Ο Σπαρτιάτης Ράπερ Anser Ενοχλείται Πολύ με το Κλέψιμο που Πέφτει στο Σύγχρονο Ελληνικό Hip Hop

Με ένα flow που πετάει φωτιές, πολυετή και γεμάτη highlights πορεία στον χώρο του εγχώριου hip hop, αλλά και κομμάτια που αθροίζουν εκατομμύρια views στο YouTube, ο Anser πρωταγωνιστεί εδώ και χρόνια στην ελληνική rap σκηνή. Η προσοχή του στους στίχους, το καλό γούστο στην επιλογή των beats για τα τραγούδια του και οι εκρηκτικές του συναυλίες τον έχουν αναδείξει σε αγαπημένο ενός μεγάλου κομματιού των φίλων του hip hop, όπως απέδειξαν τα δυο πρόσφατα live του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που κατακλύστηκαν από κόσμο.

Με την αγωνία για την επερχόμενη δισκογραφική δουλειά του, που θα είναι ξανά σε συνεργασία με τον Eversor, να έχει φτάσει στο αποκορύφωμα, σκεφτήκαμε να υποβάλλουμε στον ταλαντούχο MC μερικές ερωτήσεις για τον αναμενόμενο νέο δίσκο του, τις εξωφρενικές ταχύτητες που πιάνει καθώς ραπάρει, αλλά και τη γνώμη του για το trap - ένα είδος που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια, αλλά έχει ξεσηκώσει και κύμα αντιρρήσεων στον χώρο του hip hop.

VICE: Πρόσφατα πραγματοποίησες δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δύο live flashback στο σύνολο της δισκογραφίας σου, με παλιά και νέα τραγούδια. Πώς προέκυψε αυτό σαν ιδέα - ήταν κάτι σαν το κλείσιμο ενός κύκλου, πριν από την κυκλοφορία του νέου σου δίσκου ή απλά η ανάγκη για μια μάζωξη όσων σε ακολουθούν εδώ και χρόνια, για μια μεγάλη γιορτή;
Anser: Όλα τα παραπάνω μαζί. Νομίζω ότι τα δύο live ήταν οι καλύτερες συναυλιακές μου στιγμές μέχρι σήμερα. Είχα πολύ καιρό να κάνω προσωπικό live στις δυο πόλεις, μιας και συνήθως έπαιζα σε φεστιβάλ ή ως guest και ήταν κάτι που μου έλειπε αρκετά. Είδα πολλούς ανθρώπους που είχα να τους δω χρόνια, συνάντησα ξανά παιδιά που συναυλιακά με ακολουθούν από τηςν εποχή των Flowjob και συνολικά νομίζω ότι ήταν από τις καλύτερές μου εμπειρίες.

Μιλώντας για το επερχόμενο άλμπουμ σου, έχεις καθόλου εικόνα τού πότε αναμένεται να βγει και ποιος θα είναι ο τίτλος του;
Ούτε όνομα υπάρχει ακόμη, μιας και έχω απορρίψει κάποια και, δυστυχώς, δεν μπορώ να πω πλέον και με ακρίβεια πότε θα κυκλοφορήσει. Έχω δουλέψει κομμάτια για δύο δίσκους, αλλά τα περισσότερα δεν ολοκληρώνονται. Προσμένω σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και δεν θέλω να το πιέσω. Νομίζω πως τα singles που έχουν βγει μέχρι τώρα δείχνουν περίπου σε τι ύφος θα κυμαίνεται και ο δίσκος.

