Η Ζωή μου με το Football Manager

Θα το παραδεχτώ από την αρχή: έχω καεί με το Football Manager. Είναι ένα από τα λίγα video games που έχω αγαπήσει στη ζωή μου. Παίζω με τις ώρες, δεν γίνεται διαφορετικά. Φανταστείτε μία από αυτές τις σκηνές που υπάρχουν σε κάποιες ταινίες, στις οποίες περνάει ο χρόνος γρήγορα, αλλάζουν οι εποχές, έρχεται χιόνι, λιώνει και μπαίνει η άνοιξη σιγά-σιγά, ενώ ένα συγκεκριμένο πράγμα στο πλάνο μένει σταθερό. Εγώ είμαι αυτό το πράγμα, με κίτρινη μούρη από την αϋπνία και κόκκινα μάτια να βρίζω την οθόνη και τους παίκτες μου (ονομαστικά).

Για όσους δεν γνωρίζουν, το Football Manager (FM) είναι ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί κάθε χρόνο και στο οποίο είσαι προπονητής ποδοσφαίρου. Διαλέγεις ποια ομάδα θα μανατζάρεις και ξεκινάς το παιχνίδι. Όμως, το FM δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, με τον χρόνο εξελίσσεται σε μια ολοένα και πιο εξειδικευμένη πλατφόρμα. Διαθέτει μια τρομερή βάση δεδομένων με πραγματικά στατιστικά για τις ομάδες, τους παίκτες και ο,τιδήποτε έχει σχέση με το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Τη συγκεκριμένη βάση δεδομένων, μάλιστα, εμπιστεύονται πολλοί γνωστοί προπονητές ποδοσφαίρου. Είναι ακραίο, επίσης, το γεγονός πως υπάρχουν άνθρωποι που βρήκαν δουλειά σε ομάδες, επειδή ήταν πολύ καλοί στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Διαλέγεις να παίξεις με όποια ομάδα θέλεις (σχεδόν από όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες παγκοσμίως) και σκοπός σου είναι να διαχειριστείς το μεταγραφικό budget, να κάνεις σωστές μεταγραφικές κινήσεις, να φτιάξεις τις τακτικές και τα συστήματα της ομάδας και να κρατάς το ρόστερ (παίκτες), τον πρόεδρο αλλά και τους οπαδούς χαρούμενους. Αν δεν τα καταφέρεις, απολύεσαι και πρέπει να ψάξεις για δουλειά σε άλλη ομάδα ή να ξεκινήσεις από την αρχή. Δύσκολη δουλειά.

Μετά από χρόνια εμπειρίας στο Manager, αποφάσισα να μοιραστώ μερικές αλήθειες, όπως τις έχω ζήσει.

Μικρές Κατηγορίες: η Φάση μου
Ή είσαι άνθρωπος των μικρών κατηγοριών ή δεν είσαι. Προσωπικά, έχω ένα όνειρο το οποίο δεν έχω πραγματοποιήσει ακόμη. Αυτό είναι να κατακτήσω το Champions League με την Καρλάιλ Γιουνάιτεντ. Το Καρλάιλ, είναι μια πόλη στη βόρεια Αγγλία, της οποίας η τοπική ομάδα «ακροβατεί», εδώ και χρόνια, μεταξύ τρίτης και τέταρτης κατηγορίας. Είμαι άνθρωπος των μικρών κατηγοριών και ειδικά αυτών της Αγγλίας. Εκεί βρίσκω το νόημα του Manager. Δεν μου λέει κάτι να πάρω, για παράδειγμα, τη Ρεάλ Μαδρίτης με το θεόρατο budget και να σηκώσω κούπες. Θέλω να κυλιέμαι για χρόνια στις «λάσπες» της Γ' εθνικής, να έχω παίκτες «σημαίες» που τρώνε κλωτσιές από τους άμπαλους αντιπάλους, να έρθω από τον πάτο και να γράψω ιστορία. Δεν ξέρω αν θα το καταφέρω ποτέ, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Η Καρλάιλ, λοιπόν, είναι η ομάδα μου. Την έμαθα από το Μanager όταν την είχα πάρει στην τύχη και, έκτοτε, την αγάπησα. Διάβασα βιβλία για αυτήν, λάτρεψα τον πιο γνωστό της χούλιγκαν, τον Paul Dodd, και έχω βάλει σκοπό να πάω να δω έναν αγώνα της από κοντά.

