FYI.

This story is over 5 years old.

Broadly DK

«Βρέθηκα Λουσμένη με Αίμα» - Τι Έγινε Όταν οι Μαχητές του ISIS Επιτέθηκαν στο Στρατόπεδό μας

Η Kimberely Taylor είναι η πρώτη Βρετανίδα που πήγε να πολεμήσει τον ISIS στο πλευρό των Κουρδικών δυνάμεων στη Συρία. Αυτό είναι το ημερολόγιό της.
MB
Κείμενο Matt Blake

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Σημείωση συντάκτη: τον περασμένο Μάρτιο, η Kimberly Taylor έγινε η πρώτη (και η μόνη) Βρετανίδα που ταξίδεψε στη Συρία, για να πολεμήσει εναντίον του ISIS. Μόλις λίγες μέρες μετά την άφιξή της, η 28χρονη πρώην φοιτήτρια μαθηματικών από το Μπλάκμπερν έγινε μέλος των Γυναικείων Ομάδων Προστασίας (YPJ) –του γυναικείου τμήματος των Λαϊκών Ομάδων Προστασίας (YPG) του Συριακού Κουρδιστάν– και έκτοτε πολεμά μαζί τους. Για τους τελευταίους τρεις μήνες, η Kimberly –γνωστή στους φίλους της ως Kimmie, αλλά στις συντρόφισσές της ως Zilan Dilmar– είναι μέρος της στρατιωτικής προσπάθειας για την απελευθέρωση της Ράκα, της «πρωτεύουσας» του ISIS. Στο τέλος Μαρτίου, μίλησα στην Kimberley μέσω Skype, για να μάθω το πώς είναι για μια γυναίκα να πολεμάει τον ISIS στην πρώτη γραμμή. Δύο μέρες αργότερα, στάλθηκε στη Ράκα, για να πάρει μέρος σε μια εκστρατεία που κατά πάσα πιθανότητα θα εκδηλωθεί η τελευταία σθεναρή αντίσταση του ISIS. Τα λόγια που ακολουθούν είναι δικά της.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αυτή είναι η ιστορία της, όπως μου τη διηγήθηκε:


ΔΕΥΤΕΡΑ

Ξύπνησα στις τρεις το πρωί για σκοπιά – ένα δίωρο στη σκεπή του στρατώνα μας. Κοιτάζοντας τη νύχτα γύρω μου, μπορούσα να διακρίνω μόνο σκοτάδι. Τρώω ηλιόσπορους από ένα πακετάκι.

Πάντα με φοβίζει η σκοπιά. Το μόνο που σκέφτομαι είναι, «Θεέ μου, τι θα γίνει αν ένας ακροβολιστής του ISIS με ξεκάνει με μια σφαίρα και μετά μπει στο κτίριο και ανατινάξει όλους τους φίλους μου;». Δεν έχω ακούσει ποτέ να συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι απλώς ψυχολογικό. Δεν υπάρχει τρόπος να αποτρέψεις έναν ακροβολιστή από το να σε πετύχει, όταν είσαι σε σκοπιά. Απλώς θα έσβηναν τα φώτα, δεν θα καταλάβαινα τίποτα. Αλλά, όπως λέει και η διοικητής μου, η 30χρονη Sorxwin, «Ο φόβος είναι καλός, σε κρατά σε εγρήγορση».

Ο ήλιος ανέτειλε κατά τις πέντε το πρωί, κανείς δεν με πυροβόλησε, οπότε με άλλαξαν και πήγα στο κρεβάτι μου για λίγο. Στις μέρες που δεν προελαύνουμε, μένουμε στα κρεβάτια μας όσο περισσότερο μπορούμε, συνήθως μέχρι να τσαντιστεί η Sorxwin. Σηκωθήκαμε όλες στις έξι το πρωί, πλυθήκαμε από έναν κουβά και ετοιμάσαμε το πρωινό. Κάθε γεύμα το ίδιο: σαρδέλες κονσέρβα ή κοτόπουλο κονσέρβα, ψωμί ναάν και τριγωνάκια τυριού Dairylea. Προσπαθούμε να το ομορφύνουμε κάπως, κόβοντάς τα σε ωραία τετραγωνάκια και βάζοντάς τα σε ένα μπολ, ενώ πίνουμε τσάι και καπνίζουμε τσιγάρα.

