Ένας Άθεος, Ένας Μουσουλμάνος, μια Εβραία και Ένας Δωδεκαθεϊστής μάς Λένε τι Σημαίνουν τα Χριστούγεννα γι' Αυτούς

Λαμπιόνια στους δρόμους, στολισμένα δέντρα, φάτνες, οικογενειακά δείπνα και μουσικές. Όσο η Αθήνα προσπαθεί να ζήσει σε ρυθμό Χριστουγέννων, υπάρχει και εκείνη η μερίδα του κόσμου για τους οποίους αυτή η ημέρα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Τι κάνουν τα Χριστούγεννα όσοι δεν πιστεύουν σε αυτά; Ένας μετανάστης μουσουλμάνος ιμάμης, μία ελληνίδα εβραία, ένας δωδεκαθεϊστής και ένας άθεος εξηγούν πώς οι ίδιοι περνούν τα Χριστούγεννα ενώ στην πραγματικότητα δεν τα πιστεύουν.

Οι θρησκείες πρέπει να υπάρχουν για να ενώνουν τους ανθρώπους, μέσα από την ιδιαίτερη θεώρηση της κάθε μίας ξεχωριστά για τη ζωή. Όταν χωρίζουν τον κόσμο, τότε σίγουρα δεν εκφράζουν το καλό.

Το να ακολουθώ κάποιες από τις παραδόσεις και τις σημαντικές γιορτές της επίσημης θρησκείας της πατρίδας μου, το θεωρώ ένδειξη σεβασμού. Μέσα στη συναγωγή, μέσα σε μια εκκλησία ή σε ένα τζαμί -που δυστυχώς δεν υπάρχει στην Αθήνα- μπορώ να προσευχηθώ σε αυτό που εγώ θεωρώ πως είναι ο Θεός.

Στο σχολείο είχα το δικαίωμα να μην παρακολουθήσω το μάθημα των Θρησκευτικών όμως έκρινα πως δεν θα ήταν σωστό και παρέμενα στο μάθημα. Μόνο αν ήθελα να προστατευθώ από φανατισμούς θα χρησιμοποιούσα τον συγκεκριμένο νόμο. Όπως στην πρώτη δημοτικού, που η δασκάλα μου κυριολεκτικά με σιχαινόταν λόγω της θρησκείας μου. Πετούσε μπροστά μου στο καλάθι των αχρήστων ό,τι και αν δημιουργούσα μέσα στην τάξη, όπως τις ζωγραφιές μου ή ό,τι άλλο φτιάχνει ένα μικρό παιδί.

Δεν ανήκω στους φανατικούς με την θρησκεία και επιλέγω να ακολουθώ και να ερμηνεύω τους συμβολισμούς της, όχι μόνο με την γνώση μα κυρίως με το ένστικτο. Φέτος τις ίδιες μέρες με τα Χριστούγεννα οι εβραίοι γιορτάζουμε την γιορτή του Χανουκά.

Και οι δυο γιορτές για μένα συμβολίζουν -μέσα από μια διαφορετική ιστορία- την πίστη σε μια καινούργια ημέρα, στην ελπίδα, στη δύναμη του ανθρώπου να καταφέρει να ξεπεράσει τις δυσκολίες, στο φως και την αγάπη.

Στο σπίτι μου θα ανάψω τα κεριά για την γιορτή του Χανουκά και τα φωτάκια στο δέντρο μου. Έτσι απλά, καλές γιορτές και καλύτερες μέρες για όλο τον κόσμο.

Είμαι από το Μπαγκλαντές και ζω στην Ελλάδα εδώ και 4 χρόνια. Εμείς σαν μουσουλμάνοι δεν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα αλλά το τέλος του Ραμαζανιού. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς πιστεύουμε ότι ο Χριστός ήταν απλώς προφήτης. Εγώ το Σάββατο της παραμονής των Χριστουγέννων δεν θα κάνω κάτι. Θα κάτσω σπίτι. Δεν νιώθω το γιορτινό κλίμα. Είμαστε χαρούμενοι όμως για τους άλλους.

