Δεν είμαι γονιός, με αποτέλεσμα πολλές φορές να δυσκολεύομαι να μπω στη λογική τους. Δηλαδή, θεωρώ τρελό μια μάνα να κυνηγάει από πίσω τον κανακάρη της –βλέπε 29 χρονών γαϊδούρι– με μια πορτοκαλάδα ή μια ζακέτα στο χέρι. Καλή μου, αν το «παιδί» θέλει να πιει βότκα κι ουχί πορτοκαλάδα ή του αρέσει να κόβει βόλτες με το t-shirt (γιατί άλλωστε τα «έσκασε» στο γυμναστήριο όλο τον χρόνο), δικαίωμά του. Αλλά είπαμε, δεν είμαι γονιός και δεν ξέρω. Αν κρίνω όμως από τους δικούς μου, τότε μπορώ να πω ότι οι γονείς έχουν κάτι σαν σταθερές «αξίες». Πράγματα που τα κάνουν όλοι τους, όσο cool κι αν είναι οι ίδιοι. Όπως το να «προβλέπουν» το μέλλον σου και τη ζωή σου. Ειδικά στα '90s, κάθε οικογένεια είχε έναν επιστήμονα. «Να σπουδάσει, να γίνει κάποιος στη ζωή του», άκουγα σε διάφορες συναντήσεις της οικογένειας με φίλους τους.

Οι δικοί μου γονείς ήταν πολύ cool σε γενικές γραμμές. Δηλαδή με άφηναν από τα 14 μου να πηγαίνω διακοπές μόνος μου, έβγαινα έξω τα Σάββατα και δεν είχα αυστηρό ωράριο επιστροφής, πήγαινα σε συναυλίες από πιτσιρικάς και άλλα τέτοια ωραία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ήθελαν να με δουν γιατρό. «Να γίνεις γιατρός, να με φροντίζεις όταν μεγαλώσω», μου είχε πει κάποτε η γιαγιά μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου το πούλησε και τόσο καλά (οικογενειακό γιατρό με ήθελε – δεν λέει) και δεν με είδε γιατρό. Η μητέρα μου, από την άλλη, ήταν αρκετά πιο χαλαρή, αλλά όταν της είπα «δημοσιογράφος», στα 19 μου, δεν πέταξε και τη σκούφια της. «Τελείωσε με τη σχολή και βλέπεις», ήταν η απάντηση. Τελικά εγώ έκανα τα δικά μου, τη σχολή δεν την τελείωσα και να τα αποτελέσματα. Αν είναι ΟΚ με αυτό; Μάλλον. Αν θα ήθελε να έχω κάνει κάτι άλλο στη ζωή μου; Σίγουρα. Αλλά από τότε δεν μιλήσαμε ποτέ γι' αυτό. Άλλωστε, συνέχιζε για χρόνια –έστω κι αν δεν μέναμε μαζί– να με ρωτάει τι έφαγα, αν έχω ντυθεί καλά και άλλα τέτοια, που δεν σταματάνε να ρωτάνε ποτέ οι γονείς τα παιδιά τους.

Μόνο που αυτήν τη φορά αποφάσισα να μάθω. Έτσι για το γαμώτο. Αλήθεια, τι λένε διάφοροι γονείς για τα παιδιά τους; Είναι χαρούμενοι για την εξέλιξή τους; Αυτήν τη ζωή είχαν φανταστεί για εκείνους; Έχουν απογοητευτεί ή είναι περήφανοι;

Παιδιά ρώτησαν τους γονείς τους όλα τα παραπάνω – και πιστεύω ότι η αρχή έπρεπε να γίνει από τη μητέρα μου. Είπαμε, έτσι για το γαμώτο.

Ο Φροίξος είναι 38 ετών και εργάζεται ως δημοσιογράφος (ή κάτι τέτοιο).

Φροίξος: Πώς φανταζόσουν τη ζωή μου όταν ήμουν παιδί;
Μητέρα Φροίξου: Αυτό που ήθελα πάνω από όλα ήταν να γίνεις ένας καλός άνθρωπος. Ένας ισορροπημένος, τίμιος άνθρωπος. Και φυσικά ήθελα να σε δω ευτυχισμένο.

Πως νιώθεις γι' αυτό που είμαι σήμερα;
Είμαι πολύ χαρούμενη για σένα. Είσαι ευτυχισμένος, τουλάχιστον έτσι δείχνεις. Κάνεις αυτό που σου αρέσει και χαίρομαι ακόμα περισσότερο γιατί έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που σου δίνει χαρά και ταιριάζετε. Είναι σημαντικό αυτό. Αυτό που σου λέω ισχύει και για σένα και την αδερφή σου.

Έχεις απογοητευτεί ή είσαι περήφανη για τη ζωή μου σήμερα;
Είμαι περήφανη. Αν θα ήθελα κάτι ακόμα; Φυσικά. Να σε βλέπω πιο συχνά

Η Αλεξάνδρα είναι 27 χρονών, ηθοποιός, και το πρωί εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος.

