Καύλωσέ με! (Αν Μπορείς)

Mε σύνθημα «Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)» η ομάδα που διοργανώνει τα τελευταία τρία χρόνια το Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας στη Θεσσαλονίκη, εμπνεύστηκε έναν διαφορετικό λογοτεχνικό διαγωνισμό προκειμένου να γεμίσει το κενό στη σύγχρονη λογοτεχνία με πορνογραφικό και ερωτικό περιεχόμενο στην Ελλάδα. Τι κάνει άραγε ένα κείμενο καυλωτικό; Όπως λένε: «Δεν υπάρχουν φόρμες και συνταγές για την καύλα. Ένα πράγμα χρειάζεται για να είναι ένα κείμενο καυλωτικό. Να σε κάνει να καυλώσεις».

VICE: Πώς εμπνευστήκατε το λογοτεχνικό διαγωνισμό "Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)";
Ομάδα φεστιβάλ σεξουαλικότητας: Παρατηρώντας την έλλειψη σύγχρονης λογοτεχνίας με πορνογραφικό/ερωτικό περιεχόμενο στα ελληνικά, θεωρήσαμε χρήσιμο να οργανώσουμε έναν λογοτεχνικό αγώνα - και όχι διαγωνισμό. Προτιμούμε αυτήν την ονομασία, επειδή σκοπεύαμε να εκδώσουμε όλα τα κείμενα που έχουν σταλεί. Αποφασίσαμε να αποκλείσουμε όσα κείμενα κρίνουμε ότι έχουν σεξιστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο ή είναι εκτός θέματος. Πρόκειται για μια έκδοση που θα μείνει μετά το Φεστιβάλ, κάτι που προσφέρουμε στην ελληνική γλώσσα και στην πόλη, πέρα από το τριήμερο εκδηλώσεων και προβολών.

Είχε ανταπόκριση; Πόσα άτομα σας έστειλαν κείμενα;
Συμμετείχαν 34 άτομα, κάποια με περισσότερα από ένα έργα. Έχουμε ποίηση και πεζά. Αν και ο αγώνας ήταν ανοιχτός και σε άλλου τύπου δημιουργίες (όπως κόμικ), λάβαμε μονάχα ένα σχέδιο.

Τι χαρακτηριστικά έχουν οι ιστορίες που σας έστειλαν;
Είναι ερωτικές και σεξουαλικές ιστορίες. Είναι αρκετά σπάνιο και πολύ όμορφο να μπορείς να μοιραστείς και να διαβάσεις στιγμές προσωπικές που όμως μας ενώνουν και εκφράζουν παράλληλα τις διαφορετικότητές μας. Στιγμές που το να τις μοιράζεσαι αποτελεί ταμπού στην κοινωνία. Μέσα από τις ιστορίες, οι οποίες έχουν αναλυτικές περιγραφές, πολύ ειλικρίνεια αλλά και φαντασία, νιώσαμε ότι επικοινωνούμε και στο επίπεδο της σεξουαλικότητας, του έρωτα και του σεξ, κάτι που δε βιώνουμε συχνά.

Τι πρέπει να έχει ένα κείμενο για να είναι καυλωτικό;
Δεν υπάρχουν φόρμες και συνταγές για την καύλα. Ένα πράγμα χρειάζεται για να είναι ένα κείμενο καυλωτικό. Να σε κάνει να καυλώσεις.

Ο λογοτεχνικός διαγωνισμός είναι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας. Πότε ξεκίνησε το φεστιβάλ; Είστε φοιτητές που το διοργανώνετε;
Η ιδέα δημιουργίας του Τριήμερου Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας προέκυψε ύστερα από ένα κάλεσμα για συζήτηση το Νοέμβριο του 2012 στη Σχολή Θετικών Επιστημών γύρω από μια θεματολογία σχετική με τη σεξουαλικότητα. Μέσα από τη ζύμωση των ιδεών μας, προέκυψε μια ομάδα που ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση και διεξαγωγή του πρώτου Φεστιβάλ Σεξουαλικότητας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 22-23-24 Φλεβάρη του 2013. Η ομάδα που το διοργανώνει εδώ και δύο χρόνια αποτελείται από εργαζόμενους, φοιτητές, άνεργους κι άλλους. Είμαστε μια ανοιχτή ομάδα στην οποία είναι ευπρόσδεκτα όλα τα άτομα που ενδιαφέρονται για θέματα «σεξουαλικότητας». Θέματα που επίσης μας ενδιαφέρουν είναι το φύλο, το πορνό, η αναπηρία.

