Θύτης και Κανών σε μια «Βρώμικη» Συνέντευξη

Φωτογραφίες: Πάνος Κέφαλος

«Bία, πόνος, λεφτά, δρόμος, νύχτα, τζόγος, drugs, σεξ». Δανείζομαι αυτόν τον στίχο από το καινούριο κομμάτι («Aλητεία») των RNS (Roll 'n' Stoned), όπου ανήκουν οι ράπερ Κανών και Θύτης, για να αποδώσω όσο πιο συνοπτικά μπορώ το νόημα πίσω από αυτά τα δύο ονόματα της ελληνικής ραπ σκηνής. Άλλωστε, ο Μπίλης (Θύτης) και ο Κωστής (Κανών), αν τσεκάρεις διάφορα σχόλια σε Youtube ή διάφορα φόρουμ, θα δεις πως έχουν «κατηγορηθεί» ότι μιλάνε παραπάνω από ό,τι «πρέπει» για αλητείες.

«Με το ραπ μας εξετάζουμε φαινόμενα που συμβαίνουν γύρω μας. Για παράδειγμα, τα ναρκωτικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας μας. Δεν μπορείς να μη μιλήσεις για αυτά. Τι θα κάνεις δηλαδή; Θα γυρίσεις την πλάτη σου και θα πεις "Α, δεν τα βλέπω"; Με ενδιαφέρει να λέω ό,τι βλέπω γύρω μου, χωρίς βέβαια να παίρνω θέση, να λειτουργώ σαν ανταποκριτής της γύρω κατάστασης. Άλλωστε, το ραπ είναι από τη φύση του αλήτικο. Δεν γίνεται να κάνεις ένα ραπ που θα το ακούει ένας πιτσιρικάς στο δωμάτιό του και θα μπει η μάνα του και θα πει "Ωραίο είναι αυτό που ακούς"», λέει ο Θύτης στην αρχή της κουβέντας μας. «Μιλάμε για αυτά που ζούμε, είτε είναι κάτι που το παθαίνουμε ή το κάνουμε εμείς, άρα το βιώνουμε άμεσα, είτε το βλέπουμε από κάποιον δίπλα μας - έμμεσα», προσθέτει ο Κανών.

Είμαστε σε ένα μέρος που γουστάρουν - στα γηπεδάκια πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού (Λεωφόρος). Πιο πίσω, στο κατεστραμμένο skate park, βρίσκουμε ένα πεζούλι και αράζουμε. Ο Θύτης (Μπίλης) φοράει ένα φούτερ και σκούφο και ο Κανών (Κωστής) ένα μεγάλο μπουφάν, επίσης σκούφο και γυαλιά ηλίου. Οι πολλές μεταξύ τους συνεργασίες και η κοινή τους λογική στις ρίμες, πάντα με έκαναν να τους έχω στο μυαλό μου σαν αδέρφια - δεν είναι. Αλλά θα 'θελα πολύ να μάθω το μεταξύ τους story. «Σπίτι του DJ Xquze ήταν ρε;», ρωτάει ο Κανών τον Θύτη (παρεμπιπτόντως, σε αυτό το σπίτι συγκατοικούσαν οι Χquze, Supreme και Constantine the G). «Αρχικά, είχαμε γνωριστεί σε ένα live που έπαιζα εγώ με έναν φίλο και ο Κωστής με τον Πέτρο (Supreme). Μετά από πάρα πολύ καιρό, σε ένα άλλο live, έτυχε να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον Πέτρο, ο οποίος μου είπε ότι είχαν στήσει μία φάση με homestudio (το σπίτι των Χquze, Supreme και Constantine the G) στα Εξάρχεια και μαζεύονταν κάθε μέρα για να ηχογραφήσουν ή απλά να αράξουν. Με προσκάλεσε. Εκεί, είδα κι άλλα παιδιά που ήξερα και γνωριστήκαμε καλύτερα με τον Κωστή», απαντά ο Θύτης.

