Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση του Κώστα Μαλιάτση.
Ο Κώστας Μαλιάτσης είναι ένας από τους πιο γνωστούς κωμικούς/youtubers της χώρας. Το κανάλι του στο YouTube έχει πάνω από 200.000 subscribers, ενώ τα βίντεο που ανεβάζει συγκεντρώνουν μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες views. Επίσης, γνωρίζει μεγάλες στιγμές «δόξας» περιοδεύοντας με ένα σόου μαγειρικής, το «Cooking Maliatsis», γεμίζοντας μαγαζιά και συναυλιακούς χώρους, χωρίς να ξέρει καν να μαγειρεύει. Ακόμη, παράγει κωμωδία μέσα από τις εκπομπές του στο Netwix. Μπορούμε λοιπόν να πούμε με ασφάλεια, πως είναι από τους πιο επιτυχημένους -εμπορικά και επαγγελματικά- Έλληνες στον τομέα του. Ένα ακόμη προσόν που διαθέτει, είναι η ικανότητα που έχει στο να αντιμετωπίζει κάθε «στραβή» που θα προκύψει, βγαίνοντας κερδισμένος. Ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα αυτής της αρετής, είναι το γεγονός, πως, πριν από ένα μήνα μπήκε φαντάρος.Οι περισσότεροι youtubers, πιθανότατα θα έλεγαν «αντίο» στη καριέρα τους αφού δύσκολα αναπληρώνονται σε αυτό το επάγγελμα εννιά μήνες απουσίας. Ωστόσο, ο Κώστας Μαλιάστης Σάλας -όπως είναι το πλήρες όνομα του, που μαρτυρά και τη Χιλιανή καταγωγή του- βρήκε τρόπο να μετατρέψει τη θητεία του σε ένα μεγάλο, κωμικό, γεγονός. Κάθε βράδυ που βρίσκεται στο στρατόπεδο και λίγο πριν κοιμηθεί, γράφει τις εμπειρίες του, για τις ανάγκες ενός βιβλίου που θα κυκλοφορήσει μόλις απολυθεί, ενώ, όταν έχει άδεια, δουλεύει μανιωδώς πάνω σε νέα βίντεο. Ευτυχώς, κατάφερα να τον πετύχω σπίτι του και μίλησα μαζί του -εν μέσω γυρισμάτων- θέλοντας να μάθω τι σημαίνει να είσαι ο «Στρατιώτης, Υγειονομικού Μαλιάτσης Σάλας Κωνσταντίνος».VICE: Πως ήταν η σεζόν που μόλις έκλεισε για σένα;
Κώστας Μαλιάτσης: Κοίτα, τη μέρα που ήρθε το χαρτί του στρατού, πάγωσα. Είπα μόνο ένα, «πω γαμώτο» επειδή έπρεπε να μπω τον Μάρτιο και είχα ήδη τρία συμβόλαια που «τρέχανε». Όχι, απλώς δεν θα προλάβαινα, αλλά, αν έμπαινα τότε, δεν θα είχα καν τον χρόνο να πάρω τους ανθρώπους ένα τηλέφωνο και να συνεννοηθώ μαζί τους. Πήγα λοιπόν στους καλούς μας φίλους, στην Στρατολογία και πήρα αναβολή για επαγγελματικούς λόγους. Επέστρεψα να τελειώσω τις δουλειές μου και ειλικρινά, δεν έχει ξαναπεράσει πιο γρήγορα κάποια άλλη περίοδος της ζωής μου. Δουλειές που χονδρικά θα έβγαιναν σε ένα τρίμηνο, έγιναν μέσα σε ένα μήνα. Ξύπναγα τη Δευτέρα και έπεφτα στο κρεβάτι ξανά τη Παρασκευή, χωρίς να έχω καταλάβει πως πέρασαν οι μέρες. Ήταν αρκετά αγχωτική περίοδος.
