Φωτογραφίες από τον Μαραθώνιο: Ένα Ρέκβιεμ για τον Κοκίτσι

FYI.

This story is over 5 years old.

Sports

Φωτογραφίες από τον Μαραθώνιο: Ένα Ρέκβιεμ για τον Κοκίτσι

Ο φωτογράφος Αλέξανδρος Κατσής «συλλαμβάνει» τη μάχη του ανθρώπου με τον εαυτό του στο μαραθώνιο.

Από την εποχή που ήμουν αθλητής στο στίβο με εντυπωσίαζαν οι άνθρωποι που έτρεχαν στο μαραθώνιο. Αυτό το υπομονετικό τρέξιμο μου έβγαζε μια συμβολική φυγή και ταυτόχρονα μια σφιχτή σωματική και εγκεφαλική πειθαρχία. Αργότερα, ως φωτογράφος πλέον αποφάσισα να κάτσω στο 40ο χιλιόμετρο παγώνοντας τις στιγμές τους μ' ένα κλικ. Το 40ο χιλιόμετρο το επέλεξα γιατί κάπου εκεί το σώμα έχει εγκαταλείψει και η συνέχιση της προσπάθειας μοιάζει κάπως μεταφυσική.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Κάποιες χρονιές οι μαραθώνιοι είναι εξαιρετικά δύσκολοι, μπορεί να βρέχει, να χιονίζει, να φυσάνε δυνατοί άνεμοι ή να έχει αφόρητη ζέστη. Είναι οι στιγμές που οι εκφράσεις των αθλητών υπονοούν έναν αγώνα επιβίωσης, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο μαραθώνιος γίνεται αναμέτρηση με τον εαυτό σου. Απ' όλες τις ιστορίες του μαραθώνιου, όμως, αυτή που με συγκινούσε πάντα ήταν η ιστορία του Ιάπωνα πρωταθλητή μεγάλων αποστάσεων Κοκίτσι Τσουμπουράγια.

Στις 9 Ιανουαρίου του 1968 μετά από μια εγχείρηση που δεν του επέτρεπε να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό, αυτοκτόνησε μ' ένα ιδιότυπο χαρακίρι. Στο σημείωμα που άφησε έγραφε, μεταξύ άλλων: «Δεν μπορώ να τρέξω πια. Παρακαλώ συγχωρέστε με…». Έτσι, αυτό το σετ πήρε το όνομα του: «ρέκβιεμ για τον Κοκίτσι».