Η «Καταραμένη» Τρίτη Σεζόν
Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε όλους ή αν κάνω εγώ κάτι λάθος, αλλά η τρίτη σεζόν είναι πάντα χάλια. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ξεκινάω την πρώτη σεζόν με ένα μικρό budget, δεν γνωρίζω καλά την ομάδα, οπότε το πάω σχετικά συντηρητικά το πράγμα. Τη δεύτερη σεζόν, κάνω κάποιες διορθωτικές κινήσεις σε θέσεις-κλειδιά ενώ, πολλές φορές, έρχεται και κάποια επιτυχία (ανάλογα την ομάδα). Την τρίτη σεζόν, αφού έχω πουλήσει ή αποδεσμεύσει παίκτες, έχω μαζέψει αρκετά λεφτά και δίνω πόνο. Φέρνω στην ομάδα παικταράδες και πάντα είμαι σίγουρος πως θα είναι η καλύτερη χρονιά. Όμως, σχεδόν πάντα, η μία ήττα διαδέχεται την άλλη, οι σοβαροί τραυματισμοί με πολύμηνη απουσία βασικών παικτών είναι στανταράκι, ενώ οριακά γλυτώνω την απόλυση. Σκέτη ταλαιπωρία.

Το Αγαπημένο σου Ταλέντο
Όταν ανακαλύπτεις έναν δεκαεξάχρονο με στατιστικά «φωτιά», πιστεύεις πως είσαι ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Γίνεσαι κτητικός, λες και είναι η κοπέλα σου, και δεν θες να δεις ούτε ζωγραφιστή πρόταση από άλλη ομάδα. Επειδή, ξέρεις πως θα είναι τόσο καλή που θα είναι δύσκολο να αρνηθείς. Θα τον μεγαλώσεις και θα τον κάνεις ηγέτη της ομάδας, θα είναι ο άνθρωπός σου. Πραγματικά, αν δεν παίζεις Μanager δεν μπορείς να καταλάβεις. Τον έχεις σαν παιδί σου και, αν σου ζητήσει να φύγει σε άλλη ομάδα, τα συναισθήματα μπορεί να σε οδηγήσουν σε πράξεις που θα μετανιώσεις. Αν το ταλέντο είναι πραγματικό (και όχι παίκτης που κάνει generate το παιχνίδι αν περάσουν τα χρόνια), τότε σίγουρα θα είναι η πρώτη σου μεταγραφική κίνηση όπου και να πας.

Η Κοπέλα σου Δεν θα σε Καταλάβει Ποτέ
Ένα βράδυ καθόμουν σπίτι με τη κοπέλα μου και χαζεύαμε -ο καθένας στο PC του- στο Ιnternet. Είχαν περάσει δύο ώρες και είχα βάλει, δειλά-δειλά, να παίξω Manager. Στην αρχή, δεν το είχε καταλάβει, μου έδειχνε αστεία βίντεο από τον υπολογιστή της και ήταν ευδιάθετη. Όμως, σε κάποια φάση, με την άκρη του ματιού μου, αντιλήφθηκα πως κοίταξε την οθόνη μου. Αυτομάτως, η διάθεσή της άλλαξε, άρχισε να παραπονιέται πως «λιώνουμε» στο PC και δεν κάνουμε τίποτα μαζί και πως παίζω όλη μέρα Manager. Το ποτήρι ξεχείλισε, όμως, όταν πέταξε την ατάκα, «σιγά το παιχνίδι, δεν παίζεις καν, απλώς κοιτάς κάτι ανθρωπάκια που παίζουν». Αυτή η προσβολή ήταν πολύ βαριά και θα την κουβαλάω για πάντα μέσα μου. Αν ποτέ χωρίσουμε, θα της πω «εκείνη την ημέρα ήταν που η σχέση μας απέκτησε την πρώτη της ρωγμή».