Η αλήθεια είναι πως - επειδή έχω Χιλιανή ιθαγένεια- νόμιζα ότι δεν θα πάω στρατό λόγω της συμφωνίας μεταξύ των δύο κρατών. Στη Χιλή ο στρατός είναι μισθοφορικός και κάποτε η συμφωνία ήταν πως δεν πας στρατό, επειδή σε κάποια φάση μπορεί να στη «βιδώσει» και να πας στη Χιλή. Στα 28 μου λοιπόν είχα άλλα άγχη, αλλά ξαφνικά ήρθε το «μαγικό» χαρτί με το έμβλημα του στρατού και τα πάγωσε όλα.Πού παρουσιάστηκες;
Παρουσιάστηκα στις 15 Μαϊου στον εξωτικό Αυλώνα. Έκανα ένα μήνα κέντρου εκεί. Ήμουν στο υγειονομικό σώμα, στα ιατρεία (ΣΤΕΠ).Τι έχεις σπουδάσει και μπήκες εκεί;
Έχω τελειώσει την Οδοντική Αθήνας, οπότε, πρώτες βοήθειες, γενική παθολογική και πόσω μάλλον στα οδοντιατρικά έχω δικαιοδοσία βάσει πτυχίου να είμαι. Είναι ένας κλάδος, που, από τη προσωπική μου εμπειρία, είδα ότι δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι. Σε ένα κέντρο με 3.000 οπλίτες, κάποιος θα έχει πρόβλημα με το δόντι του κάποια στιγμή. Η αλήθεια είναι πως πραγματοποιήθηκαν αρκετές εξαγωγές κατά την παρουσία μου εκεί, τουλάχιστον πέντε.Είσαι μέσα ένα μήνα, ποια είναι τα πρώτα πράγματα έκανες;
Καταρχάς, θέλω να πω, ότι με το που μπήκα άρχισα να γράφω ένα βιβλίο. Είναι η πρώτη φορά που το αναφέρω αυτό. Στην ουσία, πρόκειται για ένα ημερολόγιο στο οποίο αποτυπώνω τη δική μου οπτική για τον στρατό. Επίσης, στο τέλος κάθε μέρας, ακολουθεί μια συμβουλή για τον νεαρό που θα καταταγεί, ή για τον παλιό που θέλει να θυμηθεί.Οπότε, μιλάμε για ένα βιβλίο το οποίο θα είναι τύπου, «Οδηγίες για τον Στρατό Από τον Μαλιάτση»;
Ακριβώς.
Κανονικότατα, θα βγει από τις εκδόσεις «Χρονικό» που κυκλοφόρησαν το βιβλίο του Ηλία Φοντούλη, το «Κάτι Χαμογελάει στις Σκιές». Έχω ήδη γράψει αρκετό υλικό απ΄τον πρώτο μήνα και θα συνεχίσω και στο υπόλοιπο της θητείας. Βέβαια, από εδώ και στο εξής θα έχω λιγότερο υλικό, μιας και η πραγματική θητεία του στρατού είναι το κέντρο. Εκεί ζεις τις πρώτες σου εμπειρίες ως στρατιώτης. Μετά μπαίνεις σε μια ρουτίνα που δεν αλλάζει. Η πραγματική εμπειρία του στρατού είναι ο πρώτος μήνας και η αλλαγή της πραγματικότητας που βιώνεις. Εκεί είναι όλο το «ζουμί».Πώς αισθανόσουν τη πρώτη μέρα που μπήκες;
Ήμουν χεσμένος. Φαντάσου πως αποχαιρετάς τους δικούς σου στη πύλη, δεν ξέρεις πότε θα τους ξαναδείς και μπαίνεις σε ένα μέρος μαζί με κάποια άτομα που αισθάνονται το ίδιο με σένα. Χαμένοι, φοβισμένοι και αγχωμένοι. Δεν μπαίνεις, ας πούμε, κάπου, όπου οι δίπλα σου είναι χαρούμενοι για να σε επηρεάζουν και να πεις, «εντάξει, τα παιδιά εδώ το έχουν πάρει αλλιώς, οπότε, όλα θα πάνε καλά». Μπαίνεις και όλοι είσαστε ακριβώς το ίδιο.Σε αναγνωρίζουν οι υπόλοιποι φαντάροι;
Η αλήθεια είναι πως δεν δουλεύει όπως έξω το πράγμα. «Ζουμάρουν» για μερικά δευτερόλεπτα, προσπαθούν να προσθέσουν με το μυαλό τους, το μούσι και το καπέλο για να κάνουν τη συσχέτιση και μετά τους «έρχεται» και βγάζουν φωτογραφίες.Οι ανώτεροί σου;
