Ο Ληστής Τραπεζών που Έγινε ένας από τους πιο Διαβόητους Εμπόρους Ναρκωτικών

Το θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Mexico.

«Πώς άρχισα να πουλάω ναρκωτικά; Στην πραγματικότητα, ήρθε μάλλον φυσικά. Πριν γίνω έμπορος, διέπραττα άλλου τύπου εγκλήματα και τελικά υπέστην τις συνέπειες. Να, κοίτα», είπε ο El Tío καθώς ανέβαζε το μπατζάκι της φόρμας του για να αποκαλύψει τρεις τεράστιες ουλές στο δεξί πόδι του.

Είχε περάσει 15 χρόνια ληστεύοντας τράπεζες, μέχρι που τον πυροβόλησαν αστυνομικοί στη διάρκεια ληστείας το 1993. «Οι αστυνομικοί με πυροβόλησαν αρκετές φορές και ποτέ δεν ανάρρωσα πλήρως. Δεν ήμουν σίγουρος τι να κάνω και ζήτησα από έναν φίλο να με βοηθήσει. Ο τύπος έβγαλε δυο τσάντες με κοκαΐνη και μου τις έδωσε. "Ξεκίνα να πουλάς, είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις", είπε», θυμάται ο Tío. «Οι ληστείες τραπεζών ήταν προσοδοφόρες, αλλά το εμπόριο ναρκωτικών ήταν λιγότερο επικίνδυνο».

Ήταν μόλις λίγο μετά τις 9 π.μ. και καθόμασταν σε ένα μικρό διαμέρισμα σε μία από τις οικιστικές μονάδες που έχτισε η μεξικανική κυβέρνηση στην πρωτεύουσα, μετά τον σεισμό του 1985. Μια τσάντα γεμάτη από μικρά λευκά πακέτα και λίγα μετρητά ήταν πάνω σε ένα ακατάστατο τραπέζι. Ο El Tío άρπαξε τα χρήματα και τα πήγε στην κρεβατοκάμαρά του. Εκείνη τη στιγμή, κατάφερα να τραβήξω φωτογραφία την κοκαΐνη και ό,τι άλλο ήταν στο τραπέζι - αμέσως μόλις επέστρεψε μου είπε να χαλαρώσω με τις φωτογραφίες.

«Η ληστεία σε τράπεζα σε γεμίζει αδρεναλίνη, φίλε. Πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό για να την κάνεις. Οι ληστές των τραπεζών δεν είναι ποτέ φτιαγμένοι με ναρκωτικά - ίσως μόνο αυτοί που κάνουν κλοπές τη νύχτα. Χρειάζεσαι στρατηγική για να φέρεις τη δουλειά εις πέρας. Πρέπει να παρατηρείς τα περιπολικά, να υπολογίζεις πόσο ακριβώς χρειάζεται η αστυνομία για να φτάσει στην τράπεζα και τι είδους πρόσβαση μπορείς να έχεις στα ταμεία», συνέχισε.

«Την εποχή που το έκανα, το μόνο που χρειαζόσουν για να ληστέψεις μια τράπεζα ήταν μια ομάδα τεσσάρων ατόμων. Ένα άτομο πήγαινε στον διευθυντή, ένας πρόσεχε τους ταμίες, ένας τρίτος παρακολουθούσε τους πελάτες και ο τελευταίος κρατούσε τσίλιες απ' έξω. Πάντα χρειάζεται να βρίσκεται κάποιος έξω», είπε. «Οι μπάτσοι και οι σεκιούριτι θα σε βοηθήσουν εάν τους πληρώσεις. Θα παρατήσουν το αυτοκίνητό τους, το σήμα τους ή ακόμα και το όπλο τους. Θα παραδώσουν τις επιχειρήσεις που υποτίθεται πρέπει να παρακολουθούν. Η μεγαλύτερη λεία που έχω πάρει ποτέ στα χέρια μου ήταν 600 εκατομμύρια δολάρια. Τη μοιράσαμε στα επτά».

Όταν τον ρώτησα εάν είχε ή όχι ποτέ σκεφτεί να ζήσει μια ζωή χωρίς έγκλημα, γέλασε και κούνησε το κεφάλι του. «Όχι φυσικά. Γιατί να το κάνω αυτό; Μετά την πρώτη μου ληστεία, είχα περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια. Ντοπάρεσαι τόσο πολύ από την αδρεναλίνη, μαζί με το ότι βάζεις τη ζωή σου σε κίνδυνο, ώστε η απληστία κάνει κουμάντο. Εάν κάνεις παρέα με εγκληματίες συνήθως, είναι επειδή θέλεις να διαπράξεις και πάλι εγκλήματα. Όταν πας φυλακή και σε ρωτούν γιατί έμπλεξες - μπορείς απλά να είσαι ειλικρινής και να πεις πως συνέβη λόγω ζήλειας. Βλέπεις πόσο εύκολα αυτοί οι άνθρωποι κερδίζουν χρήματα και σκέφτεσαι: "Γιατί όχι κι εγώ;". Έτσι ξεκινούν όλοι - ζηλεύεις τα αθλητικά παπούτσια, τα κοσμήματα, τα αυτοκίνητα, τις γούνες, τις γυναίκες. Ξέρεις ότι θα σκοτωθείς, αλλά τουλάχιστον θα έχεις ζήσει».

«Ήμουν αυτάρκης από την ηλικία των 15, χάρη στα μικροεγκλήματα. Πήγαινα σε πάρτι. Μπορούσα να αγοράζω τα ρούχα μου. Ήξερα ήδη τα πάντα για αυτό», είπε δείχνοντας την κοκαΐνη που ήταν σκόρπια πάνω στο τραπέζι. Στη διάρκεια της συνέντευξης, σνίφαρε μερικές γραμμές. «Αλλά ήταν πολυτέλεια», συνέχισε.

