Όταν Είσαι Ντίλερ Νομίζεις ότι τα Πάντα Είναι Παγίδα

Στις 4:26 π.μ. τα μάτια μου ήταν ορθάνοιχτα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά - υπόκρουση μιας ταινίας γεμάτης αγωνία, στην οποία ποτέ δεν ήθελα να παίξω. Σκεφτόμουν όσα μπορούσαν να πάνε στραβά. Ξεκίνησα να προσεύχομαι το πακέτο να φτάσει χωρίς πρόβλημα. Το θέμα είναι πως αυτό που περιείχε το πακέτο δεν ήταν απλώς φρέσκο χόρτο: Ήταν τα όνειρά μου, η ελευθερία μου και η ευκαιρία μου να ανέβω. Αυτό το πακέτο συμβόλιζε τη δύναμη. Έτσι, συνέχισα απλώς να επαναλαμβάνω σιωπηλά την προσευχή του ντίλερ.

Ήταν ένα κρύο πρωί του 2017 και ήδη ήμουν ντίλερ χόρτου για ένα χρόνο. Χωρίς να το ξέρουν οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί, το κέντρο αποστολής δεμάτων του ταχυδρομείου είχε γίνει το κέντρο της επιχείρησής μου. Αγνόησα την προειδοποίηση του Biggie να μη μαστουρώνεις με το δικό σου εμπόρευμα και το ’σκασα. Ήταν το μόνο που με ηρεμούσε - ο μόνος τρόπος να την παλέψω. Τράβηξα μια βαθιά τζούρα και σκέφτηκα πώς ξεκίνησα να πουλάω και πώς είχα φτάσει ως εδώ. Είχα διαρκώς άγχος, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, να φάω καλά, να διασκεδάσω. Αναρωτιόμουν αν γι’ αυτό έφταιγε η νέα μου καριέρα ή αν πάντα υπήρχε κάτι κάτω από την επιφάνεια.

«Εκ φύσεως, μια τέτοια δουλειά προκαλεί άγχος», λέει η Alfiee Breland-Noble, ψυχολόγος και ερευνήτρια ψυχικής υγείας στο Κέντρο για το Τραύμα και την Κοινότητα του Πανεπιστημίου της Τζόρτζταουν. Επίσης, επισημαίνει ότι το άγχος που με βασάνιζε θα μπορούσε να είναι μια πιο έντονη εκδοχή κάποιου πράγματος που προϋπήρχε, προτού ξεκινήσω να ντιλάρω. «Τώρα είναι πιο έντονο, επειδή έχεις ένα καινούργιο ερέθισμα», λέει. Ενώ η Breland-Noble δεν έκανε διάγνωση προσωπικά σε μένα, πήρα κάποιες πληροφορίες –χωρίς να με κρίνει καθόλου– για το τι μου συνέβαινε ψυχολογικά.

Το νέο ερέθισμα, τονίζει η Breland, δεν μου ταίριαζε πολύ. Όταν ήμουν μικρός, δεν ενδιαφερόμουν για τα χρήματα, πόσο μάλλον χρήματα από τον δρόμο. Όταν μεγάλωσα και η ζωή απέκτησε πραγματική διάσταση, έπρεπε να πληρώνω τους λογαριασμούς μου. Κάποιοι που είναι περισσότερο προνομιούχοι ή τα καταφέρνουν καλύτερα με τη διαχείριση του χρόνου τους, ίσως να μπορούν να σπουδάζουν και να κάνουν παράλληλα δύο απλήρωτες πρακτικές. Εγώ με όλα αυτά δεν είχα καθόλου χρόνο για κανονική δουλειά, ούτε καν part-time. Αλλά η εργασιακή εμπειρία είναι σημαντική, ιδίως αν θέλεις να κάνεις καριέρα στα ΜΜΕ. Έτσι, κυνήγησα το όνειρό μου, αλλά έπρεπε να βρω τρόπο να πληρώνω το φαγητό και το νοίκι μου.

Όταν ξεκίνησα, ήμουν ο χειρότερος ντίλερ. Απέτυχα παταγωδώς. Δεν είχα καν κέρδος - μετά βίας δεν έμπαινα μέσα. Δεν τα κατάφερνα, επειδή το να πουλάς κάτι απαιτεί ικανότητες στη δικτύωση, για να μην πω για την αυτοπεποίθηση. Έτσι, μου έμενε προϊόν, επειδή ήμουν άπειρος. Έριχνα την τιμή, για να το σπρώξω. Τα κατάφερνα με τον ανταγωνισμό, αλλά είχα πολύ μικρό περιθώριο κέρδους.