Δεν υπάρχουν για εμάς Χριστούγεννα. Αφορά μία άλλη κοσμοαντίληψη και μια άλλη θρησκεία αυτή η λέξη. Εμείς γιορτάζουμε την αναγέννηση του Ηρακλέα, που συμβαίνει τώρα, στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Στην αρχαιότητα βέβαια δεν υπήρχε εορτασμός του Τριεσπέρου, εμείς όμως ως ζώσα παράδοση που δεν αρκείται στην φωτογραφική αναπαράσταση του παρελθόντος, έχουμε την δυνατότητα και την ευελιξία να προσαρμόζουμε, να νοηματοδοτούμε εκ νέου όλα αυτά τα πράγματα, αυτό μπορεί να κάνει μια παράδοση που είναι ζωντανή.

Πάντως η δική μας ζωή δεν επηρεάζεται από τα Χριστούγεννα. Βέβαια είμαστε ανεκτικοί και μπορούμε να ανεχτούμε τον εορτασμό του οποιουδήποτε. Άλλωστε και τα Χριστούγεννα γιορτάζονται σε ημερομηνία που υπήρχε κάποτε παγανιστική γιορτή και που παλιότερα γιορταζόταν κάποια άλλη γιορτή των Σκανδιναβών. Ειδικά η μορφή του Άγιου Βασίλη είναι το πνεύμα του Γιούλ που έχουν και εκείνοι, ακριβώς το ίδιο. Στην εκκλησία προφανώς δεν θα πάμε, αλλά ναι, όπως οι περισσότεροι έτσι και εμείς γιορτάζουμε αυτές τις μέρες που ξαναγεννιέται ο Ήλιος και μπαίνει σε μια ακόμη νέα τροχιά, γιατί τώρα ουσιαστικά αρχίζει και ξαναμεγαλώνει η μέρα.

Την περίοδο των χειμερινών διακοπών θα κάνω ό,τι κάνω συνήθως: θα τακτοποιήσω εκκρεμότητες, θα βρω ευκαιρία για ξεκούραση και για να περάσω περισσότερο χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα.

Δραστηριότητες δηλαδή στις οποίες παραδοσιακά επιδίδονται όλοι σχεδόν οι άνθρωποι αυτήν την εποχή, με τον ρόλο της θρησκείας να συρρικνώνεται συνεχώς. Τον Μάιο φέτος παρακολούθησα το εξαιρετικά ενδιαφέρον 1ο Πανελλήνιο Μυθικιστικό Συνέδριο όπου σε κάποιο σημείο αναφέρθηκε πως «όλα είναι αστρονομία». Από πολύ παλιά, οι άνθρωποι είχαν παρατηρήσει τα αστρονομικά φαινόμενα, όπως το χειμερινό ηλιοστάσιο και με βάση αυτά έβρισκαν αφορμές για να ξεκουραστούν, να συγκεντρωθούν αγαπημένα πρόσωπα και να μοιραστούν φαγητό, κρασί και ιστορίες.

Αυτό είναι και το νόημα αυτής της περιόδου και ισχύει για όλους τους ανθρώπους: όλοι δικαιούνται ξεκούραση, κοινωνικοποίηση και διασκέδαση και αν μπορεί να βρεθεί μια κοινή αφορμή τόσο το καλύτερο.

Εμείς σαν κοινότητα άθεων, θέλοντας να κρατάμε τα θετικά των παραδόσεων ή/και να τα βελτιώνουμε, διοργανώνουμε εορταστικές συναντήσεις, κόβουμε μάλιστα και πίτα αργότερα τον Γενάρη -αρχαίο αγροτικό έθιμο πολύ πριν από τον χριστιανισμό- όπου όμως κόβονται κομμάτια μόνο για τους/τις παρευρισκόμενους/ες. Όπως έχουμε πει από παλιότερα: Κρατήστε την ουσία, χωρίς τη μυθολογία.

Περισσότερα από το VICE

Πήγαμε Θέατρο με τα Παιδιά των Προσφύγων

Έτσι Ξεπέρασα την Ψυχολογική μου Εξάρτηση από την Κάνναβη

Το «Μεγάλο Κόλπο» με τα Λαθραία Τσιγάρα στην Ελλάδα