Είναι ΟΚ να Τραγουδάς Συγκινημένος Δυνατά ενώ Παίζεις
H ομάδα έκανε την υπέρβαση αλλά δεν τα κατάφερε. Το κρίσιμο ματς είναι στο '85 και χάνεις 3-1 με ανατροπή. Σηκώνεις τις γροθιές σου ψηλά στον αέρα και τραγουδάς «You'll never walk alone», τα μάτια σου δακρύζουν αλλά συγκρατείσαι. Καταραμένη κοινωνία, γιατί να μην είναι αποδεκτό να είσαι εικοσιεννιά χρονών και να κλαις από περηφάνια για την ψηφιακή σου ομάδα;

Είναι (επίσης) OK να Φοράς το Καλό σου Πουκάμισο για να Παίξεις Manager
Το Football Manager είναι ένα παιχνίδι που απαιτεί θυσίες. Θα χάσεις φίλους, σχέσεις, αεροπλάνα, ίσως και δουλειές, επειδή πρέπει να είσαι ολοκληρωτικά δοσμένος σε αυτό. Αν θέλεις να δώσεις έναν άλλο αέρα στο παιχνίδι σου, φόρα το καλό σου πουκάμισο όταν παίζεις. Αν σε βοηθά στο να δεις το παιχνίδι πιο σοβαρά (όπως του αρμόζει δηλαδή), τότε μη διστάσεις να γίνεις ο κυριλέ μάνατζερ που πάντα ήθελες να είσαι.

Ένας Άλλος Παίκτης Manager Δεν θα Τσαντιστεί όταν Αργείς να Απαντάς στο Chat του Facebook
Ένας φίλος σου, ή η κοπέλα σου, μπορεί να σου την πούνε αν αργήσεις να απαντήσεις. Όμως, ένας αδερφός-παίκτης θα καταλάβει, χωρίς να το αναφέρεις καν, πως απαντάς με ένα τέταρτο καθυστέρηση επειδή συγχρόνως τελείς το λειτούργημα του να μανατζάρεις.

Μην Κλέβεις
Έχω έναν φίλο που για χρόνια δεν είχε πάρει ένα «καθαρό» πρωτάθλημα. Είτε δεν έκανε save και έπαιζε ξανά κάποιο σημαντικό ματς που έχανε, είτε πείραζε τα budget και ξεκινούσε με τεράστια, για το μέγεθος της ομάδας του, ποσά. Μην το κάνεις. Μόνο εσύ το βλέπεις και είναι σαν να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Το να Γνωρίσεις Συνάδελφους-Manager σε ένα Βαρετό Πάρτι Είναι ό,τι Καλύτερο Μπορεί να σου Συμβεί
Σε έχουν «σύρει» στο πάρτι ενός αγνώστου, το οποίο θυμίζει περισσότερο συνάθροιση κακομοιριάς παρά «φάση». Ενώ κάθεσαι -παραδοσιακά- στην κουζίνα, για να έχεις πρόσβαση στο ψυγείο και τον πάγο, ακούς δύο τύπους να μιλάνε για ποδόσφαιρο και μεταγραφές. Φυσικά, ως μαέστρος σφινόπουτσας, χώνεσαι στη κουβέντα και ανακαλύπτεις πως πρόκειται για «δικούς σου». Με το που σκάει η πρώτη ατάκα, που αφορά το παιχνίδι, πέφτει το βλέμμα. Από εκείνο το σημείο και μετά, η κουβέντα παίρνει «φωτιά» και τα ποτά αρχίζουν να ρέουν άφθονα. Τα κινητά βγαίνουν και αρχίζει το scouting. Το τέλος της βραδιάς σάς βρίσκει μεθυσμένους να ξερνάτε και να κλαίτε για τα ταλέντα σας, που ήθελαν να φύγουν, αλλά και για εκείνο το χαμένο ματς που σας κόστισε έναν τίτλο.

Όπως και να έχει, το Football Manager ή το μισείς ή το αγαπάς. Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. Οπότε, οι μεν συνεχίστε δυναμικά και οι δε, μη μας πρήζετε, παίξτε Tetris.

Περισσότερα από το VICE

Ας Ντραπούμε Όλοι για Αυτό το (Ανθ)ελληνικό Βίντεο που «Κάνει Πλάκα» με τους Πνιγμούς Προσφύγων

«Έλα, Παρ’ το και Ρίξε μου» - Όταν ο Άκης Πάνου Σκότωσε τον «Αγαπητικό» της Κόρης του

Το Τρίγωνο των Βερμούδων Μάλλον Εξηγείται και οι Συνωμοσιολόγοι Κλαίνε Κάπου Σιωπηρά