Φοιτητές Φωτογραφίας Αποτυπώνουν πώς Αντιλαμβάνονται τη Διαταραχή

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο The Creators Project

Οι φοιτητές φωτογραφίας του Kulturama με έδρα τη Στοκχόλμη επισκέφτηκαν το Νόιλκεν του Βερολίνου και έθεσαν ένα ερώτημα στην τριήμερη έκθεση που διοργάνωσαν: Τι σημαίνει διαταραχή; Για τους 15 φοιτητές της έκθεσης «Disorder» (Διαταραχή), κάθε απάντηση είναι διαφορετική και κάθε φωτογραφία είναι πλαισιωμένη με συναισθήματα που εκπλήσσουν.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερο μέρος για να φιλοξενήσει την έκθεση από την γκαλερί Top Schillerpalais. Με τα πλήθη να συρρέουν στον χώρο και τα κορμιά να συνωστίζονται γύρω από το κάθε installation, η «διαταραχή» μοιάζει να είναι παντού. Οι φωτογραφίες έχουν χρωματιστές πινελιές, καλυμμένο γυμνό και πρόσωπα ενηλίκων που παίρνουν αινιγματικές ή παιδιάστικες εκφράσεις.

Στο κέντρο της αίθουσας βρίσκεται το «Underestimated» (Υποτιμημένο), ένα ορθογώνιο πρίσμα 1,5 μέτρου, καλυμμένο με ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Η Κάτρι Χεϊναμάκι φωτογράφισε την τελευταία συναυλία της φινλανδικής punk μπάντας Pertti Kurikan Nimipäivät, της οποίας όλα τα μέλη έχουν κάποια μορφή αναπηρίας. Η φωτογράφος λέει: «Ένας έχει πρόβλημα με την ομιλία, άλλος πάσχει από σύνδρομο Ντάουν. Φυσικά όμως, έχουν τις ίδιες ανάγκες με όλους μας: θέλουν να πίνουν, να έχουν το δικό τους διαμέρισμα, να κάνουν σεξ και να ζουν όπως όλοι. Πριν από επτά χρόνια, δημιούργησαν μια μπάντα για να μπορέσουν να ουρλιάξουν για τον τρόπο που φέρεται η κοινωνία στα άτομα με αναπηρίες. Με τη μουσική τους κατάφεραν να θίξουν αυτό το ζήτημα. Βασίζονται στην ισότητα και την άρση των αποκλεισμών».

Η αίσθηση πληρότητας του «Underestimated» έρχεται σε έντονη αντίθεση με το διπλανό έργο της Ίλβα Σόνμπεργκ «Naked. Eternal. Moving.» (Γυμνό. Παντοτινό. Κινούμενο.). Η Σόνμπεργκ παίζει με την ιδέα του εγκλωβισμού δημιουργώντας περιστρεφόμενες τρισδιάστατες φωτογραφίες 360 μοιρών, τις οποίες μπορούν να γυρίζουν οι επισκέπτες.

Οι έξι φωτογραφίες της Ίζελιν Μπλίτζνερ μοιάζουν με τη σκοτεινή πλευρά του Instagram. «Είναι από ένα πρώην ψυχιατρικό ίδρυμα στη Νορβηγία και είναι ένα από τα πολλά κτίρια που εξακολουθούν να υπάρχουν», είπε. «Μπορούσες να νιώσεις τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του ιδρύματος, αυτήν την ατμόσφαιρα που σε παγιδεύει και δεν μπορείς να δραπετεύσεις. Όταν έβγαλα τις φωτογραφίες, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ερχόμουν σε επαφή με τη δική μου εσωτερική διαταραχή, μέρος της οποίας αποτυπώθηκε στις εικόνες μου».

Το έργο του Όλα Λεβιτσνικ έρχεται για να συμπληρώσει αυτό της Μπλίτζνερ, εστιάζοντας στον εξωτερικό εαυτό. Μικροσκοπικές εικόνες από τρίχες, δέρμα και βρωμιά μεγεθύνονται και τονίζονται. «Ψάχνω το σιχαμερό και το περίεργο, για να το μετατρέψω σε κάτι όμορφο», λέει. «Η ομορφιά έρχεται από το απροσδόκητο, όχι από αυτά που γνωρίζουμε».

Η έκθεση κάνει μια βουτιά στα ταμπού που έχουν σχέση με τη θηλυκότητα. Η Έλεν Όρβαρ αποτυπώνει το αίσθημα της ασφυξίας με το «Self-Effacement» (Αυταπάρνηση). «Είναι ένα συναίσθημα που προκαλείται στις σύγχρονες γυναίκες, εδώ και παντού στον κόσμο», λέει. Στην απέναντι άκρη της αίθουσας, η Σοφία Ναουσίκαα Έρικσον αντιμετωπίζει τον εαυτό της με προσωπικές φωτογραφίες που ακολουθούν τη μάχη της με τη διατροφική διαταραχή. Στο «Liv», η Έιλα Μπιόρκλουντ παρουσιάζει ένα τετραήμερο φωτογραφικό χρονοδιάγραμμα της περιόδου της. «Θέλω με κάποιον τρόπο να το εκθέσω, επειδή παραμένει ένα ταμπού», λέει. «Θέλω να δει ο κόσμος ότι η έμμηνος ρύση είναι κάτι όμορφο. Χωρίς αυτή, δεν υπάρχει ζωή και κάθε λίγες εβδομάδες το γυναικείο σώμα έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει ζωή».

Ο Άνταμ Σούντμαν εκθέτει φωτογραφίες τριών ενηλίκων με πρόσωπα βαμμένα με πολεμικά χρώματα στο «Dead Youth» (Νεκρή Νεολαία). Όπως λέει, «νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι, σε κάποια στιγμή, αισθάνονται να έχουν κολλήσει σε μια συγκεκριμένη ηλικία». Ο 22χρονος συνεχίζει λέγοντας ότι «οι πάνκηδες είναι πιο ανοιχτοί σε αυτό το συναίσθημα. Όμως και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας το βιώνουν – απλώς δεν το σκέφτονται πάντα». Ένα από τα μοντέλα του είναι ο πατέρας του.

Όταν ρώτησα πόση ώρα χρειάστηκε για αυτά τα πορτρέτα, ο Σούντμαν μου είπε ότι η φωτογραφία της γυναίκας που καπνίζει χρειάστηκε αρκετές ώρες. «Νομίζω ότι το διασκέδασε, όμως. Πρέπει να κάπνισε γύρω στα δέκα τσιγάρα μπροστά στον φακό».

Για να δείτε περισσότερες φωτογραφίες της ομάδας του Kulturama και του Higher Education Photography κάντε κλικ εδώ ή επισκεφτείτε την ιστοσελίδα τους στο Facebook για περισσότερες πληροφορίες γύρω από το event.

Περισσότερα από το VICE

Τελικά Υπάρχουν Άνθρωποι που Ψάχνουν στα Σκουπίδια στην Αθήνα (και) το 2017

«Είσαι Ένας Τίμιος Άνδρας. Δεν Είσαι Γκέι»: Η Ιστορία του Νουρ που Ξέφυγε από το ISIS και Ζει στην Αθήνα

Οι Αμερικανοί Ήρωες των Μπασκετικών 90's της Ελλάδας Πεθαίνουν - Από τον Τσαρλς Σάκελφορντ, στον Ρόι Τάρπλεϊ