Τι περιλαμβάνει για εσάς ο όρος σεξουαλικότητα με τον οποίο προσδιορίζετε το φεστιβάλ σας;
Η σεξουαλικότητα είναι ένα ζήτημα που ξεφεύγει από τα όρια της σεξουαλικής πράξης αυτής καθ' αυτής και αγγίζει ένα ευρύτερο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο. Αφορά τις έμφυλες σχέσεις και τους κοινωνικούς ρόλους, όπως αυτοί προβάλλονται και εσωτερικεύονται από τα πρόσωπα. Σχετίζεται, επίσης, με το σώμα μας, το οποίο γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης με στόχο το κέρδος. Αφορά την καταπίεση της ποικιλομορφίας του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας του φύλου, όπως αυτή εμφανίζεται μέσα από την παθολογικοποίηση, το στιγματισμό και την περιθωριοποίηση του διαφορετικού. Για εμάς, η σεξουαλικότητα είναι ένα πλούσιο και ευρύτατο φάσμα που προσπαθούμε να εξετάζουμε σε συνάρτηση με πολλαπλά - και φαινομενικά ασυναφή - στοιχεία, από τη φυλή και την τάξη έως το φύλο και την αναπηρία.

Έχουν δημιουργηθεί ευτράπελα κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ;
Μερικά ναι, Από το να μην παίζει η ταινία την τελευταία στιγμή, να μη δουλεύουν τα μικρόφωνα μέχρι και σοβαρότερα. Για παράδειγμα, πέρσι είχαμε αντιδράσεις από τον κοσμήτορα της Σχολής Θετικών Επιστημών, καθώς το φεστιβάλ το διοργανώνουμε χωρίς να πάρουμε άδεια. Κάθε χρόνο όμως ενημερώνουμε ότι θα το υλοποιήσουμε χωρίς να εμποδίσουμε με κάποιο τρόπο την εκπαιδευτική διαδικασία, αναλαμβάνοντας την καθαριότητα και την προστασία του χώρου, και δίνοντας τη δυνατότητα σε όλους και όλες να συμμετέχουν ελεύθερα. Πέρσι η στάση τους απέναντί μας ήταν να απειλήσουν ότι δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε το φεστιβάλ στο συγκεκριμένο χώρο χωρίς την άδειά τους και μάλιστα να κλειδώσουν άτομα μέσα στη σχολή φράσσοντας ακόμα και την έξοδο κινδύνου, που σύμφωνα με την προσέγγιση τους έγινε από αμέλεια.

Είχατε ποτέ αντιδράσεις από άλλους συμφοιτητές σας;
Γενικά, όχι. Μερικές φορές βρίσκουμε ξεκρεμασμένες κάποιες αφίσες που ίσως «πειράζουν» το χριστιανικό αίσθημα κάποιων. Πριν δύο χρόνια είχαμε δημιουργήσει στο χώρο της Σχολής Θετικών Επιστημών ένα μέρος με καθίσματα και μια βιβλιοθηκούλα που είχε αναγνώσματα ερωτικού - σεξουαλικού περιεχομένου και μέσα σε λίγο διάστημα τα βιβλία εξαφανίστηκαν και η διοίκηση της σχολής απέσυρε αυθαίρετα και τα έπιπλα. Άλλες φορές, διάφορες φοιτητικές ομάδες μας κάνουν κάποια αρνητικά σχόλια. Για παράδειγμα, κάποιες οργανωμένες πολιτικά ομάδες κατηγορούν το εγχείρημά μας ως απολίτικο (γιατί η σεξουαλικότητα είναι δευτερεύουσας σημασίας) ή κάποιοι φοιτητές κρίνουν ότι η αθυροστομία μας ή η προώθηση διαφορετικών σεξουαλικών αναπαραστάσεων προσβάλλει τη δημόσια αιδώ. Ωστόσο, όλα αυτά θα τα χαρακτηρίζαμε ως μεμονωμένα περιστατικά.