«Και πώς ταιριάξατε τόσο πολύ», ρωτώ. Ο Κανών παίρνει τον λόγο. «Το πρώτο πράγμα στο οποίο ταιριάξαμε ήταν η παρέα. Τα βρίσκουμε. Έχουμε πολλά κοινά και ίσως τα πιο κοινά είναι ο πολύς θυμός που έχουμε μέσα μας και τα ραπ ακούσματα». «Τα βρίσκουμε και σε πρακτικά θέματα», λέει ο Θύτης. «Για παράδειγμα, έχουμε ένα live; Θα οργανωθούμε να πάμε να το κάνουμε όπως πρέπει» συνεχίζει, για να πάρει ξανά τον λόγο ο Κανών. «Ξέρεις, μπορεί να είσαι γαμώ με κάποια άτομα στην παρέα, αλλά όταν έρθει η ώρα να γίνει μια δουλειά να μην ταιριάξεις καθόλου. Ή το ανάποδο - με άτομα που μπορείς να συνεργαστείς καλά, να μην έχεις τίποτα κοινό για παρέα. Αυτό που συμβαίνει με μας (δουλειά και παρέα) δεν είναι καθόλου συχνό και εφόσον συμβαίνει γουστάρουμε», λέει.

Αν και με καταγωγές από επαρχία -ο Κανών από τη Σητεία της Κρήτης και ο Θύτης από τα Τρίκαλα- είναι γεννήματα θρέμματα Αθήνας κι οι δύο - ο Θύτης με ένα μικρό διάλειμμα από 6 μέχρι 13 ετών στα Χανιά. Αμπελοκηπιώτης ο Κανών, Περιστεριώτης ο Θύτης. Έτσι εξηγείται και η έντονη παρουσία της Αθήνας μέσα σε πολλά κομμάτια τους. «Εδώ έχουμε μεγαλώσει. Κι ό,τι βγαίνει μέσα από τα κομμάτια μας έχει να κάνει την Αθήνα. Η Αθήνα είναι η έμπνευσή μας», λέει ο Κωστής. «Γενικά, βρίσκουμε ενδιαφέρον να μιλάμε για καθημερινές ιστορίες που μπορεί να βιώσει κάποιος μέσα στην πόλη του. Για μένα αυτή τη γοητεία έχει το ραπ, ότι έχει βιωματικό στίχο» συμπληρώνει ο Μπίλης, δίνοντάς μου πάτημα να τους ρωτήσω αν μπαίνουν να διαβάσουν τι γράφουν και πώς τους χαρακτηρίζουν οι διάφοροι χρήστες του Διαδικτύου (φόρουμ, social media) για τις σκληρές βιωματικές ρίμες τους.

«Εγώ όταν θέλω να γελάσω, μπαίνω να δω. Νομίζω ότι, πέρα από τα "παιδάκια" που μπαίνουν για γράψουν-κράξουν, όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα μπει για να τσεκάρει τι γράφεται και να διασκεδάσει», αποκρίνεται ο Κανών. Ενώ ο Θύτης, αφού ανάβει ένα τσιγάρο, λέει ότι «τα φόρουμ είναι ένας Διαδικτυακός χώρος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι κάτι το πλασματικό. Από 'κει και πέρα, ναι, θα μου κινήσει την περιέργεια να μπω να δω τι λένε τα μαλακιστήρια - και τα χαρακτηρίζω έτσι επειδή μπαίνουν να γράψουν κακοπροαίρετα. Και να στο πω κι αλλιώς. Όταν ανεβάζω ένα κομμάτι και έχει απίστευτα θετικό feedback, πώς μπορώ να πάρω στα σοβαρά 500 μαλακιστήρια που θα ξεκινήσουν να λένε για τη ζωή μου και τα προσωπικά μου; Ας βρουν μια ζωή και ας μην ασχολούνται με τη δική μου. Δεν μιλάνε για τη μουσική, κάνουν κουτσομπολιό. Φίλε, περνούσα μια περίοδο που δεν είχα χωνέψει ακόμα αυτό το φαινόμενο και ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ νευριασμένος μπροστά στο PC, προσπαθώντας να κλείνω ραντεβού με τέτοια παιδιά για να παίξουμε ξύλο. Μετά, διάλεξα να το αφήσω να συμβαίνει και να λειτουργεί θετικά για μένα, να γίνεται μία συζήτηση γύρω από το όνομά μου, χωρίς να μπαίνω στη διαδικασία να νευριάζω». «Γενικά, από τη στιγμή που η φάση έχει πάει στο Ίντερνετ, όπου υπάρχει η ασφάλεια της απόστασης, πλέον κοιτάω τι μου λέει ο άλλος πρόσωπο με πρόσωπο. Από μακριά ο καθένας λέει ό,τι θέλει. Κι εγώ, προ δεκαετίας, πιο πιτσιρικάς, έκλεισα δύο φορές ραντεβού, αλλά δεν ήρθε κανείς. Επίσης, κατάλαβα ότι δεν θα σταματήσει αυτό το πράγμα και, στην τελική, είναι φασισμός να θες να σταματήσεις κάτι ντε και καλά», όπως λέει ο Κανών.

