Ο Οδυρμός του Στερεοτυπικού Φασίστα Μπούκουρα

Αν κάθε δάκρυ και οδυρμός του Στάθη Μπούκουρα ήταν ένας κόκκος ρυζιού, ο συνήγορος του, Αλέξης Κούγιας, θα μπορούσε να ταΐσει ολόκληρη την Κίνα. Μετά τη σπαρακτική «εξομόλογηση» του βουλευτή, προ μηνός,  εντός Κοινοβουλίου χάρη στην οποία  «φούσκωσαν» τα ξύλινα πατώματα του ναού της δημοκρατίας και ξεφούσκωσε η τσάμπα μαγκιά και η χρυσαυγίτικη αλαζονεία, ακολούθησε στην αρχή της εβδομάδας το sequel του φασιστικού δράματος στα ανακριτικά γραφεία. Εκεί το επίπεδο ερμηνείας, απείρως δουλεμένο στην προπόνηση, αλλά κομματάκι ζοφερό, διέθετε κραυγές αγωνίας, παρακλήσεις και στο γκραν φινάλε, λιποθυμίες. Ναι, λιποθυμίες. Ο άνθρωπος που περιδιάβαινε τα στενά της Κορίνθου με ύφος χιλίων Μιχαλολιάκων και κραύγαζε στρατιωτικά παραγγέλματα σε πειθήνιους ούγκανους, αίφνης μπρος στις ανακρίτιες μεταμορφώθηκε στο κοριτσάκι με τα σπίρτα και δεν άντεξε το  αβάσταχτο, ομολογουμένως, βάρος ενός «… ρε» στο τέλος της διαδικασίας. Κάπου εκεί ο ουμανιστής δικηγόρος του, Αλέξης Κούγιας, τον πήρε και αποχώρησαν, διότι πως να αντέξει ο  δανδής του εθνικισμού Μπούκουρας, την τραχιά γλώσσα των ανακριτριών.

Βασικά, ο ανεξάρτητος φούρναρης διαθέτει όλα εκείνα τα «πατροπαράδοτα» χαρακτηριστικά του χρυσαυγίτη: Κάνει ορθογραφικά λάθη στον προφορικό λόγο, μπορεί να διανύσει ιδεολογικά τη διαδρομή Γιουλ Μπρίνερ – Νίκος Βαμβακούλας μέσα σε νανοδευτερόλεπτα, πουλάει τσαμπουκά μισοτιμής αρκεί να «διαδηλώνει» πίσω του μια ορδή μαυροφορεμένων Ορκ -γενικά αποτελεί το στερεοτυπικό μοντέλο φασίστα που στο τέλος της μέρας δεν είδε, δεν άκουσε, δεν κατάλαβε. Γυρεύει μονάχα μια στάλα επιείκια,  χρησιμοποιώντας ως όχημα ό,τι βρεθεί μπροστά του: Ακόμα και τα παιδιά του, που σε τίποτα δεν φταίνε να εμπλέκονται σε μια τέτοια ιστορία. «Είμαι ένας νεκρός άνθρωπος», έλεγε τις προάλλες κατά τη διάρκεια της απολογίας του, προσθέτοντας: «Δεν έχω κάνει κάτι για να είμαι στη φυλακή. Εχω χάσει 16 κιλά σε τέσσερις μήνες. Εφυγα, ανεξαρτητοποιήθηκα. Με διώξανε. Τους έκανα χατίρια. Ελεγα αυτά που μου έλεγαν. Πού είναι το μεμπτό; Δύο φορές έχω επιχειρήσει να κρεμαστώ στο κελί μου».

