Πολλοί από τους απογόνους του τεράστιου Bob Dylan ασχολούνται με τις τέχνες και ειδικά με τη μουσική. Ο πιο επιτυχημένος εξ αυτών είναι ο γιος του, Jacob, ο οποίος γνώρισε μεγάλη επιτυχία στα 90's ως frontman των The Wallflowers και συνεχίζει ακάθεκτος την πορεία του μέχρι σήμερα. Από την άλλη, ένας από τους πιο φρέσκους «διαδόχους» του θρύλου της folk είναι ο 23χρονος εγγονός του, Pablo Dylan. Ίσως να είναι και το μόνο μέλος της οικογένειας που θυμίζει ηχητικά τον Bob. Ακουστικές κιθάρες και κλασικές folk ενορχηστρώσεις, με indie αισθητική. Πολλές φορές το αποτέλεσμα φέρνει στους τεράστιους Neutral Milk Hotel και άλλες, σε κλασικούς εκπροσώπους της αμερικανικής, λαϊκής τραγουδοποιίας.
Πριν από περίπου έναν μήνα, ο νεαρός μουσικός κυκλοφόρησε το Solitude, ένα ακουστικό EP πέντε κομματιών που ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια του lockdown και αποτελεί το πρώτο κομμάτι μιας τριλογίας. Με αφορμή τη νέα του κυκλοφορία, ήρθα σε επικοινωνία μαζί του. Μόλις έμαθε ότι είμαι από την Ελλάδα άρχισε να μου απαγγέλλει Σαπφώ -μεταφρασμένη στα αγγλικά- και έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να επισκεφτεί την Αθήνα όταν τελειώσει ο εφιάλτης που ζούμε. VICE: Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα; Pablo Dylan: Όχι, αλλά αγαπώ την ελληνική κουλτούρα. Ο Όμηρος αποτελεί βασική πηγή έμπνευσης για μένα και έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή μου. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησες ένα ακουστικό EP με τίτλο Solitude. Πώς αισθάνεσαι που αυτό έγινε κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας; Ήταν ακουστικό επειδή, ακριβώς λόγω της πανδημίας, δεν είχα τη δυνατότητα να φέρω ολόκληρη μπάντα για τις ηχογραφήσεις. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω μόνο με ακουστικές κιθάρες. Εγώ και ο James Harte παίξαμε τα πάντα.Ήμασταν σε καραντίνα μαζί, αφού η πανδημία μάς βρήκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας. Στο EP μιλάω για τα συναισθήματα που είχαμε μπαίνοντας σε αυτή την πραγματικότητα και τη μοναξιά που νιώθαμε όλοι. Προσωπικά, κατάφερα να βρω ηρεμία στα γραπτά του Ομήρου, του Πινδάρου, της Σαπφούς και όλων αυτών των σπουδαίων Ελλήνων. Πριν από λίγο καιρό είχες κυκλοφορήσει και ένα άλμπουμ με τίτλο Notes From Columbia, το δεύτερο όνομα της Αμερικής. Ακριβώς. Το αστείο είναι ότι πολλοί Αμερικανοί δεν έπιασαν αυτή τη σύνδεση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αν δεν κάνω λάθος, η πανδημία -όπως μου ανέφερες και πριν- σας ανάγκασε να διακόψετε μια περιοδεία που κάνατε μαζί με τον Mod Sun. Ο δίσκος αποτελεί μια μελωδική επισκόπηση όσων είδα, γυρίζοντας την Αμερική. Για παράδειγμα, έχω ένα τραγούδι που λέγεται Waiting on John, μέσω του οποίου περιγράφω τη συνεχή αναζήτηση της εξιλέωσης. Είναι λίγο αστείο να κοιτάζω πίσω, έπειτα από όσα προέκυψαν στην πορεία. Τελειώσαμε τον δίσκο, βγήκαμε για περιοδεία και τελικά βρεθήκαμε κλεισμένοι μέσα. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε λοιπόν, ήταν να γράψουμε ακουστικά τραγούδια. Πώς είναι τα πράγματα στο Λος Άντζελες αυτή τη στιγμή; Δύσκολα. Ειδικά για ανθρώπους σαν εμένα, που αναζητούν την επαφή με τους φίλους τους. Μου αρέσει να τζαμάρω με αρκετούς μουσικούς και πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε αυτό. Νιώθεις μοναξιά. Περνάω τις μέρες μου διαβάζοντας τους κλασικούς και μελετώντας τους μεγάλους κιθαρίστες των blues. Πέραν των blues, έχεις και μια αρκετά στενή σχέση με τη rap μουσική. Μάλιστα, πριν από κάποια χρόνια ως έφηβος, είχες ξεκινήσει ως rapper. Έκανα rap, αλλά έφτιαχνα και παραγωγές για άλλους μουσικούς. Ήθελα να γράφω τα δικά μου κομμάτια, αλλά ο κόσμος δεν έπαιρνε στα σοβαρά αυτά που εξέφραζα. Ήθελα να γράφω τραγούδια που μεταφέρουν τη στιγμή και το συγκεκριμένο είδος δεν μπορούσε να μου το προσφέρει αυτό. Έτσι, έπιασα την κιθάρα μου και ταξίδεψα σε όλη την Αμερική.Για δύο χρόνια έπαιζα όπου μπορούσα, ακόμη και σε ξεχασμένα μπαρ στην άκρη κάποιας εθνικής οδού. Έπαιζα ακόμα και όταν δεν ερχόταν κανείς να με δει. Τελικά, ο Mod Sun μού πρότεινε να συμμετάσχω στην περιοδεία του και τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο τους. Στην πορεία προέκυψε η Columbia Records και τελικά, boom (γέλια).
Έμαθες πράγματα για τον εαυτό σου μέσα στην καραντίνα; Ήμουν συνηθισμένος να παίζω μουσική με πολύ κόσμο, αλλά και να παίζω μουσική μπροστά σε πολύ κόσμο, οπότε ο αναγκαστικός εγκλεισμός ήταν πολύ δυσάρεστος. Ωστόσο, άρχισα να δουλεύω το νέο υλικό προσπαθώντας να φτιάξω κομμάτια που να ακούγονται καλά μόνο με μια κιθάρα και αυτό με βοήθησε πολύ. Ο Emerson έχει ένα δοκίμιο που αφορά την αυτοδυναμία και νομίζω ότι αν έμαθα κάτι ήταν αυτό. Να μη βασίζομαι σε εξωτερικούς παράγοντες και να είμαι αυτάρκης κάνοντας τη δουλειά μου. Εδώ και κάποιο διάστημα, υπάρχουν αρκετοί καλλιτέχνες που διαμαρτύρονται για το μερίδιο που τους αποδίδει το Spotify από το streaming. Εσύ πού στέκεσαι σε αυτό; Προφανώς και είμαι στο πλευρό των καλλιτεχνών, αλλά για να καταλάβουμε πρακτικά όλο αυτό που συμβαίνει νομίζω ότι χρειαζόμαστε έναν δικηγόρο για να μας το εξηγήσει. Πάντως, θέλω να τονίσω ότι προφανώς οι καλλιτέχνες και όσοι βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία της μουσικής θα πρέπει να παίρνουν όχι απλά περισσότερα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα η Αμερική έζησε τη δολοφονία του George Floyd, που έφερε στο προσκήνιο το κίνημα Black Lives Matter, τις αμερικανικές εκλογές και φυσικά την εισβολή στο Καπιτώλιο. Πώς τα βλέπεις όλα αυτά ως ένας νέος Αμερικανός; Κοίτα, είμαι πραγματικά περήφανος που είμαι Αμερικανός. Προέρχομαι από μία οικογένεια μεταναστών που έγιναν δεκτοί εδώ. Ζούμε σε πολύ ενδιαφέρουσες εποχές. Εδώ και καιρό, οι δουλειές μεταφέρονται σε άλλες χώρες, το χρηματιστήριο είναι εκτός των ορίων του μέσου Αμερικάνου και επικρατεί η αδικία. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Ο κόσμος τρελαίνεται. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν όλοι στην Αμερική, είχαν δουλειές, το χρήμα κινούνταν στην τοπική αγορά και αυτό δημιούργησε μια οικονομική έκρηξη. Τώρα, όλα τα χρήματα πάνε στις ίδιες εταιρείες και αυτό σιγά-σιγά οδηγεί σε σκηνές όπως αυτή που ζήσαμε στο Καπιτώλιο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο δώρο που χάρισε η Αθήνα σε ολόκληρο τον κόσμο και εμείς για ένα μεγάλο διάστημα είχαμε αναλάβει να τη διατηρήσουμε ζωντανή. Το να βλέπω λοιπόν μια εισβολή στο Καπιτώλιο ήταν μια πολύ στενάχωρη εικόνα για μένα. Ωστόσο, έχω πίστη στον αμερικανικό λαό, όχι απαραίτητα στις κυβερνήσεις μας και πιστεύω ότι θα δουλέψουμε σκληρά για να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας. Θα πρέπει όμως να έρθει η στιγμή που θα πούμε ένα «ως εδώ». Δεν γίνεται αυτοί οι ολιγάρχες να δημιουργούν κάτι σαν Μοναρχία στη χώρα του Lincoln και του Martin Luther King.
Σε επηρεάζουν τα άσχημα σχόλια; Όχι, δεν δίνω καμία σημασία, συνήθως γελάω, αναρωτιέμαι πού βρίσκουν τόσο ελεύθερο χρόνο αυτοί που τα γράφουν (γέλια). Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να κουβαλάς ένα τόσο βαρύ όνομα στους ώμους σου; Δεν το σκέφτομαι πολύ. Προφανώς αγαπώ πολύ τον παππού μου και όπως αυτός προσπαθώ να ανταγωνιστώ τον Όμηρο και τον Βιργίλιο. Τους κλασικούς. Αυτό που θέλω είναι να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι και να δίνω συνεχώς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θα συνεχίσεις τις συνεντεύξεις που παίρνεις από καλλιτέχνες για το κανάλι σου στο YouTube;
Ναι, εννοείται. Λογικά η επόμενη θα είναι με. τον Goody Grace. Τα πλάνα σου από εδώ και στο εξής; Ελπίζω η ζωντανή μουσική να επιστρέψει σύντομα. Μόλις βγήκε το Solitude, το οποίο είναι μέρος μιας τριάδας από EP που θα κυκλοφορήσουμε. Επόμενο είναι το Fortitude, στο οποίο έχω εμπνευστεί από το κίνημα Black Lives Matter, την απληστία του corporate κόσμου και πώς αυτή έχει χτίσει ουσιαστικά κάποιους από τους διαχωρισμούς που βασανίζουν την Αμερικανική κοινωνία. To τρίτο θα λέγεται Renaissance και θα μιλάει για την ανάγκη της αναγέννησης και πού μπορούμε να πάμε μετά. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό θα ήθελα πολύ να μπορώ να βγω ξανά στον δρόμο και φυσικά να παίξω στην Αθήνα.
Τα πλάνα σου από εδώ και στο εξής; Ελπίζω η ζωντανή μουσική να επιστρέψει σύντομα. Μόλις βγήκε το Solitude, το οποίο είναι μέρος μιας τριάδας από EP που θα κυκλοφορήσουμε. Επόμενο είναι το Fortitude, στο οποίο έχω εμπνευστεί από το κίνημα Black Lives Matter, την απληστία του corporate κόσμου και πώς αυτή έχει χτίσει ουσιαστικά κάποιους από τους διαχωρισμούς που βασανίζουν την Αμερικανική κοινωνία. To τρίτο θα λέγεται Renaissance και θα μιλάει για την ανάγκη της αναγέννησης και πού μπορούμε να πάμε μετά. Μόλις ολοκληρωθεί αυτό θα ήθελα πολύ να μπορώ να βγω ξανά στον δρόμο και φυσικά να παίξω στην Αθήνα.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