Η καθημερινότητα και των δύο «βρωμόφωνων καθικιών» σχετίζεται με -τι άλλο- το ραπ. Κάθε μέρα, όπως λένε, θα «παίξει» έστω ένα beat, μια ηχογράφηση, κάποιες ρίμες ή, αν δεν έχει να κάνει με το δημιουργικό κομμάτι του ραπ, θα περιλαμβάνει κάτι γύρω από αυτό, για παράδειγμα κάτι τεχνικό, όπως το mastering. Κατά τα άλλα, κάνουν κι οι δύο πυγμαχία στον Παναθηναϊκό, χωρίς να έχουν καμία σχέση με ομάδες και οπαδικά. Ο Κανών, μάλιστα, έχει και επαγγελματική σχέση με τη γυμναστική μιας και πρόσφατα πήρε δίπλωμα personal trainer και, αν και δεν είναι εύκολο λόγω του lifestyle του ραπ -«ξενύχτι, τσιγάρα, "μαύρο", αλκοόλ»- να βάλει το fitness στη ζωή του, το προσπαθεί.

Η ρουτίνα του Θύτη, «αν και θα ακουστεί ψιλο-αδιάφορο» όπως λέει, πέρα από το ραπ, περιλαμβάνει και τη μαγειρική. Μαθαίνω ότι έχει σπουδάσει βοηθός φυσικοθεραπείας και βοηθός χημικού εργαστηρίου, αν και το πρώτο τον κέρδισε πιο πολύ, «μιας και οι ιατρικές λύσεις βρίσκονται στις πιο φυσικές μεθόδους», όπως πιστεύει. «H λύση είναι στη φύση και δεν εννοούμε το χασίς», προσθέτει ο Κανών. «Κι αυτή η μόδα με την κάνναβη, έλεος. Το "χόρτο", ίσως βοηθάει σε κάποια πράγματα, αλλά τώρα υπάρχει μια μανία με όλο αυτό. Έχει γίνει τόσο viral. Ξέρεις τι με χαλάει; Ότι θα έρθει ο άλλος και θα σου πει "φίλε κόλλα έναν μπάφο, πλέον είναι θεραπευτικός". Ας είμαστε ρεαλιστές. Θες να την καπνίσεις για ψυχαγωγικούς σκοπούς; Κάν' το. Κι εμείς πίνουμε τα τσιγάρα μας. Απλά, προσπαθούμε να μη μας χαλάνε" λέει με φόρα ο Θύτης, ανοίγοντας την κουβέντα των ναρκωτικών, ενώ διηγείται μια προσωπική ιστορία. «Πριν κόψω για ένα διάστημα τους μπάφους, ήμουν πολύ κοντά σε ψυχωσικά επεισόδια. Φαντάσου δεν έμπαινα ούτε στο μετρό, επειδή έβλεπα πολύ κόσμο και με έπιαναν παράνοιες». «Ό,τι σε αλλοιώνει -κάπνισμα, αλκοόλ, junk food, "μαύρο"- είναι καλό να το αποφεύγεις. Γιατί να γινόμαστε κάτι άλλο από αυτό που γεννηθήκαμε; Αλλά, έτσι όπως μεγαλώσαμε εμείς, μάθαμε να πίνουμε "μαύρα" και να κάνουμε πέντε συγκεκριμένα πράγματα. Για κάποιον άλλον, ο εθισμός μπορεί να είναι ο τζόγος ή το Ίντερνετ. Μεγαλώνουμε σε μια ανισόρροπη κοινωνία και αυτό έχει τις επιπτώσεις του στον καθέναν. Ειδικά όταν μεγαλώνεις στην Αθήνα, σου γεννώνται σκληρά συναισθήματα -νεύρα, άγχος, φόβος, θυμός- που, με τη σειρά τους, γεννούν προβλήματα. Οπότε, αναπόφευκτα, με κάτι μπλέκεις» καταλήγει ο Κανών, ενώ βγάζει τα γυαλιά ηλίου του μιας και έχει αρχίσει να νυχτώνει.

