Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι το Destination Piraeus, θα στο θέσω με πολύ απλά λόγια για να καταλαβαινόμαστε: είναι μία καμπάνια/προσπάθεια/εφαρμογή κινητού και website που στοχεύει στην εμπορικο-τουριστική αναγέννηση (?) του δήμου Πειραιά, βασιζόμενο στη λογική ότι «γιατί ο τουρίστας που έρχεται σε εμάς να κάνει μόνο στάση εδώ και να μην μείνει και να εξερευνήσει όλα τα καταπληκτικοφανταστικά πράγματα που έχει να του προσφέρει αυτό το κομμμάτι της Αθήνας;». Η ιδέα είναι εκεί και μπορώ να πω ότι και το γεγονός ότι η εφαρμογή για κινητά που στηρίζει αυτό το εγχείρημα είναι εξίσου καλή, καθώς λειτουργεί και offline καθιστόντας δυνατή τη χρήση χωρίς απαραιτήτως να πρέπει να μπεις στο Internet. Όλα πάρα πολύ ωραία, αλλά επειδή τυγχάνει να είμαι κυνική και ρεαλίστρια, βρίσκω αν μη τι άλλο άκυρο το video και το οπτικό υλικό που συνοδεύει το Destination Piraeus σαν είναι άλλη μία προσπάθεια ωραιοποίησης όπως κάθε τουριστικό διαφημιστικό που ανεβαίνει στο Youtube από χέρια Ελλήνων (και μη). Για να μη λέτε όμως ότι είμαι κακοήθης σας παραθέτω μερικά screenshots από το Destination Piraeus…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι προφανές ότι στο Μόντε Κάρλο κλαίνε αυτή τη στιγμή και έχουν βάλει λυτούς και δεμένους για να βρουν το τηλέφωνο του post production.
Εδώ βλέπουμε μία καθημερινή στιγμή στον Πειραιά… Δεν υπάρχει έστω ένα ζευγάρι φίλων που να μην μου έχει πει έστω μία φορά «Αχχχ, μωρέ. Ξέρεις τι θέλω; Να, μωρέ να παντρευτώ στο Πόρτο Λεόνε… την ώρα που περνάει το φέρι για Πόρο. Έτσι για το καλό».
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι όντως ένα καταπληκτικό κτίριο μέσα και έξω, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην νοιώθεις πόνο από το πόσο κακή είναι αυτή η εικόνα.Αυτό που θέλω να πω με όλο αυτό, είναι ότι ένας μέσος τουρίστας δε πρόκειται ποτέ να τσεκάρει το site και να πει «Αχχ, ας πάω μέχρι τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων να δω τι γίνεται, επειδή φαίνεται πολύ fun μέρος στο Destination Piraeus» και σίγουρα αν δει το φωτοσοπαρισμένο Μικρολίμανο θα ξενερώσει όταν βρεθεί εκεί (ή από τις τιμές γιατί προχθές πλήρωσα στην παλιά Καραϊβική, 4,5 Ευρώ για ένα capuccino). Αντ' αυτού μπορείς όμως να πεις περήφανα τι είναι ο Πειραιάς, και τι είναι η Τρούμπα και η Κοκκινιά και η Καστέλλα. Γιατί εμείς πήγαμε στον Πειραιά και τον είδαμε όπως πραγματικά είναι. Αυθεντικός, εργατικός, βρώμικος πλην όμορφος, αλλά ένα μέρος που σε κοιτάει στα μάτια. Αυτόν το Πειραιά γουστάρουμε και αυτόν μπορούμε να δείξουμε. Δεν χρειάζεται άλλη μία video απόδειξη ότι μπορούμε να τερματίσουμε τη χρήση του Photoshop ή του color-correction σε μία απέλπιδα προσπάθεια να σώσουμε τα άσωστα, και σε ένα video που ακόμα και το τρύπημα του green screen είναι κακό. Το να δείξεις το ΣΕΦ ή το Καραϊσκάκη φωτισμένα σαν την Όπερα του Σίντνεϊ δεν θα κάνουν τον Πειραιά Ρότερνταμ, γιατί δεν χριεάζεται να γίνει. Ποτέ.
Εμάς γι' αυτούς τους λόγους μας αρέσει ο Πειραιάς
