Περάσαμε μια Κυριακή στην Πρώτη Heavy Metal Χριστιανική Εκκλησία

H πινακίδα έξω από το κτίριο λέει πως «Κάθε Άγιος έχει ένα Παρελθόν, Κάθε Διάβολος έχει ένα Μέλλον». Άρα έχω φτάσει στο σωστό μέρος. Παρκάρω δίπλα σε ένα τσούρμο από μοτοσικλέτες και φορτηγάκια, αλλά αυτό που δεσπόζει είναι ένα λεωφορείο που γράφει «The First Heavy Metal Church» (Η Πρώτη Heavy Metal Εκκλησία). Με την ίδια γραμματοσειρά που χρησιμοποιούν οι Iron Maiden.

O υπερενθουσιώδης τύπος στην πόρτα με υποδέχεται με μια κραυγή, πριν μου πει ένα βροντερό «καλώς όρισες στην Heavy Metal Church αδερφέ μου!» και μου προσφέρει ένα fist-bump.

Του απαντάω με μια εξίσου ενθουσιασμένη κραυγή. Φοράω μια επιλογή ρούχων που ελπίζω ότι θα μου επιτρέψει να ταιριάξω εδώ. Μια μπλούζα με μια μεγάλη νεκροκεφαλή και μια ροκ μπαντάνα. Για καλή μου τύχη, έχω πετύχει διάνα, καθώς βρίσκομαι μέσα σε μια θάλασσα από μηχανόβιους με τατουάζ. Είμαστε όλοι μαζεμένοι εδώ για να δοξάσουμε τον Χριστό με heavy metal στην πρώτη Χριστιανική Heavy Metal εκκλησία, στο Dayton του Ohio.

H εκκλησία ιδρύθηκε πριν από 3,5 χρόνια από τον Πάστορα Brian Smith, έναν heavy metal μουσικό που είχε χάσει την επαφή του και την πίστη του για τον Χριστιανισμό που γνώρισε στα νιάτα του. «Πήγαινα στην εκκλησία κάθε Κυριακή, όπου μου έλεγαν πως θα πάω στην κόλαση επειδή φορούσα σορτς ή επειδή άκουγα άλλη μουσική πέρα από χριστιανικούς ύμνους», είπε σε μια πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη.

Έφυγε λοιπόν από εκείνη την εκκλησία, αγόρασε ένα φτηνό ηχοσύστημα και άρχισε τις εβδομαδιαίες λειτουργίες της εκκλησίας του, στην πίσω αίθουσα ενός μπαρ στο οποίο έπαιζε με την μέταλ μπάντα του. Ο χώρος βρισκόταν απέναντι από ένα στριπτιτζάδικο.

«Πήγαινε στα πέρατα της Γης και βάπτισε όλους τους ανθρώπους εις το όνομα του Αγίου Πνεύματος», μου λέει ο Πάστορας Brian. «Που καλύτερα για να κάνεις κάτι τέτοιο από ένα μπαρ;».

Καθώς η εκκλησία γινόταν όλο και πιο γνωστή, ο Πάστορας Brian μετακίνησε τις λειτουργίες του σε ένα μηχανόβιο μπαρ, το Jackass Flats και σύντομα η δημοτικότητα της νέας του ασχολίας έγινε τόση που έστησε Κυριακάτικες λειτουργίες τόσο στο Dayton όσο και στο Greenville του Ohio, μέσα στην αίθουσα συγκεντρώσεων ενός δημοτικού σχολείου και με μια διαφορετική μπάντα να παίζει ζωντανά κάθε εβδομάδα.

Το μέρος «ροκάρει» για τον Χριστό, αλλά σύμφωνα με τον Πάστορα Brian η ονομασία έχει διπλή σημασία μιας και αναφέρεται επίσης και στην «μεταλλική πανοπλία του Θεού», ενώ σε αντίθεση με άλλες εκκλησίες, τονίζει ότι αυτός ο ιερός οίκος είναι ανοιχτός προς όλους, κάτι άλλωστε που φαίνεται και από αυτά που αναγράφονται στον ιστότοπό της:

«Ετούτη η εκκλησία είναι για ανθρώπους που δεν αισθάνονται ιδιαίτερα άνετα σε μια πιο παραδοσιακή εκκλησία», λέει ο Πάστορας Brian, κοιτάζοντας γύρω του και αντικρίζοντας πιστούς με piercing και τατουάζ. «Ο περισσότερος κόσμος θέλει τον Θεό στην ζωή του, αλλά πιστεύουν πως πρέπει να αλλάξουν, να "καθαρίσουν" πριν γίνουν δεκτοί από τον Κύριο. Καθαρίζεται κανείς πριν μπει στο ντους; Όχι. Ο Θεός σε θέλει όπως είσαι αυτήν την στιγμή που μιλάμε».

Οι λειτουργίες ξεκινούν το μεσημέρι. Δεν ξέρω πόσοι κατέφτασαν στην εκκλησία με hangover, αλλά σίγουρα υπήρχε ένας. Εγώ. Αφού ανταλλάσσω ένα fist-bump με έναν μηχανόβιο, πιάνω στα χέρια μου το πρόγραμμα της εκκλησίας το οποίος έχει στο εξώφυλλό του τον Ιησού καβάλα σε μια Harley.

