Το Νομοσχέδιο για τα Τρανς Άτομα μας Πηγαίνει Τελικά Ένα Βήμα Μπροστά ή Πίσω;

Πριν από δυο χρόνια, στα τέλη Απριλίου του 2015, ένας τρανς άνδρας κατέθετε δικαστικό αίτημα ώστε να καταφέρει το αυτονόητο: να καταχωρηθεί το φύλο και το μικρό όνομά του στα επίσημα έγγραφά του, όχι σύμφωνα με την ταυτότητα που καταγράφηκε νομικά στο ληξιαρχείο κατά τη γέννηση του ή βάσει των γεννητικών οργάνων του. Ήθελε το φύλο του να προσδιοριστεί σύμφωνα με αυτό που ο ίδιος αισθάνεται και να αναγράφεται στα επίσημα έγγραφά του, το όνομα που ο ίδιος έχει επιλέξει.

Ο τρανς άνδρας ζούσε από μικρή ηλικία στο επιθυμητό για εκείνον φύλο, είχε κάνει επέμβαση μαστεκτομής και διέθετε σχετική διάγνωση από ψυχίατρο, ενώ βρισκόταν και σε διαδικασία ορμονοληψίας. Βάσει της αναχρονιστικής νομοθεσίας που υπάρχει στην Ελλάδα, όμως, δεν θα μπορούσε να το πράξει αν δεν έκανε χειρουργική επέμβαση επαναπροσδιορισμού στα γεννητικά όργανα (κάτι που συνεπάγεται και στείρωση), μια πρακτική που έχει χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ ως βασανιστήριο. Ενώ δηλαδή όλη του τη ζωή ένιωθε, ζούσε και συμπεριφερόταν σαν άνδρας, τα έγγραφά του ανέφεραν κάτι άλλο: ένα όνομα και ένα φύλο που ο ίδιος ένιωθε ξένα.

Το Ειρηνοδικείο λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω, αλλά και ένα πολύ σοβαρό θέμα διάκρισης που τον οδήγησε σε αποκλεισμό από θέση επαγγελματικής εκπαίδευσης, αποφάσισε θετικά υπέρ του, με την Ειρηνοδίκη Σοφία Κωνσταντινίδου, να αναφέρει στη διαδικασία της δίκης πως «Η υποχρεωτική στείρωση, η χειρουργική αλλαγή φύλου με αφαίρεση των γεννητικών οργάνων από θήλυ σε άρεν και αντίστροφα, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την αναγνώριση της αλλαγής φύλου στα διεμφυλικά άτομα, όπως η αιτούσα, κρίνεται ότι είναι υπερβολική απαίτηση και πρακτική και παραβιάζει το άρθρο 8 της Ευρωπαικής Σύμβασης Δικαιωμάτων του ανθρώπου, σύμφωνα με την οποία ο καθένας έχει το δικαίωμα στον σεβασμό της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής, του οίκου του και των επικοινωνιών του. Επίσης οι παραπάνω υποχρεώσεις προσκρούουν στο δικαίωμα για ισότητα και μη επιβολή διακρίσεων των άρθρων 2 και 26 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα».

Ήταν μια ιστορική στιγμή και μια απόφαση σταθμός, που κρίθηκε όμως όχι επειδή υπήρχει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο. Ο συγκεκριμένος τρανς άνδρας μπορεί να δικαιώθηκε, όμως έπρεπε να κινηθεί δικαστικά για να εξασφαλίσει το συγκεκριμένο δικαίωμα υποβάλλοντας τον εαυτό του σε όλη αυτήν την επίπονη διαδικασία. Θα έπρεπε να σταθεί μπροστά στην έδρα του δικαστηρίου και να προσπαθήσει να πείσει τους αρμόδιους πως αισθάνεται άνδρας. Μια διαδικασία που εξοντώνει κάθε ψίγμα λογικής.