Αλεξάνδρα: Πώς φανταζόσουν τη ζωή μου όταν ήμουν παιδί;
Μητέρα Αλεξάνδρας: Να είσαι ευτυχισμένη και να πετύχεις αυτά που θα ήθελες.
Πατέρας Αλεξάνδρας: Σίγουρα καλύτερη απ' ό,τι είναι η ζωή σου τώρα.

Τι νιώθεις γι' αυτά που έχω καταφέρει και τη ζωή μου έως τώρα;
Μητέρα Αλεξάνδρας: Είμαι καλά, γιατί σε βλέπω χαρούμενη με τη ζωή και τις επιλογές σου.
Πατέρας Αλεξάνδρας: Απλώς «καλά» μπορώ να πω.

Έχεις απογοητευτεί ή είσαι περήφανη/ος για μένα;
Μητέρα Αλεξάνδρας: Είμαι και περήφανη αλλά και απογοητευμένη. Περήφανη γιατί όλοι μου λένε καλά λόγια για σένα. Απογοητευμένη επειδή άλλα ήθελες στην αρχή, στην πορεία λοξοδρόμησες και τώρα κάνεις πράγματα με τα οποία δεν συμφωνώ.
Πατέρας Αλεξάνδρας: Κάπου στη μέση. Έχεις καλή προσωπικότητα και νομίζω αν οι συνθήκες ήταν καλύτερες, τότε θα ήμουν και περήφανος για σένα.

Ο Γιώργος είναι 25 χρονών, ολοκληρώνει τις σπουδές του στην Ιταλία και εργάζεται part-time ως μεταφραστής.

Γιώργος: Πώς φανταζόσουν τη ζωή μου όταν ήμουν παιδί;
Μητέρα Γιώργου: Μια ζωή με προσωπικές σου επιλογές πάνω απ' όλα, με υγεία και γνώσεις πέρα από σχολεία και σπουδές.

Πώς νιώθεις γι' αυτό που είμαι σήμερα;
Δεν θα 'θελα να είσαι κάτι άλλο. Μόνο λίγο περισσότερο μέσα στον τόπο και τον χρόνο. Είναι στιγμές που νιώθω ότι είσαι αλλού.

Έχεις απογοητευτεί ή είσαι περήφανη για τη ζωή μου σήμερα;
Χαρούμενη και περήφανη στον βαθμό πού συνέβαλα.

Η Μαρία είναι 35 χρονών, έχει τελειώσει το Μαθηματικό και έχει μεταπτυχιακό στα Πληροφοριακά Συστήματα. Για την ώρα εργάζεται τα πρωινά ως γραμματέας και τα απογεύματα ως καθηγήτρια μαθηματικών.

Μαρία: Πώς φανταζόσουν τη ζωή μου όταν ήμουν παιδί;
Μητέρα Μαρίας: Σε φανταζόμουν μια χαρούμενη και γλυκιά καθηγήτρια, να μπαίνεις μέσα στην τάξη και να σε λατρεύουν τα παιδιά. Το έλεγα από μωρό αυτό και έβλεπε ότι ταίριαζε, αλλά δεν φανταζόταν ότι τελικά θα ζούσαμε σε εποχές που θα ήταν τόσο δύσκολο να το πετύχει κανείς.

Τι πιστεύεις γι' αυτά που έχω καταφέρει και τη ζωή μου έως τώρα;
Δεδομένων των συνθηκών, το πάλεψες πολύ καλά. Έχεις απογοητευτεί ή είσαι περήφανη για μένα;
Είμαι πολύ περήφανη που τα παιδιά μου είναι υπέροχοι άνθρωποι.

Ο Πέτρος είναι 26 χρονών και εργάζεται ως freelance web developer.

Πέτρος: Πώς φανταζόσουν τη ζωή μου όταν ήμουν παιδί;
Μητέρα Πέτρου: Φανταζόμουν ότι όλα θα πήγαιναν μια χαρά, αρκεί να εγκλιματιζόσουν στις καταστάσεις.

Πώς νιώθεις γι' αυτό που είμαι σήμερα;
Είσαι καλό παιδί, αλλά ώρες-ώρες με ξαφνιάζεις. Εκεί που είσαι καλόκεφος, ξαφνικά μπορείς να γίνεις απότομος, χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο. Για μικροπράγματα.

Έχεις απογοητευτεί ή είσαι περήφανη για τη ζωή μου σήμερα;
Είμαι περήφανη για τον άνθρωπο που έγινες. Θες να σου κάνω καμιά ομελέτα να φας τώρα;

Περισσότερα από το VICE

Ιδέες για το Επόμενο Tattoo σου

Εμετοί, Σφαλιάρες και Ξιφολόγχες: Τα Χειρότερα Καψόνια που Έχουν Γίνει στον Ελληνικό Στρατό

Τι Γίνεται Πίσω Από τις Κάμερες στη Βιομηχανία του Πορνό;