Όλα τα παιδιά και οι αξιωματικοί με αναγνωρίζουν. Εντάξει, οι άνθρωποι έχουν ζωή κι εκτός του στρατού, που είναι το επάγγελμα τους. Είναι οι πρώτοι που με αναγνωρίζανε και βασικά, οι πρώτοι που το μάθανε επειδή το είδαν και στα χαρτιά.Έχεις κάνει φίλους μέσα στον στρατό;
Όταν είσαι σε έναν χώρο με πολλά άτομα είναι πιο δύσκολο. Στα ιατρεία ήμασταν λιγότεροι και υπήρχε άλλη συνεργασία. Όχι, πως δεν υπάρχει και στους θαλάμους, απλώς εμείς είχαμε την ευθύνη για την υγεία των άλλων. Το αίσθημα της προστατευτικότητας ήταν τριπλάσιο, οπότε και η οργάνωση έπρεπε να είναι αντίστοιχη. Αυτό μας έφερε, όσους ήμασταν μαζί στο ιατρείο, αρκετά κοντά. Έκανα, τουλάχιστον, έναν legit φίλο με τον οποίο θα κρατήσω επαφή.Πώς είναι ο μικρόκοσμος του στρατού; Υπάρχουν κωμικά στοιχεία;
Άπειρα, διαβάζω ξανά αυτά που έχω γράψει για να τα διορθώσω και γελάω πάρα πολύ. Μου το έλεγαν και οι συνάδελφοι κωμικοί, ότι θα «μαζέψω» υλικό για τα επόμενα δύο χρόνια και δεν είχαν καθόλου άδικο. Έχω γράψει πάρα πολλά πράγματα και για τη παράσταση, αλλά και για το βιβλίο. Καθημερινά, μπορεί να έγραφα και 200 λέξεις. Περιστατικά, που, το ένα είναι πιο αστείο απ' το άλλο. Από κάτι παιδιά που είχαν αγχωθεί και τους κυνηγάγαμε μέσα στο βράδυ με φακούς στον Αυλώνα -που είναι ένα τεράστιο στρατόπεδο- μέχρι τη μέρα που τρέχαμε σαν τους τρελούς με τις παντόφλες και τις κάλτσες να σωθούμε επειδή μπήκε ένα φίδι μέσα στον θάλαμο.Αλήθεια, θεωρείς πως θα κάνει ζημιά στη δουλειά σου το γεγονός ότι θα είσαι μέσα για τους επόμενους οκτώ μήνες;
Η αλήθεια είναι πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είχα αγχωθεί, αλλά τα πράγματα πάνε καλύτερα απ' ότι περίμενα. Δεν είναι εύκολο για έναν youtuber, που βγάζει συχνά υλικό, να συνεχίσει μπαίνοντας στον στρατό χρησιμοποιώντας αυτό το γεγονός ως έμπνευση. Είναι σπάνιο. Είπα στον εαυτό μου: «αφού θα είσαι εκεί μέσα και θα έχει σταματήσει για κάποιο διάστημα η ροή της ζωής σου, τουλάχιστον εκμεταλλεύσου το εμπορικά». Αυτό έκανα. Ανακοίνωσα με βίντεο πως πάω στρατό και τα παιδιά αντί να πουν: «ok, μπήκε στρατό, παράτα τον», ήταν πιο δοσμένοι στα posts μου. Yπήρξε μεγαλύτερο engagement απ' όταν ήμουν έξω.Οπότε, ήρθες πιο κοντά με το κοινό σου.
Ναι, και αυτό μου έδωσε κίνητρο να γράψω περισσότερα βίντεο και υλικό. Ήμουν σε φάση: «αυτοί είναι εκεί και σε στηρίζουν, οπότε πρέπει να το ανταποδώσεις».Πώς προλαβαίνεις να κάνεις βίντεο;
Φαντάσου, πως, μέχρι και στη πρώτη έξοδο, που δεν ήταν με διανυκτέρευση -βγήκα το πρωί και μπήκα το βράδυ- έκατσα και γύρισα βίντεο. Τώρα είμαι μία εβδομάδα έξω και δεν έχω σταματήσει να δουλεύω. Ήδη ανέβασα ένα νέο βίντεο στο κανάλι μου και θα ανέβει κι ένα ακόμα με τα «Είδη του Φαντάρου στο Κέντρο», πιθανότατα την επόμενη εβδομάδα.
