Αλήθεια, Ποιο Ήταν το Πρώτο Άτομο που Είδες Μετά την Καραντίνα;

Η Ελλάδα καταφέρνει μέχρι στιγμής και ελέγχει την εξάπλωση του κορονοϊού, προχωρώντας σιγά-σιγά σε άρση τωv περιοριστικών μέτρων που είχαν επιβληθεί από την κυβέρνηση. Ο κίνδυνος σίγουρα δεν έχει περάσει, η πανδημία δεν έχει φύγει και σίγουρα ο Covid-19 θα μας απασχολεί για αρκετό διάστημα.

Οι σκληρές απαγορεύσεις και το lockdown κράτησαν τους περισσότερους από εμάς κλεισμένους στα σπίτια μας για πάνω από ενάμιση μήνα, με αγαπημένα μας πρόσωπα να είναι μακριά. Από την περασμένη Δευτέρα, όμως, μπορούμε να κυκλοφορούμε και πάλι ελεύθερα, χωρίς το περιοριστικό sms στο 13033. Θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι προσέχουμε τις επαφές μας και πως δεν συνωστιζόμαστε.

Η άρση των απαγορεύσεων και η είσοδος της χώρας στο σχέδιο ΧΑΜ, μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε πάλι από κοντά όσους μας έλειψαν. Ζητήσαμε, λοιπόν, από φίλους, γνωστούς και συναδέλφους να μας πουν ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είδαν μετά την άρση των μέτρων.

Ιδού τι μας απάντησαν:

Οι πρώτοι άνθρωποι που είδα μετά το lockdown ήταν οι γονείς μου. Μένουν στα Βόρεια Προάστια και εγώ στο κέντρο, οπότε ήταν λίγο δύσκολο να τους επισκεφτώ. Μέσα στο Σαββατοκύριακο μίλησα μαζί τους και κανονίσαμε να ανηφορίσω προς το πατρικό από Δευτέρα, με τη μητέρα μου μάλιστα να με δελεάζει με παστίτσιο και κέικ. Σήμερα (Τετάρτη), είμαι ακόμα εδώ και σκοπεύω να κάτσω για καμιά εβδομάδα ακόμη, μιας και απασχολούμαι στην εστίαση και προφανώς δεν εργάζομαι αυτή την περίοδο.
- Ντέμη, 28 ετών, υπάλληλος εστιατορίου

Τη φίλη μου τη Δήμητρα Πέππα, που είναι εικονογράφος παιδικών παραμυθιών και ζωγράφος. Περπατούσαμε για δυόμιση ώρες, random, στα δυτικά προάστια, ψάχνοντας μονοκατοικίες με κήπους και λουλούδια.
- Decy Bell, 35 ετών, μαθηματικός/μουσικός

Το αγόρι μου. Τον είχα δει ελάχιστα και στη ζούλα μέσα στην καραντίνα, επειδή μένουμε μακριά. Δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί, οπότε δεν τέθηκε ζήτημα να περάσουμε την καραντίνα σε φάση συγκατοίκησης. Θα ήταν awkward. Ουσιαστικά πήγα σπίτι του την Κυριακή το βράδυ και δεν έχω φύγει ακόμα. Έχουμε να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο.
- Νίκη, 26 ετών, μεταφράστρια

Eίδα τον Θωμά, από το κατάστημα του οποίου, δίπλα στο Μουσείο, αγόρασα ένα freddo espresso μέτριο. Τον έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα κατά τη διάρκεια του lockdown, επειδή το cafe δούλευε με take away και τα λέγαμε. Τη Δευτέρα, όμως, ήταν σαφώς πιο χαρούμενος και άνετος. Είχε προλάβει να κουρευτεί κιόλας. «Έκλεισα το ραντεβού πριν από δέκα μέρες», μου είπε. Τα είπαμε λίγο για την επόμενη μέρα. Συμφωνήσαμε ότι πριν την «καταιγίδα», θα περάσουμε ένα ανέμελο καλοκαίρι, με την ίδια μακαριότητα ενός μικρού παιδιού που είναι χαρούμενο με το τώρα και δεν ξέρει τι έρχεται.
- Κώστας Κουκουμάκας, VICE