«Όταν ήμουν νεότερος, έπρεπε να πας στο γκέτο των ισπανόφωνων για να αγοράσεις χόρτο. Το να πιάσεις στα χέρια σου τσιγαριλίκι ήταν αρκετά δύσκολο, επειδή χρειαζόταν να πας στις άγριες περιοχές για να το πάρεις. Εάν οι έμποροι δεν σε γνώριζαν, θα σε έκλεβαν. Σήμερα συμβαίνει το ίδιο στο Tepito - εάν οι έμποροι δεν σε γνωρίζουν, θα σε σπάσουν στο ξύλο. Το να πουλάς κοκαΐνη δεν ήταν τόσο επικίνδυνο μιας και συνέβαινε σε υψηλότερο επίπεδο. Την αγόραζες σε μια ωραία γειτονιά που ονομαζόταν Cuauhtémoc. Ήταν μόνο για τα πλουσιόπαιδα, τους καλλιτέχνες και την ανώτερη τάξη. Χάρη στον Salinas de Gortari και τον αδερφό του Raúl, οι τιμές έπεσαν. Ήταν εκείνος που άφησε να μπουν τα ναρκωτικά στο Tepito κι αυτό ήταν. Όλοι στην περιοχή εθίστηκαν εξαιτίας του. Από τότε, η κοκαΐνη είναι παντού», είπε αναφερόμενος στον πρώην πρόεδρο του Μεξικού, του οποίου ολόκληρη η θητεία στιγματίστηκε με κατηγορίες και καταδίκες για διαφθορά. Η επιχείρηση του El Tío αναπτύχθηκε και γρήγορα έγινε διάσημος. Όπως λέει, «δεν κληρονομείς μια επιχείρηση σαν κι αυτή. Τη χτίζεις. Έτσι κερδίζεις σεβασμό». Είναι επίσης μια επιχείρηση που τον έστειλε φυλακή πέντε φορές, με τη μεγαλύτερη των ποινών να διαρκεί από το 2008 έως το 2014.

«Το 1988, τιμωρήθηκα με δυο χρόνια ποινή. Ήταν δύσκολη δίκη αλλά στάθηκα τυχερός. Ποτέ δεν πλήρωσα όλο το τίμημα για αυτό που έκανα. Υπήρχαν 23 κατηγορίες εναντίον μου, συμπεριλαμβανομένου ενός φόνου. Αλλά κέρδισα. Αφού βγήκα από τη φυλακή, τα πράγματα ήταν διαφορετικά: κάποιοι έλεγαν "δεν μπορείς να είσαι εδώ, είναι τα χωράφια μου". Ένας έμπορος απείλησε ακόμα και να με σκοτώσει προσφάτως, επειδή δούλευα στην περιοχή του. Απλά του είπα ότι δεν ενδιαφερόμουν για καυγά και πως ήθελα μόνο να δουλέψω. Ποιο ήταν το πρόβλημά του; Ήμουν εκεί πιο πριν. Απλά έλειπα διακοπές».

Ο El Tío είναι 57 ετών σήμερα και σύντομα θα πρέπει να αφήσει αυτή τη δουλειά. Κοιτώντας τον προσεκτικά, έχει ύψος 1,70 μέτρα και ζυγίζει λίγο λιγότερο από 70 κιλά - ένας άνδρας με σκούρο δέρμα με κατσαρά μαλλιά. Μόλις είχε σηκωθεί από το κρεβάτι και φορούσε μπλε παντελόνι φόρμας, ένα λευκό T-shirt και σανδάλια. Φαινόταν ταπεινός και χαμήλωνε τον τόνο της φωνής του κάθε φορά που μιλούσε για πράγματα όπως ο θάνατος μελών της οικογενείας του ή ο φόβος. Κατά πολλούς τρόπους, φαινόταν να είναι τόσο ειλικρινής όσο και σοφός.

«Το σώμα μου δεν είναι όσο δυνατό ήταν. Μετά από κάποιο σημείο αρχίζεις να χαλαρώνεις. Η ηλικία σε υποχρεώνει να συνταξιοδοτηθείς. Μου απέμειναν τέσσερα ή πέντε χρόνια, το πολύ».

Δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ πώς ένας συνταξιούχος έμπορος ναρκωτικών βγάζει τα προς το ζην. «Έμαθα μερικά πράγματα στη φυλακή. Ίσως γίνω δικηγόρος. Πριν να εμπλακώ με το έγκλημα, αυτό ήθελα να κάνω. Μάλιστα έχω εργαστεί σε νομική εταιρεία. Εκεί έμαθα για τη ζωή, πώς να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και περί ηθικής, διότι και στο έγκλημα χρειάζεσαι ηθική. Πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου και τους άλλους».

«Και πώς κοιμάσαι τη νύχτα;», ρώτησα.

«Ήρεμα. Η ζωή με έκανε έτσι. Είμαι πολύ μεγάλος για να μετανιώσω για ο,τιδήποτε. Η σύζυγός μου με παράτησε πέρυσι. Δεν μπορούσε να ανεχθεί πλέον τον τρόπο ζωής μου. Ήταν στη φυλακή όπου έμαθα να αποδέχομαι την αλλαγή. Έτσι είναι η ζωή, απλά, καταλαβαίνεις; Μια μέρα, κάποιος θα με πυροβολήσει στην πλάτη. Ο κόσμος θα πει: "δεν είχε προβλήματα με κανέναν και παρόλα αυτά σκοτώθηκε". Στην πραγματικότητα, για να είμαι δίκαιος, πιθανώς έκανα πολύ κακό σε πολλούς ανθρώπους».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.