Print Screen από το Youtube
Φαντάσου το εξής σκηνικό: είναι Αύγουστος και βρίσκεσαι στην Αθήνα, έχει καύσωνα, είσαι άφραγκος, οπότε δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε για ένα διήμερο. Μέσα σε όλα αυτά, έχεις να αντιμετωπίσεις και την πεζή καθημερινότητα. Έχεις κάνει ήδη αρκετή υπομονή τους δύο προηγούμενους μήνες προσπαθώντας να μην ξεσπάσεις. Παράλληλα, βλέπεις φίλους και γνωστούς να ανεβάζουν στο Facebook φωτογραφίες από παραλίες, πάρτι, πισίνες και λοιπά χαρούμενα σκηνικά, ενώ εσύ με το ζόρι έχεις λεφτά να πας μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο. Το καταπίνεις κι αυτό, όμως. Προσπαθείς να μείνεις στην εμβέλεια του ανεμιστήρα σου και προσεύχεσαι να μη σου κόψουν το Ιnternet μες στο Σαββατοκύριακο, επειδή είναι -δυστυχώς- το μόνο μέσο διασκέδασης που σου έχει απομείνει. Στο κόβουν.
Διαβάστε ακόμα: Το Βίντεο απ' το Καλλιμάρμαρο με Έναν Άνδρα να Χτυπάει τη Γυναίκα του μάς Θυμίζει πού Ζούμε
Τι κάνεις; Περισσότερη υπομονή. Βλέπεις καμιά ταινία στην τηλεόραση, βγαίνεις για βραδινό περίπατο -κατά τη διάρκεια της μέρας δεν μπορείς να περπατήσεις για πάνω από πέντε λεπτά- και το παίζεις Νίκος ή Σοφία από τα «Φτηνά Τσιγάρα», χωρίς όμως να συμβαίνει τίποτα μαγικό στη νύχτα σου. Συνειδητοποιείς την πικρή αλήθεια: η Αθήνα της κρίσης έχει σταματήσει να προσφέρει συγκινήσεις. Γυρίζοντας, θέλεις να πας τουαλέτα, όμως, ο/η αδερφός/ή σου, ή ο/η συγκάτοικός σου είναι μέσα και δεν βγαίνει με τίποτα. Και κάπου εκεί ξεσπάς σαν τον Ερρίκο Λίτση στο «Σπιρτόκουτο».Δεν υπάρχει ταινία που να περιγράφει καλύτερα τις νευρώσεις της μέσης μικροαστικής οικογένειας που βιώνει την κρίση και τον καύσωνα στο πετσί της. Δεν ξέρω ποιος ήταν ακριβώς ο σκοπός του Γιάννη Οικονομίδη το 2002, την εποχή δηλαδή που το έγραφε και το σκηνοθετούσε, αλλά σήμερα η ταινία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Μπορεί, λοιπόν, σε μια Ελλάδα προ κρίσης, η οποία ζούσε μέσα στη «φούσκα» των επιχειρηματιών, της κομπίνας και των Ολυμπιακών Αγώνων, η οικογένεια της ταινίας να φαινόταν δυσλειτουργική, όμως, τελικά αποτελούσε απλώς μια ματιά στο μέλλον της χώρας. Θυμάμαι, πως όταν είχε κυκλοφορήσει το «Σπιρτόκουτο», όλοι το είχαμε δει επειδή θέλαμε να γελάσουμε με τα μπινελίκια.Κι εγώ, ως πιτσιρικάς, τότε γι' αυτό το είδα. Βέβαια, η ταινία επιβάλλεται δημιουργώντας στον θεατή συναισθήματα εκνευρισμού, άγχους και στεναχώριας. Ό,τι νιώθει δηλαδή σήμερα ο μέσος Έλληνας. Αυτό που σε στεναχωρούσε το 2002 ήταν η σήψη της συγκεκριμένης οικογένειας, που ίσως κάποτε να είχε περάσει κάποιες όμορφες και γεμάτες αγάπη στιγμές οι οποίες έφυγαν ανεπιστρεπτί. Σήμερα, βέβαια, αυτή αντιπροσωπεύει την ελληνική κοινωνία, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια έτρωγε με χρυσά κουτάλια, τα οποία της άρπαξαν βίαια από τα χέρια.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greeceστο Facebook.
