FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

H Μέρα του Γάμου σου θα Είναι η Χειρότερη της Ζωής σου

Τι συμβαίνει όταν λες το «ναι»;
BC
Κείμενο Bad Candy

Φωτογραφία από το άρθρο του VICE UK « I Attended a Juggalo Wedding at the Gathering of the Juggalos» (Φωτογραφία: Peter Larson)

Και ναι μετά από ένα κάρο σχέσεις του ποδαριού ή και όχι, γνωρίζεις αυτόν τον κάποιον τύπο που ερωτεύεσαι πολύ, περνάς τα χίλια μύρια, με θέλει ή όχι, το βλέπει σοβαρά ή όχι, έχεις πατήσει ίσως και τα 30, κάνεις και κάποιες νύξεις ότι δε σου φτάνει απλά μια σχέση αλλά θες και κάτι τις παραπάνω κι ο τύπος ναι σε θέλει, ναι το βλέπει σοβαρά και ναι σου κάνει πρόταση γάμου. Όχι απαραίτητα πολύ ρομαντικά ή όπως βλέπεις στις ταινίες αλλά με τρόπο που σε κάνει τελικά να πεις το «ναι» και να σκάσεις ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η ιστορία έχει αμέτρητες παραλλαγές. Μπορεί και να συζείς μαζί του ήδη- δυο, τρία ή και έξι χρόνια- μπορεί για πολύ καιρό να σου έλεγε: Τι τον θες τον γάμο αφού ξέρουμε ότι αγαπιόμαστε, μπορεί και μόλις να έμεινες έγκυος ή να σε πιέζουν οι γονείς σου, πάντως όποιος κι αν είναι ο λόγος δε χρειάζεται να συνεχίσεις να διαβάσεις το άρθρο αν το να παντρευτείς δε σου πέρασε ποτέ από το μυαλό.

Φωτογραφία από το άρθρο του VICE UK «Shrouded History» (Φωτογραφία: Stacey Mark)

Το φετίχ του νυφικού

Στον αχανή βιομηχανικό χώρο Α της Πειραιώς 260 θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μεταξύ 1 και 31 Ιουλίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών μια πρωτότυπη εικαστική εγκατάσταση του Αντώνη Βολανάκη με τίτλο: «The Holy Bachelorette in the Wedding Cave». Θέμα του τα νυφικά. Βασικά ένα δάσος από αυτά. Γιατί ναι, όπως δείχνουν τα πράγματα, ο γάμος αφορά και την τέχνη. Ο εικαστικός σημειώνει μεταξύ άλλων: «Το νυφικό είναι κοινωνική στολή που σηματοδοτεί μια σύμβαση. Μοναδικό για τη γυναίκα, καθώς δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για τον άνδρα, λειτουργεί ως μνήμη μετάβασης από την αγνότητα στη μητρότητα. Συμβολίζει τη στιγμή που μια κόρη ετοιμάζεται να γίνει μητέρα».

Πέραν του συμβολισμού και της παράδοσης, οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ δεν κατάλαβα τις γυναίκες που δείχνουν να αδιαφορούν ή πραγματικά αδιαφορούν για το λευκό αυτό φόρεμα-φετίχ. Κοντό ή μακρύ, με ουρά ή όχι, πάντα ονειρευόμουν να το φορέσω. Μια εμμονή περίεργη που δεν έχει τόσο να κάνει με τον ίδιο το γάμο όσο με το φόρεμα. Να γίνω κι εγώ νυφούλα βρε παιδί μου για να το πω ανοιχτά.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Φωτογραφία από το άρθρο του VICE UK «Dustin Dollin: Still Crazy After All These Years?»

