Το Καλύτερο Φαγητό που Έχω Φάει στην Αθήνα Είναι από τη Συρία

Η συριακή κουζίνα αποτελείται από ένα κράμα πολιτισμών. Έχει επιρροές από την Ισλαμική εποχή, μεταγενέστερα από τα Αραβικά Έθνη, μετά από τους Πέρσες και τέλος από την Τουρκία. Για αυτόν τον λόγο, πολλοί παρομοιάζουν τη συριακή κουζίνα με την λιβανέζικη, την αιγυπτιακή και την ιρακινή, διότι όλες αυτές οι χώρες, μέχρι και πριν λίγα χρόνια, αποτελούσαν τον Αραβικό Σύνδεσμο.

Στη συμβολή Σόλωνος και Ασκληπιού, στην Αθήνα, θα συναντήσουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καλού συριακού φαγητού. Μικρό μαγαζί μεν, πολύ γευστικό δε. Το Sumsum λειτουργεί εδώ και δύομιση χρόνια.

Γενικώς η συριακή κουζίνα στηρίζεται πολύ στο street food, στο φαγητό δηλαδή που θα πάρουμε στο χέρι. Στο φαγητό που θα καλύψει ένα μικρό ή ένα μεγάλο μέρος από την πείνα μας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που στη Συρία -αλλά και φυσικά στην Ελλάδα- χρησιμοποιούν πολύ τη λέξη «μεζέ», δηλαδή το μικρό ορεκτικό πριν το κυρίως πιάτο.
Ο Abdul, ο Σύριος σεφ και ιδιοκτήτης του μαγαζιού, μας εξομολογείται ότι για να πάει καλά μια επιχείρηση σαν τη δική του, χρειάζεται όρεξη για δουλειά, ωραίες και ιδιαίτερες γεύσεις και φυσικά να αποδεικνύει αυτό που υποστηρίζει.

Ο Abdul γεννήθηκε στο Aleppo της Συρίας το 1984. Δεν θυμάται πολλά πράγματα από εκεί. Θυμάται το Ραμαζάνι, αλλά και τις στιγμές που δούλευε ως ράφτης. Τότε στη Συρία, μετά το σχολείο –ηλικία από 6-12 ετών– ο δρόμος των παιδιών ήταν η εργασία. Εκείνος έραβε ρούχα για τέσσερα χρόνια, μέχρι τη στιγμή που μετανάστευσε στη χώρα μας.

Ερχόμενος στα δεκαέξι του στην Αθήνα, εργάστηκε για περίπου δέκα χρόνια σε βιοτεχνίες ένδυσης. Ο πατέρας του και εν συνεχεία ο αδελφός του δουλεύανε σε εστιατόρια και σε street food. Με αποτέλεσμα το "μήλο να πέσει κάτω από τη μηλιά". Πλέον ζει στην Ελλάδα τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια, μία φορά μόνο ξαναπήγε στην πατρίδα του και αυτό γιατί ήθελε να δει την οικογένειά του, η οποία και έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα.

Στο μαγαζί πήγα μεσημεράκι προς απόγευμα και οι παραγγελίες έρχονταν ασταμάτητα. Ο Abdul λέει πως κατά κύριο λόγο οι πελάτες είναι Έλληνες και έπειτα από τις αραβικές χώρες (Ιράκ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Λίβανος, Υεμένη και φυσικά Συρία). Επίσης, αναφέρει πως αν κάποιος κάνει την αρχή με τη συριακή κουζίνα, μετά δεν την αλλάζει.

Το μενού είναι πλούσιο σε επιλογές. Αρχικά, δοκίμασα φαλάφελ. Τα φαλάφελ ουσιαστικά είναι ένας πιο σύνθετος ρεβυθοκεφτές και το πιο χαρακτηριστικό φαγητό της Συρίας. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές ανά τον κόσμο - εγώ δοκίμασα φαλάφελ με σουσάμι, μυρωδικά και σκόρδο. Είναι ο τέλειος μεζές για τους χορτοφάγους, για όσους κάνουν διατροφή, αλλά και για όσους νηστεύουν. Από την άλλη εγώ το παρήγγειλα με μια μικρή επιφύλαξη, όμως δεν δικαιώθηκα, η γεύση ήταν υπέροχη.

Μόλις έφαγα το πρώτο πιάτο, ρώτησα τον Abdul αν έχει επηρεαστεί το μενού του, από την ελληνική κουζίνα. Εκείνος, μου απάντησε εμφατικά όχι, «το μενού είναι 100% συριακό». Μία φορά μόνο είχε βάλει στον κατάλογό του πατατοσαλάτα, αλλά κάποιος του είπε με ύφος πως αυτό δεν είναι από τη Συρία και έτσι, το έβγαλε.