Βέβαια η πραγματικότητα διαφωνεί ελαφρώς με το «δεν έχω κάνει τίποτα για να είμαι στη φυλακή». Ας ρίξουμε μια ματιά στον πάπυρο: Επίθεση στον δήμαρχο Κορινθίων, Αλέκο Πνευματικό, όπου σύμφωνα με καταγγελίες, το έριξε στο έδαφος στην περιοχή των Εξαμιλίων -στις 30 Ιουλίου του 2012- έχοντας στο πλευρό του κάμποσους νταήδες της τοπικής Κορίνθου. Ένα μήνα μετά ως επικεφαλής ομάδας χρυσαυγιτών, προσπαθεί να εμποδίσει κλούβες της Αστυνομίας, να μεταφέρουν μετανάστες στο στρατόπεδο της Κορίνθου. Προκαλούνται επεισόδια και συμπλοκές. Τον Ιούλιο του 2013 μετά την επίθεση αντιεξουσιαστών στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Κόρινθο, καταγγέλλεται ότι βγάζει όπλο και πυροβολεί  στον αέρα. Από φούρναρης Τζάκ Μπάουερ ξαφνικά. Το Σεπτέμβριο του 2013 πάλι, όταν πραγματοποιούνται οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών, ο φιλήσυχος Στάθης επιτίθεται σε συνεργείο του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, έξω από τη ΓΑΔΑ, χτυπώντας την κάμερα, ενώ εκτοξεύει απειλές που καταλήγουν στο «Είμαι βουλευτής τώρα και θα με σέβεστε».

Ο ίδιος Μπούκουρας παρουσιάζεται σήμερα ως αθώα περιστερά. Για τις επιθέσεις κατά μεταναστών «ανατριχιάζει» με όσα ακούει, καθώς όπως ισχυρίζεται δεν τον εκφράζουν όλα αυτά, διότι «δεν το επιτρέπει η θρησκεία μου», για τα παραγγέλματα στην Κόρινθο στα τοπικά  τάγματα εφόδου [«παραταχθείτε σωστά, όπως προβλέπεται. Στη Χρυσή Αυγή είσαστε, ρε,»], με πόνο καρδιάς εξηγεί ότι «ήμουν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση γιατί λίγες ώρες πριν μου είχαν κάψει το μαγαζί. Ήμουν εκτός εαυτού. Καταστράφηκαν οι μοναδικοί πόροι που είχα για να ζήσω», ενώ σε μια προσπάθεια να πείσει για τα ανθρωπιστικά του αισθήματα αποκαλύπτει ότι μιλάει μέχρι και «πακιστανικά» για να συνεννοείται με τους αλλοδαπούς υπαλλήλους του.

Για τη φράση, δε, «Από το 2009 έχω την τιμή να ανήκω στη ΧΑ ως απλός στρατιώτης δίνοντας πρώτες μάχες στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα απελευθερώνοντας την πρώτη πλατεία της πατρίδας μας», ισχυρίζεται σήμερα πως τα έλεγε διότι ως γνωστό μέλος του ΠΑΣΟΚ στην Κόρινθο δεν ήταν αποδεκτός από τα παλαιότερα μέλη της ΧΑ «και προσπαθούσα να κερδίζω την αποδοχή τους», ενώ για τις κατά καιρούς τοποθετήσεις του υπέρ της Χούντας του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο άνθρωπος απλώς αναφερόταν σε κάποιες συγκεκριμένες θέσεις της επταετίας όπως «τα αγροτικά δάνεια που έδωσε ο Παπαδόπουλος στους αγρότες για να φτιάξουν σπίτια με τον μοναδικό όρο η τουαλέτα να είναι εντός της οικίας».

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι η τουαλέτα του φασισμού είναι εντός οικίας. Και ο οδυρμός του βουλευτή δεν πείθει τον κοινό νου, που ενδόμυχα απολαμβάνει το δράμα του νταή του σχολείου, ο οποίος χωρίς ίχνος ηθικής κλαίει και ζητά να σβηστούν τα βερεσέδια από το κοινωνικό τεφτέρι. Δεν αποκλείεται ο «προπονημένος» Κούγιας να κάνει το «θαύμα» και σύντομα να τον δούμε εν τέλει έξω. Στην Ελλάδα ζούμε, έχουμε δει άλλα κι άλλα. Η ανάμνηση, όμως, θα παραμένει ζωντανή. Η ανάμνηση του στερεοτυπικού φασίστα που θέλησε να τραμπουκίσει το σύμπαν, μα στο τέλος λιποθύμησε γιατί του είπε «ρε» η ανακρίτρια.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter,  Facebook και Instagram.