FYI.

This story is over 5 years old.

Η Ζωή Μετά τη Φυλακή

Ρωτήσαμε Πρώην Κατάδικους τι Έκαναν το Πρώτο 24ωρό τους Έξω Από τη Φυλακή

Πώς είναι οι πρώτες ώρες στον «κανονικό» κόσμο μετά από χρόνια - μιλήσαμε με τρία άτομα που έχουν αποφυλακιστεί.
CM
Κείμενο Chelsea McIver
Φυλακή
Φωτογραφία: Wiki Commons & Stan Fong

Φαντάσου πώς είναι να βγαίνεις από τη φυλακή έχοντας περάσει χρόνια μέσα. Μαζεύεις τα πράγματά σου, βγάζεις τα ρούχα της φυλακής για τελευταία φορά, ανοίγει μια πόρτα και είσαι έξω. Για μια στιγμή λογικά υπάρχει χαρά, αν και χρωματισμένη από φόβο και βάρος προσδοκιών. Τώρα, τι; Είσαι ελεύθερος. Ποιον άνθρωπο επισκέπτεσαι πρώτο και πού πας; Θέλοντας να μάθουμε για το πώς είναι αυτές οι πρώτες ώρες έξω από τη φυλακή, μιλήσαμε με τρία άτομα που έζησαν αυτή την εμπειρία.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
1484727073355-1484540694634-14930289535_22229c9a97_k

Φωτογραφία: Flickr / Alexander C. Kafka

Σον, 34 ετών. Πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή

Την ημέρα που αποφυλακίστηκα πήγα κατευθείαν στο σπίτι του πατέρα μου. Είχε σχεδιάσει κάτι για μένα, κάτι σαν πάρτι, αλλά του είπα πως δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Δεν αισθανόμουν άνετα. Ξέρω ότι μέσα στη φυλακή είσαι περιτριγυρισμένος από κόσμο, αλλά όταν το ίδιο συμβαίνει έξω είναι μια άλλη ιστορία. Έξω από τη φυλακή το βρίσκω δύσκολο να μιλάω σε κόσμο. Δηλαδή, τι έχουμε να συζητήσουμε;

Είχαν περάσει χρόνια από την τελευταία φορά που άκουγα τα πουλιά το πρωί, που είχα δει τον νυχτερινό ουρανό. Αυτό συνέβη επειδή τα τελευταία 3,5 χρόνια της ποινής μου τα πέρασα σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας, όπου μας κλείδωναν στα κελιά από τις τέσσερις το μεσημέρι. Αλλά στο σπίτι του πατέρα μου, στις πέντε το πρωί, άκουσα έναν κόκορα. Νόμιζα ότι το φανταζόμουν, μέχρι που ο πατέρας μου μού είπε ότι ήταν του γείτονα.

Ξέρετε τι ήθελα πιο πολύ από όλα όταν βγήκα από τη φυλακή; Φρυγανιές με vegemite, ένα κλασικό, αυστραλέζικο άλειμμα με αλμυρή γεύση. Δεν μπορείς να φας vegemite στη φυλακή εξαιτίας της μαγιάς που έχει, την οποία οι φυλακισμένοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν αλκοόλ.

Αφού ξύπνησα, ξεπέρασα τον κόκορα και έφαγα φρυγανιές με vegemite, έπρεπε να πάω στον γιατρό. Ήμουν στο τραίνο για περίπου δέκα λεπτά. Ήταν νωρίς το πρωί και με όλο τον κόσμο να πηγαίνει στη δουλειά, το τραίνο ήταν γεμάτο. Άρχισε να με πιάνει πανικός και έπρεπε να κατέβω. Δεν μπορούσα τόσο κόσμο μέσα στη μάπα μου, ένιωθα ότι με έπνιγαν οι τοίχοι. Με φρίκαρε. Αναγκάστηκαν να περιμένω μέχρι τις 11 το πρωί για να πάρω ένα τραίνο που δεν είχε τόσο κόσμο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Παραδέχομαι ότι αρχικά με φόβισε λίγο όλο αυτό, μιας και ήμουν μέσα για πέντε χρόνια. Ένιωσα λες και δεν μπορούσα να τα καταφέρω εδώ έξω. Έβαλα τα κλάματα μιλώντας στον πατέρα μου και του είπα ότι δεν μπορούσα να καταφέρω, ότι θα γυρνούσα στην φυλακή. Οι πρώτες μέρες ήταν όλες έτσι, αλλά με τον καιρό τα πράγματα έφτιαξαν.

1484727156321-1484540944448-4591110454_21a3486de0_b

Φωτογραφία: Flickr / 826 PARANORMAL

Ζίγκι, 39 ετών. Έχει εκτίσει διάφορες ποινές - η πιο πρόσφατη ήταν δύο χρόνια

Στις εβδομάδες προτού αποφυλακιστώ, πρέπει να ένιωθα βασικά μόνο άγχος. Αλλά μόλις αποφυλακίστηκα, ένιωθα περισσότερο ενθουσιασμό και λιγότερο άγχος. Νομίζω ότι χρειάστηκε μέρες για να το συνειδητοποιήσω. Εκείνη τη στιγμή που υπέγραψα τα χαρτιά, γνωρίζοντας ότι άφηνα την φυλακή πίσω μου, ένιωθα ένα τόσο μοναδικό συναίσθημα.