Μουσικά, πού θα κινείται; Διότι, από τα μέχρι στιγμής ηχητικά δείγματα, επιβεβαιώνονται τα όσα μας είχε πει ο Eversor στη δική του συνέντευξη στο VICE, όταν έλεγε πως ο επόμενος κοινός σας δίσκος θα επιχειρεί μια μουσική αναχώρηση από την πεπατημένη του Flowroyal.
Έχουμε αλλάξει αρκετά πράγματα από το Flowroyal, τόσο στο μουσικό όσο και στο κομμάτι του rap. Είναι λογικό, πέντε χρόνια μετά από την τελευταία μας δουλειά, να υπάρχουν πολλοί πειραματισμοί και πολλές αλλαγές. Προσπαθούμε να εξελιχθούμε, όσο περνούν τα χρόνια, να πάμε μπροστά τον ήχο, χωρίς να ξεχνάμε να ρίχνουμε και μια μάτια πίσω.

Ποια στοιχεία του Eversor ως παραγωγού έχεις εκτιμήσει περισσότερο και σε οδήγησαν τελικά να δημιουργήσεις έναν δεύτερο δίσκο-συνεργασία μαζί του;
Τον θεωρώ τον καλύτερο Έλληνα παράγωγο την τελευταία δεκαετία στη χώρα, συνεπώς δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Από εκεί και πέρα, τα έχουμε βρει και ως άνθρωποι και νιώθω άνετα να φτιάχνω μουσική μαζί του.

Μένεις μόνιμα στη Σπάρτη και ο Eversor στην Αθήνα, στον Βύρωνα. Η συνεργασία σας πραγματοποιείται μέσω εξ αποστάσεως επικοινωνία ή γίνονται τακτικές συναντήσεις από κοντά, μέχρις ότου κατασκευαστεί ο σκελετός του δίσκου;
Αρχικά, ο Eversor μού στέλνει beats και εγώ ηχογραφώ πρόχειρα το κομμάτι στο στούντιό μου στη Σπάρτη. Αν μας κάνει το αποτέλεσμα, η τελική ηχογράφηση γίνεται στην Αθήνα, στο στούντιο του Eversor. Κάπως έτσι δουλεύουμε, δηλαδή και αρκετά εξ αποστάσεως, αλλά και από κοντά, όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες.

Πριν από τρία χρόνια κυκλοφορήσατε ένα ΕΡ μαζί με τον Λόγος Απειλή, πέρυσι ανταλλάξατε μπάρες με τον Xplicit στο «Πάρτυ». Τι πρέπει να διαθέτει ένας ράπερ, για να συνεργαστείς μαζί του;
Να μου αρέσει η μουσική του και ταυτόχρονα να κινείται σωστά μέσα στον χώρο του hip hop, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ πάντα. Από εκεί και πέρα, η ανθρώπινη επαφή είναι σημαντική και πρέπει να υπάρχει χημεία, για να δημιουργηθεί το ανάλογο αποτέλεσμα. O Λόγος Απειλή και ο Xplicit είναι κορυφή σε αυτό που κάνουν, συνεπώς ο οποιοσδήποτε θέλει να κάνει πράγματα με ανθρώπους που κάνουν καλή μουσική.

Για την άνοδο του trap ήχου παγκοσμίως, ποια είναι η άποψή σου; Έχει βοηθήσει το hip hop ως είδος ή του έχει κάνει κακό;
Trap μουσική υπάρχει εδώ και δεκαετίες, τώρα απλώς έχει γίνει πλέον μόδα, επειδή κατάφερε και προσέγγισε το πιο mainstream κοινό. Ηχητικά, δεν με χαλάει στο σύνολό της, υπάρχουν κομμάτια τα οποία μου αρέσουν αρκετά. Κατά μία έννοια, μπορεί να θεωρηθεί και εξέλιξη του ήχου, απλά δεν έχει καμία σχέση με το hip hop ως κουλτούρα.

Το hip hop δεν χρειάζεται βοήθεια ως μουσική, αλλά ως κουλτούρα συνολικά και νομίζω πως η trap έχει ξεφύγει τελείως από αυτήν. Πιο πολύ φαίνεται να κινείται σε παράλληλους δρόμους με την pop μουσική.

