαριστικό περιστατικό, το οποίο σημειώθηκε έναν μήνα πριν από το πραξικόπημα, αφορούσε τη συγκέντρωση κόσμου σε ένα δισκοπωλείο της Κωνσταντινούπολης, όπου είχε οργανωθεί event, για να ακούσουν το καινούργιο άλμπουμ των Radiohead και να πιούν μπίρες. Οι παρευρισκόμενοι δέχτηκαν επίθεση από ομάδα θρησκόληπτων, επειδή ήταν Ραμαζάνι και ο κόσμος έπινε. Για να καταλάβω καλύτερα πώς έχει επηρεαστεί από τις πολιτικές αναταραχές η νυχτερινή ζωή που τόσο αγαπούσα στη χώρα, μίλησα με μια DJ, την Ece Özel, για το πώς έχει αλλάξει η σκηνή στην πανέμορφη, αλλά βασανισμένη πόλη της Κωνσταντινούπολης.

Πώς έχει αλλάξει η νυχτερινή ζωή στην Κωνσταντινούπολη, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016; Τι γίνεται στην υπόλοιπη Τουρκία; Έχει υπάρξει αλλαγή στη διάθεση του κόσμου;
Έχει αλλάξει τελείως, όμως αυτή η αλλαγή είχε ξεκινήσει πολύ πριν από την απόπειρα πραξικοπήματος. Μετά το πραξικόπημα, επικράτησε απόλυτη ησυχία για μήνες – ήταν αδύνατον να την αγνοήσεις. Ύστερα, έγινε η επίθεση την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο κλαμπ Reina. Νομίζω ότι, μετά από αυτό, έπεσε σε όλους το ηθικό και απογοητεύτηκαν. Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για νυχτερινή ζωή, αυτήν τη στιγμή. Εκτός από τη νυχτερινή ζωή, η διάθεση του κόσμου έχει αλλάξει αισθητά. Δεν νομίζω ότι είναι προτεραιότητα του κόσμου να βγει έξω και να περάσει καλά. Περνάμε μια κρίση, για την οποία δεν μιλάμε ανοιχτά.

Το MiniMuzikhol και το Wake Up Call ήταν σημαντικοί χώροι για την ηλεκτρονική σκηνή της Κωνσταντινούπολης, έχουν κλείσει; Έχουν ανοίξει άλλα μαγαζιά;
Το Mini είναι ακόμη ανοιχτό και έχει κάνει ανακαίνιση. Το WUC έκλεισε πριν από δυο χρόνια για άλλους λόγους. Μετά από αυτό, οι ιδιοκτήτες άνοιξαν το Suma Beach, το οποίο λειτουργεί ακόμη, όμως δυσκολεύονται πολύ τα τελευταία χρόνια. Ειδικά η περσινή χρονιά ήταν πολύ δύσκολη για όλους. Υπάρχουν και κάποια καινούργια μαγαζιά και πρέπει να πω ότι το vibe φαίνεται να αλλάζει προς το καλυτερο. Πρόσφατα, έγινε η έναρξη της νέας σεζόν. Πολλά μέρη, όπως το Babylon, το Garaj Istanbul, το IKSV Salon κτλ – σημαντικοί χώροι της Κωνσταντινούπολης, είχαν εγκαίνια. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό, ειδικά γύρω από την πλατεία Ταξίμ – η περιοχή είναι σχεδόν αγνώριστη. Νομίζω ότι όλοι νιώθουν πιο χαλαροί και πιο επικεντρωμένοι αυτήν τη στιγμή. Επίσης, η περιοχή Καντίκιοϊ (σ.σ. στην ασιατική πλευρά, η αρχαία Χαλκηδόνα) ανέβηκε πολύ πέρυσι. Μαγαζιά, όπως το Arkaoda και το Zor… Ίσως αυτό να έγινε, επειδή άλλαξε η Ταξίμ, όμως εξακολουθούσε να υπάρχει ωραίο και χαλαρό vibe τότε.

Πώς έχει επηρεάσει ο «νυχτερινός τουρισμός» την Τουρκία; Έρχονται ακόμη DJ από την Ευρώπη, για να παίξουν σε πάρτι; Οι μουσικοί φοβούνται περισσότερο να παίξουν στην Τουρκία;
Πέρυσι έγιναν λιγότερα event σε όλους τους τομείς της ψυχαγωγίας. Ναι, εξακολουθούν να παίζουν DJ και μπάντες από όλον τον κόσμο, όμως κάποιοι πράγματι φοβούνται να έρθουν. Ορισμένοι καλλιτέχνες ακύρωσαν τις συναυλίες τους, λόγω των επιθέσεων και κάποιοι ήρθαν να παίξουν, για να μας στηρίξουν. Ένας άλλος λόγος που τα event έχουν μειωθεί, είναι επειδή τα κονδύλια για την ψυχαγωγία είναι λιγότερα και είναι σχεδόν αδύνατον να διοργανωθούν πάρτι χωρίς σπόνσορες. Επίσης, δεν νομίζω ότι η Κωνσταντινούπολη είναι ο νούμερο ένα προορισμός για κάποιον από την Ευρώπη σήμερα.