Την ημέρα που αποφυλακίστηκα έκανε κρύο. Το θυμάμαι επειδή δεν είχα φούτερ. Η διεύθυνση που έδωσα μετά την αποφυλάκισή μου ήταν των γονιών μου, οι οποίοι συμφώνησαν να με φιλοξενήσουν μέχρι να σταθώ στα πόδια μου. Αφού άφησα τα πράγματα στο σπίτι τους, πήγα να επισκεφτώ τα παιδιά μου και τη μητέρα τους. Ήξεραν ότι θα ερχόμουν και ήταν μια φοβερή αίσθηση. Την προηγούμενη εβδομάδα μου έλεγαν διαρκώς στο τηλέφωνο πόσο ενθουσιασμένα ήταν που θα έβλεπαν τον μπαμπά. Δυστυχώς, τα παιδιά μου ξέρουν πώς είναι να λείπω για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη μου φορά στην φυλακή. Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, εγώ βρίσκομαι στην φυλακή. Δεν είναι κάτι για το οποίο περηφανεύομαι, αλλά είμαι τουλάχιστον τυχερός που η σχέση μας είναι πολύ στενή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στην αρχή δεν ξέρεις πώς αισθάνονται οι άνθρωποι που σε έχουν ξανά στη ζωή τους. Αλλά όταν κάθεσαι και τους μιλάς, είναι χαρούμενοι που είσαι πάλι εκεί.

Πρέπει να πω ότι αυτήν τη φορά που αποφυλακίστηκα αισθάνθηκα πολύ διαφορετικά. Όταν είχα αποφυλακιστεί στο παρελθόν, ένιωθα ότι υπήρχε πολύς κόσμος γύρω μου, πολύ φασαρία. Αυτήν τη φορά ήμουν πολύ πιο οργανωμένος με το δίκτυο υποστήριξής μου. Η αποφυλάκιση υπό όρους ήταν παλιά εχθρός μου, αλλά κατάλαβα ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει. Επιπλέον, αυτή τη φορά έχω έναν πολύ καλό αξιωματικό επιτήρησης για να με ελέγχει, οπότε είναι σαν να έχω κερδίσει τη μισή μάχη.

Νιώθω πολύ θετικά για τη ζωή μου αυτήν τη στιγμή. Το μέλλον μου φαίνεται καλύτερο από κάθε άλλη στιγμή στη ζωή μου. Το οφείλω στο δίκτυο υποστήριξής μου, στους ανθρώπους στους οποίους στηρίζομαι, στην οικογένεια και στους φίλους μου. Τα πάω καλά αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν θέλω να παρασυρθώ. Έχω βρεθεί σε αυτήν τη θέση ξανά και με πήρε γρήγορα ο κατήφορος. Αλλά έχω περάσει πολύ καιρό στην φυλακή και κατάλαβα ότι απλά πετάς τη ζωή σου.

1484727189719-1484541196711-jail-bus

Φωτογραφία: Flickr / mike demers

Βου, 36 ετών. Πέρασε τρία χρόνια στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών

Όταν αποφυλακίστηκα ήταν απόγευμα. Ο κοινωνικός λειτουργός ήρθε να με μαζέψει και με πήγε στο σπίτι της μητέρας μου. Όλοι με έκαναν να αισθανθώ ευπρόσδεκτος. Φτιάξαμε φαγητό, κυρίως βιετναμέζικη κουζίνα, πιάτα που φτιάχνει η μητέρα μου και που μου είχαν λείψει περισσότερο. Είχαμε πολλά να πούμε, καθώς πέρασαν μερικά χρόνια. Στην αρχή δεν ξέρεις πώς αισθάνονται οι άνθρωποι που σε έχουν ξανά στη ζωή τους. Αλλά όταν κάθεσαι και τους μιλάς, είναι χαρούμενοι που είσαι πάλι εκεί.

Μετά τη φυλακή δεν είχα ιδέα τι θα γινόταν. Δεν είχα κανένα έλεγχο. Την ίδια στιγμή όμως, ήθελα να δουλέψω και να σταθώ στα πόδια μου. Δεν ήθελα να είμαι βάρος για κανέναν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η άλλη μου προτεραιότητα ήταν να δω τον γιο μου. Ήταν δύσκολο επειδή τον φροντίζουν ο παππούς και η γιαγιά του. Από τότε που φυλακίστηκα για ναρκωτικά, μου συμπεριφέρονται πολύ περίεργα. Η πρώτη ευκαιρία που είχα να τον δω λοιπόν, δεν ήταν μια γεμάτη μέρα, απλώς μερικές ώρες σε ένα εμπορικό κέντρο υπό την επίβλεψή τους. Ήταν ενοχλητικό, αλλά αφού επέζησα από τη φυλακή, αυτά τα θέματα μου φαίνονται μικρά. Δεν το πήρα προσωπικά.

Πρέπει απλώς να εστιάσεις σε αυτό που θέλεις να κάνεις, εκεί που θέλεις να πας. Αυτό είναι όλο, να προσπαθείς να είσαι όσο πιο φυσιολογικός γίνεται. Πριν από τη φυλακή, όλα πήγαιναν πολύ γρήγορα. Έβγαζα πολλά λεφτά, αλλά αγχωνόμουν. Τώρα πια απολαμβάνω τη ζωή μου, αν και ξέρω πως δεν θα έχω ένα ωραίο αυτοκίνητο και ένα ωραίο σπίτι ή πολλά λεφτά στην τσέπη. Αλλά ξέρεις τι; Είμαι χαρούμενος. Αυτό έχει σημασία για μένα αυτήν τη στιγμή.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Australia.

Περισσότερα από το VICE

Η Ιστορία της Μεγάλης Απόδρασης του Πειραιά που Ξεπέρασε σε Φαντασία το Χόλιγουντ

Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Διδάσκει Μαζί με τη Μητρόπολη τη Σχέση Προσευχής και Wi-Fi

Ένας Oδηγός για το πώς Μπορείτε να Κρυπτογραφήσετε τα Μηνύματά σας

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.