Τι προσπαθείτε να πείτε με αυτό το φεστιβάλ;
Αποφασίσαμε πως ένα τριήμερο φεστιβάλ για τη σεξουαλικότητα είναι ένας εποικοδομητικός τρόπος για να διατυπώσουμε τις σκέψεις μας και να επικοινωνήσουμε ξεκινώντας ένα διάλογο γύρω από θέματα που μας αφορούν όλους και όλες. Παράλληλα, αποτελεί το μέσο αυτοκριτικής για τις επιλογές μας και για την εύρεση ενός τρόπου συλλογικής και ατομικής διαχείρισης των ζωών μας. Μέσα από το εγχείρημα του φεστιβάλ θέλουμε να αναδείξουμε τις αφανείς και αποσιωπημένες πλευρές της επιθυμίας, του έρωτα, των έμφυλων ρόλων και, τελικά, του ίδιου του συνδιαλέγεσθαι.

Η κοινή συνάντηση και αλληλεπίδραση ατόμων που μπορεί να έχουν διαφορετικές αφετηρίες σε έναν ανοιχτό χώρο όπως το πανεπιστήμιο θεωρούμε ότι μπορεί να συμβάλλει στην αλλαγή στάσεων απέναντι σε ορισμένα ζητήματα-ταμπού και, κατ' επέκταση, να προάγει την ανάδειξη, αν όχι την αποδοχή (σεξουαλικών) συμπεριφορών και πρακτικών που διαφοροποιούνται από την επιβεβλημένη νόρμα. Και επίσης να συμβάλλει στη δόμηση δικών μας αφηγήσεων και πρακτικών για το ποιες είμαστε, τι κάνουμε στη ζωή μας και πώς το πραγματοποιούμε.

Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι στην Ελλάδα ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού είναι συντηρητικό με τέτοιου είδους θέματα;
Η ελληνική κοινωνία είναι μια συντηρητική και στερεοτυπική κοινωνία στην πλειοψηφία της, αν και μπορούμε να πούμε ότι χρόνο με το χρόνο και προσπάθεια στην προσπάθεια σημειώνεται πρόοδος. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να πάει σε κάποια πάρτι (κυρίως ομάδων που έχουν τη σεξουαλικότητα και το φύλο ως θεματική τους και αγωνίζονται για τέτοια ζητήματα) στο πολυτεχνείο που είναι ανοιχτά σε όλο τον κόσμο και να δει κάθε είδους ζευγάρια να φιλιούνται ελεύθερα. Ωστόσο, εξακολουθούν να επικρατούν πολύ συγκεκριμένες ιδέες και για να είσαι εντάξει σύμφωνα με τα μέτρα και τα σταθμά της κοινωνίας, θα πρέπει να τις ακολουθείς πιστά. Οτιδήποτε παρεκκλίνει από τις δομές της χριστιανικής και πατριαρχικής κοινωνίας, οτιδήποτε δεν ανταποκρίνεται στα γούστα αυτών των δομών, θεωρείται ξένο και ταυτόχρονα γίνεται δακτυλοδεικτούμενο. Όλες οι άλλες που προσπαθούμε να αντιδράσουμε σε όλα αυτά, που δε συμβιβαζόμαστε με αυτές τις ταυτότητες και επιθυμούμε να ξεφύγουμε από τα στάνταρ της καταπίεσης και να νιώσουμε ελεύθερες αποδομώντας έννοιες, θεωρίες και πράξεις, είμαστε η ντροπή του έθνους, οι «ανώμαλες».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.