VICE Video: Κάνναβη - Το Παρεξηγημένο Φυτό

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Μετά από μερικούς μήνες, αναγκάστηκα να δοκιμάσω ξανά. Η αρχική αποτυχία ήταν σημαντική, επειδή μου έμαθε τη σημασία του περιθωρίου κέρδους και το πώς να διαπραγματεύομαι. Έμαθα να καταλαβαίνω πραγματικά την αξία του προϊόντος μου. Αυτήν τη φορά, συνειδητοποίησα ότι είχα αποκτήσει τις ικανότητες να διπλασιάσω τα λεφτά μου.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα να αγοράσω μια μεγάλη ποσότητα. Είχα ντυθεί όσο πιο γιάπικα μπορούσα, με στενό παντελόνι και ροζ πόλο κουμπωμένο μέχρι πάνω. Φορούσα Clarks και είχα τσάντα ταχυδρόμου. Σκοπός μου ήταν να μοιάζω με μαθητή που κουβαλούσε τα βιβλία του στο backpack του, ενώ στην πραγματικότητα κουβαλούσα κάνναβη. Το σπίτι για το ντιλ ήταν σε μια πλούσια περιοχή όπου τρώνε brunch λευκοί λεφτάδες.

Σύντομα απέκτησα συνεργάτες. Ήταν όπως το περιέγραφε ο Jay-Z το ’96 στο Reasonable Doubt - ελαχιστοποιείς το περιθώριο κέρδους, αλλά πουλάς περισσότερο και έχεις πιο σταθερή ροή χρήματος. Αλλά σε εκείνη τη φάση έμαθα ότι οι φίλοι γίνονται γρήγορα εχθροί. Ή ίσως είναι εχθροί που παρουσιάζονταν ως φίλοι. Δεν θα το μάθω ποτέ.

Ανακάλυψα ότι φίλοι ετών και ξαδέρφια με τα οποία μεγαλώσαμε μαζί προτιμούσαν να με αποφεύγουν και να κόψουν επαφή μαζί μου, παρά να μου δώσουν ό,τι μου χρωστούσαν - και αυτές οι εμπειρίες έκαναν τα πάντα μαύρα στο μυαλό μου. Πολλές σχέσεις μου γέμισαν θυμό και φόβο. Δεν δίνω δεκάρα για το ταμείο -τα λεφτά έρχονται και φεύγουν- αλλά η αίσθηση της εξαπάτησης είναι βαριά, όταν προέρχεται από ανθρώπους, τους οποίους νοιαζόσουν κάποτε.

Σε εκείνη τη φάση παρατήρησα ότι άλλαζα. Το μυαλό μου γέμισε φόβο για πράγματα που πιθανόν δεν θα συνέβαιναν ποτέ. Συχνά οργιζόμουν και ήμουν πάντα νευρικός. Οι γύρω μου έλεγαν ότι είχα αλλάξει. Ήμουν συνέχεια χέρι-χέρι με την παράνοια. Όταν είσαι ντίλερ, νομίζεις ότι τα πάντα είναι παγίδα.

Όταν πήγαινα να πάρω την «αλληλογραφία» μου από το κέντρο αποστολής δεμάτων, τα νεύρα μου διαλύονταν. Υποψιαζόμουν τρομερά τους υπαλλήλους και τη διεύθυνση. Έκαναν τον κύκλο του τετραγώνου προτού μπω μέσα, μήπως και δω κάτι ασυνήθιστο. Όταν έπαιρνα το πακέτο μου, με έπιανε παράνοια για τους γείτονές μου. Μήπως θα μου την έστηναν και θα με λήστευαν;

Όταν κάποτε έχασα ένα πακέτο, ζόρισε το πράγμα. Θυμάμαι να πηγαίνω για ύπνο και να αγχώνομαι για το πού θα κατέληγε και ξυπνούσα κάθιδρος μες στη νύχτα. Θα έσπαγε την πόρτα μου η Αστυνομία; Με είχαν ήδη στο μάτι;

Τότε, όμως, ξεκίνησα να φτιάχνομαι, για να κοντρολάρω αυτές τις σκέψεις.