Αποφάσεις

Φυσικά το να παντρευτείς δεν είναι η μόνη απόφαση. Αυτής της απόφασης, μύρια άλλες έπονται. Πολιτικό ή θρησκευτικό; Ανοιχτό ή κλειστό; Σε ποιο μέρος; Ποια θα είναι τα παρανυφάκια; Τι προσκλήσεις; Θα έχουμε μπομπονιέρες; Ποιοι θα είναι οι κουμπάροι; Τι θα τους κάνω δώρο; Λίστα γάμου ή ό,τι θέλει παίρνει ο καθείς; Τραπέζι ναι ή όχι; Θα κάνουμε τραπέζι; Τραπέζι; Πού το τραπέζι; Πόσο στοιχίζει ένα τραπέζι; Λεφτά, λεφτά, λεφτά, και διλήμματα παντού. Μια γνωστή μου, που παντρεύτηκε το περασμένο καλοκαίρι, μου είπε : «Εγώ, σε όποια σκέφτεται να παντρευτεί, το πρώτο πράγμα που τη συμβουλεύω είναι να πάρει ένα κουτί lexotanil και να κάνει όσο πιο πολλά μπορεί μόνη της. Αν αρχίσεις να ρωτάς, τρελάθηκες. Καθένας έχει τη δικιά του άποψη επί του θέματος κι ειδικά οι γονείς και τα πεθερικά. Ού μπλέξεις λοιπόν».

Η συγκεκριμένη παραλίγο να τινάξει στον αέρα την όλη υπόθεση «γάμος» αφού οι κραδασμοί κι οι εντάσεις με τον καλό της, εξαιτίας του πολυπόθητου γεγονότος, κόντεψαν να τους τρελάνουν.

«Μέσα στα νεύρα ήμασταν συνέχεια. Αφού δεν χωρίσαμε, πάλι καλά» μου λέει χαμογελώντας με την ασφάλεια του «πάει πέρασε». «Ακούω κάποιες που λένε ότι είναι η πιο όμορφη περίοδος της ζωής τους και τρελαίνομαι. Για μένα ήταν από τις χειρότερες».

Φωτογραφία από το άρθρο του VICE UK «Shrouded History» (Φωτογραφία: Stacey Mark)

Νύφες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Ναι ρε παιδί μου το ήθελες να παντρευτείς δε λέμε, ναι, το ονειρευόσουν από μικρή, ναι, έντυνες τις κούκλες σου νυφούλες και τα σχετικά παρόλα αυτά ένα τύπου blackout δεν το γλιτώνεις. Ο εγκέφαλος σου πριν το γάμο μάλλον δημιουργεί νέες συνάψεις και το νευρικό σου σύστημα βραχυκυκλώνει συνεχώς. Βάζεις τα κλάματα για το τίποτα, περνάς από εκκλησίες και το μάτι σου γυαλίζει, παρατηρείς πράγματα ασυνήθιστα για το μέσο άνθρωπο όπως το ότι στα μαγαζιά παπουτσιών τα λευκά παπούτσια είναι η μειοψηφία κι ότι τα περισσότερα είναι κιτς, καταλαβαίνεις επιτέλους τι είναι οι πέτρες Swarovski και το σημαντικότερο αποκτάς κοινωνικές ευαισθησίες με υπαρξιακές προεκτάσεις. Παράδειγμα: σε κοιτάει παντρεμένος κι αντί να ανέβεις ψυχολογικά που κάποιος σε βρίσκει όμορφη, βρίζεις το άκαρδο κάθαρμα που δε σέβεται τη γυναίκα του. Ή βλέπεις παντρεμένο ζευγάρι απέναντί σου στην καφετέρια να κάθεται αμίλητο και πέφτεις σε κατάθλιψη. Ερωτήσεις όπως: «Έτσι θα καταλήξουμε κι εμείς;», «Αλήθεια ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;» δε σου φαίνονται πια καθόλου κοινότυπες και μακρινές.

Το χειρότερο και το πιο αστείο πράγμα που έχω ακούσει για τον γάμο, το έχει πει ένας θείος μου. Δε ξέρω αν το είχε ακούσει κάπου και το επανέλαβε ή αν είναι δικό του, ξέρω σίγουρα όμως πως άλλαξε για πάντα την οπτική μου γύρω από την έννοια της συνήθειας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Μετά από είκοσι χρόνια γάμου, είπε, είτε τον κώλο σου πιάνεις, είτε της γυναίκας σου, είναι ένα και το αυτό. I rest my case.

