Τι Χρειάζεται για να Ταΐσεις 900.000 Ιδρωμένους Ravers

Εδώ και περισσότερα από 26 χρόνια, περίπου 900.000 fans της techno χορεύουν μια ολόκληρη μέρα κάθε χρόνο τον Αύγουστο δίπλα στη λίμνη στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Πίνουν, ιδρώνουν και φοράνε τα πιο τρελά ρούχα. Κάποιοι παίρνουν ναρκωτικά, άλλοι παθαίνουν θερμοπληξία, όμως όλοι πρέπει να φάνε κάποια στιγμή. Η Jessica Fall φροντίζει για όλους. Είναι υπεύθυνη για τους πάγκους στο Street Parade. Αυτήν τη δουλειά την κάνει από το 2015 – και μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έχει δει πολλά. Τη μέρα του Street Parade, η Jessica πιάνει δουλειά στις 4.45 πμ και τελειώνει 20 ώρες αργότερα, όταν και οι τελευταίοι από το Street Parade επιστρέφουν στα club της πόλης για να συνεχίσουν τη διασκέδαση.

Η δουλειά που κάνει η Jessica για τους χιλιάδες πεινασμένους που χορεύουν και έρχονται εδώ, δεν περιορίζεται σε μια μέρα τον χρόνο. Αρχίζει να οργανώνει τους πάγκους και το τι θα προσφέρουν, μήνες νωρίτερα. Αυτό σημαίνει διαπραγματεύσεις με χειριστές πάγκων από την Ελβετία και τις γύρω χώρες. Η μέρα του Street Parade είναι ατελείωτη, συχνά έχει πολλή ζέστη και κυρίως είναι πολύ αγχωτική για εκείνη, την ομάδα της και τους υπεύθυνους των πάγκων. Φυσικά, κάποιες φορές, οι προσδοκίες του ενός δεν συμπίπτουν με του άλλου και προκαλούνται συγκρούσεις. Η Jessica μάς μίλησε για τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει κάθε χρόνο.

VICE Video: Διαβάζοντας Όνειρα στον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook

«Πολλοί υπεύθυνοι πάγκων έρχονται στο Parade χρόνια και ξέρουν πώς λειτουργούν τα πράγματα. Αλλά υπάρχουν πάντα κάποιοι που παρόλο που έρχονται χρόνια, είναι σαν να τους αρέσει να μου σπάνε τα νεύρα. Επειδή έχω να κάνω πολλά μέχρι τη μέρα του Parade, φαντάζεστε ότι θα προτιμούσα να με βομβαρδίζει κανείς με απορίες μέσω email ή τηλεφώνου.

»Αλλά υπάρχει κάποιος που πάντα έρχεται απρόσκλητος στα γραφεία μας και μου καταστρέφει τη μέρα. Πληρώνει μετρητά – και μπορεί κιόλας να προσπαθεί να μας τη φέρει, επειδή καμιά φορά δίνει λιγότερα. Επίσης, προσπαθεί να συζητήσει το μέγεθος των πάγκων του. Και παρόλο που έρχεται εδώ δέκα χρόνια, σχεδόν ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι μερικά πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν».

«Υπάρχουν πάντα άνθρωποι –άνδρες– που δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί είμαι υπεύθυνη για τους πάγκους στο Street Parade. "Είσαι πολύ όμορφη γι’ αυτήν τη δουλειά" ή "θα έπρεπε να είσαι χορεύτρια στη σκηνή" -είναι ατάκες που δεν έχω ακούσει μόνο μία φορά. Ξέρω ότι μάλλον το λένε για κομπλιμέντο αλλά όποτε συμβαίνει, είναι μια άβολη συζήτηση».

«Το Street Parade έχει χρηματοδότηση χάρη σε χορηγούς. Αυτό περιλαμβάνει τους χορηγούς των ποτών που διασφαλίζουμε ότι είναι οι μόνοι (εκτός από τα δικά μας μπαρ στα VIP) που πουλάνε ποτά. Λόγω αυτού, πρέπει να λέω πάντα στους πάγκους ότι δεν μπορούν να πουλάνε ποτά. «Ούτε νερό ή μπίρα;» είναι η πρώτη αντίδραση που ακούω συνήθως. Ναι, φίλοι μου, ούτε νερό ούτε μπίρα. Και τα δύο είναι υγρά και μπορούν να καταναλωθούν, μετράνε ως ποτά».