Μες στην κουβέντα μας, αναφέρεται για ακόμη μια φορά η λέξη «θυμός» και είναι όντως κάτι που διακρίνει εύκολα κανείς στα τραγούδια και ειδικά στα videoclips των δύο μελών του RNS. «Το ραπ έτσι ξεκίνησε θεματολογικά, με το battle, την κόντρα. Άσε εμάς. Το βασικό στοιχείο του ραπ είναι να battle-άρεις κάποιον. Ακόμα και μες στην παρέα υπάρχει το battle, αν και με την έννοια της ευγενούς άμιλλας. Όταν αυτό βγει από τα όρια της παρέας, εκεί έρχεται η αληθινή φάση του battle και της επίθεσης μέσω του ραπ. Πόσο μάλλον όταν έχεις απέναντί σου άτομα που εκπροσωπούν αυτή τη νέα μόδα του swag και σου μιλάνε για χλιδές, που στο κάτω-κάτω δεν ζουν, σε μια Ελλάδα που πεινάει», τονίζει ο Μπίλης. «Από τη στιγμή που μπήκε το χρήμα μες στο ραπ, το αλλοίωσε», μπαίνει σφήνα ο Κωστής. «Όπως ακριβώς έγινε και με το ροκ παλιότερα. Τώρα το ραπ είναι η mainstream μουσική. Έγινε μαζικό και ήταν αναπόφευκτο ότι θα έμπαινε το χρήμα και θα τα διέλυε σχεδόν όλα. Διότι, όταν "παίζει" κάτι δυνατό, που μπορεί να φέρει και μια αλλαγή ίσως, κάποιος θα μπει μέσα και θα τα γαμήσει όλα», λέει. «Επίσης, δεν είναι ραπ αυτός ο νέος ήχος με τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια», παίρνει ξανά τον λόγο ο Μπίλης. «Κάποιοι βάζουν την ταμπέλα hip hop πάνω σε κάτι που δεν είναι. Θα σου πει "είναι εξέλιξη και τη φέραμε πρώτοι". Αυτό που έφερες, όμως, είναι κάτι που δεν είναι hip hop. Αλλάζεις τη μουσική προφασιζόμενος την εξέλιξη, αλλά εξέλιξη είναι να γράφεις καλύτερες ρίμες και καλύτερα beats από χτες», λέει ο Θύτης κλείνοντας αυτό το θέμα.

Ο Θύτης είναι το πιο πρόσφατο μέλος που μπήκε στους RNS - το μοναδικό μέλος που έβαλε ο Κανών. «Ο Μπίλης ήταν ο χαμένος κρίκος των RNS και απορώ πώς δεν είχε μπει νωρίτερα στο group (μπήκε το 2013)» λέει ο Κανών, ανοίγοντας το κεφάλαιο των RNS.

«Το RNS κάποτε είχε πολλά άτομα μέσα (11). Έπαιζαν ναρκωτικά και είχαν γίνει πολλές μαλακίες, σε όλους τους τομείς, από μουσικά μέχρι φιλικά. Ήμασταν μια παρέα, η οποία για τους Χ-Ψ λόγους έσπασε και ο καθένας έκανε τα solo του έπειτα. Ο δίσκος RNS που έγινε τώρα, ξεκίνησε ως ιδέα του Ηχοκράτορα. Είχε κάποια beats και ήθελε να κάνουμε ένα κομμάτι RNS. Το ένα κομμάτι έφερε το δεύτερο, το δεύτερο έφερε το τρίτο και καταλήξαμε να έχουμε έναν ολόκληρο δίσκο. Αν και πήρε δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί, το καλό ήταν πως η φάση είχε γίνει πάλι παρεΐστικη. Προσωπικά, δεν με ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος, για παράδειγμα ότι λείπουν κάποια παλιά μέλη. Τώρα, εμείς οι οκτώ κάναμε αυτό που θέλαμε, μας άρεσε και δεν το ψάξαμε περαιτέρω» λέει ο Κανών, ο παλιός των RNS. «Για να γίνει αυτός ο δίσκος, με οκτώ άτομα, κάναμε όλοι πολλές υποχωρήσεις. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι έγινε ακριβώς το δικό του. Ίσως πήρα παραπάνω πρωτοβουλίες εγώ τελικά, αλλά όλοι κάναμε τις υποχωρήσεις μας αναμφισβήτητα», συμπληρώνει.

