Όταν η LGBT Κοινότητα των ΗΠΑ Δούλευε για τη Μαφία

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE US.

Σε ένα café στο Τσέλσι, η συγγραφέας και ιστορικός Lisa Davis, σκύβει προς το μέρος μου για να μου μεταφέρει ένα λεσβιακό κουτσομπολιό 40 ετών. «Η Corinne ήθελα να τα πάρει όλα από τον Lee», μου λέει. «Οπότε ο Lee πήρε την μαφία. Εκείνοι έστειλαν τον Big George από το Long Island και κάπου εκεί τελείωσε το πρόβλημα. H Corinne έκανε πίσω αμέσως, ο Big George γύρισε σπίτι του και ο Lee πήρε την μισή μπίζνα».

Η Davis σταματάει προς στιγμήν για να απολαύσει την σοκαρισμένη έκφραση που διαγράφεται στο πρόσωπό μου. «Ω ναι», μου λέει, «η μαφία ήταν πολύ δίκαιη!»

Όσο και αν ακούγεται περίεργο να ακούς για λεσβίες που δούλευαν με την μαφία, υπήρξε μια περίοδος στην Νέα Υόρκη, όπου όλα τα gay-clubs ήταν υπό τον έλεγχο της μαφίας. H Davis ειδικεύεται σε αυτήν την περίοδο, ενώ έχει γράψει και το Under the Mink, ένα μυθιστόρημα μυστηρίου τοποθετημένο στον κόσμο των λεσβιών και των drag kings που δούλευαν στα μαφιόζικα κλαμπ της gay σκηνής του Greenwich Village κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του 1940. Η Davis, ως μια νεαρά λεσβία ακαδημαϊκός στην Νέα Υόρκη του 1960, γνώρισε και σύναψε φιλίες με πολλές από αυτές τις γυναίκες και αποτύπωσε τις ιστορίες τους στο μυθιστόρημά της.

Το βιβλίο της κυκλοφόρησε αρχικά το 2001 από την Alyson Books, την ιστορική LGBT εκδοτική εταιρία που πλέον περνάει δύσκολες στιγμές. Η Davis έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την IntoPrint Publishing για την επανέκδοση του βιβλίου της, αλλά για την ώρα αν θέλετε να το διαβάσετε θα πρέπει να δανειστείτε μια κόπια από κάποιον φίλο ή κάποια φίλη. Κρίμα βέβαια, μιας και το βιβλίο δεν σου παρέχει μόνο μια διασκεδαστική και ενδιαφέρουσα ιστορία μυστηρίου, αλλά και μια ματιά σε μια γενικώς άγνωστη κοινότητα του λεσβιακού χώρου. Το μυθιστόρημα στηρίζεται τόσο πάνω στην άριστη έρευνα της Davis, όσο και στις πληροφορίες που άντλησε από τις συνεντεύξεις με τις γυναίκες που αναμείχθηκαν με την σκηνή.

Το VICE συναντήθηκε με την Davis για να της μιλήσει για την δεκαετία του '30, την μαφία και τον φαντασμαγορικό κόσμο των drag kings που εξερευνά το μυθιστόρημά της.

VICE: O κόσμος που απεικονίζεται στο βιβλίο σου είναι ελάχιστα γνωστός πλέον. Είσαι εμφανώς πολύ νεαρή για να τον έχεις ζήσει, εκτός και αν έχεις κάποιες μαγικές ενυδατικές κρέμες. Πώς έμαθες λοιπόν για αυτόν;
Lisa Davis: Ήξερα μια γυναίκα, την Gayle Krumpkin, η οποία ήταν γνωστή ως Gayle Williams όταν έπαιζε στο 181 Club, που κάποτε ήταν το μεγαλύτερο drag show της πόλης. Μιλάμε τώρα για την δεκαετία του '60, το 64 νομίζω. Αυτή και οι φίλες της είχαν δουλέψει σε όλα τα μπαρ. Θα πίστευε κανείς ότι gay κορίτσια δεν θα μπορούσαν με τίποτα να δουλέψουν με την μαφία, αλλά τελικά ήταν το καλύτερο πράγμα που τους συνέβη ποτέ. Όταν συναντιόνταν, μόνο για αυτό μιλούσαν! Και όλες τους είχαν φωτογραφικά άλμπουμ και κρατούσαν πολλές σημειώσεις.