Είμαστε ακόμη σε ένα από τα χωριά που απλώνονται στις βόρειες όχθες του ποταμού Ευφράτη, περίπου 16 χιλιόμετρα ανατολικά της Ράκα. Αλλά έχουμε περάσει μέσα από τόσα πολλά χωριά αυτήν την εβδομάδα, που δεν μπορώ να θυμηθώ ονόματα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε τι μέρα είναι πια, με τα πράγματα να κινούνται τόσο γρήγορα. Ή αργά, ανάλογα με το αν έχουμε κάποια επιχείρηση ή όχι.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Διαβάστε ακόμη: Η Βρετανίδα Φοιτήτρια που Έγινε Προξενήτρα του ISIS

Λένε πως ο πόλεμος είναι 99% βαρεμάρα και 1% δράση. Σήμερα, καθώς περιμένουμε εντολές, είμαστε σίγουρα στο 99%. Οι αργές ημέρες είναι πραγματικά βαρετές, μιας και δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις. Κατά κύριο λόγο, λοιπόν, μιλάμε: για την κουρδική επανάσταση, για τις ζωές μας, για το μέλλον, για τον πόλεμο. Μαθαίνω επίσης αγγλικά στη Sorxwin. Έχει πολύ όρεξη να μάθει, αλλά, αν και έχουμε κάνει γύρω στις 40 φορές το «hello, how are you», εξακολουθεί να το λέει σαν «hullabaloo».

Το απόγευμα, εγώ και κάποιες από τις κοπέλες πήγαμε να ελέγξουμε τις θέσεις μιας άλλης γειτονικής μονάδας και τα είπαμε, ήπιαμε τσάι, φάγαμε ηλιόσπορους και καπνίσαμε. Καπνίζουμε πολύ.

«Ξέρεις ότι δεν μου αρέσει η Ευρώπη. Το σύστημα είναι απαίσιο εκεί, γι' αυτό είμαι εδώ»

Βρίσκομαι με την τωρινή μου διμοιρία εδώ και δύο μήνες, από τότε δηλαδή που μπήκα στην επιχείρηση «Οργή του Ευφράτη» για την απελευθέρωση της Ράκα και οι κοπέλες εδώ είναι πλέον σαν αδελφές μου. Οι περισσότερες έχουν μόλις κλείσει τα 20 και είναι εξαιρετικά γλυκές, αν και κάπως αδαείς για τον κόσμο. Με ρωτούν διαρκώς για τη ζωή στη Δύση και θεωρούν πως η Ευρώπη είναι μια μεγάλη χώρα. Μου λένε πράγματα όπως, «μιλάς ξένα;», με μένα να απαντάω, «ποια ξένα;». Θεωρούν πως η Ευρώπη είναι ένας μαγικός, ουτοπικός τόπος.

H Kimberley (δεξιά) και η Sorxwîn (κέντρο) μαζί με μια άλλη σύντροφό τους. Η φωτογραφία παραχωρείται από την Kimberley Taylor.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που έκαναν για μένα τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν. Τους εξηγούσα ότι ήθελα να βρω διαδικτυακή σύνδεση, για να μιλήσω με την οικογένειά μου την παραμονή των Χριστουγέννων και εκείνες με ρώτησαν τι ήταν τα Χριστούγεννα. Τους εξήγησα πως ο Χριστός είναι η χριστιανική έκδοση του Μωάμεθ και πως γιορτάζουμε την ημέρα γέννησής του. Εξακολουθούσαν να μην το πιάνουν: «Μα εσύ δεν είσαι θρήσκα», μου έλεγαν, «γιατί το γιορτάζεις αυτό;». Όταν έφτασε η μέρα των Χριστουγέννων, με έστειλαν για εξωτερικές εργασίες, ενώ εκείνες μπαινόβγαιναν στο σπίτι μας, χασκογελώντας και ψιθυρίζοντας, λες και έφτιαχναν κάποιο μυστικό πλάνο. Τελικά, γύρω στο μεσημέρια, με άφησαν να μπω μέσα, όπου είδα ότι είχαν στρώσει ομοιόμορφα σε ένα τραπεζομάντηλο στο πάτωμα, μια συλλογή από πατατάκια, γλυκά και κεκάκια - αυτά τα πράγματα δεν βρίσκονται εύκολα στην πρώτη γραμμή. Μου τραγούδησαν το «Happy Birthday» με σπασμένα αγγλικά και ειλικρινά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ ένα ωραιότερο δώρο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Agent Orange: Ο Έλληνας που Βοηθάει τα Θύματα του Βιετνάμ
Δες το βίντεο του VICE:


