Μία Βόλτα σε ένα από τα Πρώτα Καταστήματα του Λονδίνου με Ρούχα για Τρανς

Στέκομαι σε ένα κατάστημα στο Leytonstone, κοιτάζοντας ένα ζευγάρι ψεύτικα στήθη. Ωστόσο, το μέρος αυτό απέχει πολύ από το κλίμα μασκέ μπάτσελορ πάρτι που θα μπορούσε κανείς να συνδέσει με ένα τέτοιο προϊόν. Στην πραγματικότητα, το περιβάλλον μοιάζει περισσότερο με κατάστημα τσαγιού που διευθύνεται από φιλανθρωπική οργάνωση. Στριμωγμένο ανάμεσα σε ένα Chicken Cottage και ένα σουπερμάρκετ στην οδό Lea Bridge, το Doreen Fashions βρίσκεται στο χώρο της πώλησης γυναικείων ρούχων (και άλλων αξεσουάρ) για πάνω από μισό αιώνα - και αυτή τη στιγμή ρίχνω μια ματιά στις τελευταίες παραλαβές του.

Φυσικά οι γυναίκες συνήθως έχουν δικό τους στήθος, έτσι η παρουσία ενός ψεύτικου στήθους δίπλα σε μια σειρά από φορέματα και γυναικεία εσώρουχα μπορεί να φαίνεται λίγο περίεργη στην αρχή. Αλλά, όπως εξηγεί ο ιδιοκτήτης, Alan Freedman, «τα τρία τέταρτα των πελατών μας είναι άνδρες» - ένα φύλο που συνήθως δεν έρχεται στον κόσμο εξοπλισμένο με φυσικό ντεκολτέ.

Το Doreen, το οποίο διανύει αυτή τη στιγμή το εξηκοστό έτος λειτουργίας του, είναι ένας από τους μακροβιότερους προμηθευτές ρούχων για άντρες τραβεστί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα cult φαινόμενα, αυτή δεν ήταν η αρχική πρόθεση. «Ξεκίνησε ως γυναικείο κατάστημα», λέει ο Alan. «Στη συνέχεια, κατά τη δεκαετία του '60 ξεκίνησαν να έρχονται οι τραβεστί. Η μαμά είχε καλή σχέση μαζί τους, έτσι απλά συνέχισαν να έρχονται. Ήταν συχνά άνθρωποι της σόουμπιζ - της άρεσε η σόουμπιζ».

Η μαμά του Alan -που λάτρευε τη σόουμπιζ- άνοιξε το πρώτο υποκατάστημα του Doreen Fashions το 1953. Η μερικής απασχόλησης γραμματειακή εργασία της είχε αρχίσει να της προκαλεί σύνδρομο επαναλαμβανόμενης καταπόνησης, έτσι αποφάσισε να φύγει και να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση. Στην ακμή του καταστήματος, στα '70s και τα '80s, υπήρχαν πέντε υποκαταστήματα - οι άλλες τοποθεσίες περιλάμβαναν την πλατεία Τραφάλγκαρ, το City Road και την Baker Street. Δυστυχώς η αλυσίδα χτυπήθηκε σκληρά από την εκτίναξη των τιμών των ενοικίων και πιο πρόσφατα από την οικονομική ύφεση, με αποτέλεσμα το μόναδικό παράρτημα που απέμεινε να είναι το κατάστημα στο Leytonstone, μέσα στο οποίο στέκομαι αυτή τη στιγμή.

Το γεγονός ότι οι ομοφυλόφιλοι άνδρες ακόμα και σήμερα φυλακίζονται για τη σεξουαλικότητά τους ίσως δείχνει ότι κατά τη δεκαετία του 50 τα πράγματα δεν ήταν ιδιαίτερα ομαλά για την LGBT κοινότητα της Βρετανίας. Γι 'αυτό και δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι δεν ήταν εύκολο για έναν άντρα απλά να μπει σε ένα κατάστημα σε κάποιον εμπορικό δρόμο και να αγοράσει ένα φόρεμα - πόσω μάλλον να έχει την ευκαιρία να το δοκιμάσει για να δει αν του κάνει. Το Doreen Fashions ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.

Λίγα χρόνια πριν από το θάνατο της Betty, το Fetish Channel γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για το κατάστημα - σκεφτείτε lo-fi σκηνές όπου το εμπόρευμα αχνοφαίνεται - και με μουσική επένδυση το «Hey big Spender», όπου φαίνεται η Βetty εν δράσει, να βοηθά τον λαμπερό παρουσιαστή με τους φαρδείς ώμους να επιλέξει την εμφάνισή του για ένα πάρτι.