Δείτε ακόμη το «Για μια Άλλη Ζωή», ένα ξεχωριστό και ευαίσθητο ντοκιμαντέρ, που περιγράφει τη ζωή της Ζέινα, μιας λεσβίας πρόσφυγα από τη Συρία:

Ό,τι αφορά στην παράδοσή τους, σε όλες τις γιορτές τους, έχουν ως βασικό έθιμο να σφάζουν αρνί, μαγειρεμένο με ρύζι και λίγα μπαχαρικά, και να το ψήνουν στον φούρνο ή να το κόβουν κομματάκια και να το ψήνουν στα κάρβουνα.

Σαν δεύτερο πιάτο φάγαμε «σις ταούκ» - είναι το δικό τους κοτόπουλο, μαριναρισμένο με μπαχαρικά και κάρυ, πατάτες τηγανιτές και χειροποίητη σως (σκόρδο και αυγό). Το συγκεκριμένο σερβίρεται με αραβική πίτα και με μικρή σαλάτα με μαρούλι, ντομάτα και ελαιόλαδο. Όταν το πεντανόστιμο φιλέτο από κοτόπουλο, το βουτήξεις στη σως, τότε ο ουρανίσκος σου συναντά μια υπέροχη γεύση - φυσικά το συστήνω ανεπιφύλακτα. Σε εκείνο το σημείο τον ρώτησα αν θέλει να μας πει τη συνταγή, αλλά όπως καταλαβαίνετε κανείς καλός σεφ δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του.

Παρ' όλα αυτά, ο Abdul μού επισήμανε κάτι ακόμα, πως οι συνταγές που ακολουθεί είναι ίδιες με αυτές που πρωτομαγειρεύτηκαν στον τόπο του. Θέλει δηλαδή όσο το δυνατόν να κρατήσει αυτές τις παραδόσεις. Μπορεί η πατρίδα του να βρίσκεται σε πόλεμο, αλλά κάποιες αξίες -έστω κι αυτές του φαγητού- είναι καλό να μη χάνονται.

Απ' το μενού, αξίζει να δοκιμάσεις επίσης κεμπέ, που είναι κεφτεδάκια από μοσχαρίσιο και αρνίσιο κιμά και πλιγούρι, γεμιστά με κουκουνάρι, μαϊντανό και σιρόπι ρόδι.

Όσο συζητάμε με τον Abdul και όσο τρώω, ανακαλύπτω περισσότερα πράγματα για το συριακό φαγητό. Υπάρχουν πολλά φαγητά τα οποία δεν «χώρεσαν» στον κατάλογο του μαγαζιού, μιας και το Sumsum είναι street food. «Τι άλλα παραδοσιακά φαγητά έχετε σαν λαός;», ρωτώ κι εκείνος μου λέει πως υπάρχει το μαντί, μουχαμάρα, το μουχαλεμπί και πολλά άλλα.

Για το τέλος αφήσαμε αυτό που οι Άραβες κάνουν στην αρχή. Καφέ με κάρδαμο και συριακά μπακλαβαδάκια. Οι περισσότεροι Σύριοι πίνουν το πρωί τον συγκεκριμένο καφέ -που έχει προέλευση από την Υεμένη- και «τσιμπάνε» από ένα μπακλαβαδάκι, ίσα-ίσα για την γεύση.

Αξίζει να πούμε πως οι Σύριοι έχουν καλή παράδοση στα γλυκά. Πέρα από τον μπακλαβά, έχουν το ραβανί, τον συριακό χαλβά, μια παραλλαγή από το κανταΐφι όπου αυτοί βάζουν και τυρί, και άλλα πολλά εδέσματα.

Δοκιμάζοντας μια ξένη κουζίνα, είναι σαν να μεταβαίνεις λίγο και στην παράδοση μιας χώρας, στα ήθη και στα έθιμα. Το Sumsum, αλλά και οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί, θα έλεγα πως πρεσβεύουν αρκετά καλά τον συριακό πολιτισμό. Το μόνο που μένει είναι να το διαπιστώσεις κι εσύ.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω.

Περισσότερα από το VICE

Έλληνες Αναρχικοί Εναντίον Τζιχαντιστών στο Δυτικό Κουρδιστάν

Αυτή η Metal Μπάντα Έγινε Τόσο Λιώμα που Τίναξε μια Συναυλία στον Αέρα

O Donald Trump Κατάφερε να Κάνει Δυστυχισμένο τον πιο Χαρούμενο Πάπα της Ιστορίας