Πες μου για τα μπαρ.
Αυτά τα κλαμπ άρχισαν να ανοίγουν στα τέλη της δεκαετίας του '30. Το 1939 έγινε στην Νέα Υόρκη το World's Fair. Ο δήμαρχος LaGuardia ήταν πάντα πουριτανός, αλλά εκείνη την περίοδο αποφάσισε να καθαρίσει την πόλη για τα καλά. Έδιωξε πολλά πράγματα από την Times Square, αλλά τα έστειλε που; Στο Village! Εκεί που η αστυνομία δεν πάταγε ποτέ.

Τα κλαμπ που έτρεχε η μαφία ήταν πάντα πολύ κομψά. Πήγαιναν εκεί διάφοροι κινηματογραφικοί αστέρες. Τα gay bars ήταν χαμαιτυπεία. Τα περισσότερα μπαρ στο Village ήταν για λεσβίες, ενώ τα αγόρια ήταν πιο πάνω, στην 3rd Street, κάτω από την 6th Avenue. To Village άνηκε στα gay κορίτσια, γιατί είχαν περάσει από εκεί πρώτες οι σουφραζέτες, οι περισσότερες εκ των οποίων ήταν gay.

Πως ήταν για αυτές τις γυναίκες, το να δουλεύουν για την μαφία;
Η Buddy Kent (άλλη μια drag king της εποχής), είχε πει πως η μαφία φερόταν πολύ καλά στις λεσβίες. H χώρα έβγαινε από την μεγάλη ύφεση, δεν υπήρχε τίποτα και το να είσαι gay – και να ντύνεσαι με παντελόνια και κοστούμια – μπορεί να σε έβαζε σε μεγάλους μπελάδες. Θανατηφόρους μπελάδες. Η μαφία τις προστάτευε.

Οι κοπέλες δούλευαν κυρίως στο σέρβις, αλλά πολλές φορές ήταν και σε πιο πρωταγωνιστικούς ρόλους, όπως ας πούμε η Blackie Dennis, που ήταν crooner. Ήταν μεγάλο αστέρι. Έκανε και ένα νούμερο με στριπτίζ, στο Jimmy Kelly's και σε άλλα μέρη. Οι περισσότερες όμως εργάζονταν στο σέρβις, κάποιες ήταν drag kings και άλλες ήταν στριπτιζέζ και ιερόδουλες. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η μαφία γούσταρε αυτά τα κορίτσια: μπορούσαν να «μετακινηθούν» και προς την πορνεία. Όχι πως οι κοπέλες φαινόταν να έχουν κάποιο μεγάλο πρόβλημα με αυτό. Νομίζω ότι υπήρχε πολύ χρήμα εκεί.

Τι έγινε λοιπόν; Πότε έκλεισαν τα μπαρ;
Οι επιθέσεις στην μαφία την δεκαετία του '50 ουσιαστικά την αφάνισαν, οπότε πολλά από αυτά τα κλαμπ έκλεισαν. Η κυβέρνηση έπρεπε να τους ξεφορτωθεί επειδή έβγαζαν πάρα πολλά λεφτά και πλέον δεν μπορούσε να τους ελέγξει. Α ναι, και η τηλεόραση. Η τηλεόραση τους έκοψε την δουλειά. Τι να γίνει, έτσι είναι η ζωή.

Τι απέγιναν τα κορίτσια;
Η Gayle μετακόμισε στην Φλόριντα, για να πεθάνει ουσιαστικά. Αργά, αλλά με αξιοπρέπεια. Αλλά επιβίωσε γιατί κόσμος που είχε γνωρίσει πριν 50 χρόνια από τα κλαμπ, πήγε να ζήσει μαζί της στο τροχόσπιτό της, επειδή δεν είχε που αλλού να πάει. Οπότε τελικά, κατέληξαν πάλι όλες μαζί. Η Toni η στριπτιτζού, η Sully Sullivan, που δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη, αλλά μια από αυτές τις σκληρές τύπισσες, όλες ήταν εκεί: η Toni, η Sully και η Gayle και μια τύπα, η Augusta Cohen (a.k.a. Gus Cole). Α ναι και κάποιος Bill ή κάτι τέτοιο. To μόνο που έκαναν, ήταν να κάθονται και να μιλάνε για τις γυναίκες που δούλεψαν με την μαφία.

Η Jackie Howe και η Buddy Kent έτρεξαν ένα πράγμα που λεγόταν Page 3 στην γωνία της Charles Street και της Seventh Avenue. Είναι ένας πολύ μεγάλος χώρος. Τώρα είναι κάτι Μεξικάνικο νομίζω, αλλά τότε ήταν ένα πολύ μεγάλο κλαμπ που έτρεξε από τα μέσα του '50 μέχρι τα μέσα του '60. Η Buddy μου είπε ότι πήγαν καλά, μέχρι που ήρθε η τηλεόραση και τους έκανε ζημιά.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.