Δεν ήταν ο μόνος. Οι transgender άνθρωποι, των οποίων το φύλο καταγράφεται στα έγγραφα τους διαφορετικά από την αυτοαντίληψη και την εσωτερική αίσθηση που έχουν οι ίδιοι για το φύλο τους, μέχρι σήμερα σε κάθε περίσταση που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τα επίσημα έγγραφά τους, έρχονται αντιμέτωποι με διακρίσεις κάθε είδους. Λόγω των εγγράφων τους, η καθημερινότητά τους μετατρέπεται σε κόλαση ακόμη και αν επιχειρήσουν να κάνουν μια συναλλαγή στην τράπεζα. «Σκέψου τον υπάλληλο πίσω από τον γκισέ, να φωνάζει με χλευαστικό ύφος "Μα εδώ λέει ότι είσαι άνδρας και γράφει άλλο όνομα. Δεν ξέρω αν μπορώ να εγκρίνω την ανάληψη χρημάτων", ενώ όλοι οι πελάτες που περιμένουν να εξυπηρετηθούν ξαφνικά σε κοιτούν σαν να είσαι εξωγήινος. Αυτό για μένα ήταν καθημερινότητα σε όποια υπηρεσία και αν πήγαινα», μου είπε μια τρανς φίλη περιγράφοντας μια απλή στιγμή μέσα στην ημέρα της.

Πόσο Εύκολο Είναι να Είσαι Τρανς Άτομο στη Λάρισα και το Βόλο; Δες το Βίντεο του VICE:

Αυτό το απάνθρωπο και βάρβαρο πλαίσιο γίνεται για πρώτη φορά προσπάθεια να αλλάξει, με το σχέδιο νόμου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου που βρίσκεται αυτήν τη στιγμή προς διαβούλευση. Αίτημα των διεμφυλικών ατόμων ήταν η αλλαγή των εγγράφων τους να γίνεται με γρήγορη διαδικασία που αφενός να μην συμπεριλαμβάνει τη χειρουργική επέμβαση, αφετέρου να μην εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία δικαστικές αρχές. Αν και το νομοσχέδιο επιχειρεί να ανταποκριθεί στην Ευρωπαική Σύμβαση Δικαιωμάτων του ανθρώπου, δεν τα καταφέρνει πλήρως. Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.), καλωσορίζει μεν την κατάθεση του σχεδίου, διευκρινίζει δε, πως περιέχει κενά κάνοντας γνωστές τις παρατηρήσεις του και καταθέτοντας παράλληλα συγκεκριμένες προτάσεις για τη βελτίωση του. Η Μαρίνα Γαλανού, Πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, ακτιβίστρια και συμβουλευτικό μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής εξηγεί στο VICE τι ακριβώς περιλαμβάνει το νομοσχέδιο, και για ποιο λόγο, ένα τόσο μεγάλο βήμα, μας πηγαίνει και πάλι πίσω.

VICE: Τι αλλάζει στην καθημερινότητα των τρανς και ίντερσεξ ατόμων; Πόσο μακριά είμαστε από την ισότητα;
Μαρίνα Γαλανού: Το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης που βρίσκεται σε διαβούλευση για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, αν θέλαμε να βάλουμε έναν τίτλο, κάνει κάποια βήματα μπρος, αλλά και κάποια πίσω.

Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Βασικό συστατικό του σχεδίου είναι το γεγονός ότι, όπως αναφέρεται στο Άρθρο 3, παράγραφος 4, «Για τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου δεν απαιτείται να βεβαιώνεται ότι το πρόσωπο έχει υποβληθεί σε οποιαδήποτε προηγούμενη ιατρική επέμβαση. Δεν απαιτείται επίσης η οποιαδήποτε προηγούμενη εξέταση ή ιατρική αγωγή που σχετίζεται με τη σωματική ή ψυχική του υγεία».

Αυτό στα σίγουρα είναι ένα βήμα μπροστά. Δεν θα χρειάζονται πλέον, ούτε χειρουργικές επεμβάσεις, οποιεσδήποτε ιατρικές παρεμβάσεις, ούτε ψυχιατρικές διαγνώσεις. Θα μπορούσε μάλιστα να θεωρηθεί ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος, αν δεν είχαν προηγηθεί δικαστικές αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Αθηνών καθώς και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που έκριναν ότι είναι υπερβολική η απαίτηση των χειρουργικών ή οποιωνδήποτε ιατρικών παρεμβάσεων για τη μεταβολή της ληξιαρχικής πράξης ενός προσώπου ως προς το φύλο και το μικρό όνομα καθώς παραβιάζουν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συνεπώς, στην πραγματικότητα, αν και είναι σημαντικό τούτο να ορίζεται από τη νομοθεσία και επομένως να γίνεται βεβαιωμένη πρακτική μη αμφισβητήσιμη, στην ουσία ακολουθείται η ουσία των δικαστικών αποφάσεων που είχαν προηγηθεί.