Συναντήσαμε τον Καλύτερο Έλληνα Ηθοποιό
Τώρα, σε ποιο στρατόπεδο είσαι;
Η μετάθεσή μου, λόγω θέσης, ήταν στο 401 και λογικά θα αφομοιωθώ σε σχέση με το πτυχίο μου.Το φαγητό πώς είναι; Τα καταφέρνεις καλύτερα στα «Cooking Maliatsis»;
Η αλήθεια είναι πως έφαγα φαγητά που, μπροστά τους, τα δικά μου ήταν για 60 αστέρια Michelin. Σκέψου, όμως, ότι οι τύποι μαγειρεύουν σε κάτι μεγάλα καζάνια για να φάνε 3-4 χιλιάδες άτομα. Δεν περιμένεις μια κανονική σύσταση, υπήρχαν φαγητά που έλιωναν από το πολύ αλάτι μόλις τα ακουμπούσες με τη γλώσσα σου και άλλα που ήταν καλύτερα κι από ταβέρνα. Νομίζω πως είναι λίγο «τζόγος» το φαγητό στον Αυλώνα.Θυμάσαι κανένα αστείο περιστατικό από μέσα;
Ναι, ένα από τα τελευταία μας βράδια στον Αυλώνα, είμαστε μέσα στον θάλαμο με κλειστά τα φώτα και μιλάμε. Ξέρεις, κάνουμε μία από αυτές τις πολύ ωραίες, ανδρικές, «καγκουροσυζητήσεις» που ξεκινάνε από τις 2 και τελειώνουν στις 4 το πρωί. Είχαμε, λοιπόν, τα παράθυρα ανοιχτά επειδή «έσκαγε ο τζίτζικας» και κάποια στιγμή ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος μέσα στον θάλαμο, αλλά δεν έδωσε κανείς σημασία. Στη συνέχεια ακούστηκε κάτι σαν «σκάστρα» αυτοκινήτου, το οποίο είναι πολύ περίεργο επειδή βρισκόμασταν πολύ μακριά από τον αυτοκινητόδρομο. Δεν έβγαζε νόημα. Την τρίτη φορά σηκωθήκαμε όλοι, ανοίξαμε τα φώτα, ξέρεις, με τα βρακιά και τις κάλτσες, δεν μας ένοιαζε τίποτα. Είδα λοιπόν να κάθεται πάνω στο κρεβάτι μου το μεγαλύτερο ζουζούνι που έχω δει στη ζωή μου -είτε σε ντοκιμαντέρ, είτε από κοντά. Μαζευτήκαμε όλοι σε μια γωνία τρομαγμένοι, σχεδόν αγκαλιασμένοι και πήγε ο πιο γενναίος από εμάς, που είναι και νησιώτης, Κερκυραίος, πιο «τσάκαλος» από εμάς τους αθηναίους, για να του δώσει μια φάπα και να φύγει έξω από το παράθυρο. Θέλω να το σκεφτείς στο μέγεθος ενός σπουργιτιού, αλλά πράσινο και με χαρακτηριστικά εντόμου. Του έδωσε ρε φίλε «ανθρώπινη» φάπα και το μόνο που κατάφερε ήταν να το κινήσει μόλις τρία εκατοστά.Τρελό.
