Η αλήθεια είναι πως επειδή η κηδεία σου αποκτά συλλεκτική αξία. Μπορεί, για παράδειγμα, να σε βαφτίζουν ως μωρό, αλλά ανά πάσα στιγμή μπορείς να αλλάξεις το όνομά σου σε «Αλμυρό Σκατό» ή να ασπαστείς την -πλέον επίσημα αναγνωρισμένη- . Όσον αφορά την τελετή του γάμου, μην κοροϊδευόμαστε, η όλη φάση «ανεβαίνω τα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου με τον αγαπημένο μου» έχει λιγότερη σιγουριά από τη σχέση που είχα με μια κοπέλα στη Γ΄ γυμνασίου. Κηδεία όμως θα σου κάνουν μόνο μία φορά και επειδή, από τα αρχαία χρόνια, η υστεροφημία είναι το παν, γιατί να μην τη μετατρέψεις (όταν έρθει η ώρα) σε ένα ξεχωριστό event που θα συζητιέται για χρόνια στα πηγαδάκια του κύκλου σου;

Αν με ρωτούσες πώς θέλω να είναι η κηδεία μου, θα σου έλεγα τα εξής. Ναι, το έχω σκεφτεί. Αρχικά, θα έβρισκα έναν χορηγό που θα προσφέρει δωρεάν αλκοόλ στους παρευρισκόμενους επειδή, κακά τα ψέματα, το αλκοόλ βοηθάει σε αυτές τις περιπτώσεις. Θα ήθελα η τρύπα που θα με χώσουν να είναι ανοιχτή και το σώμα μου ήδη μέσα. Αυτό που δεν θα γνωρίζουν οι καλεσμένοι, όμως, είναι πως μέσα στην τρύπα θα υπάρχει ένας ειδικά κατασκευασμένος εκτοξευτήρας. Όταν θα έχουν μαζευτεί όλοι και έρθει η κατάλληλη στιγμή, ο κολλητός μου θα πατήσει το κουμπί και το σώμα μου θα εκτοξευτεί από την τρύπα φτάνοντας σε κάποια εκατοντάδες μέτρα ύψος και ενώ συγχρόνως θα παίζει το Born to be Wild και θα βγαίνουν καπνοί από τον τάφο. Ιδανικά, θα υπάρχει και ένα σμήνος ειδικά εκπαιδευμένων χελιδονιών, τα οποία θα δημιουργήσουν ένα σεντόνι που θα με κάνει βόλτα στον αέρα. Τέλος, θα με αφήσουν από όσο πιο ψηλά γίνεται με τα άκρα του άψυχου κορμιού μου να χτυπιούνται από τον αέρα καθώς πέφτω σαν την κούκλα στο 1.51 του βίντεο για το Sabotage των Beastie Boys. Φαντάσου πόσο αστείο θα είναι να βλέπεις την κορμάρα μου να πέφτει από ψηλά, να χτυπιέται σαν μανιακή στον αέρα και να σκάει σαν πεπόνι μπροστά σε όλους. Έτσι, για να προσφέρω για μια τελευταία φορά θέαμα στους φίλους μου. Φυσικά, με το που σκάσω κάτω, από τα μεγάφωνα θα ακουστεί αυτό:

Σκεπτόμενος αυτή την υπερπαραγωγή, τρόμαξα λίγο με τον εαυτό μου. Για να νιώσω καλύτερα, όμως, αποφάσισα να ρωτήσω φίλους και γνωστούς σχετικά με το πώς φαντάζονται τη κηδεία τους.

Ιδού τι μου απάντησαν.

Όλοι οι φίλοι μου ξέρουν ότι θέλω στην κηδεία μου να παίξει το Baba O'riley. Τους το έχω πει εδώ και χρόνια. Επίσης, δεν θέλω παπάδες, μόνο να παιχτεί αυτό το τραγούδι.

Υποθέτω πως θα είναι παρκαρισμένη η μοτοσικλέτα μου κάπου εκεί και θα παίζει το Forever Free από WASP. Δεν με νοιάζει πόσο cheesy είναι, θα είμαι πεθαμένη. Έχω δικαίωμα να γίνω όσο cheesy θέλω. Α, και το φέρετρό μου θα είναι βιοδιασπώμενο σε δέντρο. Από αυτά που έχουν σπόρους μέσα, ξέρεις.