Πάμε τώρα να δούμε τα βήματα προς τα πίσω: στην έως τώρα ισχύουσα νομοθεσία (ν. 344/1976), δεν υπήρχαν καθόλου περιορισμοί: ούτε ό,τι αφορά στα ανήλικα πρόσωπα, ούτε σε ό,τι αφορά τα έγγαμα. Όμως στο Άρθρο 3 του σχεδίου, αυτοί οι δύο περιορισμοί είναι σαφείς: το πρόσωπο πρέπει να έχει πλήρη δικαιοπρακτικά δικαιώματα (άρα αποκλείονται οι ανήλικοι), ενώ το πρόσωπο πρέπει να μην είναι έγγαμο. Συνεπώς, εδώ έχουμε επιπλέον περιορισμούς.

Πρέπει να πούμε ότι εκτός του ότι δεν υπήρχε ο περιορισμός της ανηλικότητας, ο νομοθέτης έως τώρα σε όλες τις περιπτώσεις που αφορούν ανηλίκους, όριζε ότι οι ανήλικοι εκπροσωπούνται απ' τους νόμιμους συμπαραστάτες τους: γονείς ή έχοντες την επιμέλεια. Ένα ερώτημα, λοιπόν που μπαίνει αναπόδραστα είναι εάν το Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει μεταβάλει τις απόψεις του γενικά σε σχέση με τους ανήλικους, διότι αν δεν έχει αλλάξει τις απόψεις του γενικά, εδώ έχουμε μία εξαίρεση μόνο για τους τρανς ανήλικους, συνεπώς εύλογες σκέψεις ότι πρόκειται για σαφή διάκριση στη βάση της ταυτότητας φύλου τους. Μία δεύτερη σκέψη είναι ότι το σχέδιο νόμου αυτό, εκτός της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, στο δεύτερο μέρος του θεσπίζει μηχανισμό για τη προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών. Ρητορικό ερώτημα: τα τρανς παιδιά και έφηβοι έχουν ή δεν έχουν δικαιώματα;

Πάμε στην απαγόρευση αλλαγής εγγράφων για τα έγγαμα πρόσωπα. Εδώ, στην πραγματικότητα, ο νομοθέτης εισάγει κάτι πρωτοφανές στον νομικό μας πολιτισμό: ένα πρόσωπο, εάν είναι έγγαμο, θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο θεμελιώδη δικαιώματα: τον έγγαμο βίο του ή τη δυνατότητα να αναγνωριστεί η ταυτότητα φύλου του. Να σας το πω λίγο πιο χοντρά: σε καλούμε να διαλέξεις αν θα έχεις δεξί ή αριστερό χέρι, αναλόγως αν είσαι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας. Θα συμφωνήσουμε, φαντάζομαι, ότι οι άνθρωποι χρειάζονται και τα δύο τους χέρια και δεν μπορείς να τους καλείς να επιλέξουν «ελεύθερα».

Οι περιορισμοί αυτοί λοιπόν, είναι βήματα προς τα πίσω και είναι απορίας άξιον γιατί τίθενται αφού δεν προϋπήρχαν. Ένα άλλο σημείο, όμως που πρέπει να δούμε, είναι ότι το Υπουργείο θα έπρεπε να δει αυτό το σχέδιο νόμου, ως μία μεγάλη ευκαιρία, να απλοποιηθούν οι διαδικασίες, να μην είναι χρονοβόρες, να είναι απλές, και να μην προκαλούν πιθανές παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής. Δεν την εκμεταλλεύεται όμως αυτήν την ευκαιρία, καθώς διατηρείται η δικαστική διαδικασία, ενώ ακόμη και μετά απ' αυτή, δεν δίνεται μία φόρμουλα για το πώς θα αλλάζουν, πλην της καταχώρισης στο Ληξιαρχείο, τα λοιπά έγγραφα. Διότι, ξέρετε, μετά την αλλαγή της καταχώρισης του φύλου και του μικρού ονόματος στο Ληξιαρχείο, ξεκινά άλλος ένας γολγοθάς για τα τρανς πρόσωπα. Πρέπει να αλλάξουν τα πάντα που μπορεί να έχει στην κατοχή του ένα πρόσωπο: καταχώριση στα δημοτολόγια, στα μητρώα, στην Εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, διπλώματα οδήγησης, διαβατήριο, τίτλοι σπουδών, τίτλοι ιδιοκτησίας, λογαριασμοί ΔΕΚΟ. Μιλάμε για έναν πραγματικό γολγοθά που ένα πρόσωπο πρέπει πάλι να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας. Τίποτε όμως απ' αυτά δεν αλλάζει.