Ναι, τότε συνειδητοποιήσαμε πόσο βαρύ είναι και πόση δύναμη έχει. Εκεί χάθηκε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, σπρώξαμε τα «γυναικόπαιδα», προσπαθούσαμε -ουρλιάζοντας- να περάσουμε έξι άτομα από μια πόρτα που χωρούσε ένα και δεν καταφέραμε τίποτα. Μετά το χτυπήσαμε με ένα «χιτώνιο» που ζυγίζει τρία κιλά και εννοείται πως δεν πέθανε, απλώς καταφέραμε να το βγάλουμε έξω από τον θάλαμο. Κλειστήκαμε μέσα και παρακαλούσαμε να μην ανοίξει τη πόρτα και μας κλέψει και τα κινητά (γέλια).Αλήθεια, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις με το που απολυθείς;
Πολλοί λένε πως όταν παίρνεις τη ταυτότητα στα χέρια σου, νιώθεις σαν να έχεις αποφυλακιστεί. Νομίζω πως θα κάνω κάτι που να με ανανεώσει, μάλλον ένα ταξίδι.Επαγγελματικά;
Θα βγάλω το βιβλίο και το δεύτερο που θα κάνω - άλλο ένα πράγμα που ανακοινώνω για πρώτη φορά- αφορά μια ιδέα που είχα στο κέντρο, η οποία πιστεύω πως θα βοηθήσει πάρα πολλά παιδιά που πρόκειται να καταταγούν στο μέλλον. Δεν θέλω να πω περισσότερα, απλώς ότι πρόκειται για μια σειρά από βίντεο που θα αφορούν τον στρατό, δεν θα είναι τόσο κωμικά και θα έχουν σκοπό να βοηθήσουν και να «αποσυμπιέσουν» κάποιον που πρόκειται να καταταγεί.Περισσότερα από το VICEΓιατί να Υπάρχουν Άστεγοι Όταν Έχουμε Τόσα Άδεια Σπίτια;Η Μάχη Αυτή δεν Είναι «Ελλάδα vs Αλβανία» Αλλά «Μάρκου vs Μπιτάκος»Ένα Μικρό Μάθημα Ιστορίας Αποδεικνύει ότι τα Fidget Spinner Είναι το Pokemon Go του 2017
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κώστας Μαλιάτσης: Κοίτα, τη μέρα που ήρθε το χαρτί του στρατού, πάγωσα. Είπα μόνο ένα, «πω γαμώτο» επειδή έπρεπε να μπω τον Μάρτιο και είχα ήδη τρία συμβόλαια που «τρέχανε». Όχι, απλώς δεν θα προλάβαινα, αλλά, αν έμπαινα τότε, δεν θα είχα καν τον χρόνο να πάρω τους ανθρώπους ένα τηλέφωνο και να συνεννοηθώ μαζί τους. Πήγα λοιπόν στους καλούς μας φίλους, στην Στρατολογία και πήρα αναβολή για επαγγελματικούς λόγους. Επέστρεψα να τελειώσω τις δουλειές μου και ειλικρινά, δεν έχει ξαναπεράσει πιο γρήγορα κάποια άλλη περίοδος της ζωής μου. Δουλειές που χονδρικά θα έβγαιναν σε ένα τρίμηνο, έγιναν μέσα σε ένα μήνα. Ξύπναγα τη Δευτέρα και έπεφτα στο κρεβάτι ξανά τη Παρασκευή, χωρίς να έχω καταλάβει πως πέρασαν οι μέρες. Ήταν αρκετά αγχωτική περίοδος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήξερες όμως, πως σε κάποια φάση θα σου σκάσει το χαρτί απλώς δεν υπολόγισες πότε, σωστά;Μια μέρα, είδα στον θάλαμο το μεγαλύτερο ζουζούνι που έχω δει στη ζωή μου. Είχε το μέγεθος ενός σπουργιτιού, αλλά ήταν πράσινο. Φοβηθήκαμε οτι θα μας κλέψει και τα κινητά
Η αλήθεια είναι πως - επειδή έχω Χιλιανή ιθαγένεια- νόμιζα ότι δεν θα πάω στρατό λόγω της συμφωνίας μεταξύ των δύο κρατών. Στη Χιλή ο στρατός είναι μισθοφορικός και κάποτε η συμφωνία ήταν πως δεν πας στρατό, επειδή σε κάποια φάση μπορεί να στη «βιδώσει» και να πας στη Χιλή. Στα 28 μου λοιπόν είχα άλλα άγχη, αλλά ξαφνικά ήρθε το «μαγικό» χαρτί με το έμβλημα του στρατού και τα πάγωσε όλα.Πού παρουσιάστηκες;
Παρουσιάστηκα στις 15 Μαϊου στον εξωτικό Αυλώνα. Έκανα ένα μήνα κέντρου εκεί. Ήμουν στο υγειονομικό σώμα, στα ιατρεία (ΣΤΕΠ).Τι έχεις σπουδάσει και μπήκες εκεί;
Έχω τελειώσει την Οδοντική Αθήνας, οπότε, πρώτες βοήθειες, γενική παθολογική και πόσω μάλλον στα οδοντιατρικά έχω δικαιοδοσία βάσει πτυχίου να είμαι. Είναι ένας κλάδος, που, από τη προσωπική μου εμπειρία, είδα ότι δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι. Σε ένα κέντρο με 3.000 οπλίτες, κάποιος θα έχει πρόβλημα με το δόντι του κάποια στιγμή. Η αλήθεια είναι πως πραγματοποιήθηκαν αρκετές εξαγωγές κατά την παρουσία μου εκεί, τουλάχιστον πέντε.Είσαι μέσα ένα μήνα, ποια είναι τα πρώτα πράγματα έκανες;
Καταρχάς, θέλω να πω, ότι με το που μπήκα άρχισα να γράφω ένα βιβλίο. Είναι η πρώτη φορά που το αναφέρω αυτό. Στην ουσία, πρόκειται για ένα ημερολόγιο στο οποίο αποτυπώνω τη δική μου οπτική για τον στρατό. Επίσης, στο τέλος κάθε μέρας, ακολουθεί μια συμβουλή για τον νεαρό που θα καταταγεί, ή για τον παλιό που θέλει να θυμηθεί.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ακριβώς.
