Οι Ανάδοχοι της ActionAid που Γύρισαν από την Ζιμπάμπουε «Αλλιώς»

Το VICE Greece δίνει βήμα σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άτομα, με τη δημιουργία της στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε Δευτέρα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα με τα οποία καταπιάνονται και αξίζουν την προσοχή όλων.

Tο συγκεκριμένο άρθρο της ActionAid, υπογράφει η Σίσσυ Γκουρνέλου - υπεύθυνη Τύπου της οργάνωσης.

Tα ταξίδια έχουν τη δύναμη να σε αλλάζουν. Να σε γεμίζουν εικόνες και συναισθήματα, να σε κάνουν να συνειδητοποιείς ακόμη περισσότερο πόσα πολλά σε συνδέουν με ανθρώπους που μένουν πολύ μακριά και που πριν τους συναντήσεις, θεωρούσες ότι δεν υπάρχει τίποτα κοινό ανάμεσά σας. Να σε κάνουν να καταλαβαίνεις τη θέση σου σε αυτόν τον κόσμο. Αυτή είναι μία δύναμη που έχουν όλα τα ταξίδια. Και μετά, έρχονται τα ταξίδια αλληλεγγύης της ΑctionAid.

Ένα τέτοιο ταξίδι έκαναν η Αλίκη, ο Μιχάλης και η Μαίρη. Ανάδοχοι και οι τρεις της ActionAid, συμμετείχαν στο τελευταίο ταξίδι αλληλεγγύης της οργάνωσης στην Ζιμπάμπουε. Σκοπός του ταξιδιού ήταν το χτίσιμο ενός φράγματος στην κοινότητα Νιάνγκα και τουαλέτες για τους μικρότερους μαθητές στο τοπικό σχολείο. Απώτερος και σημαντικότερος σκοπός του ταξιδιού ήταν η έμπρακτη αλληλεγγύη, που μάλλον είναι και το σημαντικότερο δώρο του κόσμου.

VICE Meets: Νατάσσα Μποφίλιου

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η Αλίκη, ο Μιχάλης και η Μαίρη «κόλλησαν» από την πρώτη στιγμή, από το αεροδρόμιο, αν και δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Η Αλίκη δουλεύει σε τμήμα μάρκετινγκ εταιρείας καπνού και μένει στην Αθήνα. Ο Μιχάλης είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας και μένει στην Καλαμάτα, και η Μαίρη είναι δασκάλα χορού από το Ξυλόκαστρο, όπου διατηρεί κατάστημα καλλυντικών.

Η αποστολή στην οποία συμμετείχαν είχε στο σύνολό της 44 ανθρώπους, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ τους. Δύσκολο να συνυπάρξεις, ακόμα και αν είσαι στις καλύτερες συνθήκες. Πόσο μάλλον σε ένα ταξίδι δέκα ημερών, για το οποίο χρειάζεσαι τρεις πτήσεις για να πας και τρεις για να επιστρέψεις, και κατά τη διάρκεια του οποίου καλείσαι να σκάψεις και να κουβαλήσεις κάτω από τον καυτό αφρικάνικο ήλιο. Και όμως, γκρίνιες και παράπονα απουσιάζουν. Αντιθέτως, αυτό που υπάρχει εξαρχής είναι μία αλληλοϋποστήριξη που καταλήγει σε ένα δέσιμο το οποίο συχνά διαρκεί για χρόνια. Για την Αλίκη, αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ένας σκοπός. «Νομίζω ότι αυτό που μας έχει βοηθήσει τόσο, είναι ότι ήρθαμε χωρίς ταμπέλες, κάτι που έχουμε έντονα στην καθημερινότητά μας. Ενωθήκαμε όλοι για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Όλοι θέλαμε να δώσουμε ό,τι έχουμε - εγώ αυτό ένιωσα, αλληλεγγύη. Όλα τα υπόλοιπα τα συνηθίζεις», λέει. Σε αυτό συμφωνεί και ο Μιχάλης. «Δεν ξέρω εάν ένα ταξίδι με 45 άτομα εκτός ActionAid θα είχε αρμονική συμβίωση. Εδώ καλά-καλά δεν το καταφέρνεις αυτό με τρία άτομα», σημειώνει, με τη Μαίρη να συμπληρώνει ότι όλοι στην ομάδα είναι άνετοι και ανοιχτοί. «Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι ο κόσμος που βλέπουμε εδώ είναι έτσι χαμογελαστός. Είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι, δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό και αυτό παίζει τον ρόλο του», αναφέρει.