«Εδώ συναντάς το πώς πρέπει κανονικά να είναι το σώμα του Χριστού, το σύνολο των πιστών του», αναφέρει σχετικά με τον κόσμο της εκκλησίας ο Brian. Αν τους κοιτάξεις κάπως, οι μαλλιάδες, μουσάτοι μηχανόβιοι μοιάζουν πραγματικά με βιβλικούς χαρακτήρες. Στην αίθουσα συγκεντρώσεων είναι μαζεμένα γύρω στα 300 άτομα. Μηχανόβιοι και τα κορίτσια τους, αλλά και κανονικοί άνθρωποι και παιδιά. Υπάρχει πολύς κόσμος που φοράει και τα μπλουζάκια της εκκλησίας, τα οποία πωλούνται στο πίσω μέρος της αίθουσας.

«Σήμερα, εδώ, θα θεραπευτούμε, θα σωθούμε, θα μετανοήσουμε, θα απελευθερωθούμε», λέει ο βοηθός του Brian, ο Πάστορας Ron, στο ακροατήριο. Είναι ένας μουσάτος τύπος που αν έπαιζε σε κάποια ταινία με μηχανόβιους θα τον έλεγαν Tiny, ή κάπως έτσι.

Το πλήθος του απαντάει με μια κραυγή ενθουσιασμού.

Εκείνη την στιγμή ξεκινάει να παίζει μουσική η μπάντα. Σκληρό μέταλ, για την ακρίβεια, αλλά με στίχους για τον Κύριο: «Πιστεύω/ τι λες κι εσύ/ Πιστεύω/ Είναι αλήθεια/ Πιστεύω σε ΑΥΤΟΝ!».

Έχουμε χαθεί στο head banging.

Όταν τελειώνει η πρώτη «πράξη» της λειτουργίας, ο Πάστορας Brian ανεβαίνει στον μαύρο άμβωνα, ο οποίος φέρει έναν μεγάλο, κατακόκκινο και μεταλάδικο σταυρό. Ο αυτοαποκαλούμενος «Επαναστάτης για τον Κύριο» κάνει μια αναφορά στον Angus Young και τον συνδέει με τον κιθαρίστα που μόλις έπαιξε, ενώ συνέχεια ενημερώνει το κοινό ότι η εκκλησία φτιάχνει την δική της μπάντα και ψάχνει ντράμερ.

Έπειτα περνάει στα ουσιαστικά: «Την περασμένη Κυριακή, τέσσερις νέοι άνθρωποι δέχτηκαν τον Χριστό για πρώτη φορά στην ζωή τους. Είχαμε τριακόσιες βαπτίσεις σε επτά μήνες. Υπάρχουν εκκλησίες που δεν κάνουν τόσες βαπτίσεις σε μια δεκαετία. Δεν είναι φοβερό αυτό; Ο Θεός ροκάρει!».

Το κοινό απαντάει με μια ενθουσιώδη κραυγή και τους ακολουθώ αν και με ξεφεύγουν κάτι devil's horns.

«Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν την εκκλησία με εκπληκτικούς τρόπους και αυτό έχει τρελάνει τον Σατανά!»

Μετά αρχίζουμε να ροκάρουμε και πάλι. Κι άλλο μέταλ. Κι άλλο head banging. Αν η μουσική γκόσπελ είναι το βασικό στοιχείο στις εκκλησίες του Νότου, τότε το heavy metal παίζει τον ίδιο ρόλο εδώ, στο Ohio.

O Πάστορας Brian πιστεύει πως θα μπορούσε να υπάρχει μια χέβι μέταλ εκκλησία όπως αυτή σε κάθε μεγάλη πόλη, αν είχε τον κατάλληλο πάστορα για να την οδηγεί. Αλλά δυστυχώς, έχει βρει απέναντί του διάφορες Χριστιανικές ομάδες οι οποίες του στέλνουν email όπως: «Πρέπει να παρατήσεις αυτή την εκκλησία του Σατανά! Οδηγείς του πιστούς στην κόλαση! Μετανόησε!»

Η αντίδραση τέτοιων ομάδων τον έσπρωξε στο να γράψει ένα φυλλάδιο με τίτλο «οι Χριστιανοί που δυσφημούν τον Χριστό», κόπιες του οποίου μοιράζει σε διάφορες μέταλ συναυλίες, έτσι ώστε να επικοινωνήσει με κόσμο που έχει απομακρυνθεί από την εκκλησία λόγω τέτοιων συμπεριφορών. Η καταλυτική στιγμή ήταν μια συναυλία του Marilyn Manson το 2006, όταν αντίκρισε μια ομάδα «υπερ-Χριστιανών» να κρατάει πλακάτα και να φωνάζει στα παιδιά που πήγαινα στην συναυλία ότι θα καούν στην κόλαση.