Ακόμη, ένα σχέδιο νόμου για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, στη δική μου οπτική πρέπει πέραν των θεμελιωδών, να επιφέρει και παραπάνω αλλαγές που να θωρακίζουν την απόλαυση δικαιωμάτων, ίσων ευκαιριών και ελευθεριών για τα τρανς πρόσωπα. Εννοώ στο σχολείο και την εκπαίδευση που εκεί βασιλεύει ο εκφοβισμός και το μπούλινγκ, στην πρόσβαση στην υγεία συμπεριλαμβανομένης της ασφαλιστικής κάλυψης του επαναπροσδιορισμού φύλου, θέματα που αφορούν τρανς μετανάστες και πρόσφυγες, καθώς και θέματα ίσων ευκαιριών. Όλα αυτά αποτυγχάνει να τα αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, παρά μόνο στέκεται σε επτά άρθρα που θέτουν περιορισμούς.

Τέλος, στην ερώτησή σας αναφερθήκατε και στα ίντερσεξ πρόσωπα. Σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία πρόνοια για τα ίντερσεξ άτομα. Μόνο σε ένα άρθρο το τελευταίο (άλλες διατάξεις), προστίθενται τα χαρακτηριστικά φύλου στον αντιρατσιστικό νόμο. Απολύτως τίποτε άλλο.

Επομένως είναι σωστό να πούμε ότι είναι μεν βήμα προς τα εμπρός, όμως παράλληλα γίνονται και βήματα πίσω.

Είστε στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Μου αναφέρατε πως δεν έλαβαν υπόψιν όλες τις προτάσεις της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής. Τι άλλο προτείνατε;
Υπήρξα μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, αλλά με συμβουλευτικό χαρακτήρα και χωρίς δικαίωμα ψήφου. Επιπλέον, δεν συμμετείχα σε όλες τις συνεδριάσεις, αλλά μόνον σε έξι, από τον Μάρτιο έως και το τέλος Ιουνίου του 2016. Αυτό που μπορώ να σας πω, με απόλυτη βεβαιότητα, είναι ότι στο σχέδιο νόμου που παρέδωσε η νομοπαρασκευαστική επιτροπή, δεν υπήρχαν οι δύο περιορισμοί που σας προανέφερα αναφορικά με την ανηλικότητα και την απαγόρευσα στα έγγαμα πρόσωπα. Αυτές οι προϋποθέσεις τέθηκαν από το Υπουργείο. Επίσης, έως και τον Ιούνιο που συμμετείχα, η διαδικασία δεν ήταν η δικαστική μέσω της εκούσιας δικαιοδοσίας – δηλαδή τούτο ή άλλαξε στις επόμενες συνεδριάσεις, είτε μετά την παράδοση του σχεδίου στο Υπουργείο.

Εγώ όσο συμμετείχα έδωσα μεγάλο βάρος ώστε η διαδικασία να είναι κατά το δυνατόν απλούστερη και πιο γρήγορη, ώστε να μην ταλαιπωρούνται οι τρανς άνθρωποι και να μην παραβιάζεται η ιδιωτικότητά τους, με προτεραιότητα στην πιο απλή διαδικασία του απευθείας αιτήματος στο Ληξιαρχείο, με ένα απλό αίτημα με βάση τον αυτοπροσδιορισμό, να υπάρχουν διαθέσιμες διαδικασίες και για ανήλικους, να μη διαλύεται ο έγγαμος βίος και να διατηρείται η επιμέλεια τυχόν τέκνων, να υπάρχει δυνατότητα κενής καταχώρισης φύλου για τα πρόσωπα που το επιθυμούν, καθώς επίσης έθεσα μια σειρά προνοιών που πρέπει να έχει ο νόμος στο σχολικό περιβάλλον, στην πρόσβαση στην υγεία, για τους τρανς μετανάστες και πρόσφυγες, καθώς και μια σειρά αναθεωρήσεων νόμων για την ίση μεταχείριση με προσθήκη της ταυτότητας φύλου και των χαρακτηριστικών φύλου (ίντερσεξ).

