Το Varanasi είναι η πιο ιερή ινδουιστική πόλη και το πνευματικό σπίτι των σάντους ή ιερών ανδρών της Ινδίας. Ο Ινδουισμός τους τιμά ως εκπροσώπους των θεών και μερικές φορές λατρεύονται και ως θεοί οι ίδιοι. Είναι ασκητές και περιηγητές, ενώ συχνά παρουσιάζονται ως απομονωμένοι, αξιοπρεπείς, ανιδιοτελείς άνθρωποι τους οποίους σέβονται για την αγιότητα τους και τους φοβούνται για τις κατάρες τους.
Αυτά τα πορτρέτα δείχνουν τους αληθινούς άνδρες πίσω από τους ιερούς τίτλους. Σε ένα κόσμο που σέβεται την αγιότητα και τη φοβάται συγχρόνως, αυτές οι εικόνες επιχειρούν να εκφράσουν την αυθεντικότητα των σάντους ως ανθρώπινα όντα. Πρόκειται για πορτρέτα, απλά και απρόσωπα, όπως ίσως βλέπουν οι σάντους τον εαυτό τους: μόνο με τον πνευματισμό τους, και πέρα από κάθε κοσμικό πλαίσιο. Συλλογιζόμενη τις εκφράσεις τους, αναρωτιέμαι εάν οι σαφείς αλήθειες των ανθρώπινων προσώπων τους προδίδουν το είδος του θρησκευτικού διαχωρισμού από την κοσμικότητα για το οποίο παλεύουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αυστηρότητα της πρακτικής της πνευματικότητας -ένα αυστηρό καθεστώς προσευχής μάντρα, λατρευτικές τελετές και προσωπικοί όρκοι και μια σειρά φαινομενικά αυθαίρετων αυτοεπιβαλλόμενων σωματικών δοκιμασιών –θέτει υπό δοκιμασία τα όρια της ανθρώπινης υπόστασης των σάντους. Φιλοδοξώντας να επιτύχουν το πνευματικό διαχωρισμό από τον κόσμο, έχουν απελευθερωθεί από τις ανθρώπινες εξαρτήσεις και τις συνηθισμένες πολυτέλειες. Ενώ οι ξένοι ίσως δεν γνωρίζουν την ύπαρξη του διαφορετικού, αγνού και ιερού πνευματικού επιπέδου ενός σάντου, η ταύτιση με την ανθρώπινη θέληση που απαιτείται για μια τέτοια ριζοσπαστική δέσμευση κάνει την έργο τους να φαίνεται απλοϊκό στο πρόσωπο της ανεξιχνίαστης πολυπλοκότητας. Πρέπει να αναρωτηθούμε εάν αυτός είναι ένας τρόπος να ζει κανείς ή είναι λαιφστάιλ.
Η συναισθηματική επιδίωξη μου να κατανοήσω τα ανθρώπινα όντα πίσω από τους σάντους ήταν απογοητευτική και συγχρόνως περίεργα εθιστική. Αναρωτιέμαι εάν οι κουραστικές και ενοχλητικές υποχρεώσεις που επιλέγουν στην πνευματική πορεία τους μπορούν να ισορροπηθούν από τους άφθονους επαίνους και το σεβασμό που τους αποδίδεται, εάν υπάρχει μια τέτοια ισορροπεί. Το επιτυχές ταξίδι μέχρι τον πνευματικό διαχωρισμό από τον κόσμο αναγκάζει αυτά τα άτομα να υιοθετήσουν ένα πολύ δημόσιο τρόπος ζωής που εξαρτάται από το σεβασμό, τη γενναιοδωρία και μερικές φορές τον φόβο των άλλων.
Τόσο αφιερωμένοι που είναι στην προσωπική τους ολοκλήρωση, άραγε αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους ανεξάρτητα από τους άλλους; Είναι δυνατό να υπάρχεις ως ελεύθερος άνθρωπος, να ζεις ως αδέσμευτος άνθρωπος στο «περιθώριο της κοινωνίας» όταν είσαι στο κέντρο της; Η αυστηρότητα και η πειθαρχία στην οργάνωση της ζωής των σάντους τους προδίδει ή παίρνουν δύναμη από αυτή; Η πιστή σε απομακρύνει από τον κόσμο ή σε τοποθετεί στην καρδιά του;Η Lynzy Billing είναι φωτογράφος με έδρα το Λονδίνο.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