Πώς έχει αλλάξει η ίδια η μουσική; Εξελίσσεται;
Η ηλεκτρονική μουσική σήμερα είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Σίγουρα δεν μιλάμε για πλήθη που ακούν φανατικά dance μουσική και είναι ταγμένοι σ’ αυτή. Υπάρχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων, όμως δεν είναι κακό αυτό. Βέβαια, αυτό το είδος μουσικής, δεν ξεκίνησε από εδώ, είναι εισαγόμενο και ίσως αυτός είναι ο λόγος που έπεσε η δημοτικότητά του τόσο εύκολα. Από την άλλη όμως, υπάρχει μια μικρή άνοδος στην πειραματική ηλεκτρονική μουσική και κάποιοι ήχοι της οδηγούν στη χορευτική μουσική - και εμένα μου κάνει εντύπωση. Για να ανέβει και πάλι η ηλεκτρονική μουσική σκηνή, χρειάζεται έναν λόγο και έναν δικό της ήχο.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες ταράτσες κλείνουν, ώστε να περιοριστεί η πώληση αλκοόλ μέσα στα μπαρ και τα εστιατόρια;
Πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν στην Ταξίμ επειδή δεν υπήρχε δουλειά. Δεν αναφέρομαι μόνο σε κλαμπ και μπαρ… Βιβλιοπωλεία, εστιατόρια, καταστήματα με ρούχα, δισκάδικα… Παλιά ο κόσμος έπινε έξω στον δρόμο. Θυμάμαι ότι δεν μας ενδιέφερε να πάμε σε κλαμπ, όταν ήμασταν έφηβοι. Ήταν πιο ωραία στους δρόμους. Τώρα, δεν είμαι σίγουρος αν συνεχίζεται αυτό.

Πώς βλέπεις την Τουρκία και την πολιτιστική της σκηνή τα επόμενα χρόνια;
Νομίζω ότι η Τουρκία είναι σε φάση εξέλιξης. Αυτή η κατάσταση μπορεί να μας οδηγήσει είτε σε κάτι πολύ καλό, είτε σε κάτι πολύ κακό. Δεν είμαι σίγουρος. Ένα από τα βασικά μας προβλήματα είναι η δυσκολία να μείνουμε ενωμένοι και να δημιουργήσουμε κάτι όλοι μαζί. Πρέπει να μάθουμε να το κάνουμε αυτό, χωρίς να έχουμε τα υλικά αγαθά κατά νου. Βλέπω πολλούς ανθρώπους που έχουν πάθος με αυτό που κάνουν, όμως δεν μπορούν να βρουν μια θέση μέσα σε αυτό το χάος.

Το Pride έχει επίσης απαγορευτεί από τις Αρχές τα τελευταία δύο χρόνια. Η γκέι κοινότητα δέχεται και αυτή διώξεις;
Όλοι είναι πολύ εσωστρεφείς και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα εξαρχής δεχόταν πάρα πολλές επιθέσεις, ούτως ή άλλως και γίνονταν αδικίες εις βάρος της. Τίποτα δεν είναι εύκολο για κανέναν αυτήν τη στιγμή.

Έχουν γίνει διαμαρτυρίες από γυναικείες οργανώσεις, τα μέλη των οποίων λένε ότι παρενοχλούνται, επειδή φοράνε σορτσάκια. Δημιούργησαν το κίνημα «Μην ασχολείσαι με τα ρούχα μου», στον απόηχο πολλών περιστατικών όπου γυναίκες δέχθηκαν επιθέσεις, επειδή φορούσαν σορτσάκια. Μπορεί να μας πεις την άποψή σου για αυτά τα περιστατικά;
Αυτό ήταν πάντα ένα ζήτημα εδώ – το πώς ντύνονται οι άλλοι και πώς ντύνονται οι γυναίκες. Ακόμη και αν είσαι άνδρας και διαφέρεις λίγο από τους υπόλοιπους, αυτό είναι θέμα συζήτησης στη γειτονιά σου. Ίσως όχι τόσο στην Κωνσταντινούπολη, όμως πέρα από αυτό, κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να επιτεθούν σε κάποιον που κατά τη γνώμη τους κάνει κάτι απρεπές.

Έχεις γνωστούς –φίλους ή καλλιτέχνες– που προσπαθούν να φύγουν από την Τουρκία; Εσύ σκέφτεσαι να φύγεις;
Πολλοί έχουν ήδη φύγει, ειδικά από την Κωνσταντινούπολη. Εγώ δεν θέλω να φύγω, μου αρέσει πολύ εδώ, όμως νιώθω ότι είμαι αναγκασμένος να το κάνω.

Περισσότερα από το VICE

Άνθρωποι που Έχουν Κάνει Πάρα Πολύ Σεξ Μιλούν για το πώς Είναι να Κάνεις Πάρα Πολύ Σεξ

Εννέα Χρόνια Μετά τη Δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Τίποτα Δεν Είναι Αυτονόητο

Κάπως Έτσι (Φρίκη) Είναι να Γυρίζεις στα 40 σου στο Πατρικό σου