Θα κυκλοφορήσει κανονικά ε;Έχω μαζέψει υλικό από τον στρατό για τα επόμενα δύο χρόνια.
Κανονικότατα, θα βγει από τις εκδόσεις «Χρονικό» που κυκλοφόρησαν το βιβλίο του Ηλία Φοντούλη, το «Κάτι Χαμογελάει στις Σκιές». Έχω ήδη γράψει αρκετό υλικό απ΄τον πρώτο μήνα και θα συνεχίσω και στο υπόλοιπο της θητείας. Βέβαια, από εδώ και στο εξής θα έχω λιγότερο υλικό, μιας και η πραγματική θητεία του στρατού είναι το κέντρο. Εκεί ζεις τις πρώτες σου εμπειρίες ως στρατιώτης. Μετά μπαίνεις σε μια ρουτίνα που δεν αλλάζει. Η πραγματική εμπειρία του στρατού είναι ο πρώτος μήνας και η αλλαγή της πραγματικότητας που βιώνεις. Εκεί είναι όλο το «ζουμί».Πώς αισθανόσουν τη πρώτη μέρα που μπήκες;
Ήμουν χεσμένος. Φαντάσου πως αποχαιρετάς τους δικούς σου στη πύλη, δεν ξέρεις πότε θα τους ξαναδείς και μπαίνεις σε ένα μέρος μαζί με κάποια άτομα που αισθάνονται το ίδιο με σένα. Χαμένοι, φοβισμένοι και αγχωμένοι. Δεν μπαίνεις, ας πούμε, κάπου, όπου οι δίπλα σου είναι χαρούμενοι για να σε επηρεάζουν και να πεις, «εντάξει, τα παιδιά εδώ το έχουν πάρει αλλιώς, οπότε, όλα θα πάνε καλά». Μπαίνεις και όλοι είσαστε ακριβώς το ίδιο.Σε αναγνωρίζουν οι υπόλοιποι φαντάροι;
Η αλήθεια είναι πως δεν δουλεύει όπως έξω το πράγμα. «Ζουμάρουν» για μερικά δευτερόλεπτα, προσπαθούν να προσθέσουν με το μυαλό τους, το μούσι και το καπέλο για να κάνουν τη συσχέτιση και μετά τους «έρχεται» και βγάζουν φωτογραφίες.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλα τα παιδιά και οι αξιωματικοί με αναγνωρίζουν. Εντάξει, οι άνθρωποι έχουν ζωή κι εκτός του στρατού, που είναι το επάγγελμα τους. Είναι οι πρώτοι που με αναγνωρίζανε και βασικά, οι πρώτοι που το μάθανε επειδή το είδαν και στα χαρτιά.Έχεις κάνει φίλους μέσα στον στρατό;
Όταν είσαι σε έναν χώρο με πολλά άτομα είναι πιο δύσκολο. Στα ιατρεία ήμασταν λιγότεροι και υπήρχε άλλη συνεργασία. Όχι, πως δεν υπάρχει και στους θαλάμους, απλώς εμείς είχαμε την ευθύνη για την υγεία των άλλων. Το αίσθημα της προστατευτικότητας ήταν τριπλάσιο, οπότε και η οργάνωση έπρεπε να είναι αντίστοιχη. Αυτό μας έφερε, όσους ήμασταν μαζί στο ιατρείο, αρκετά κοντά. Έκανα, τουλάχιστον, έναν legit φίλο με τον οποίο θα κρατήσω επαφή.Πώς είναι ο μικρόκοσμος του στρατού; Υπάρχουν κωμικά στοιχεία;
