Η Ομορφιά της ΠΓΔΜ Μέσα από τις Φωτογραφίες Ενός Ταξιδιώτη Πάνω σε Δύο Ρόδες

Συλλαλητήρια, επεισόδια και γνώμες που διίστανται έχουν ξεσπάσει για το ζήτημα του Μακεδονικού, με αποτέλεσμα η ΠΓΔΜ να βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Όπως και αν ονομαστεί τελικά αυτό το μέρος, έχει να προσφέρει μαγευτικές εικόνες, τοπία και αναμνήσεις στους ταξιδιώτες που το επιλέγουν ως προορισμό. Ζώντας το όνειρο κάθε λάτρη των δύο τροχών, ο Kristo Pantera πιστεύει πως τα ταξίδια είναι από τις καλύτερες μεθόδους ψυχοθεραπείας και σε βοηθούν να βρεις τον εαυτό σου. Ρομαντικός και ευαισθητοποιημένος, όταν θέλει να ξεφύγει από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, ανεβαίνει στη μηχανή του και χάνεται μόνος του ή με φίλους στα χιλιόμετρα εντός και εκτός Ελλάδας. Λάτρης της φωτογραφίας και του βίντεο, καταγράφει ό,τι αντικρίζουν τα μάτια του κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, έτσι ώστε να μπορεί να τα κρατήσει για πάντα ζωντανά. Αυτήν τη φορά, ο Kristo έβαλε στο GPS του τη διαδρομή, καβάλησε τη μηχανή του και εξερεύνησε τις ομορφιές της ΠΓΔΜ, ενώ παράλληλα κατέγραψε το ταξίδι του και το μοιράστηκε μαζί μας.

VICE: Είχες πάει ξανά στην ΠΓΔΜ; Τι σε έκανε να αποφασίσεις αυτό το ταξίδι;
Kristo: Ναι, έχω ταξιδέψει πολλές φορές στην ΠΓΔΜ, είτε περαστικός για να ανέβω σε άλλες βαλκανικές χώρες, είτε σαν απόδραση σαββατοκύριακου. Αυτό που με κάνει να ταξιδεύω είναι μια εσωτερική ώθηση για την εξερεύνηση του καινούργιου και για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου μέσα από την άμεση επαφή με άλλες κουλτούρες και συνήθειες ανθρώπων και λαών. Το ταξίδι πάντα με κάνει να αισθάνομαι πιο ζωντανός και αφυπνισμένος στο εδώ και τώρα.

Ποια είναι η ακριβής διαδρομή που διένυσες; Από ποια μέρη πέρασες;
Αυτή η μικρή εξόρμηση στη γείτονα χώρα ήταν ένας μικρός κύκλος και έγινε τον Ιούλη του 2015. Πέρασα από την Μπίτολα –το Μοναστήρι-, έκανα μια στάση στην αρχαία μακεδονική πόλη της Ηράκλειας Λυγκηστίς, που ιδρύθηκε από τον Φίλιππο Β, τον 4ο αιώνα π.Χ., συνέχισα στο Dragon Mountain, όπου εκείνο το διάστημα είχαν βαλκανική μάζωξη οι Rainbow Warriors. Επέστρεψα στην Οχρίδα και από εκεί ανέβηκα προς τον εθνικό δρυμό της Γαλικίας. Κατέβηκα πίσω από τις Πρέσπες και βγήκα στην Ελλάδα ξανά.

Είχες επαφή με τον κόσμο στην ΠΓΔΜ;
Όταν ταξιδεύεις με μοτοσικλέτα, είτε θες είτε δεν θες, έχεις πάντα επαφή με τον κόσμο και οι περισσότεροι σε βλέπουν πολύ θετικά. Την επαφή με τους ανθρώπους την αναζητώ σε κάθε μου ταξίδι, επειδή μαθαίνω πολλά, αλλά κυρίως επειδή αλλάζω εγώ όταν έρχομαι σε επαφή με άλλες συνήθειες, απόψεις και γλώσσες. Αναθεωρώ συνεχώς πολλά από τα πιστεύω μου και όλο αυτό με κάνει πιο ανοιχτό και ανεκτικό άνθρωπο.