Η Sorxwin είναι η καλύτερή μου φίλη. Είναι μια εκ των τριών διοικητών που συντονίζει την πρώτη γραμμή και λατρεύει να με εκνευρίζει. Με ρωτά πάντα, όπως έκανε και στο μεσημεριανό, «Λοιπόν, πότε θα γυρίσεις στην Ευρώπη; Είναι ωραία εκεί έτσι δεν είναι;», για να λάβει πάντα την ίδια απάντηση: «Όχι, Sorxwin, ξέρεις ότι δεν μου αρέσει η Ευρώπη. Το σύστημα είναι απαίσιο εκεί, γι' αυτό είμαι εδώ». Χαμογελάει πάντα, μιας και βρίσκει ξεκαρδιστικό το ότι προτιμώ να είμαι εδώ, πάρα στην Ευρώπη.

Οι διοικητές του ISIS φαίνεται πως ζουν σαν βασιλιάδες.

Μετά το φαγητό, καθαρίσαμε τα όπλα μας και πήγαμε για ύπνο. Δεν υπάρχουν ποτέ αρκετές κουβέρτες, οπότε πρέπει πάντα να κοιμόμαστε κοντά η μια με την άλλη, δύο κοπέλες ανά στρώμα, ενώ προφανώς κοιμόμαστε με τα καλάσνικοφ κοντά. Το δικό μου είναι πολωνικό και είναι πιο μεγάλο από εμένα. Κατασκευάστηκε το 1987, είναι λίγο χτυπημένο και έχει χαραχτεί από προηγούμενους ιδιοκτήτες του, αλλά δεν έχει ίχνος σκουριάς, αποσυναρμολογείται γρήγορα, είναι καθαρό και δεν μου έχει κολλήσει ούτε μια φορά. Αν χρειαστεί να σκοτώσω κάποιον στη μάχη με αυτό, είμαι έτοιμη.

Όταν βρισκόμαστε σε κάποια επιχείρηση, πηγαίνω συνήθως μαζί με τη Sorxwin στο μέτωπο. Μαζί, αναγνωρίζουμε θέσεις του εχθρού, είτε για να ζητήσουμε επίθεση από εδάφους είτε για να ζητήσουμε χτύπημα από αέρος, το οποίο και καταγράφω στο iPad μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Τα πράγματα γίνονται περίεργα. Όσο πλησιάζουμε στη Ράκα, τόσο πιο ερημωμένα φαίνονται τα χωριά, με εξαίρεση τα αδέσποτα σκυλιά και γατιά. Είναι λες και όλα τα σημαντικά άτομα έχουν φύγει από τη Ράκα, αφήνοντας τους λιγότερο σημαντικούς να πεθάνουν. Για παράδειγμα, πριν από δύο ημέρες, περικυκλώσαμε μια εχθρική έπαυλη. Καθώς ετοιμαζόμασταν να δώσουμε το σήμα για την επίθεση, μια ομάδα ιδιαίτερα νεαρών μαχητών του ISIS, στα τελευταία χρόνια της εφηβείας, βγήκαν έξω κρατώντας μια λευκή σημαία, κλαίγοντας. Είχαν μαύρα μούσια και στολές παραλλαγής και βρωμούσαν σαν να μην είχαν πλυθεί για εβδομάδες - όλοι οι μαχητές του ISIS που έχω δει είναι φοβερά βρώμικοι. «Δεν θέλουμε να το κάνουμε αυτό πια», έλεγαν κλαίγοντας στα αραβικά, καθώς μια μονάδα του YPG τους συνέλαβε. «Θέλουμε να πάμε σπίτια μας». Ήταν και λίγο αστείο: Τελικά ο ISIS δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε τους δικούς τους μαχητές να πεθάνουν για το χαλιφάτο.

Ακούσαμε την κραυγή «Αλλάχου Άκμπαρ» και είδαμε έναν άνδρα να τρέχει και να ανατινάζεται. Για τις επόμενες δύο ημέρες, δεν μπορούσα να φάω μπουκιά.