«Τα παιδιά τους έβριζαν κι αυτά με την σειρά τους, ήταν απαίσιο» θυμάται ο Πάστορας Brian. «Ήταν τελείως λάθος από την μεριά τους. Αν θέλουν να πάρουν τα παιδιά με το μέρος τους, με το μέρος του Χριστού, τότε δεν πρέπει να κάνουν έτσι. Οι μέλισσες προσελκύονται στο μέλι, όχι στο ξύδι. Θα προτιμούσα να σε αγαπάω και να σε φέρω κοντά μου, όχι να σε τρομάξω».

Ο Πάστορας Brian πιστεύει πως έτσι θα το έκανε ο Χριστός, με αγάπη. «Ας μαζευτούμε όλοι μαζί και ας σώσουμε όλες αυτές τις χαμένες ψυχές, γιατί ο κόσμος οδεύει προς την κόλαση. Ο Σατανάς είναι ο πραγματικός μας εχθρός. Αυτό έχω μάθει εγώ από αυτήν την εκκλησία. Μπορώ να συγχωρώ αμαρτωλούς όλη μέρα. Πρέπει να συγχωρούμε τόσο τους αγίους, όσο και τους αμαρτωλούς».

Η μέταλ μπάντα του Πάστορα Brian όμως δεν συμμερίζεται τις απόψεις του και πρόσφατα τον έδιωξαν, κατηγορώντας τον ότι ανέφερε συνεχώς την εκκλησία του κατά την διάρκεια των συναυλιών.

Η λειτουργία ολοκληρώνεται με μια ιστορία για τους Led Zeppelin. «Είχα ξυπνήσει από τις πέντε το πρωί και δούλευα πάνω στην ομιλία μου και σκέφτηκα πως ελπίζω να πάνε όλα καλά και να πάει στον παράδεισο ο Robert Plant».

Οι πιστοί αντιδρούν με γέλιο.

«Robert, ελπίζω να τα καταφέρεις να μπεις στον παράδεισο, έτσι ώστε να τραγουδάμε μαζί σε δρόμους στρωμένους με χρυσό», συνεχίζει. «Και τότε σκέφτηκα και τον άστεγο στην γωνία. Με αυτόν τι γίνεται; Έβαλα τον Robert Plant τόσο ψηλά επειδή είναι ένας από τους ήρωές μου, αλλά θέλω να έχω το ίδιο πάθος για όλους τους ανθρώπους εκεί έξω, ακόμα και αυτούς που μου κάνουν κακό, που με φτύνουν. Χρειάζεται να έχουμε αυτό το πάθος για όλους».

Ακούγονται «αμήν» από τον κόσμο.

«Θα σας αφήσω εδώ σήμερα», λέει Πάστορας Brian. «Αν θέλετε να τα έχετε εύκολα, πηγαίνετε και ζήστε σαν ροκ σταρ. Το να είσαι Χριστιανός δεν είναι εύκολο, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αξίζει τον κόπο».

Ακολουθεί το τελευταίο τραγούδι και ροκάρουμε για μια ακόμη φορά. Υπάρχει κόσμος που τραγουδάει, άλλος που κάνει head banging και άλλοι που αγκαλιάζουν τους μηχανόβιους που προσεύχονται για μας στις πρώτες σειρές. Μερικοί από τους πιο σκληρούς κλαίνε καθώς η μουσική πλησιάζει το κρεσέντο της και σηκώνουν χέρια και κεφάλια ψηλά. Κοιτάζοντας γύρω μου, σκέφτομαι πως αν έπρεπε να πιστέψω σε έναν τεράστιο, μαγικό αόρατο άνθρωπο στον ουρανό, θα ερχόμουν εδώ για να το κάνω.

Αρχίζω και μιλάω με έναν τύπο που φοράει ένα μηχανόβιο μπάλωμα που λέει Satan Sucks. Μου λέει πως είναι ο τραγουδιστής μιας πανκ μπάντας που παίζει διασκευές Dead Kennedys και Clutch και μου αποδίδει τα εύσημα για την μπλούζα μου με την νεκροκεφαλή.

«Παλιά έπαιζα στις συναυλίες και το μόνο που σκεφτόμουν είναι πότε θα τελειώσω για να συναντήσω το βαποράκι μου», μου λέει για την ζωή του πριν γνωρίσει την εκκλησία του μέταλ. «Μετά γνώρισα τον Brian σε μια συναυλία. Την στιγμή που τον γνώρισα, κρατούσα μια μπύρα σε κάθε χέρι, αλλά έστω κι έτσι, εκείνος με κάλεσε στην εκκλησία του».

Μου λέει πως πλέον είναι «καθαρός» και ότι παίζει ακόμα με την μπάντα του, αλλά παραδέχεται πως η εκκλησία του μέταλ του έσωσε την ζωή.

Τον ρωτάω αν έχει αλλάξει καθόλου το set-list τώρα που βρήκε τον Κύριο. «Δεν δέχομαι να παίξω πλέον το Killing in the Name των Rage Against the Machine», μου λέει. «Έχει πολύ βρισίδι στο τέλος».