Από τότε, λίγα έχουν αλλάξει, μπορείτε ακόμα και σήμερα να περιμένετε ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο εξυπηρέτησης πελατών. Το κατάστημα στελεχώνεται από την Claire, τη Marcia, τη Jane και τη Lena, οι οποίες δουλεύουν εκεί ως πωλήτριες εδώ και πολλά χρόνια. Συνολικά συγκεντρώνουν πάνω από 35 χρόνια εμπειρίας στο Doreen.

«Δεν ήξερα ότι απευθυνόταν σε άντρες όταν ξεκίνησα», παραδέχεται η Claire, με μια έντονη East End προφορά. «Ήταν έκπληξη, αλλά δεν πειράζει. Η παρενδυσία δεν είναι φετίχ, είναι απλά κάτι που τους τροφοδοτεί. Μπορεί να έχουν χωρίσει από τη σύζυγό τους ή απλά να φόραγαν τα τακούνια της μητέρας τους όταν ήταν παιδιά. Η Betty απλά μου έμαθε να συμπεριφέρoμαι σε όλους το ίδιο».

Χτυπώντας τα δάχτυλά της στον πάγκο, μου λέει: «Εδώ είμαστε ένας προς ένα - σας εξυπηρετούμε από τη στιγμή που θα μπείτε στο κατάστημα. Η εξυπηρέτηση είναι προσωπική. Οι τιμές μας είναι λογικές και το προσωπικό  πολύ φιλικό. Αν πάτε στο Google και αναζητήσετε 'μεγάλα παπούτσια' , 'μεγάλα ρούχα' ή 'φορέματα για τραβεστί', το Doreen εμφανίζεται στην πρώτη σελίδα».

Μέσα στο κατάστημα, οι κρεμάστρες είναι γεμάτες με φορέματα σε μεγάλα μεγέθη και λαμπερά ρούχα για πάρτι. Ψεύτικες βλεφαρίδες, παραγεμισμένοι πισινοί και κορσέδες κρέμονται σε γάντζους και δεν σου παίρνει πολύ ώρα να εντοπίσεις ένα ράφι με στοίβες κουτιών που περιέχουν Transform Super Perks ή τεχνητά στήθη. (Δεν είμαι ανώμαλος, υπόσχομαι - απλά είναι κάπως σαγηνευτικά).

Είναι λες και όλα τα συστατικά της γυναικείας μορφής έχουν εκτοξευτεί σε κάθε γωνιά του καταστήματος. Αργότερα, οργανώνονται σε στοίβες, μπαίνουν στα ράφια και γίνεται η τοποθέτηση των τιμών. Τα Breastforms είναι μπεστ σέλερ», μου λέει ο Alan. Αλλά πρέπει πραγματικά να τα θέλεις. Ένα ζευγάρι θα σου στοιχίσει από £95 μέχρι £305.

Το κατάστημα απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα πελατών, από drag performers μέχρι άντρες που αναζητούν ένα καλσόν «για την κοπέλα τους» («Αυτό λένε, αλλά εμείς ξέρουμε!» λέει γελώντας η Claire) και γυναίκες που απλά ψάχνουν γυναικεία ρούχα. Ενώ είμαι εκεί, μια ηλικιωμένη Ελληνίδα με γούνα από βιζόν, που φαίνεται να διακατέχεται από αγοραστική μανία, πετάει στο ταμείο ένα σωρό φορέματα και προσπαθεί ανεπιτυχώς να ρίξει την τιμή με παζάρια. Δεν φαινόταν για ατόμο που θα αναστατωνόταν αν έπεφτε πάνω σ' έναν άντρα που φόραγε το ίδιο σύνολο.

Οι υπάλληλοι δεσμεύονται από μια πολιτική απορρήτου, οπότε δεν αποκαλύπτουν τα ονόματα των διάσημων πελατών. Όμως, μίλησα με τον καλλιτέχνη και γνωστό τραβεστί Grayson Perry για το Doreen Fashions, και όπως ήταν αναμενόμενο, έχει επισκεφτεί το κατάστημα. Η πρώτη του αγορά ήταν ένα τοπ με παγέτες, από το υποκατάστημα του City Road κάποια στιγμή στα '80s.

«Φαινόταν ντεμοντέ ακόμα και τότε», μου λέει. «Ποτέ δεν θα το χαρακτήριζες ως 'πρωτοποριακό' κατάστημα -  είναι περισσότερο ένα μέρος όπου μπορείς να βρεις 'οικονομικό γκλάμουρ'. Όμως αυτό είναι που ψάχνουν πολλοί τραβεστί».

Και συνέχισε: «Έχει υπάρξει πολύ σημαντικό μέρος για τους ανθρώπους που δεν είχαν το κουράγιο να ψωνίσουν από τους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους». Ήταν σαν ένα ασφαλές καταφύγιο. Εξακολουθεί να είναι».