«Με αυτά τα δεδομένα, είναι κατόρθωμα ότι βγήκε αυτός ο δίσκος», παρεμβαίνει ο Θύτης. «Ξεπεράστηκαν πολλά εμπόδια. Υπήρξαν στιγμές που είχε "παγώσει" η φάση - δύο φορές σταμάτησε. Είχαμε φθάσει σε σημείο να μας φθείρει και να μας αναλώνει τόσο πολύ που είπαμε να το αφήσουμε. Με τις υποχωρήσεις, ξεπεράστηκαν τα εμπόδια και φθάσαμε σήμερα να έχουμε το CD, σχεδόν χωρίς budget. Το εννοώ. Διότι, δεν έχουμε ούτε τα ακριβά στούντιο, ούτε τα μηχανήματα. Έγινε με "σπιτικά" μέσα. Για μας, αυτή είναι η μουσική. Πραγματικά, δεν με νοιάζει ο τεχνικός εξοπλισμός, τα στούντιο και η "γυαλάδα" του ήχου. Ο ήχος που θέλουμε να κάνουμε άλλωστε δεν μας ενδιαφέρει να είναι "γυαλισμένος"», προσθέτει. «Αυτό είναι underground», πετάγεται ο Κανών. «Να λες και να κάνεις αυτά που θες εσύ, όχι αυτό που θέλει το κοινό. Κι αυτό το underground μπορεί να το ακούσουν 1.000.000 κόσμος, όπως έγινε με το «Βρωμόφονα Καθίκια», ή 50.000 όπως το «Η Ζωή μου», όπου αν και είπαμε πιο ουσιαστικά πράγματα ο κόσμος δεν το στήριξε. Τι έπρεπε να πούμε δηλαδή; Ότι, επειδή ο κόσμος θέλει κομμάτια σαν το "Βρωμόφωνα", εμείς θα δίνουμε μόνο αυτό; Θέλουμε να είμαστε ικανοποιημένοι με την πάρτη μας. Αυτή είναι η ουσία του ραπ νομίζω. Αν τη χάσεις, γίνεσαι κάτι άλλο - επιχειρηματίας», προσθέτει.

«Το target group μας, τόσο solo όσο και ως RNS, ή ως ντουέτο με τον Κωστή, είναι περιορισμένο και αυτό μας κάνει udnerground. Πολλοί θέλουν να αυτοαποκαλούνται underground, χωρίς να μπορούν να το υπερασπιστούν με αυτό που κάνουν. Όλα αυτά τα συγκροτήματα που θα σου πουν ότι φέρουν την ταμπέλα του underground, για μένα δεν υπάρχουν. Καταλήγουν να απευθύνονται σε ένα άλλο κοινό, για να γεμίσουν τα μαγαζιά τους. Δεκτό, αλλά μη μου λες ότι αυτό είναι underground. Εμείς, δεν θα γυρίσουμε ποτέ να πούμε "Α, εμείς έχουμε αυτόν τον κόσμο, κάτσε τώρα να τον διευρύνουμε". Διότι, κάτι τέτοιο θα φέρει κακά αποτελέσματα, θα χάσουμε την ταυτότητά μας και, κυρίως, τον πυρήνα μας. Είναι σαν να προδίδεις αυτόν τον πυρήνα. Σαν να μη θυμάσαι από πού ξεκίνησες, σαν να ξέχασες τον κόσμο στον οποίον απευθυνόσουν», τονίζει ο Θύτης.

Οι δύο ράπερ δεν δίνουν συνεντεύξεις, μιας και «δεν είναι αυτή η δουλειά μας» όπως λέει ο Κανών. Για αυτό, ίσως υπάρχουν πράγματα που δεν τους έχει δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία να πουν ποτέ. Τους ρωτώ αν υπάρχει κάτι το οποίο θέλουν να ξεκαθαρίσουν ή να πουν για πρώτη φορά. «Εγώ θα ήθελα να πω κάτι, ναι», λέει αμέσως ο Θύτης. «Έχουμε κατηγορηθεί από κάποιους ως σεξιστές, λόγω κάποιων στίχων μας. Οπότε, να ξεκαθαρίσω κάτι. Οι στίχοι που μας έχουν κατηγορήσει ως σεξιστές δεν απευθύνονται γενικά στο γυναικείο φύλο. Απευθυνόμαστε σε πέντε-έξι "πουτάνες" που έχουν κάνει πράγματα τα οποία μας έχουν πληγώσει. Για τη ζωή μας γράφουμε, σου είπαμε πιο πριν. Στην τελική, το ραπ ποτέ δεν ήταν politically correct. Και να σου πω και κάτι άλλο; Βλέπεις άλλα κομμάτια, πιο "trendy" και αποδεκτά, όπου παίζουν στα videoclip ημίγυμνες γυναίκες, που κουνάνε βυζιά και κώλους, τους πετάνε λεφτά, τους χύνουν σαμπάνιες. Αυτός είναι ο σεξισμός. Σε αυτό που κάνω εγώ, δεν παίρνει η μπάλα ολόκληρο το γυναικείο φύλο. Απλώς, αυτοί που με κράζουν ως σεξιστή είναι άτομα που θέλουν να βγάλουν ένα μίσος και ψάχνουν αφορμές. Έτσι είναι, όμως, αυτή η μουσική», καταλήγει.