Στο ταξίδι σου στην ΠΓΔΜ, παρατήρησες κάτι που σου έκανε εντύπωση; Στην Οχρίδα τράβηξες φωτογραφίες από τζαμιά και εκκλησίες να στέκουν απέναντι το ένα στο άλλο.
Ναι, στην πόλη της Οχρίδας, σε ένα στενό κοντά στο κέντρο, υπάρχει ένα τζαμί και ακριβώς απέναντι μια ορθόδοξη εκκλησία. Οι θεοί των ανθρώπων δεν έχουν πρόβλημα να στέκονται αντάμα και μαζί, οι άνθρωποι και τα εγωιστικά συμφέροντα δημιουργούν όλα τα προβλήματα. Πιστεύω πως όταν ο κάθε άνθρωπος πιστεύει οτιδήποτε και οπουδήποτε θέλει και δίνει χώρο και στον γείτονά του να πιστεύει και εκείνος οτιδήποτε θέλει, χωρίς να προσπαθεί να επιβληθεί πάνω του στο θέμα της αλήθειας του, τότε αυτό μπορεί να γεννήσει πολλά θετικά. Όταν όμως πας να επιβάλεις τη δίκη σου «αλήθεια», με το έτσι θέλω στον γείτονά σου, εκεί έρχεται ο φασισμός και αναγκαστικά διαμάχη και πόλεμος.

Υπάρχουν κάποιες εικόνες που έχεις αντικρίσει σε κάποιο ταξίδι σου και οι οποίες είναι ιδιαίτερες για εσένα; Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στα ταξίδια με τη μηχανή;
Τέτοιες εικόνες είναι ατελείωτες. Αυτό ίσως να είναι και η αιτία του ότι από τα ταξίδια μού γεννήθηκε η έλξη για τα οπτικοακουστικά μέσα, τη φωτογραφία και το ντοκιμαντέρ. Σαν να θέλω να απαθανατίσω και να πιάσω τη στιγμή και να την αφήσω και πάλι ελεύθερη. Να περάσει μέσα στην αιωνιότητα, με το να τη μοιραστώ.

Οποίος δεν έχει ζήσει το ταξίδι με τη μοτοσικλέτα, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει. Η μοτοσικλέτα σού δίνει την αίσθηση της ελευθερίας σε πολύ μεγάλο βαθμό, είσαι πιο ευέλικτος να κινηθείς όπου γουστάρεις. Σου δίνεται η ευκαιρία να πας γρήγορα και να μηδενίσεις τις αποστάσεις, αλλά να πας και χαλαρά για να απολαύσεις ένα ηλιοβασίλεμα μπροστά σου. Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση της στιγμής. Από την άλλη, είσαι εκτεθειμένος στις καιρικές συνθήκες: Αν βρέχει, θα γευτείς τη βροχή, ο άνεμος γίνεται συντροφιά σου, ο ήλιος και το φεγγάρι παρέα σου. Έχω κατασκηνώσει στα ποιο απίθανα σημεία. Αφήνω τα χιλιόμετρα πίσω μου και έχω μια αίσθηση ότι βρίσκομαι σε κατάσταση διαλογισμού συνέχεια, όλα είναι εκεί που πρέπει να είναι, είμαι εδώ με όλες μου τις αισθήσεις σε εγρήγορση.

Πόσο συχνά «δραπετεύεις»;
Δυστυχώς, η ανώμαλη προσγείωση όλων αυτών είναι ότι η κινητήρια δύναμη της συχνότητας των ταξιδιών είναι ο χρόνος και το χρήμα. Έχω βάλει σαν στόχο να κάνω μια μεγάλη, καλή τσάρκα κάθε χρόνο, διασχίζοντας σύνορα, πόλεις και κράτη. Πάντα προσπαθώ να εξοικονομώ χρόνο και χρήμα για το επόμενο ταξίδι μου από τον καθημερινό, λιτό τρόπο ζωής μου.

Έχεις ένα blog που ανεβάζεις φωτογραφίες και βίντεο από τα ταξίδια σου. Πόσο καιρό το τρέχεις;
Το ADVroutes δημιουργήθηκε το 2014 και προέκυψε από την ανάγκη μου να μοιραστώ όλο αυτό το υλικό από τα ταξίδια μου και όχι μόνο, καθώς είναι ανοιχτό στην ουσία και μπορεί να ποστάρει ταξίδια όποιος θέλει, κατόπιν συνεννόησης. Είναι μια μικρή ταξιδιωτική βιβλιοθήκη, που ταξιδεύει και αυτή μέσα στον χωροχρόνο και στο Διαδίκτυο, κρατώντας τα ταξίδια από το παρελθόν ζωντανά στο παρόν και στο ερχόμενο μέλλον.

Το μότο που έχουμε είναι «Κάτω από τον ήλιο, υπάρχει κάτι καινούργιο κάθε μέρα» και αυτό το βρίσκεις και δίπλα από το σπίτι σου, μέσα στην πόλη σου, στο χωριό σου. Στην ουσία, δεν είναι ανάγκη να κάνεις μακρινά ταξίδια, αν δεν μπορείς. Στον τόπο μας έχουμε τόσα πολλά ακόμη να δούμε και να εξερευνήσουμε, χωρίς αυτό να απορρίπτει και τη μαγεία του μακρινού ταξιδιού. Με μια μικρή ομάδα που έχουμε δημιουργήσει, μας αρέσει να κάνουμε ταξίδια λίγο διαφορετικά από αυτά που κάνει ο περισσότερος κόσμος – π.χ. μια selfie κάτω από τον Πύργο του Άιφελ δεν έχει να μου πει κάτι. Προσπαθούμε στα ταξίδια μας να ανακαλύψουμε και να επισκεφτούμε αρχαία, περίεργα και παράξενα μέρη και αν και πάρα πολλά από αυτά είναι εγκαταλελειμμένα, έχουν να πουν πολλά στον σημερινό άνθρωπο – δείτε το BalkanΟbscura και το GirodiSicilia.