«Το θέμα είναι σε τι βαθμό θα υποκύψεις σε αυτού του είδους το άγχος, αν θα περάσεις σε ψυχική ασθένεια, όπως η αγχώδης διαταραχή», λέει η Breland-Noble says. Ένιωθα να γλιστράω και όχι σιγά-σιγά: «Είναι μια ισορροπία ανάμεσα στο τι υπάρχει στο περιβάλλον που λειτουργεί ως έναυσμα και στο τι ικανότητες διαθέτεις για να ανταπεξέλθεις, που είτε θα εκτρέψουν το άγχος είτε θα το φέρουν στην επιφάνεια. Αν συμβεί το τελευταίο, πρέπει να έχεις ισχυρό μηχανισμό αντιμετώπισης».

Η Breland-Noble συμπληρώνει ότι δεν είναι εύκολο να προβλέψεις ποιος θα εμφανίσει αγχώδη διαταραχή. «Σχεδόν όλες οι ψυχικές ασθένειες είναι ένας συνδυασμός κληρονομικότητας και περιβάλλοντος», λέει. «Έτσι, ενώ κάποιος μπορεί να έχει ιστορικό γενετικής προδιάθεσης για αγχώδη διαταραχή, αν κάνει πράγματα που βοηθάνε –άσκηση, υγιεινή διατροφή και καλό ύπνο– τότε μπορεί να εμποδίσει την εμφάνιση πλήρους διαταραχής».

Για μένα, εκτός από αυτά μου λειτουργούσαν ως έναυσμα καθημερινά –κάποιος με κοίταζε πολλή ώρα, ένα πακέτο αργούσε–, υπήρχε το βάρος της ηθικής. Η κυβέρνηση θεωρούσε τη δραστηριότητά μου εγκληματική, με παρουσίαζε βίαιο και αδίστακτο. Δεν ήμουν τίποτα από τα δύο. Αλλά αμφέβαλλα για την ακεραιότητά μου κάθε φορά που διακινούσα ένα πακέτο. Πώς να εξηγούσα στη μαμά ή στον μπαμπά μου τι έκανα, ενώ στα μάτια τους ήμουν άλλος ένας εχθρός του νόμου;

Αλλά αυτά ήταν τα έξτρα. Το πραγματικό πρόβλημα κάθε μέρα ήταν αυτό: ο φόβος με είχε μετατρέψει σε κάποιον που δεν αναγνώριζα πια. Είχα εθιστεί στην ένταση του να βγάζω περισσότερα λεφτά, αλλά το άγχος μου με έπνιγε. Έπρεπε να σταματήσω να ντιλάρω.

«Εικάζω ότι μέρος αυτού του άγχους υπήρχε πριν από το ντιλάρισμα», λέει η Breland-Noble. Αυτά τα συναισθήματα μπορεί ήδη να ήταν κομμάτι μου. Μπορεί να έχει δίκιο. Το άγχος μας είναι κληρονομικό. Αλλά σε εκείνη τη φάση, ήμουν πολύ βαθιά μέσα σε όλο αυτό, για να σκεφτώ τον παλιό εαυτό μου. Έμαθα ότι υπάρχει περηφάνια στο να λέω ότι είμαι νομοταγής. Στο να λέω ότι δεν ντιλάρω πλέον.

Κάπου μέσα στο χάος, συνειδητοποίησα ότι αυτό που λειτουργούσε καλύτερα για μένα ήταν ένα μοντέλο με ελάχιστα οικονομικά και νομικά ρίσκα. Όταν ντίλαρα, έγινα τόσο άπληστος, που δεν έβλεπα τι ήταν σημαντικό για μένα. Αντάλλαξα την ησυχία μου και τον γαλήνιο ύπνο μου για λεφτά, που σήμερα υπάρχουν και αύριο δεν υπάρχουν.

Τώρα είμαι καλύτερα ψυχολογικά. Με αναγνωρίζω ξανά. Αναθεώρησα τις προτεραιότητές μου, για να ταιριάζουν με ό,τι λειτουργεί καλύτερα για μένα, στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου. Η πιάτσα δημιουργεί μια εξιδανικευμένη εικόνα του ντίλερ –και οπωσδήποτε έβλεπα και ακόμη βλέπω τη γοητεία–, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα, αν είναι να χάσεις τα λογικά σου.

*Χρησιμοποιούμε ψευδώνυμο, για να προστατεύσουμε την ανωνυμία του αρθρογράφου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Tonic.

Περισσότερα από το VICE

Σε Αυτές τις Χώρες Μπορείς να Παραγγείλεις Κοκαΐνη και να την Παραλάβεις πιο Γρήγορα και από Πίτσα

Μπορούν οι Καρχαρίες να Μυρίσουν το Αίμα της Περιόδου και να σε Φάνε;

Κατεβάσαμε τα Δεδομένα μας στο Facebook και Ήταν Τρομακτικό