Ο καύσωνας μπορεί να σε τρελάνει -κυριολεκτικά- και να σε φέρει σε τέτοιο σημείο εκνευρισμού, που ίσως και να κάνεις πράγματα τα οποία θα μετανιώσεις. Έτσι και οι πρωταγωνιστές του «Σπιρτόκουτου». Μια οικογένεια της εργατικής τάξης από τον Κορυδαλλό, που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα αλλά και τους τρόπους που λύνουν ένα πρόβλημα. Μάλιστα, αυτά που βλέπουμε διαδραματίζονται μέσα σε μία μέρα. Φανταστείτε τι γίνεται σε μια βδομάδα. Βέβαια, μιλάμε για μια μέρα με καύσωνα, που, για κάποιο περίεργο λόγο, αντί να φέρει την ανακωχή, αποτελεί για όλους μας κάτι σαν έναυσμα για επικά ξεσπάσματα.Μάλλον, επειδή στους 40 βαθμούς Κέλσιου το αίμα μας βράζει σχεδόν κυριολεκτικά και όλοι έχουμε την ανάγκη να βριστούμε σαν τους πρωταγωνιστές της καλτ -με την καλή έννοια- αυτής ταινίας. Σε περίπτωση που δεν την έχετε δει, σας την προτείνω ανεπιφύλακτα. Πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα που μπορεί να μην είναι εύκολο, αλλά αποτελεί κάτι σαν καθρέφτη για την Ελλάδα του σήμερα και αξίζει της προσοχής σας. Μια συμβουλή: Μην το δείτε εν μέσω καύσωνα αν δεν έχετε air condition, εκτός κι αν θέλετε να σπάσετε τα νεύρα σας.YΓ. Η ουτοπική ταινία που αφορά μια οικογένεια στη δεκαετία που διανύουμε, είναι ο «Κυνόδοντας». Ας ελπίσουμε πως δεν θα γίνει κι αυτή πραγματικότητα.Περισσότερα από το VICEΠώς ο David Beckham Έγινε ενα Αξεπέραστο Παγκόσμιο BrandΌλα τα Φρικτά Πράγματα που Έχω Ζήσει Δουλεύοντας σε Catering για Γάμους«Είμαστε Όλες Ηριάννα» - Γυναίκες της Τέχνης Μιλούν για μια Υπόθεση που μας Αφορά Όλους
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Διαβάστε ακόμα: Το Βίντεο απ' το Καλλιμάρμαρο με Έναν Άνδρα να Χτυπάει τη Γυναίκα του μάς Θυμίζει πού Ζούμε
Τι κάνεις; Περισσότερη υπομονή. Βλέπεις καμιά ταινία στην τηλεόραση, βγαίνεις για βραδινό περίπατο -κατά τη διάρκεια της μέρας δεν μπορείς να περπατήσεις για πάνω από πέντε λεπτά- και το παίζεις Νίκος ή Σοφία από τα «Φτηνά Τσιγάρα», χωρίς όμως να συμβαίνει τίποτα μαγικό στη νύχτα σου. Συνειδητοποιείς την πικρή αλήθεια: η Αθήνα της κρίσης έχει σταματήσει να προσφέρει συγκινήσεις. Γυρίζοντας, θέλεις να πας τουαλέτα, όμως, ο/η αδερφός/ή σου, ή ο/η συγκάτοικός σου είναι μέσα και δεν βγαίνει με τίποτα. Και κάπου εκεί ξεσπάς σαν τον Ερρίκο Λίτση στο «Σπιρτόκουτο».