»Υπήρχε ένα περιστατικό που το βρήκα ιδιαίτερα ντροπιαστικό: όταν είπα σε κάποια για την απαγόρευση, μου έστειλε email και μου είπε ότι θα πουλάει την μπίρα της σε ένα καροτσάκι περνώντας ανάμεσα στο πλήθος αντί για τον πάγκο της. Με ευχαρίστησε κιόλας για την "έγκαιρη προειδοποίηση".

»Κάποιος άλλος με αγνόησε τελείως και έφερε 200 κουτάκια μπίρα. Όταν επιθεωρήσαμε τον πάγκο του, ισχυρίστηκε ότι ήταν για προσωπική χρήση. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πιει τόσο και να λειτουργεί παράλληλα μια επιχείρηση».

«Σε όλα τα φεστιβάλ ή σε όλες τις αγορές street food πρέπει να πληρώσεις για να έχεις πάγκο. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Παρόλα αυτά, πάντα κάποιοι νομίζουν ότι μπορεί να μας τη φέρουν. Μια φορά κάποιος πλαστογράφησε ένα voucher πληρωμής για το ενοίκιο που έπρεπε να πληρώσει για τον πάγκο του. Μας πλήρωσε μόνο 30 ευρώ αλλά στην απόδειξη έγραφε περίπου 1.700 ευρώ. Μου έστειλε φωτογραφία της απόδειξης που την είχε πειράξει στο Photoshop. Φυσικά, το είπα στην Αστυνομία.

»Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος μάς ήρθε σχετικά αργά και είχε μεγάλη τύχη: ένας άλλος είχε μόλις πει ότι δεν θα συμμετάσχει. Μπόρεσα να του προσφέρω μια πολύ καλή θέση και του έκανα και καλή προσφορά. Τον ικανοποίησα και με εξαπάτησε. Κάτι τέτοια σε κάνουν δύσπιστο να προχωράς, παρόλο που 90 % των άλλων υπεύθυνων πάγκων έχουν συνεργαστεί μαζί μας ανοιχτά και τίμια».

«Δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη περί υγιεινής τροφίμων. Αυτό το βλέπω κάθε χρόνο. Σοκαρίστηκα πραγματικά όμως, μια φορά που είδα έναν υπεύθυνο πάγκου να κρεμάει ψάρια στον ήλιο για να ξεραθούν. Μέχρι σήμερα δεν ξέρω γιατί το θεώρησε καλή ιδέα».

«Πού και πού, όμως, μπορεί να προκύψει κάτι καλό από τέτοιες πιεστικές καταστάσεις. Πριν από μερικά χρόνια, ένας υπεύθυνος πάγκου είχε στενοχωρηθεί που δεν μπορούσε να στήσει τραπέζια μπροστά από τον πάγκο του. Ήταν έξω από την ορισμένη περιοχή του. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Δεν έφτιαξα εγώ τον κανόνα για να ταλαιπωρώ τον κόσμο. Ο Δήμος της Ζυρίχης το έκανε για λόγους ασφαλείας – για να υπάρχουν ελεύθερες έξοδοι και να διασφαλίσει ότι οι επισκέπτες μπορούν να κινούνται ελεύθερα χωρίς κίνδυνο. Όταν τελείωσε το Street Parade, ο οργισμένος άνδρας ήρθε στα γραφεία μας και ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του. Για να επανορθώσει, μας έφερε μια τούρτα που είχε φτιάξει μόνος του με το logo του Street Parade. Παρόλο που φέρθηκε σαν βλάκας, έκανε μια ωραία χειρονομία που δεν την περίμενα».

Μια εκδοχή αυτού του άρθρου δημοσιεύτηκε αρχικά στο MUNCHIES Switzerland.

Περισσότερα από το VICE

Η Δύσκολη Στιγμή που Πατάς το Πόδι σου στο Λιμάνι του Πειραιά

Το Fan Club του Βασίλη Παπακωνσταντίνου Είναι η Επίσημη Παρέα που Κάνει Θερμότερες τις Συναυλίες του

«Δεν Υπήρχε Λόγος να Αποκαλύψει Κάτι» - Ο Ανεξιχνίαστος Θάνατος του Κώστα Ταχτσή Συζητιέται Ακόμα