Κάνοντας μια γενικότερη υπαρξιακή θεώρηση, ο έρωτας, η ζωή και ο θάνατος πάντα θα είναι αμφίσημες γιορτές. Μικρής ή μεγάλης διάρκειας, καλές ή κακές. Γι' αυτό, όταν έρθει αυτή η στιγμή, καλούμαστε όλοι να φορέσουμε τα καλά μας, να φέρουμε τους φίλους μας και να «παρελαύνουμε» σαν να είμαστε στο καρναβάλι της Πάτρας ή στην Ημέρα των Νεκρών. Ή απλά σε μια μπαρότσαρκα. Γιατί το θέμα με τις γιορτές είναι η υπέρβαση της καθημερινότητας. Η απαλλαγή από τη λύπη και η διασκέδαση. Θα ήθελα η κηδεία μου να είναι σαν αληθινή γιορτή, στην οποία ο κόσμος αντί να κάθεται στις καρέκλες και να αναλογίζεται το σύντομο, το κενό ή το μαύρο της ύπαρξής του, θα πίνει άφθονο Μεταξά, θα χορεύει και θα κάνει πλάκα. Γιατί ακόμα και ο θάνατος έχει αρχή, μέση και τέλος.

Πω, ρε φίλε, γάμησέ τα. Στην κηδεία μου, απ' ό,τι φαίνεται, θα 'ναι το σώμα μου αλλά όχι η συνείδησή μου. Το φωτάκι θα είναι off. Θα είμαι νεκρός! Φάε φάση:

Ένα τομάρι, ασάλευτο, ακίνητο. ήσυχο. Θα μου ρίξουν και λίγο χώμα. Γάμησέ τα. Τι να πω; Ίσως να μην είναι και τόσο άσχημα. Για εμένα μπορεί και όχι. Δεν θα μπορώ να νιώσω τίποτα πια. Μόνο ένα πράγμα φοβάμαι και δεν θέλω με τίποτα: να μην είναι η μάνα μου. Μόνο αυτό δεν θέλω! Όχι ότι θέλω να δω τη μέρα που θα πρέπει να πάω στη δική της την κηδεία αλλά ΟΚ, οι γονείς δεν είναι καλό να θάβουν τα παιδιά τους. Οπότε αρκεί να μην είναι η μανούλα μου. Από εκεί και πέρα, φαντάζομαι πως μερικοί φίλοι θα σκάσουν μύτη. Αδέρφια δεν έχω, οπότε cool. Με τα ξαδέρφια δεν έχω πάρε δώσε και είναι πάρα πολύ μακριά, οπότε ούτε θέλω ούτε χρειάζεται να έρθουν. Ελπίζω να είναι λιτή και σύντομη τελετή. Θρήσκος δεν είμαι, αλλά έχει κάτι η πομπή με τον μαυροφορεμένο παπά μπροστά, τον νεκροθάφτη και τους άλλους από πίσω. Φαντάζομαι άλλους να κλαίνε, άλλους να χαχανίζουν. Θυμάμαι την κηδεία του πατέρα μου πολύ χαρακτηριστικά και κάπως έτσι πιστεύω θα 'θελα να είναι και η δική μου. Δεν έχω πάει σε άλλη από τότε. Το 2003 ήταν, και τώρα έχουμε 2016. Δεν έχω πρόβλημα με τα νεκροταφεία, πάω για βόλτα και για να βγάλω φωτογραφίες. Οι κηδείες, όμως, καλύτερα να είναι για τον πολύ στενό κύκλο. Συγγενείς και φίλοι μόνο. Για ταφόπλακα θέλω ό,τι πιο φτηνό υπάρχει. Το πιο φτηνό μάρμαρο παρακαλώ. Επίσης, αν και έχω σκεφτεί πολλές φορές να ζητήσω να χαράξουν καμιά ατακάρα πάνω, τώρα που το σκέφτομαι ακόμα κι αυτό μου φαντάζει πολύ ματαιόδοξο. Όνομα, επίθετο, έτος γέννησης και έτος θανάτου. Αυτά. Καντηλάκι δεν χρειάζεται, κρίμα το λάδι. Κατά προτίμηση, ούτε σταυρούς και τέτοια. Μια σκέτη πλάκα χωρίς κανένα θρησκευτικό σύμβολο πάνω. Οπότε, η εικόνα είναι αυτή. Κάπου 15 με 20 άνθρωποι, μαζί με το προσωπικό του νεκροταφείου.