Δεν υπάρχει ταινία που να περιγράφει καλύτερα τις νευρώσεις της μέσης μικροαστικής οικογένειας που βιώνει την κρίση και τον καύσωνα στο πετσί της. Δεν ξέρω ποιος ήταν ακριβώς ο σκοπός του Γιάννη Οικονομίδη το 2002, την εποχή δηλαδή που το έγραφε και το σκηνοθετούσε, αλλά σήμερα η ταινία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Μπορεί, λοιπόν, σε μια Ελλάδα προ κρίσης, η οποία ζούσε μέσα στη «φούσκα» των επιχειρηματιών, της κομπίνας και των Ολυμπιακών Αγώνων, η οικογένεια της ταινίας να φαινόταν δυσλειτουργική, όμως, τελικά αποτελούσε απλώς μια ματιά στο μέλλον της χώρας. Θυμάμαι, πως όταν είχε κυκλοφορήσει το «Σπιρτόκουτο», όλοι το είχαμε δει επειδή θέλαμε να γελάσουμε με τα μπινελίκια.Κι εγώ, ως πιτσιρικάς, τότε γι' αυτό το είδα. Βέβαια, η ταινία επιβάλλεται δημιουργώντας στον θεατή συναισθήματα εκνευρισμού, άγχους και στεναχώριας. Ό,τι νιώθει δηλαδή σήμερα ο μέσος Έλληνας. Αυτό που σε στεναχωρούσε το 2002 ήταν η σήψη της συγκεκριμένης οικογένειας, που ίσως κάποτε να είχε περάσει κάποιες όμορφες και γεμάτες αγάπη στιγμές οι οποίες έφυγαν ανεπιστρεπτί. Σήμερα, βέβαια, αυτή αντιπροσωπεύει την ελληνική κοινωνία, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια έτρωγε με χρυσά κουτάλια, τα οποία της άρπαξαν βίαια από τα χέρια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο καύσωνας μπορεί να σε τρελάνει -κυριολεκτικά- και να σε φέρει σε τέτοιο σημείο εκνευρισμού, που ίσως και να κάνεις πράγματα τα οποία θα μετανιώσεις. Έτσι και οι πρωταγωνιστές του «Σπιρτόκουτου». Μια οικογένεια της εργατικής τάξης από τον Κορυδαλλό, που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα αλλά και τους τρόπους που λύνουν ένα πρόβλημα. Μάλιστα, αυτά που βλέπουμε διαδραματίζονται μέσα σε μία μέρα. Φανταστείτε τι γίνεται σε μια βδομάδα. Βέβαια, μιλάμε για μια μέρα με καύσωνα, που, για κάποιο περίεργο λόγο, αντί να φέρει την ανακωχή, αποτελεί για όλους μας κάτι σαν έναυσμα για επικά ξεσπάσματα.Μάλλον, επειδή στους 40 βαθμούς Κέλσιου το αίμα μας βράζει σχεδόν κυριολεκτικά και όλοι έχουμε την ανάγκη να βριστούμε σαν τους πρωταγωνιστές της καλτ -με την καλή έννοια- αυτής ταινίας. Σε περίπτωση που δεν την έχετε δει, σας την προτείνω ανεπιφύλακτα. Πρόκειται για ένα μικρό αριστούργημα που μπορεί να μην είναι εύκολο, αλλά αποτελεί κάτι σαν καθρέφτη για την Ελλάδα του σήμερα και αξίζει της προσοχής σας. Μια συμβουλή: Μην το δείτε εν μέσω καύσωνα αν δεν έχετε air condition, εκτός κι αν θέλετε να σπάσετε τα νεύρα σας.YΓ. Η ουτοπική ταινία που αφορά μια οικογένεια στη δεκαετία που διανύουμε, είναι ο «Κυνόδοντας». Ας ελπίσουμε πως δεν θα γίνει κι αυτή πραγματικότητα.Περισσότερα από το VICEΠώς ο David Beckham Έγινε ενα Αξεπέραστο Παγκόσμιο BrandΌλα τα Φρικτά Πράγματα που Έχω Ζήσει Δουλεύοντας σε Catering για Γάμους«Είμαστε Όλες Ηριάννα» - Γυναίκες της Τέχνης Μιλούν για μια Υπόθεση που μας Αφορά Όλους