FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

Ταινίες που σου «Mαύρισαν» την Ψυχή όταν Ήσουν Παιδί

Παραδέξου το, έχεις κλάψει κι εσύ με αυτές τις ταινίες όταν ήσουν πιτσιρίκι.
Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr, JON_CF.

Οι παιδικές ταινίες, κυρίως της δεκαετίας του '90, είχαν ένα κοινό στοιχείο: είτε επρόκειτο για την πιο αστεία κωμωδία, είτε για κάποιο χαζοχαρούμενο καρτούν, σε κάποιο σημείο -όλες τους- γίνονταν σούπερ δραματικές. Τόσο δραματικές, που αυτές του Ξανθόπουλου, μπροστά τους φαίνονταν ανάλαφρες κομεντί. Ήταν λες και οι δημιουργοί των εν λόγω ταινιών κάθονταν σε ένα δωμάτιο και έλεγαν, «ΟΚ παιδιά, έχουμε τον βασικό κορμό της ταινίας, τώρα μας λείπει μόνο το σημείο που θα σαπίσει κάθε παιδική ψυχή εκεί έξω». Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούσαν να γυρίσουν μία ταινία στην οποία να μην είχαμε παιδικά δάκρυα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Προσωπικά, όταν ήμουν πιτσιρίκι, είχα κλάψει με αρκετές ταινίες - δεν γινόταν αλλιώς. Ειδικά αν τις ζεις όπως εγώ, σου είναι αδύνατο να μη χύσεις έστω ένα δάκρυ. Μάζεψα κάποιες ταινίες -σταθμούς- σκατοψυχίας των παραγωγών και σας τις παραθέτω εδώ, μιας και πιστεύω πως πολλοί από εσάς έχετε κλάψει με αυτές και ας μην το παραδέχεστε. Δεν πειράζει όμως, είμαι εδώ για να σας βγάλω από τη δύσκολη θέση.

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece.

Lion King

H πρώτη ταινία που είδα ποτέ στο σινεμά. Θυμάμαι πως -κλασικά- είχαμε πάει στο σινεμά με κάποια παιδιά από το σχολείο και τις μαμάδες μας. Όλα ήταν γαμώ στη φάση του Σίμπα μέχρι που έσκασε ο κακός αδερφός του πατέρα του, ο Σκαρ, μαζί με τη συμμορία του, τις ύαινες (τώρα που τις βλέπω, ήταν οι πιο γαμάτοι χαρακτήρες του έργου). Αυτοί, θέτουν ως στόχο να σκοτώσουν τον πρωταγωνιστή και τον πατέρα του. Σε κάποια φάση και εν μέσω μιας επικής μάχης, ο Σκαρ σκοτώνει τον αδερφό του, τον Μουφάσα, και εκεί ξεκινάει το δράμα. Ειλικρινά, θυμάμαι πως καθόμασταν δίπλα-δίπλα με τους φίλους μου και κλαίγαμε, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να το κρύψουμε ο ένας από τον άλλο. Ειλικρινά, θα μπορούσαν να έχουν σώσει τον Μουφάσα και να ήταν όλα όμορφα, όμως όχι - εκεί, να μαυρίσει η ψυχή μας. Τουλάχιστον, στο τέλος, ο Σίμπα γίνεται τούμπανο και έρχεται η κάθαρση. Κάτι είναι και αυτό.

Το Κορίτσι μου

Φωτογραφία μέσω IMDb.

Εντάξει, εδώ έχω ρίξει τρελό κλάμα. Βασικά, και τώρα να τη δω είμαι σίγουρος πως θα πλαντάξω. Καλοκαίρι του 1972 και η Vada, ένα κοριτσάκι γύρω στα έντεκα, γνωρίζει τον συνομήλικό της, Thomas, τον οποίο ενσαρκώνει ο υπέρτατος Macaulay Culkin (όταν ήταν ακόμη στα φόρτε του). Γενικά, η φάση είναι coming of age ταινία με δύο παιδάκια τα οποία ζουν τον τελευταίο τους, σχεδόν πλατωνικό, έρωτα πριν περάσουν στην εφηβεία και γνωρίσουν τα πραγματικά βάσανα της ζωής. Αυτό, από μόνο του, είναι αρκετό για να κυλίσει ένα μικρό δάκρυ. Όμως, ένα δάκρυ ίσον κανένα σύμφωνα με τη Laurice Elehwany, σεναριογράφο της ταινίας. Έτσι, σε κάποια φάση η Vada χάνει το αγαπημένο της δαχτυλίδι στο δάσος όπου περνούσαν την ώρα τους και ο Thomas, σαν καλός γκόμενος, πάει μόνος του να το βρει. Η μαλακία γίνεται όταν του την πέφτει ένα σμήνος από μέλισσες και -σωστά μαντέψατε- είναι φουλ αλλεργικός σε αυτές. Ο Thomas πεθαίνει κρατώντας το δαχτυλίδι της κοπέλας του και, φυσικά, σε όλων μας τα μάτια μπήκε κάτι. Προσωπικά, για να δικαιολογήσω το κλάμα που είχα ρίξει θα έπρεπε να έχει μπει στο μάτι μου ένας ιπποπόταμος, οπότε το παραδέχομαι ανοιχτά. Παρακαλώ, να σημειωθεί στα πρακτικά πως η Anna Chlumsky ήταν το πρώτο μου crush.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ο Ασπροδόντης