Στατιστικές

Τα διαζύγια αυξάνονται. Η κρίση δεν βοηθάει αυτούς που προσπαθούν να ανοίξουν σπιτικό. Η ανία, η ζήλια, η απιστία κι οι προσδοκίες που ματαιώνονται, σπρώχνουν όλο και περισσότερα ζευγάρια στους δικηγόρους και τις αιτήσεις διαζυγίων. (Το 2014 ο αριθμός των διαζυγίων στη χώρα μας εκτινάχθηκε στα 18.353). Γιατί λοιπόν να κάνεις το βήμα όταν ξέρεις ότι έχεις τόσες πιθανότητες αποτυχίας; Την απάντηση σε αυτό έχει δώσει, αριστοτεχνικά κατά τη γνώμη μου, ο Charlie Kaufman στην ταινία: «Η αιωνία λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» ( The eternal sunshine of a spotless mind, σε σκηνοθεσία του Michel Gondry.)

Παίξε κι εσύ τον Δαβίδ μπροστά στον Γολιάθ των στατιστικών, αξίζει τον κόπο αν το θες.

Ο πρίγκηπας

Τον πρίγκηπά σου τον λένε Γιώργο, Τάκη, Κώστα, Μάριο, Μπάμπη και τον αγαπάς. Να αμφιβάλεις, αν είναι ο κατάλληλος για σένα, είναι λογικό. Θα αμφέβαλες όπως κι αν τον έλεγαν. Όταν τέτοιου είδους σκέψεις σε καταλαμβάνουν, κλείσε τα μάτια και ξάπλωσε. Μπορείς προαιρετικά να βάλεις να ακούσεις κι αυτό:

Λίγη ησυχία θα βοηθήσει. Οι αναπνοές επίσης.

Πέραν της πλάκας, πιστεύω ότι οι αμφιβολίες είναι δείγμα υγείας. Αν ήσουν σίγουρη για όλα, θα ήταν περισσότερο ανησυχητικό. Σκέψου αυτούς που τους ρωτάς πώς είναι και σου λένε καλά, καλά και μετά χτυπάνε το πόδι τους κατά-λάθος στην καρέκλα και βρίζουν θεούς και δαίμονες. Ευτυχώς που είσαι καλά ρε φίλε γιατί αλλιώς ποιος ξέρει τι θα γινότανε.

Η αλήθεια είναι ότι ετοιμάζεσαι για ένα μεγάλο βήμα και δεν μπορείς να παριστάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα.

Μια φορά κι έναν καιρό, παντρεύομαι

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ παντρεύομαι. Κι αυτό που κατάλαβα είναι ότι όσο κλισέ, μπανάλ ή αποτυχία μπορεί να είναι ένας γάμος, όταν πρόκειται για τον δικό σου, το πράγμα αλλάζει. Παντρεύομαι, γιατί εγώ με τον καλό μου κάτσαμε σε ένα τραπέζι κι αποφασίσαμε ότι θέλαμε με κάποιο τρόπο να γιορτάσουμε τη συνάντησή μας σε αυτόν τον τρελό κόσμο. Να τη γιορτάσουμε παρά τους φόβους και το παρελθόν μας, να τη γιορτάσουμε με λίγους καλούς φίλους και να της ευχηθούμε να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο. Εσείς φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο, κάπως αλλιώς διατυπωμένο. Κάθε «συνάντηση» άλλωστε είναι μοναδική. Όποια κι αν είναι η ιστορία, ένα είναι για μένα το ηθικό δίδαγμα: «Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις σε αυτή τη ζωή- να παντρευτείς ή να αποφασίσεις να ζήσεις ελεύθερος-η κι ωραίος-α- το θέμα είναι στο τέλος να μπορείς να πεις ότι έζησες καλά και καλύτερα το δικό σου παραμύθι».

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.