Αυτό είναι που με χαλάει στο συγκεκριμένο είδος και σαφώς ο στίχος, που τουλάχιστον σε μένα δεν έχει να πει κάτι. Επίσης, η συνολική εικόνα των ράπερ και η αισθητική τους, που είναι πολύ μακριά από τα γούστα μου.

[VICE Video] Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα - 12ος Πίθηκος

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο συγκεκριμένος ήχος, όμως, έχει εισβάλει για τα καλά και στην ελληνική σκηνή. Μάλιστα, σε αρκετά κομμάτια σου εκφράζεις μια οργή για την γκλαμουράτη πλευρά του εγχώριου rap. Τι είναι αυτό που σε χαλάει περισσότερο σε αυτό;
Δεν με χαλάει ο ήχος, θα ήταν ανόητο να πω πως με χαλάει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, είτε λέγεται trap είτε λέγεται metal. Ούτε οργή μπορώ να νιώσω για κάποιον άνθρωπο που κάνει μουσική, είτε καλή είτε κακή.

Αυτό που με χαλάει είναι το κλέψιμο που πέφτει, τόσο σε παραγωγές, όσο και σε flows και στίχο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να ακούμε αυτούσια beats από το εξωτερικό και κομμάτια μεταφρασμένα από την αρχή ως το τέλος. Αυτό είναι υποτιμητικό και για εκείνους που το κάνουν - είναι σαν να αποδέχονται πως δεν μπορούν να δημιουργήσουν δική τους μουσική ή να γράψουν κάτι δικό τους. Ε, και αφού τα κομμάτια έχουν πετύχει στο εξωτερικό, λογικό είναι να πετύχουν και στην Ελλάδα. Φυσικό είναι μετά να δουν τη συνταγή και οι υπόλοιποι και πλέον έχουμε δέκα κλώνους του Drake που μας λένε τα ίδια.

Ανέκαθεν θεωρούσα πως το hip hop έχει κάτι να πει πέρα από τα συνηθισμένα και έχει την ιδιότητα να μπορεί να ακουμπήσει θέματα που τα άλλα είδη μουσικής δύσκολα προσεγγίζουν. Αυτό βλέπω να χάνεται, με το πέρασμα των χρόνων.

Στιχουργικά από τι εμπνέεσαι; Πώς γεννιέται ένα κομμάτι σου; Η αρχή γίνεται από την επιλογή του beat και μετά έρχεται ο στίχος ή κάποια σκέψη/παράσταση από την καθημερινότητά σου αποτελεί το έναυσμα για ένα νέο τραγούδι;
Μέχρι σήμερα, πότε δεν έχω γράψει στίχους χωρίς να έχω το beat. Νομίζω πως το να γράφεις σε μια κόλλα χαρτί, με το να γράφεις ένα rap κομμάτι έχουν μεγάλη διαφορά, τόσο στον τρόπο έκφρασης όσο και στο τεχνικό κομμάτι. Η μουσική είναι αυτή που μου δίνει την εικόνα, συνήθως. Αν έχω κάποια ιδέα για ένα κομμάτι, το χτίζω στο μυαλό μου, χωρίς να το γράφω κάπου. Στη συνέχεια, όταν βρω τo beat που ταιριάζει, το προσαρμόζω.

Αποτελεί κοινό μυστικό στις τάξεις των ελλήνων ακροατών του hip hop πως διαθέτεις ένα από τα πιο γρήγορα flows στο ελληνικό rap. Πώς το εξέλιξες τεχνικά μέσα στα χρόνια; Άντλησες έμπνευση από κάποιους συγκεκριμένους MCs του εξωτερικού;
Τα γρήγορα flows νομίζω ότι είναι το πιο τεχνικό κομμάτι στο rap. Συνδυάζει πολλά πράγματα μαζί. Πρέπει η άρθρωσή σου να είναι πολύ καλή και η γραφή να είναι τέτοια που οι λέξεις αφενός να πέφτουν στον ρυθμό όπως πρέπει, αφετέρου να σχηματίζουν ένα νόημα στιχουργικά.