Τα τελευταία χρόνια δουλεύω σεζόν, οπότε λείπω σχεδόν έξι μήνες τον χρόνο και γι' αυτό έχω επιστρέψει στο πατρικό μου. Αυτό σημαίνει ότι έβλεπα τους γονείς μου καθημερινά μέσα στην καραντίνα και μιλούσα με τον αδερφό μου στο Skype. Μετά τη λήξη του lockdown, οι πρώτοι άνθρωποι που συνάντησα ήταν δύο κολλητοί μου, ο Αντώνης και ο George. Είχαμε πάει βόλτα με τα ποδήλατα μια-δυο φορές κατά τη διάρκεια του lockdown, αλλά αυτή τη φορά μαζευτήκαμε στον κήπο μου για να παίξουμε "Magic". Κάτι που μας είχε λείψει αρκετά.
- Ηλίας, 33 ετών, συνοδός-ξεναγός σε γκρουπ 18-35

Ήταν 7.30 το απόγευμα της Δευτέρας. Μπήκα στο αμάξι και άρχισα να οδηγώ. Είχα ενάμιση μήνα να βάλω 5η ταχύτητα και όπως έβγαινα από Πειραιά, στην παραλιακή, το γκάζωσα. Ένιωσα μία κάποια ελευθερία. Η ταμπέλα στην Συγγρού έγραφε «Κέντρο κλειστό». Σε άλλη φάση θα περνούσα μισή ώρα μπροστά από το Καλλιμάρμαρο σημειωτόν. Ο δρόμος όμως ήταν άδειος, τα φανάρια μού φέρθηκαν καλά κι έτσι στο ραντεβού μου στις 8 μμ καθυστέρησα μόνο δέκα λεπτά. Όταν τον είδα να πλησιάζει, μία κόρνα με εμπόδισε από το να τρέξω να τον αγκαλιάσω. Είχα αφήσει άτσαλα με alarm το αμάξι στη γωνία. Μπήκα μέσα κι έκανα μανούβρα. Όταν άνοιξα την πόρτα, περίμενε απ' έξω και τότε άρχισαν τα πόδια μου να τρέμουν. Δεν σκέφτηκα εκείνη την ώρα τον ιό. Απλά τον πήρα αγκαλιά.
- Μελπομένη Μαραγκίδου, VICE

Ναι. Το πρώτο πράγμα που έκανα με την άρση των περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας, ήταν να κανονίσω και να πάω σε ένα ραντεβού ώστε να δω ένα σπίτι που ψάχνω να νοικιάσω. Ο μεσίτης φορούσε μάσκα και γάντια. Τηρήσαμε τις αποστάσεις, είδα το σπίτι, καλούτσικο ήταν. Και τώρα περιμένω απάντηση για ένα σκόντο στην τιμή.
- Παύλος Τουμπέκης, VICE

Θα σου πω ποιους δεν είδα. Tους γονείς μου, οι οποίοι είναι μεγάλοι σε ηλικία, με τον πατέρα μου να έχει περάσει πρόσφατα μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία του. Έχω να τους δω από τις αρχές αυτής της ιστορίας και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να έρθω σε επαφή μαζί τους για αρκετό καιρό ακόμα.
- Νίκος, 43 ετών, δικηγόρος

Χωρίς πλάκα, τον dealer μου.
- Τάσος, 28 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος

Θα έλεγα ότι οι πρώτοι άνθρωποι που συνάντησα μετά την καραντίνα ήταν οι γονείς μου και ο σκύλος μας, αλλά στην είσοδο της πολυκατοικίας με πρόλαβε ο πρώην γείτονάς μου ο Θάνος, με τον οποίο μεγαλώσαμε μαζί. Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν ήδη κουρεμένος - τον είδα τη Δευτέρα. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι με τους ανθρώπους που γνωρίζω καλύτερα, κρατάω μικρότερη απόσταση απ' ό,τι με απλούς γνωστούς που πετυχαίνω στον δρόμο αυτό το διάστημα. Ίσως αυτό να είναι κάτι που θα μελετηθεί αρκετά από τους ψυχολόγους για όσο διαρκέσει αυτή η πανδημία. Τα είπαμε λοιπόν και κανονίσαμε να συναντηθούμε σύντομα για να παίξουμε FIFA και να πιούμε μπίρες. Μια χαρά.
- Αντώνης Κωνσταντάρας, VICE

Περισσότερα από το VICE

Απολυμαντήρια και Κούρεμα Γουλί: Η Καραντίνα της Θεσσαλονίκης Πριν Έναν Αιώνα

Η Ιωάννα Παππά Μαγειρεύει Κλασικά Ελληνικά Φαγητά στην Καραντίνα

«Δεν έχω Ζηλέψει Ποτέ Αυτούς που Έχουν Σπίτι» - Ένα 24ωρο με Έναν Άστεγο στη Χαλκίδα