Άπειρα, διαβάζω ξανά αυτά που έχω γράψει για να τα διορθώσω και γελάω πάρα πολύ. Μου το έλεγαν και οι συνάδελφοι κωμικοί, ότι θα «μαζέψω» υλικό για τα επόμενα δύο χρόνια και δεν είχαν καθόλου άδικο. Έχω γράψει πάρα πολλά πράγματα και για τη παράσταση, αλλά και για το βιβλίο. Καθημερινά, μπορεί να έγραφα και 200 λέξεις. Περιστατικά, που, το ένα είναι πιο αστείο απ' το άλλο. Από κάτι παιδιά που είχαν αγχωθεί και τους κυνηγάγαμε μέσα στο βράδυ με φακούς στον Αυλώνα -που είναι ένα τεράστιο στρατόπεδο- μέχρι τη μέρα που τρέχαμε σαν τους τρελούς με τις παντόφλες και τις κάλτσες να σωθούμε επειδή μπήκε ένα φίδι μέσα στον θάλαμο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αλήθεια είναι πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είχα αγχωθεί, αλλά τα πράγματα πάνε καλύτερα απ' ότι περίμενα. Δεν είναι εύκολο για έναν youtuber, που βγάζει συχνά υλικό, να συνεχίσει μπαίνοντας στον στρατό χρησιμοποιώντας αυτό το γεγονός ως έμπνευση. Είναι σπάνιο. Είπα στον εαυτό μου: «αφού θα είσαι εκεί μέσα και θα έχει σταματήσει για κάποιο διάστημα η ροή της ζωής σου, τουλάχιστον εκμεταλλεύσου το εμπορικά». Αυτό έκανα. Ανακοίνωσα με βίντεο πως πάω στρατό και τα παιδιά αντί να πουν: «ok, μπήκε στρατό, παράτα τον», ήταν πιο δοσμένοι στα posts μου. Yπήρξε μεγαλύτερο engagement απ' όταν ήμουν έξω.Οπότε, ήρθες πιο κοντά με το κοινό σου.
Ναι, και αυτό μου έδωσε κίνητρο να γράψω περισσότερα βίντεο και υλικό. Ήμουν σε φάση: «αυτοί είναι εκεί και σε στηρίζουν, οπότε πρέπει να το ανταποδώσεις».Πώς προλαβαίνεις να κάνεις βίντεο;
Φαντάσου, πως, μέχρι και στη πρώτη έξοδο, που δεν ήταν με διανυκτέρευση -βγήκα το πρωί και μπήκα το βράδυ- έκατσα και γύρισα βίντεο. Τώρα είμαι μία εβδομάδα έξω και δεν έχω σταματήσει να δουλεύω. Ήδη ανέβασα ένα νέο βίντεο στο κανάλι μου και θα ανέβει κι ένα ακόμα με τα «Είδη του Φαντάρου στο Κέντρο», πιθανότατα την επόμενη εβδομάδα.
