Νύχτα. Δεκέμβριος, υποτίθεται ότι θα έπρεπε να έχει δροσίσει πια. Ο Τραγουδιστής είναι σπίτι του. Ζει, τραγουδά και παίζει. Σε όλη την Τζαμάικα και στο γκέτο συζητούνε για το πώς αποφάσισε να κάνει τη συναυλία για την ειρήνη με τον τίτλο Χαμογέλα, Τζαμάικα, παρόλο που είναι προπαγάνδα του ΕΛΚ, και λένε ότι το σπίτι του το φυλάει το Ηχητικό Απόσπασμα, κάτι κακοποιοί που τους πληρώνει το ΕΛΚ. Δεν υπάρχει Aστυνομία, εκτός από ένα περιπολικό που περνά νωρίς το βράδυ. Κανείς δεν μπαίνει μέσα και ελάχιστοι βγαίνουν. Βλέπω το αυτοκίνητο να περνά, βλέπω τα φώτα στο δωμάτιο ν' αναβοσβήνουν και ν' ανάβουν ξανά. Βλέπω τον κοντόχοντρο μάνατζερ να πηγαινοέρχεται μαζί με τον καστανομάλλη λευκό. Ο Τραγουδιστής είπε κάποτε ότι η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα αν δεν μπορεί να βοηθήσει πολύ κόσμο, κι έχει βοηθήσει πολύ κόσμο, και συνεχίζει να δίνει στον κόσμο αυτό που έχει ανάγκη, αλλά οι νέοι δεν έχουν ανάγκη τίποτα, απλά θέλουν τα πάντα. Εμείς τραγουδάμε αλλιώτικα τραγούδια, τραγούδια από νέους που δεν έχουν τα μέσα να γράψουν τραγούδια, ακούμε τον σκληρό ρυθμό της πραγματικότητας, τον ξερό ήχο του σήμερα, γιατί ο χορός είναι για τις γυναίκες. Εμείς τραγουδάμε τραγούδια που τα φτιάχνουμε στον ύπνο μας, που λένε αν τρέχεις σαν αστραπή, θα τρακάρεις σαν βροντή. Και ο Τραγουδιστής νομίζει πως ο Τζόνι πάει, αλλά ο Τζόνι ζει, ο Τζόνι έχει αλλάξει, ο Τζόνι έρχεται να του τη φέρει. Πριν απ' αυτήν τη νύχτα, τον βλέπω να καπνίζει φούντα με τον Πάπα-Λο και μετά να δίνει έναν φάκελο σ' έναν τύπο που είναι με τον Σότα Σέριφ. Ακόμα και κάποιοι που είναι πάνω από μένα αναρωτιούνται τι στο διάολο σκαρώνει αυτός ο ράστα. Ο Τραγουδιστής νομίζει ότι επειδή έρχεται από το ίδιο μέρος που ερχόμαστε κι εμείς, καταλαβαίνει πώς ζούμε. Όμως, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Όλοι όσοι φεύγουν και μετά γυρίζουν πίσω σκέφτονται έτσι. Ότι όλα ήταν ακριβώς όπως τα άφησαν. Εμείς, όμως, είμαστε αλλιώτικοι. Είμαστε πιο σκληροί απ' αυτόν και τα έχουμε όλα γραμμένα. Θα το βάλει στα πόδια πριν γίνει σαν κι εμάς.
Κι εμείς; Εμείς είμαστε οι χειρότεροι απ' όλους. Μια μέρα που την είχαμε στήσει στη γωνία του δρόμου και παίζαμε ντόμινο, βγαίνει η μητέρα του Χεκλ και λέει, το δωμάτιό σου βρομάει από όλων των ειδών τις αηδίες, κι αυτός τη χαστουκίζει και της λέει να δείχνει σεβασμό στους κακούς όταν είναι στον δρόμο. Η γυναίκα που ζει μαζί μου με ρωτά αν θα της φερόμουν έτσι κι εγώ, αλλά εγώ δεν λέω τίποτα. Δεν θέλω να δέρνω γυναίκες. Το μόνο που θέλω είναι λίγη τσάμπα κόκα. Μόνο αυτό. Μόνο αυτό χρειάζομαι. Πριν από δυο μέρες, περνώ από το σπίτι μιας γυναίκας και βλέπω τον Κλαψιάρη να πηγαίνει τσίτσιδος στο λούκι στο πίσω μέρος του σπιτιού. Βγάζει την καπότα από το πράμα του, την πετάει και πλένεται. Όλοι ξέρουν ότι οι καπότες και η αντισύλληψη ήταν κόλπο των λευκών για να αφανίσουν τους μαύρους, αλλά αυτόν δεν τον νοιάζει. Τον βλέπω να βγάζει τα γυαλιά του και να τρίβεται παντού με ένα πανί και σαπούνι, λες και το λούκι και το δέντρο υπάρχουν γι' αυτόν και μόνο, παρόλο που δεν ήταν καν το σπίτι της κανονικής του γυναίκας. Δεν ήθελα να τον γαμήσω, δεν ήθελα κωλομπαριλίκια και τέτοια, ήθελα μόνο να μπω μέσα του σαν φάντασμα και να κουνιέμαι όπως κουνιέται κι αυτός, να σπρώχνω όπως σπρώχνει κι αυτός, να κουνώ τον κώλο μου όπως τον κουνά κι αυτός, και νιώθω να τραβιέμαι έξω σιγά-σιγά και μετά να τον χώνω με δύναμη, μετά απαλά, γρήγορα, μετά αργά. Μετά ήθελα να είμαι εγώ η γυναίκα. Πρέπει οπωσδήποτε να πάρω ανάσα.