Το σχέδιο νόμου ακολουθεί την ευρωπαϊκή οδηγία; Kαι αν όχι, πώς θα πληρούσαμε τα ευρωπαικά standards;
Αναφέρεστε φαντάζομαι στην Απόφαση 2048/2015 της Κοινοβουλευτικής Ολομέλειας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η απάντηση είναι ένα ΟΧΙ.

Η απόφαση αυτή αναφέρει ότι η διαδικασία πρέπει να είναι απλή, γρήγορη, διάφανη με βάση τον αυτοπροσδιορισμό. Η δικαστική διαδικασία δεν είναι ούτε απλή, ούτε γρήγορη, ούτε διάφανη, ούτε έχει βάση τον αυτοπροσδιορισμό, αφού ο δικαστής αποφασίζει - άρα το πρόσωπο ετεροπροσδιορίζεται από τον δικαστή. Αναφέρει ακόμη ότι πρέπει να είναι ανεξάρτητη της ηλικίας, με βάση το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού. Εδώ έχω απαγόρευση για τα ανήλικα πρόσωπα. Λέει ακόμη ότι δεν πρέπει να μπαίνουν περιορισμοί αναφορικά με τυχόν υπάρχοντα γάμο, εδώ όμως μπαίνουν. Αναφέρει και μια σειρά ακόμη πραγμάτων, που για να μη σας κουράζω, δεν συμπεριλαμβάνονται καθόλου. Όχι, δεν τηρεί σε καμία περίπτωση τα ευρωπαϊκά standards.

Η ταυτότητα του φύλου αρχίζει να διαμορφώνεται νωρίς στη ζωή, ήδη από την ηλικία των 18 μηνών, ενώ στην ηλικία των τριών ετών η πλειοψηφία των παιδιών μπορεί πλέον να αναγνωρίζει το φύλο τους, όπως επίσης και το φύλο των άλλων. Το να αντιλαμβάνονται οι γονείς πως το παιδί τους είναι transgender, το να το βοηθούν να δομήσει την ταυτότητα φύλου που το ίδιο αισθάνεται σε ένα έδαφος συναισθηματικής ασφάλειας, είναι μια διαδικασία ευεργετική για τα παιδιά. Η αλλαγή των εγγράφων τους δε, αν γίνει νωρίς μπορεί να τα γλιτώσει από όλη την τραυματική ταλαιπωρία. Για ποιο λόγο δεν συμπεριλαμβάνεται στο σχέδιο νόμου η δυνατότητα των γονέων να κάνουν αλλαγές στα έγγραφα των παιδιών τους; Προτάθηκε και απορρίφθηκε;
Ναι, όλες οι έρευνες αναφέρουν πως το παιδί έχει αντίληψη της ταυτότητας φύλου του, δηλαδή του εσωτερικού και ατομικού τρόπου που βιώνει το φύλο του, από πολύ μικρή ηλικία. Σχεδόν όλες οι έρευνες συμφωνούν ότι το πολύ έως τα πέντε έτη (και αρκετές από ήδη από τα τρία έτη) το παιδί έχει πλήρη αντίληψη για την αίσθηση του φύλου.