Συναντήσαμε τον Καλύτερο Έλληνα Ηθοποιό
Τώρα, σε ποιο στρατόπεδο είσαι;
Η μετάθεσή μου, λόγω θέσης, ήταν στο 401 και λογικά θα αφομοιωθώ σε σχέση με το πτυχίο μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η αλήθεια είναι πως έφαγα φαγητά που, μπροστά τους, τα δικά μου ήταν για 60 αστέρια Michelin. Σκέψου, όμως, ότι οι τύποι μαγειρεύουν σε κάτι μεγάλα καζάνια για να φάνε 3-4 χιλιάδες άτομα. Δεν περιμένεις μια κανονική σύσταση, υπήρχαν φαγητά που έλιωναν από το πολύ αλάτι μόλις τα ακουμπούσες με τη γλώσσα σου και άλλα που ήταν καλύτερα κι από ταβέρνα. Νομίζω πως είναι λίγο «τζόγος» το φαγητό στον Αυλώνα.Θυμάσαι κανένα αστείο περιστατικό από μέσα;
Ναι, ένα από τα τελευταία μας βράδια στον Αυλώνα, είμαστε μέσα στον θάλαμο με κλειστά τα φώτα και μιλάμε. Ξέρεις, κάνουμε μία από αυτές τις πολύ ωραίες, ανδρικές, «καγκουροσυζητήσεις» που ξεκινάνε από τις 2 και τελειώνουν στις 4 το πρωί. Είχαμε, λοιπόν, τα παράθυρα ανοιχτά επειδή «έσκαγε ο τζίτζικας» και κάποια στιγμή ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος μέσα στον θάλαμο, αλλά δεν έδωσε κανείς σημασία. Στη συνέχεια ακούστηκε κάτι σαν «σκάστρα» αυτοκινήτου, το οποίο είναι πολύ περίεργο επειδή βρισκόμασταν πολύ μακριά από τον αυτοκινητόδρομο. Δεν έβγαζε νόημα. Την τρίτη φορά σηκωθήκαμε όλοι, ανοίξαμε τα φώτα, ξέρεις, με τα βρακιά και τις κάλτσες, δεν μας ένοιαζε τίποτα. Είδα λοιπόν να κάθεται πάνω στο κρεβάτι μου το μεγαλύτερο ζουζούνι που έχω δει στη ζωή μου -είτε σε ντοκιμαντέρ, είτε από κοντά. Μαζευτήκαμε όλοι σε μια γωνία τρομαγμένοι, σχεδόν αγκαλιασμένοι και πήγε ο πιο γενναίος από εμάς, που είναι και νησιώτης, Κερκυραίος, πιο «τσάκαλος» από εμάς τους αθηναίους, για να του δώσει μια φάπα και να φύγει έξω από το παράθυρο. Θέλω να το σκεφτείς στο μέγεθος ενός σπουργιτιού, αλλά πράσινο και με χαρακτηριστικά εντόμου. Του έδωσε ρε φίλε «ανθρώπινη» φάπα και το μόνο που κατάφερε ήταν να το κινήσει μόλις τρία εκατοστά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ναι, τότε συνειδητοποιήσαμε πόσο βαρύ είναι και πόση δύναμη έχει. Εκεί χάθηκε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, σπρώξαμε τα «γυναικόπαιδα», προσπαθούσαμε -ουρλιάζοντας- να περάσουμε έξι άτομα από μια πόρτα που χωρούσε ένα και δεν καταφέραμε τίποτα. Μετά το χτυπήσαμε με ένα «χιτώνιο» που ζυγίζει τρία κιλά και εννοείται πως δεν πέθανε, απλώς καταφέραμε να το βγάλουμε έξω από τον θάλαμο. Κλειστήκαμε μέσα και παρακαλούσαμε να μην ανοίξει τη πόρτα και μας κλέψει και τα κινητά (γέλια).Αλήθεια, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις με το που απολυθείς;
Πολλοί λένε πως όταν παίρνεις τη ταυτότητα στα χέρια σου, νιώθεις σαν να έχεις αποφυλακιστεί. Νομίζω πως θα κάνω κάτι που να με ανανεώσει, μάλλον ένα ταξίδι.Επαγγελματικά;
Θα βγάλω το βιβλίο και το δεύτερο που θα κάνω - άλλο ένα πράγμα που ανακοινώνω για πρώτη φορά- αφορά μια ιδέα που είχα στο κέντρο, η οποία πιστεύω πως θα βοηθήσει πάρα πολλά παιδιά που πρόκειται να καταταγούν στο μέλλον. Δεν θέλω να πω περισσότερα, απλώς ότι πρόκειται για μια σειρά από βίντεο που θα αφορούν τον στρατό, δεν θα είναι τόσο κωμικά και θα έχουν σκοπό να βοηθήσουν και να «αποσυμπιέσουν» κάποιον που πρόκειται να καταταγεί.Περισσότερα από το VICEΓιατί να Υπάρχουν Άστεγοι Όταν Έχουμε Τόσα Άδεια Σπίτια;Η Μάχη Αυτή δεν Είναι «Ελλάδα vs Αλβανία» Αλλά «Μάρκου vs Μπιτάκος»Ένα Μικρό Μάθημα Ιστορίας Αποδεικνύει ότι τα Fidget Spinner Είναι το Pokemon Go του 2017