«Νομίζω ότι ειδικά ο όρος σεξιστές για εμάς, είναι τίγκα λάθος. Ο σωστός όρος είναι ρεαλιστές. Δηλαδή, αν είναι κάτι που έχει γίνει και αφορά μια γυναίκα δεν θα το πούμε; Αφού αυτό ζούμε, αυτή είναι η πραγματικότητά μας. Για να το κλείσουμε, είμαστε στο 2016 και, δυστυχώς, ζούμε σε έναν πλανήτη του "διαίρει και βασίλευε", όπου το ένα άκρο είναι ο φασισμός και το άλλο η αναρχία - αυτή που νομίζουν ότι εκπροσωπούν. Όσο φασίστες είναι οι Χρυσαυγίτες, άλλο τόσο είναι αυτοί που λένε εμάς σεξιστές. Έτσι λειτουργεί ο κόσμος. Έτσι λειτουργεί, δυστυχώς, η κοινωνία. Η νεολαία χωρίζεται σε αναρχικούς και εθνικιστές, οι πιο μεγάλοι σε αριστερούς και δεξιούς, άλλοι σε Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς, σε hip hop και low bap. Αυτό είναι το παιχνίδι τους. Όποιος το παίζει, κακό του κεφαλιού του. Το θέμα είναι να σκεφτούμε έξω από το κουτί. Για αυτό, θεωρώ ότι δεν είναι σωστά τα άκρα. Έτσι, το πρώτο που θα κοιτάξω σε ένα άτομο δεν είναι το τι πιστεύει πολιτικά, αλλά τι άτομο είναι και πώς φέρεται ως άνθρωπος. Αυτό χάνει ο κόσμος. Δεν κοιτάει το ποιόν του ατόμου. Πιάνεται από τέτοιες μαλακίες. Είπε την τάδε λέξη; Είναι σεξιστής. Τα πράγματα είναι πολύπλευρα και απαιτούν κριτική ικανότητα, που δεν την έχουν όλοι» συμπληρώνει ο Κανών, ο οποίος, με την ευκαιρία, θέλει να ξεκαθαρίσει πως «ούτε σατανιστές είμαστε, όπως είπαν όταν γράψαμε το κομμάτι "21g"».

«Εγώ το 'χω πει και στο κομμάτι "Άναψέ το" - "δεν πιστεύω στην εκκλησία, μα πιστεύω στον θεό", συνεχίζει. «Πιστεύω στο "εν το παν" που έλεγε ο Πυθαγόρας. Από 'κει και πέρα, οι θρησκείες είναι κάτι το γεωγραφικό. Είναι το "διαίρει και βασίλευε" που είπαμε πιο πάνω. Δηλαδή, εδώ είσαι ορθόδοξος, εκεί καθολικός, πιο 'κει μουσουλμάνος, πιο πέρα βουδιστής. Υπάρχει κάτι ανώτερο, αλλά οι παράδεισοι και η κόλαση είναι μεσαιωνικές μαλακίες. Αν υπάρχει θεός, δεν υπάρχει άλλος στην Ασία κι άλλος στην Ευρώπη. Θα είναι ένας για όλους μας».