Τη συγκεκριμένη ταινία την είχα δει πριν πολλά χρόνια, οπότε δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες. Μαντέψτε όμως τι θυμάμαι - ναι, το κλάμα. Ουσιαστικά, ένας τύπος πάει να βρει χρυσάφι στην Αλάσκα και η μοίρα τού στέλνει για συντροφιά έναν λύκο. Όπως είναι φυσικό, ο λύκος είναι ψυχάρα και περνάει τα πάνδεινα. Από καυγά με αρκούδα, συμμετοχή σε παράνομες κυνομαχίες, μέχρι και διωγμό από τον μόνο άνθρωπο που τον αγάπησε πραγματικά. Ευτυχώς, το happy end είναι λυτρωτικό.

The Brave Little Toaster

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως η συγκεκριμένη ταινία κινουμένων σχεδίων αποτέλεσε έμπνευση για το υπέροχο Toy Story. Η σιγουριά αυτή προκύπτει από δύο γεγονότα: Πρώτον, ότι για τη δημιουργία της εργάστηκαν αρκετοί παραγωγοί της Pixar (της εταιρίας που δημιούργησε την πασίγνωστη σειρά ταινιών με πρωταγωνιστές τα παιχνίδια) και δεύτερον, πως η ιστορία είναι σχεδόν ίδια. Στον κόσμο του Brave Little Toaster (το οποίο κάποτε έπαιζε σχεδόν κάθε εβδομάδα στο θρυλικό Junior TV), οι ηλεκτρικές συσκευές είναι ζωντανές και αγαπάνε τα αφεντικά τους, όμως όταν αυτά είναι μπροστά το παίζουν «ψόφιοι κοριοί». Ο ιδιοκτήτης της συγκεκριμένης παρέας, η οποία αποτελείται από μια τοστιέρα (αρχηγός της παρέας), ένα παλιό ραδιόφωνο, μία λάμπα, μια ηλεκτρική σκούπα και μία ηλεκτρική κουβέρτα, εγκαταλείπει το μέρος που έμενε και μετακομίζει στη πόλη για να σπουδάσει. Μετά από λίγες ημέρες, σκάει μύτη ένας μεσίτης που προσπαθεί να πουλήσει το σπίτι. Οι συσκευές στενοχωριούνται που τις άφησε πίσω και ξεκινάνε ένα περιπετειώδες ταξίδι για να τον βρουν (σας θυμίζει κάτι η υπόθεση;). Η αυτοθυσία που δείχνουν σε κάποια σημεία της ταινίας, είναι πραγματικά πιο συγκινητική ακόμα και από το ηλίθιο τέλος του Τιτανικού.

Ιστορία χωρίς Τέλος

Ένας loser έφηβος κρύβεται σε μια αίθουσα του σχολείου του και μεταφέρεται στον μαγικό κόσμο του βιβλίου που διαβάζει. Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από αυτή τη ταινία, όμως η σκηνή που το άλογο του πολεμιστή Atreyu (θυμάμαι το όνομα λόγω της

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

μπάντας

) χάνεται στο ποτάμι της θλίψης, είναι βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου. Ειλικρινά, τι σκατά σκέφτονταν όταν το γύριζαν;

Περισσότερα από το VICE

Ο Άνθρωπος που Επέζησε σε ένα Αεροπορικό Δυστύχημα και Έφαγε Ανθρώπινη Σάρκα για να Παραμείνει Ζωντανός

Ένας Οδηγός Ταξί Φωτογραφίζει τους Μεθυσμένους Επιβάτες του

Μόνο οι Ανασφαλείς Άνθρωποι Έχουν Πολλούς Φίλους

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.