Οι διοικητές του ISIS φαίνεται πως ζουν σαν βασιλιάδες. Όταν παρατούν τις επαύλεις στις οποίες μένουν, αφήνουν πίσω τους κήπους σε άψογη κατάσταση, σκαλιστές ξύλινες πόρτες, πλακόστρωτα πατώματα, ακόμη και δυτικού τύπου τουαλέτες. Είχα να χρησιμοποιήσω δυτική τουαλέτα έναν χρόνο, οπότε χθες, όταν απελευθερώσαμε μια πόλη στις όχθες του ποταμού Ευφράτη, άδραξα την ευκαιρία. Ήταν ωραία, δεν μπορώ να πω. Οι ένοικοι της έπαυλης ήταν ξεκάθαρο πως είχαν φύγει βιαστικά, μιας και βρήκαμε χρυσά ρολόγια, κοσμήματα και βαλίτσες γεμάτες ρούχα. Χθες, ένας Άγγλος που ξέρω, βρήκε ένα σωληνάριο λιπαντικού σε ένα τραπεζάκι δίπλα σε ένα από τα κρεβάτια. Τα κουρδικά του δεν ήταν αρκετά καλά, ώστε να εξηγήσει στους υπόλοιπους τι ήταν, οπότε έπρεπε να το δείξει με παντομίμα στους υπόλοιπους μαχητές του YPG, οι οποίοι το βρήκαν ξεκαρδιστικό. Η μόνη κοπέλα στο δωμάτιο, έφυγε τρέχοντας, με την ντροπή ξεκάθαρα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Βέβαια, δεν θέλω να πω με αυτό πως οι γυναίκες του YPJ είναι εξίσου συνεσταλμένες στο πεδίο της μάχης. Όταν οι σφαίρες ξεκινούν να πετούν ολόγυρα, είναι λες και γυρίζει μέσα τους ένας διακόπτης και όλες ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν. Τρέχουν προς το σημείο της μάχης, χωρίς φόβο στα μάτια τους. Δεν έχω νιώσει ποτέ μεγαλύτερη υπερηφάνεια για το ότι ανήκω στις YPJ, από όταν η βάση μας δέχτηκε επίθεση από βομβιστές αυτοκτονίας τον Φεβρουάριο.

Ξύπνησα στις 4 το πρωί, από τους ήχους των μαχητών του ISIS που έμπαιναν στο στρατόπεδό μας πυροβολώντας. Η κοπέλα στη σκοπιά της οροφής πυροβολήθηκε στο χέρι, αλλά συνέχισε να μάχεται, πέφτοντας μόνο, όταν ένα θραύσμα από βλήμα καρφώθηκε στο κεφάλι της. Καθώς πήραμε τις αμυντικές μας θέσεις έξω από τον στρατώνα, ακούσαμε την κραυγή «Αλλάχου Άκμπαρ» (o Θεός είναι μεγάλος) και είδαμε έναν άνδρα να τρέχει και να ανατινάζεται. Τα σωθικά και τα μέλη τους σώματός τους πετάχτηκαν παντού και εγώ βρέθηκα λουσμένη με αίμα - για τις επόμενες δύο ημέρες, δεν μπορούσα να φάω μπουκιά. Στιγμές αργότερα, ένας δεύτερος άνδρας έτρεξε καταπάνω μας. Φτάνοντας στα 15 μέτρα από εμάς, μια άλλη ομάδα κοριτσιών τον πυροβόλησε θανάσιμα, προτού εκείνος πυροδοτήσεις τη βόμβα του. Σε αυτές οφείλω τη ζωή μου.

Δεν αργεί η στιγμή που θα καταλάβουμε τη Ράκα και σίγουρα ξέρουμε ότι θα είναι η δυσκολότερη μάχη της ζωής μας. Ο ISIS οχυρώνεται εκεί εδώ και τέσσερα χρόνια. Οι καλύτεροί του μαχητές βρίσκονται εκεί και πιθανόν να έχουν παγιδέψει κάθε πόρτα, παράθυρο και άδειο μαγαζί. Θα είναι ένα λουτρό αίματος, αλλά θα τους βρούμε και θα τους κατατροπώσουμε. Με κάθε κόστος.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν φοβάμαι. Αισθάνομαι ασφαλής με αυτά τα κορίτσια. Είναι τόσο ατρόμητες και οργανωμένες στη μάχη. Δεν είναι απλώς κοπέλες με όπλα, δεν κάνουν φιγούρα. Είναι πολεμίστριες και είναι το ίδιο σκληρές με οποιονδήποτε άνδρα γνωρίζω.

Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος του ημερολογίου της Kimberley εδώ και το τελευταίο κεφάλαιο του ημερολογίου της στο Broadly.

Περισσότερα από το VICE

Διαβάσαμε την Εργασία του Τσίπρα για το Πέραμα Όταν Ήταν Φοιτητής το 2003

«Μας Έχουν Πηδήξει τα Όνειρα» - Αυτή Είναι η Νέα Εργατική Τάξη στην Ελλάδα

Χρήσιμα και Σπιτικά Τρικ για να Πάτε το Σεξ σε Άλλο Επίπεδο

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.