«Ο Σατανάς, στα τραγούδια μας, είναι μια παρομοίωση για το κακό που υπάρχει στον κόσμο. Όταν σου λέω "ο Σατανάς κυριαρχεί" δεν σε συμβουλεύω να τον προσκυνήσεις. Είναι μια προσωποποίηση του κακού. Μέσα από τις θρησκείες, όσο κι αν δεν τις πιστεύεις, βρίσκεις ωραίες φιλοσοφίες και παραδείγματα. Προσωπικά, είμαι άθρησκος και δεν γίνεται, εφόσον πιστεύω πως δεν υπάρχει Χριστός, να πιστεύω στον Σατανά. Πιστεύω στο μεγάλο, στη φύση, στο σύμπαν. Αυτό μου αρκεί για να γεμίσει τις ανάγκες της πίστης μου», λέει κι ο Θύτης.

Όσο περνάει η ώρα και νυχτώνει, η θερμοκρασία πέφτει και αποφασίζουμε να κάνουμε μία βόλτα για να ζεσταθούμε. Προχωράμε προς τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και περνάμε απέναντι στη ΓΑΔΑ και τα δικαστήρια. Αναπόφευκτα, η κουβέντα πηγαίνει και στα μπλεξίματά τους με τον νόμο. Ο Θύτης έχει προφυλακιστεί για 4 μήνες στον Κορυδαλλό, πριν 3-4 χρόνια. Τον είχαν συλλάβει με μικροποσότητα ναρκωτικών. «Τηρούσα τις προϋποθέσεις για να μην προφυλακιστώ - γνωστή διεύθυνση στην αστυνομία, δεν ήμουν φυγόδικος ή δραπέτης κ.ά. Είχα πάει στον ανακριτή, χωρίς να ξέρω πολλά, λίγο χύμα. Ο ανακριτής είχε αποφασίσει να μη γίνει η προφυλάκιση, αλλά ο εισαγγελέας θεώρησε ότι είμαι επικίνδυνος και πως πρέπει να προφυλακιστώ, όπως έγινε. Αργότερα, άλλαξα δικηγόρο, κάναμε μια αίτηση αποφυλάκισης και βγήκα. Ενώ, πιο μετά, όταν έγινε το δικαστήριο, πήρα τη μικρότερη ποινή» λέει. Μέσα στη φυλακή, ο Μπίλης ήταν τυχερός, όπως λέει ο ίδιος. «Είχα κάποιους γνωστούς μέσα και δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα. Πριν μπω, φανταζόμουν άλλα πράγματα. Ήταν πιο χαλαρά όμως, χωρίς να παύει να είναι φυλακή βέβαια. Αυτό σημαίνει ότι, ως κρατούμενος, είσαι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Δεν χαίρεις αξιοπρέπειας και εννοείται δεν σωφρονίζεσαι. Αντίθετα, ζωοποιείσαι και βγαίνεις χειρότερος».

«Η φυλακή είναι μια παρόμοια λειτουργία με τον στρατό. Ένα σύστημα που θέλει να σε μάθει να το βουλώνεις» αναφέρει ο Κανών, ο οποίος έχει κατηγορηθεί τρεις φορές για ξυλοδαρμό, κατοχή και εμπορία ναρκωτικών, αλλά δεν έχει περάσει τις πόρτες της φυλακής. «Σε αυτό το σημείο, καλό είναι να πούμε ότι αυτό ούτε το προβάλλουμε ως lifestyle ούτε το προτείνουμε μέσα από τα κομμάτια μας. Αυτός ο τρόπος ζωής, άλλωστε, μας βγήκε σε κακό όπως βλέπεις. Απλά, είναι στιγμές της ζωής μας και τις εξιστορούμε κι αυτές μέσα από τα κομμάτια μας», τελειώνει.

Ο Κωστής, παρεμπιπτόντως, ετοιμάζει καινούρια κομμάτια. Τώρα που επιτέλους ολοκληρώθηκε ο RNS δίσκος, βάζει πλώρη για το δικό του σόλο CD καθώς επίσης και για έναν δίσκο με τον Θύτη. Ενώ, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρξει στο μέλλον και κάποιος δίσκος Blak Tarr, το σχήμα όπου συνυπήρχε με τον Supreme και το οποίο δείχνει να έχει διαλυθεί. «Υπήρχε ένα σχέδιο για να κάνουμε έναν δίσκο Blak Tarr, πριν μπω στον στρατό. Όσο ήμουν στρατό, ο DJ Xquze, στου οποίου το στούντιο ηχογραφούσαμε, ξεκίνησε το Puff Puff Sessions. Όταν βγήκα και μέχρι να τελειώσει το Puff Puff Sessions, είπα να κάνω το σόλο μου "Ο Διάβολος σε Θέλει", το οποίο τελείωσα μπαμ-μπαμ. Το Puff Puff Sessions ωστόσο αργούσε, οπότε ξεκίνησα με τον Μπίλη κάποια κομμάτια. Όταν τελείωσε το Puff Puff, ο Supreme ήθελε να κάνει κι αυτός το σόλο του. Οπότε, το ένα πήγε πίσω το άλλο και έμεινε εκεί. Δεν έγινε κάτι δηλαδή, απλώς οι συγκυρίες και οι καταστάσεις τα έφεραν έτσι», εξηγεί.