Ποιο είναι το πιο μακρινό σου ταξίδι;
Τα πιο πολλά χιλιόμετρα με μηχανή τα έχω κάνει στο ταξίδι μου στην Πορτογαλία. Ανέβηκα μέχρι τις Άλπεις με έναν φίλο, μετά χωρίσαμε, από εκεί πέρασα μέσα από την καρδιά της Ευρώπης, πέρασα Γαλλία, βόρεια Ισπανία, έφτασα Πορτογαλία και από εκεί παραλία-παραλία, έκανα όλη τη γραμμή της Μεσογείου, μέχρι πίσω στη Χαλκιδική. Έχουν μείνει απίστευτες εικόνες μέσα μου.

Από πότε είσαι λάτρης των μηχανών; Ως γνώστης, enduro ή street;
Γνώστης δεν είμαι. Μηχανές, όμως, καβαλάω από την εφηβεία μου και θα καβαλάω μέχρι να βαστάνε τα πόδια μου. Πέρασα διάφορα στάδια. Αν έχεις γκάζια, αναγκαστικά θα τα ανοίξεις, την ταχύτητα και τις γρήγορες μηχανές τα άφησα σύντομα, δεν τη βρίσκω να τρέχω σαν τον παλαβό, πάνω από τα 250 και σε ελληνικούς δρόμους, μάλιστα. Με τράβηξε γρήγορα το enduro, επειδή είχα την ευελιξία να ανεβαίνω στα αγαπημένα μου βουνά, στη φύση και την ησυχία της, πέρα από τις ανθρωποφάγες πόλης. Πιστεύω ότι για κάποιον που θέλει να ταξιδέψει στα πιο απόμακρα μέρη και να καλύψει μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις σε χωματόδρομους ή και σε σύγχρονους αυτοκινητόδρομους, η κατηγορία των μεγάλων on-off μηχανών είναι μονόδρομος - εκεί ανήκει και η μηχανή που έχω τα τελευταία δέκα χρόνια.

Έναν σχολιασμό για τη συγκέντρωση των Rainbow Warriors, που συνάντησες στον δρόμο σου;
Οι Rainbow Warriors, χωρίς να ξέρω ποιοι βρίσκονται πίσω από όλο αυτό το σκηνικό και τι ακριβώς παίζει, μου φαίνονται μια νεοχίπικη, ανοιχτή πνευματική κίνηση, που κάνουν μαζώξεις στα βουνά. Κάποια στιγμή, πιστεύω ότι θα βρω την ευκαιρία να γράψω μερικά πραγματάκια παραπάνω από την προσωπική μου ματιά. Αφήνοντας όλες τις ταμπέλες πίσω, θέλω να πω πως είναι μια βαθιά πνευματική εμπειρία να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους από τις περισσότερες εθνικότητες του κόσμου και να αισθάνεσαι σαν να είστε μια μεγάλη οικογένεια. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μου επαφή με το τελετουργικό που γίνεται σε όλες τις μαζώξεις, με τον μεγάλο κύκλο που κάναμε γύρω από τη φωτιά. Πάνω από 100 άνθρωποι πιασμένοι χέρι-χέρι λέγοντας το μάντρα «ομ». Το ενεργειακό πεδίο που δημιουργήθηκε ήταν τόσο δυνατό, οι δονήσεις πραγματικά ήταν τόσο έντονες, που όχι η γη που πατούσα, αλλά και τα απέναντι βουνά ένιωσα να πάλλονται. Μετά την μπαρούφα του νομισματικού συστήματος όπου ζούμε, του καπιταλισμού που τρώει τις ίδιες του τις σάρκες για να επιβιώσει και την τεχνολογική υστερία που περνάμε, αναγκαστικά το μέλλον θα μας οδηγήσει στην απλότητα και σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα και πεδία - και αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως είδος, πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι.

Περισσότερα από το VICE

Ο Γιώργος Μαυρίδης Δεν Έχει Τίποτα Κοινό με Αυτούς που Ονειρεύονται να Πνίξουν Πρόσφυγες στη Θάλασσα

H Nintendo Αποφεύγει τις Ερωτήσεις για τις Ρώγες και τον Αφαλό του Mario

To Όργιο που Έσωσε τον Γάμο μου