Προσέξτε, δεν μιλάμε για τη σεξουαλικότητα -καμία σχέση-, μιλάμε αποκλειστικά και μόνον για το φύλο. Εγώ δεν θα έλεγα «να βοηθήσουν το παιδί να δομήσει την ταυτότητα φύλου του», θα περιοριζόμουν να έλεγα ότι αρκεί να το αφήσουν ελεύθερο να εκφράσει τις εσωτερικές του επιθυμίες σε σχέση με το φύλου του. Να μην το περιορίσουν σε καμία περίπτωση. Να το κάνουν να αισθανθεί, όπως είπατε, συναισθηματική ασφάλεια, αγάπη, πως οι γονείς του είναι πάντα εκεί, δίπλα του, να μιλούν ανοιχτά και χωρίς προκαταλήψεις μαζί του. Κάτι που θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας από ευρωπαϊκές αλλά και άλλες έρευνες από τις ΗΠΑ, είναι ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών ανάμεσα στα τρανς πρόσωπα είναι φρικιαστικά μεγάλα: όλες οι έρευνες συμφωνούν ότι περίπου το 41% των τρανς ανηλίκων έχει βρεθεί κοντά σε απόπειρα αυτοκτονίας, λόγω των συναισθηματικών βαρών από το περιβάλλον οικογενειακό ή σχολικό, της μη αποδοχής, αλλά και των προκαταλήψεων και του σχολικού εκφοβισμού. Μία ακόμη άλλη έρευνα που προέρχεται από το Ινστιτούτο Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA), στην οποία απάντησαν περίπου 100 τρανς από την Ελλάδα, αναφέρει ότι στη χώρα μας, μόνο ένα 9% αισθάνεται το σχολείο ως ασφαλή χώρο, το 39% έχει ανάμικτα συναισθήματα, και ένα ογκώδες 51% αρνητική. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι πρέπει με κάθε τρόπο να άρουμε αυτά τα αδιέξοδα που οδηγούν σε καταστροφή ζωών τρανς ανθρώπων, ή και σε αυτοκτονίες. Με δύο τρόπους: να δημιουργήσουμε ασφαλές σχολικό περιβάλλον με συγκεκριμένες δεσμεύσεις αλλά με σεμινάρια επιμόρφωσης που θα απευθύνεται με ολιστικό τρόπο και όχι αποσπασματικά στο τρίπτυχο: εκπαιδευτικοί – γονείς – μαθητές, αλλά και δίνοντας το διέξοδο να αναγνωρίζεται η ταυτότητα φύλου για τους τρανς ανήλικους.

Είναι παράλογο, λοιπόν, ότι δεν συμπεριλήφθησαν, ενώ η νομοπαρασκευαστική επιτροπή είχε συμπεριλάβει άρθρο για θέματα ανηλικότητας. Προφανώς, το Υπουργείο το απέρριψε και θα πρέπει να δώσει πειστικές εξηγήσεις, καθώς αυτό παραβιάζει τα δικαιώματα των ανήλικων και φυσικά βρίσκεται πολύ μακριά από τα ευρωπαϊκά standards.

Πόσο καιρό χρειάστηκε για να δημιουργηθεί το σχέδιο νόμου και ποιοι εργάστηκαν πάνω σε αυτό;
Όπως σας είπα, εγώ συμμετείχα στις πρώτες έξι συνεδριάσεις, από τον Μάρτιο έως το τέλος Ιουνίου του 2016. Η Επιτροπή έκανε ένα διάλειμμα για διακοπές καλοκαιριού και συνέχισε, εξ όσων γνωρίζω τις συνεδριάσεις της (δεν συμμετείχα σε αυτές εγώ) από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 2016. Στα μέσα Νοεμβρίου του 2016 παρέδωσε το σχέδιο νόμου στο Υπουργείο. Αν θέλετε μπορείτε να ανατρέξετε και στην έκδοση του σχετικού ΦΕΚ που όρισε τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής. Πρόεδρος της Επιτροπής ήταν η κυρία Έφη Μανωλεδάκη (Ομότιμη Καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) και μέλη της Επιτροπής η κυρία Αικατερίνη Φουντεδάκη, (Καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), η κυρία Αθηνά Κοτσάμπαση (Καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), η κυρία Θεοφανώ Παπαζήση (Ομότιμη Καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και ο κύριος Βαγγέλης Μάλλιος (Διδάκτορας Νομικής, Δικηγόρος Αθηνών). Αξίζει να αναφέρουμε ότι η επιτροπή διεκπεραίωσε το έργο της, αμισθί.

Περισσότερα από το VICE

Ένας Άνδρας, ο Αλέκος Παναγούλης - Η Ιστορία του Μεγαλύτερου Έλληνα Αγωνιστή
«Κρεμάστε τον στο Σύνταγμα» - Στην Ελλάδα Κάποιοι Ψοφάνε να Επιστρέψει η Θανατική Ποινή
Όσα Έζησα στο Ματωμένο Πανθεσσαλικό Στάδιο: Απόπειρες Δολοφονίας και Λίγο Ποδόσφαιρο
Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.