Ο Θύτης, από τη μεριά του, παρουσιάζει στις 27 Φλεβάρη, στο Αn Club, τον νέο δίσκο του «Ποίηση Τουαλέτας». «Είναι ένας δίσκος που ξεκίνησε από μεμονωμένα κομμάτια. Υπήρχαν κάποια κομμάτια που είχαν βγει αμέσως μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου δίσκου, που ήταν να μπουν σε εκείνον -τόσο παλιά δηλαδή- και παίζουν τον ρόλο του συνδετικού κρίκου με τον προηγούμενο δίσκο. Το CD, που αρχίζει και τελειώνει με μια παραγωγή του Empne, έχει 17 κομμάτια, σε τέσσερα από τα οποία συμμετέχουν οι Κανών, Sadomas, Empne και Constantine The G και κινείται στο γνωστό "σκοτεινό" και battle στυλ. Διατηρεί το "στράβωμα" του πρώτου δίσκου και νομίζω θα αρέσει σε όσους άρεσε το πρώτο CD», λέει με τη σειρά του ο Μπίλης.

Τους δύο ράπερ, θα τους δούμε σε λίγες ημέρες στο live των RNS στο Gagarin 205, όπου θα παρουσιαστεί κι ο νέος τους δίσκος «Λόχος Μαζικών Καταστροφών». «Έχουμε να παίξουμε έναν χρόνο, από τον Βοτανικό, ενώ πιο πριν είχαμε να παίξουμε 4 χρόνια. Γενικά, είναι σπάνια τα live των RNS και αυτό ίσως είναι το τελευταίο» τονίζει ο Κανών, ενώ ο Θύτης λέει ότι «πιθανώς να κάνουμε ακόμα ένα live στη Θεσσαλονίκη αν οργανωθούμε, αλλά δεν είναι σίγουρο. Είμαστε οκτώ άτομα που πρέπει να συντονιστούμε». «Ίσως κάνουμε κάποια live χωρίς όλο το γκρουπ των RNS» συμπληρώνει ο Κανών, ο οποίος έχει μια σειρά από live με τον ΛΕΞ στην επαρχία και, εν συνεχεία, με τον Θύτη σε Αλεξανδρούπολη και Ξάνθη.

«Αν πρέπει να βγει ένα γενικό συμπέρασμα-μήνυμα από όλη αυτήν την κουβέντα, είναι πως το ραπ, πέρα από τη διασκέδαση, το χιούμορ του, τα κοινωνικά ή άλλα μηνύματα, πρέπει να έχει αντικαταθλιπτικό χαρακτήρα. Ένα αλάνι μου είχε πει κάποτε: "Όταν περπατάω στον δρόμο και σε ακούω στα ακουστικά, δεν φοβάμαι τίποτα". Αυτή είναι η αληθινή πληρωμή για μένα. Να μπορώ μέσα από τους στίχους να δώσω σε κάποιον άλλον δύναμη να συνεχίσει» κλείνει ο Κανών, ενώ έχουμε αράξει στα σκαλάκια της υπόγειας διάβασης που συνδέει το γήπεδο του ΠΑΟ με τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας και εκεί τους αποχαιρετώ, μες στον αχό της πόλης, δίνοντάς τους ραντεβού για το Σαββατιάτικο live, εκεί όπου θα συναντήσω πια τον Μπίλη και τον Κωστή κι όχι τους -μέχρι πρότινος- Θύτη και Κανών.

Περισσότερα από το VICE

Πέθανε ο Αγαπημένος τους Σκύλος και Αποφάσισαν να τον Κλωνοποιήσουν

Δέκα Άλμπουμ που Δεν Θέλουμε να Ακούσουμε το 2016

Η Γυναίκα που Έγινε η Φωνή για τις Ιερόδουλες