Ζητώντας να μας πουν τις στιγμές που περισσότερο ξεχώρισαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και οι τρεις, περιγράφουν συναντήσεις με ανθρώπους. Ο Μιχάλης θυμάται τη συνάντηση με τη Sekai, μια γυναίκα η οποία είχε κακοποιηθεί από τον άντρα της και με την υποστήριξη της οργάνωσης κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή. Σήμερα είναι εκείνη που υποστηρίζει άλλες γυναίκες που βιώνουν βία στο σπίτι τους.

Η Μαίρη κρατάει τη συγκίνηση μιας γυναίκας όταν έμαθε το ποσό που είχε μαζέψει η ομάδα ως δωρεά για την κοινότητα. «Έσκυψε στα γόνατά της για να μας ευχαριστήσει. Ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικό, γιατί συνειδητοποιείς πόσο εκτιμάνε αυτοί οι άνθρωποι την υποστήριξη που λαμβάνουν. Επίσης, έχει μείνει στο μυαλό μου μια γυναίκα που ήρθε και έφαγε μαζί μας, φέρνοντας και τα παιδιά της μαζί. Είχε τρία παιδιά και είχε γεμίσει το πιάτο της, αλλά δεν ακούμπησε μπουκιά - για μία ώρα τάιζε τα παιδιά. Σκεφτόμουν πόση αγάπη είχε για τα παιδιά της, που φρόντιζε να φάνε και να πιούν και τα τρία, πριν σκεφτεί να φάει η ίδια. Είχε ένα πολύ ευγενικό πρόσωπο, συνέχεια χαμογελούσε και μας ευχαριστούσε χωρίς λόγο. Οι περισσότεροι μας έπαιρναν αγκαλιά, είχα μείνει άναυδη».

Για την Αλίκη, η πρώτη μέρα που έφτασαν στο σχολείο ήταν ένα σοκ. «Δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτήν τη χαρά που είχαν όλα τα πιτσιρίκια. Μου πήρε λίγο χρόνο. Γενικά υπήρξαν πολλές συγκινητικές στιγμές. Βλέποντας πόσο δύσκολα περνούν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά και το πόσο χαμογελαστοί είναι, νιώθεις ότι τελικά όντως υπάρχει ελπίδα».

Αυτή η ελπίδα είναι που θα τους συντροφεύει και για καιρό μετά την επιστροφή από αυτό το ταξίδι από το οποίο συνήθως όλοι επιστρέφουν κάπως αλλιώς. «Εγώ το περίμενα ότι θα γυρίσω διαφορετική», λέει η Αλίκη. «Όπως είπε και η Πόλυ (συνταξιδιώτισα και προσωπικό της ActionAid), όταν τα δεδομένα παύουν να είναι δεδομένα, αρχίζεις να τα εκτιμάς. Νομίζω πρέπει να γίνουμε περισσότερο σαν αυτούς τους ανθρώπους, να δίνουμε χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα, να εκτιμάμε και να προσφέρουμε, να είμαστε πιο αισιόδοξοι. Πιστεύω πως αν λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο στην καθημερινότητα μας, αυτή η καλή ενέργεια θα γυρίσει πίσω».

H Μαίρη θα πει ότι για να έρθει η αλλαγή πρέπει να γίνεις εσύ η αλλαγή, ώστε να μπορέσει ο άλλος να ταυτιστεί μαζί σου. «Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς καθώς γυρίσουμε πίσω, είναι να είμαστε αυτή η διαφορετικότητα που προσπαθούμε να περιγράψουμε και να παρακινήσουμε κι άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο. Υπάρχει πάρα πολλή αλήθεια εδώ, τα πάντα είναι αληθινά. Βλέπεις θλίψη αλλά ταυτόχρονα ελπίδα, αγάπη, αληθινά χαμόγελα, αληθινά συναισθήματα. Νιώθω πολύ γεμάτη μέσα μου και θέλω να το κρατήσω αυτό». Το ίδιο θέλει να κάνει και ο Μιχάλης επιστρέφοντας στη βάση του την Καλαμάτα. «Σίγουρα αλλάζουν πράγματα μέσα σου, το θέμα είναι πόσο θα τα κρατήσεις. Τώρα σκέφτομαι πολλά πράγματα με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι πριν, Θέλω αυτό να το κάνω να ισχύσει για πολύ καιρό, να μην είναι παροδικό».

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα ταξίδια αλληλεγγύης της ActionAid εδώ.

Περισσότερα από το VICE

«Το Στήθος μου Πέτρωνε και Πονούσα» - Γυναίκες στην Ελλάδα Σταματούν τον Θηλασμό Λόγω Δουλειάς

Μία Φιναλίστ του GNTM, Ένας Droner Γεωτεχνικός, Μία Από τις πιο Cool Μπάντες της Αθήνας

Η Ελλάδα Παραμένει η Τρίτη Χώρα στην Ευρώπη με τα πιο Κρύα Σπίτια τον Χειμώνα