Ελπίζω να έχει καλό καιρό, να μην κρυώνει κανείς. Να λένε καλαμπούρια, να θυμούνται τα καραγκιοζιλίκια που έκανα, να μην κλάψει κανείς και αν ναι, τότε να είναι από χαρμολύπη γλυκιά και όχι από το παράπονο του στιλ: «Τι έφυγες και μας άφησες». Να πάνε μετά να φάνε τα κόλλυβα, να πιουν ένα ωραίο πεντάρι Μεταξά, έναν βαρύ πηχτό γλυκό τούρκικο καφέ, να περπατήσουν και να σκέφτονται όχι αυτόν που θάψανε, αλλά τη δική τους τη ζωή. Να σκεφτούν όσοι θα είναι εκείνη την ημέρα πόσο απίστευτα γλυκιά είναι η ζωή, πόσο ωραίο να ξυπνάς, πόσο ωραίο να πέφτεις για ύπνο, πόσο ωραίο να τρως όταν πεινάς, πόσο ωραίο να πίνεις δροσερό νερό όταν διψάς, πόσο ωραίο να φιλάς ένα κορίτσι, πόσο ωραίο είναι να κάνεις μια βόλτα χωρίς να χρειάζεται να πας κάπου, απλώς να περπατάς, πόσο ωραίο είναι να περπατάς και να σκέφτεσαι, πόσο ωραίο είναι να είσαι με παρέα. Με γνωστούς, με φίλους ή απλώς με οποιονδήποτε αλλά και μόνος. Πόσο ωραίο είναι να περνάς ώρες μόνος με τις σκέψεις σου. Κανείς δεν θα ζήσει για πάντα. Να ζήσουμε όσο μπορούμε πιο πολύ, να ζήσουμε, γιατί μετά ούτε ξέρω αν έχει ούτε με πολυνοιάζει (ψέμα αυτό, αλλά ΟΚ). Στην κηδεία μου δεν θα 'μαι και δεν με νοιάζει. Τώρα που τα γράφω αυτά έχει συννεφιά. Ας έχει λιακάδα. Μόνο αυτό εύχομαι. Να έχει λιακάδα τη μέρα εκείνη.

Δεν είχα κάτσει ποτέ να το σκεφτώ, αλλά τώρα που με ρωτάς θα σου πω. Αρχικά, θέλω να με κάψουν και να σκορπίσουν κάπου τη στάχτη μου. Σε θάλασσα ή σε λιβάδι, δεν ξέρω πώς μου ήρθε αυτό. Όσο για τον κόσμο, χαλαρά, δεν με νοιάζει, αλλά θα ήθελα να φοράνε χρωματιστά ρούχα.

Το πιο πιθανό είναι να μην έχω πολύ κόσμο, ειδικά από την οικογένειά μου επειδή τα έχω κάνει λίγο σκατά και μάλλον θα γίνουν ακόμα πιο σκατά στο μέλλον. Αυτό που θα ήθελα οπωσδήποτε είναι να τραγουδήσει ο Robert Plant, γιατί μην ξεχνάς πως είναι επίγειος άγγελος. Βέβαια, αυτό δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει, λόγω ηλικίας, αν και μάλλον όταν έρθει η ώρα τα ολογράμματα θα είναι παιχνιδάκι.

Φυσικά και έχω σκεφτεί την κηδεία μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα έχει πολλά φρου φρου και αρώματα. Θα είναι άνοιξη, ενώ θα έχουν έρθει η οικογένεια, οι κολλητοί μου και μερικοί καλοί φίλοι από τη δουλειά. Θα έχω ζητήσει να γίνει η σύντομη version (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) και να μην κρατήσει πολλές ώρες, γιατί δεν μου φταίνε σε τίποτα τα παιδιά.

Και την ώρα που θα τελειώσει και θα περνάνε οι κολλητοί να αφήσουν κανένα λουλούδι ή έστω ένα μπουκαλάκι τζιν, σίγουρα θα σκάσουν μύτη 2-3 πρώην, που μου το κρατάνε μανιάτικο από τις μαλακίες που έχω κάνει και θα φτύσουν στον τάφο μου. Αν μάλιστα είχε πέσει και το μάρμαρο θα χόρευαν πάνω.

Αυτό όμως που θέλω είναι όταν τελειώσει η κηδεία να μην πάνε να πιούνε τον καφέ της παρηγοριάς, αλλά να μαζευτούν στο αγαπημένο μου μπαρ και να γίνουν σκατά από το αλκοόλ. Έτσι για τα ξενύχτια που περάσαμε παρέα.

Περισσότερα από το VICE

Μπορεί Κάποιος να Κάνει το Τέλειο Έγκλημα;

Πώς η Απόφαση να Συγκατοικήσεις Μπορεί να Καταστρέψει τη Σεξουαλική σου Ζωή

H Καθημερινότητα των Νεαρών Γυναικών στον Ισραηλινό Στρατό