Απόψε παρακολουθούσα μόνος μου το σπίτι του Τραγουδιστή, άλλες φορές έχω και παρέα. Ο κοντός πολυλογάς που τον μανατζάρει νόμιζε πως είμαστε άλλη μια παρέα από παιδιά που ήρθαν να ζητήσουν λεφτά, φούντα ή μια ευκαιρία να γράψουν ένα καλό κομμάτι, αλλά είδε πως ήμασταν αλλιώτικοι. Κι εμείς γυρνάμε πίσω στο γκέτο, και ο λευκός που φαίνεται ότι τον ξέρει μας λέει για όλα τα δωμάτια στο σπίτι του. Λέει πώς όλοι έχουν την τιμή τους, ακόμα κι αυτοί που βρίσκονται ακριβώς από κάτω του, και ότι την κατάλληλη ώρα θα κάνουν ένα διαλειμματάκι, όχι, ένα μεγάλο, ωραίο διάλειμμα, θα πάρουν έναν ωραίο υπνάκο, και τότε σ' έπιασα! Λέει πως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να μπεις κι ένας τρόπος να βγεις. Λέει ότι κάνει ένα διάλειμμα, συνήθως κατά τις εννιά, εννιά και τέταρτο, και πάει στην κουζίνα μόνος του, μια και τα παιδιά λείπουν και όλοι οι υπόλοιποι είναι ακόμα στο στούντιο ή ετοιμάζονται να φύγουν. Λέει ότι από τη σκάλα που πάει στην κουζίνα θα βλέπουμε καλά, αλλά καλύτερα να γαζώσουμε το μέρος για σιγουριά. Λέει ότι θα πρέπει να οδηγούν δύο, δύο να μπουν μέσα και τέσσερις να καλύψουν τον γύρω χώρο. Εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι εννοεί, οπότε ο Τζόζι Γουέιλς μας λέει ότι αυτό που εννοεί είναι να σκεπάσουμε γύρω-γύρω τα όπλα, αλλά αυτό ακούγεται ηλίθιο. Ο Αμερικάνος γίνεται πάλι κατακόκκινος και αυτός που φέρνει όπλα στο γκέτο λέει ότι αυτό που εννοεί είναι να κυκλώσουμε το μέρος. Μας δείχνουν φωτογραφίες. Ο Τραγουδιστής στην κουζίνα, αυτός και ο λευκός που έχει την εταιρεία, αυτός στο στούντιο με τα μάτια πεταγμένα έξω από την πολλή φούντα, αυτός και ο καινούργιος κιθαρίστας, κατευθείαν απ' την Αμερική, αυτός να γαμάει μια γκόμενα, αυτός να γαμάει την αδερφή της, αυτός να στηρίζεται στον φούρνο σαν κι ο ίδιος ο Τραγουδιστής να έχει βαρεθεί πια τον Τραγουδιστή. Όλη η Τζαμάικα περιμένει τη συναυλία Χαμογέλα, Τζαμάικα. Ακόμα και μερικοί από το γκέτο θα πάνε, επειδή ο Πάπα-Λο λέει ότι πρέπει να πάμε για τον Μπομπ ακόμα κι αν είναι προπαγάνδα του ΕΛΚ. Το μόνο που σκεφτόμουν εγώ ήταν, άλλο ένα βράδυ και δεν θα ξαναπεινάσω ποτέ. Άλλο ένα βράδυ, κι ύστερα θα 'παιρνα το Σ από το στήθος του Σούπερμαν και το Μ από την κοιλιά του Μπάτμαν.