Άλλη μια κεντρική φιγούρα στην trans σκηνή του Λονδίνου είναι η Vicky Lee, συγγραφέας του The Tranny Guide, το οποίο στα μέσα της δεκαετίας του 90 ήταν καθοριστική πηγή για τους τραβεστί. Η Vicky μου λέει πως η αύξηση των διακριτικών online καταστημάτων, στα οποία η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη, δεν επιτρέπει πια στα καταστήματα όπως το Doreen Fashions να ξεχωρίσουν τόσο εύκολα. Μετά παίζει ρόλο το γεγονός ότι οι εμπορικοί δρόμοι έχουν γίνει πολύ πιο ανεκτικοί στους πελάτες τραβεστί απ' ό, τι ήταν στο παρελθόν.

«Σήμερα, μπορείτε λίγο-πολύ να πάτε οπουδήποτε για να ψωνίσετε», λέει η Vicky. «Τα καταστήματα εκπαιδεύουν τους πωλητές ώστε να αντιλαμβάνονται την αξία κάθε πελάτη, είτε αυτός έχει μόνο ένα πόδι, είτε είναι βαμμένος πράσινος».

Ωστόσο, ενώ αυτό μπορεί να συμβεί στις μέρες μας, στη δεκαετία του 90, το Doreen Fashions ήταν ένα από τα μόλις δύο καταστήματα γυναικείων ρούχων στην πρωτεύουσα, που απευθύνονταν σε άντρες.

«Από τη στιγμή που το έβρισκες, γινόταν αποκλειστικός προορισμός», λέει η Vicky. «Προτού υπάρξει το Ίντερνετ, ήταν απαραίτητο. Ήταν το μόνο μέρος που θα μπορούσε κανείς να μάθει οτιδήποτε άλλο για τη σκηνή. Μέσα στο κατάστημα, δεν ενοχλούσαν τους πελάτες με ερωτήσεις. Η Betty απλά ήθελε oι άνθρωποι να αισθάνονται καλά για τον εαυτό τους. Εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν κάθε πελάτη σα να είναι τα γενέθλιά του».

Και ποια ακριβώς είναι η αντιμετώπιση που μπορεί να περιμένει ένας άντρας μόλις μπει στο Doreen Fashions;

«Λοιπόν - αν δεν έχετε ήδη ένα, θα σας δώσουμε εμείς ένα γυναικείο όνομα», λέει η Claire.

«Θα μπορούσε να είναι Wilma, ώστε να σας είναι εύκολο να το θυμάστε. Μετά, θα σχηματίζαμε το σώμα σας - θα πρέπει να φορέσετε κορσέ για να πάρετε αυτό το σχήμα κλεψύδρας, προτού μπορέσετε να βάλετε φόρεμα. Στη συνέχεια, θα χρειαστείτε έναν παραγεμισμένο πισινό».

Όσον αφορά τα φορέματα, τα πιο δημοφιλή σχέδια είναι αυτά με τα μακριά μανίκια και τη λαιμόκοψη, γιατί - σύμφωνα με την Claire - «Δεν μπορεί ο καθένας να ξυρίσει τις μασχάλες του, ξέρεις», Και έχουμε όλων των ειδών πελάτες - οδοκαθαριστές, εκπαιδευτικούς, αστυνομικούς, ό, τι θες».

Υπάρχει κάτι σαγηνευτικό στο Doreen Fashions. Όταν το βλέπεις απ' έξω, είναι μια ασήμαντη βιτρίνα πώλησης γυναικείων ενδυμάτων, αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ένα ριζικά προοδευτικό καταφύγιο για ένα προηγουμένως περιθωριοποιημένο τμήμα της κοινωνίας. Βρίσκεται, άλλωστε, σε μια περιοχή του Λονδίνου που ποτέ δεν ήταν γνωστή για το ιδιαίτερα προοδευτικό ή ανεκτικό κλίμα της.

Είναι μια απόδειξη για την πραγματική αίσθηση της κοινότητας που μπορεί να ξεπηδήσει γύρω από τις τοπικές ανεξάρτητες επιχειρήσεις - και παρότι εγώ δεν μπορώ να πληρώσω £305 για τεχνητά βυζιά ως ένδειξη στήριξης - ελπίζω ότι το Doreens θα συνεχίσει να προσελκύει τραβεστί από όλο το νοτιοανατολικό Λονδίνο. Έτσι, θα συνεχίσει να άνθεί, αντί να γίνει άλλο ένα κατάστημα - θεσμός ενός τοπικού εμπορικού δρόμου, του οποίου η πρόσοψη θα βαφτεί με μπλέ και κόκκινο χρώμα μετά την εξαγορά του από τα Tesco.