Τα πρώτα ελληνικά rap που άκουσα πιτσιρικάς και μου άρεσαν ήταν του Ρυθμοδαμαστή, ενώ από ξένους με εντυπωσιάζει ο Ceza, ένας Τούρκος ράπερ, ο Twista και πιο παλιά ο Krayzie Bone. Ακούγοντας όλους τους παραπάνω, ξεκίνησα σιγά-σιγά να φτιάχνω τα δικά μου και να πειραματίζομαι καθημερινά σε τέτοιου είδους flows.

Είχες πει παλιότερα πως υπάρχει στο πλάνο και μια δισκογραφική επιστροφή των Flowjob. Υφίσταται ακόμη αυτό;
Πάντα είναι στο μυαλό μου ο τρίτος δίσκος των Flowjob, επειδή νιώθω πως έχουμε αφήσει κάτι στη μέση. Σιγά-σιγά, βρισκόμαστε ξανά όλοι μαζί, το live που έγινε πριν από λίγο καιρό στην Αθήνα ήταν μια καλή αφορμή. Ήδη ρίχνουμε ιδέες και στήνουμε κομμάτια για το μέλλον. Το πότε και το αν θα το δείξει ο χρόνος.

Με το γκράφιτι ασχολείσαι ακόμη;
Ασχολούμαι, όμως όχι τόσο ενεργά. Περνώ χρόνο μέσα στην εβδομάδα ζωγραφίζοντας πιο πολύ στο χαρτί και βλέποντας πράγματα από άλλους καλλιτέχνες στο εξωτερικό. Είναι κάτι που δεν πρόκειται να βγει ποτέ από μέσα μου. Αραιά και πού βάφω και τοίχους, απλώς δεν τα βγάζω πλέον προς τα έξω.

Το 2010 έφυγες από την Αθήνα και μετακόμισες στη Σπάρτη, όπου και ζεις μέχρι σήμερα. Τι σε ώθησε σε αυτήν τη μετακίνηση και τελικά ποιος τρόπος ζωής θεωρείς πως σου ταιριάζει καλύτερα, της μεγαλούπολης ή της επαρχίας;

Τόσο η Αθήνα όσο και η Σπάρτη, μια πόλη 20.000 κάτοικων, έχουν συγχρόνως πολλά καλά και κακά. Εγώ προσπαθώ να τα ισορροπήσω και να μοιράσω τον χρόνο μου μεταξύ των δύο πόλεων. Δουλειά στην επαρχία και διασκέδαση στη μεγαλούπολη - νομίζω ότι είναι το ιδανικό. Το αντίθετο, πάντως, σίγουρα δεν είναι ωραίο.

Μεγάλωσα στη Σπάρτη, συνεπώς δεν το βλέπω σαν μετακόμιση, αλλά ως επιστροφή, δέκα χρόνια μετά. Πάντα είχα στο μυαλό μου να γυρίσω πίσω, μου άρεσε η ηρεμία της επαρχίας και το πιο καλό βιοτικό της επίπεδο. Από εκεί και πέρα, προσπαθώ και μέσα από τη μουσική να φεύγω συχνά, επειδή η πόλη είναι πολύ μικρή και δεν έχει πολλά πράγματα να σου προσφέρει, από ένα σημείο και μετά.

Aκολουθήστε τον Anser σε Facebook, Instagram και εγγραφείτε στο κανάλι του στο YouTube.

Περισσότερα από το VICE

Ο Ταφ Λάθος Όταν δεν Φτιάχνει Μουσική, Προπονείται στο Kung Fu

Η Μάχη των Κατοίκων της Ηπείρου για τις Έρευνες Εξόρυξης Υδρογονανθράκων σε Περιοχές Natura

Hawk και Smuggler Αναλύουν Στίχο-Στίχο την «ΠΑΝΔΩΡΑ»