Αυτός Είναι ο Νικητής της Τρελής Κούρσας Ποδηλάτου στο Λυκαβηττό

Ο Παναγιώτης Παρράς είναι ο 23χρονος ποδηλάτης Κούρσας, μέλος του συλλόγου Θησέας, αθλητής στην επαγγελματική ομάδα World of bike off road team και υπαξιωματικός του πολεμικού ναυτικού που κατάφερε ανάμεσα σε 100 περίπου ποδηλάτες να ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου του Red Bull Hill Chasers, σε διαδρομή μήκους 300 μέτρων το περασμένο Σάββατο στο Λόφο του Λυκαβηττού.

VICE: Παναγιώτη πώς νιώθεις για τη νίκη;

Παναγιώτης Παρράς: Ήταν μία πολύ ωραία διοργάνωση, δεν είχα ξανατρέξει σε παρόμοιο event.Η διαδρομή θεωρώ πως ήταν κάτι που μου ταίριαζε, ήταν ανηφορική και δυνατή. Ήταν πολύ κουραστική ημέρα, διότι τρέξαμε το μεσημέρι στα προκριματικά και μετά είχαμε άλλους πέντε αγώνες με κενό ανάμεσά τους μισή ώρα ο καθένας και ήταν πολύ κουραστικό να σπιντάρεις ανά μισή ώρα 300 μέτρα. Έκανα ζέσταμα, πάγωνα, προσπαθούσα να κρατήσω τις δυνάμεις μου όσο το δυνατόν γίνεται για τον τελικό, γιατί όσο περνούσαν οι φάσεις είχες να αντιμετωπίσεις όλο και πιο δύσκολους αντιπάλους. Εγώ είμαι στην κατηγορία της Κούρσας, και είχα πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους που είχαν ποδήλατα βουνού, BMX και Fixed Gear που είναι πιο βαριά ή που για παράδειγμα τα Fixed δεν έχουν ταχύτητες κι έτρεχαν με μία ταχύτητα, πράγμα δύσκολο. Η νίκη μου είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς. Με στηρίζουν ο προπονητής μου Σταμάτης Ρώμας κι ο Χρήστος Κατράκης από το κατάστημα Project4cycling στο Χαϊδάρι, που επιμελείται τις ρυθμίσεις του ποδηλάτου μου και στο παρελθόν με είχε βοηθήσει και προπονητικά, ενώ στα συμπληρώματα διατροφής με στηρίζει η High 5 Sports Nutrition.

Πώς θα αξιοποιήσεις το έπαθλο;

Το έπαθλο ήταν 600 ευρώ για τον πρώτο. Σίγουρα επειδή το ποδήλατο είναι ένα άθλημα που ζητάει πολλά χρήματα για συντήρηση, συμπληρώματα διατροφής, ρουχισμό, που χρειαζόμαστε για τις προπονήσεις και τους αγώνες μας, απ' ό, τι φαίνεται θα πάνε εκεί.

Ζεις από το ποδήλατο;

Όχι δεν ζω από το ποδήλατο. Έχω κάποιες βοήθειες από την ομάδα μου, από διάφορα καταστήματα. Περίπου 1,5 με 2 χρόνια ασχολούμαι με το ποδήλατο. Η δουλειά μου δεν είναι αυτή, είναι στο πολεμικό ναυτικό υπαξιωματικός. Δεν γίνεται να ζήσει κάποιος από το ποδήλατο σαν αθλητής. Πολύ λίγα άτομα ζουν από το ποδήλατο στην Ελλάδα.

Πόσο εύκολο είναι να είσαι ποδηλάτης στην Αθήνα του 2014;

Δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι πολύ δύσκολο άθλημα. Χρειάζεται πάρα πολλές ώρες προπόνησης κι εκτός από την προπόνηση χρειάζονται και πολλές θυσίες. Δεν μπορώ να ξενυχτάω και την επόμενη να πηγαίνω για προπόνηση. Πρέπει να προσέχω τις ώρες που κοιμάμαι, πρέπει να προσέχω τι τρώω, να μην καπνίζω, να μην πίνω, να ξεκουράζομαι αρκετές ώρες. Κι όσο πιο υψηλό είναι το επίπεδο, τόσο περισσότερα πράγματα ζητάει. Προπονήσεις κάνω σε βουνό και σε δρόμο. Σε βουνό στο Ποικίλο, τον Υμηττό, την Πάρνηθα και δρόμο πηγαίνω προς παλιά εθνική οδό Κορίνθου, Θήβα, Σούνιο.

Πόσες φορές έχεις πέσει;

Πολλές φορές. Ευτυχώς δεν έχω χτυπήσει. Έχω ένα παλιό χτύπημα κι έχω τρεις βίδες στο πόδι μου από μηχανή και με έχει πάει πίσω λίγο. Ευτυχώς από ποδήλατο δεν έχω πάθει κάτι.

Στο έχουν κλέψει ποτέ;

Όχι, γιατί το προσέχω. Δεν το έχω με κλειδαριά. Το βάζω μέσα στο σπίτι, γιατί είναι πανάκριβα τα ποδήλατα που τρέχουμε σε αυτούς τους αγώνες.

Ποιο είναι το όνειρό σου ως προς την ποδηλατική σου καριέρα;

Επειδή είμαι ρεαλιστής προσπαθώ να το πάω όσο πιο σοβαρά γίνεται, όσο μου επιτρέπει και η δουλειά μου γιατί φεύγω ταξίδια με το πολεμικό ναυτικό για είκοσι μέρες, έναν μήνα, μία εβδομάδα, ανάλογα. Αυτό με πάει πίσω στις προπονήσεις. Κάνω δυο-τρεις βάρδιες την εβδομάδα και δεν μπορώ να είμαι έξω. Τα χρήματα που πρέπει να ξοδεύεις είναι αρκετά. Κι εγώ μπορεί να έχω κάποια υποστήριξη, όμως υπάρχουν άτομα που δεν έχουν. Και πρωταθλητισμός χωρίς υποστήριξη από καταστήματα και χορηγούς δεν γίνεται.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.