Φωτογραφίες που Προσπαθούν να Αιχμαλωτίσουν Παραφυσικά Φαινόμενα

Βλέπουμε αυτό που πιστεύουμε ή πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε;

19.3.19

Μικρή άκουγα τους μύθους γύρω από το σπίτι της οικογένειάς μου, ένα αγροτόσπιτο της εποχής του Εμφυλίου σε μια παλιά φυτεία στο Μέμφις του Τενεσί. Μου έλεγαν για ήχους βημάτων στα σκαλιά κάθε βράδυ, αλλά ήταν αλήθεια; Ή μήπως η οικογένειά μου είχε φέρει στη ζωή αυτά το πνεύματα λέγοντας ξανά και ξανά ιστορίες φαντασμάτων;

Με τη βοήθεια της θείας και του θείου μου -και οι δύο ερευνητές παραφυσικών φαινομένων- αναζήτησα στοιχεία για κάτι που φαινομενικά δεν μπορούσε να αποδειχτεί. Χρησιμοποιήσαμε τεχνικές που εφηύραν οι Πνευματιστές πάνω από έναν αιώνα πριν μαζί με σύγχρονα ερευνητικά εργαλεία: συσκευές ηχογράφησης, μετρητές ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και πλέγματα λέιζερ που προβάλλουν ένα μήκος κύματος φωτός 532mm, που κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι εντοπίζει οπτικές διαταραχές. Στήσαμε τα εργαλεία στο σπίτι και περιμέναμε - μερικές φορές παρακολουθούσαμε ώρες ολόκληρες. Μετά από κάθε επίσκεψη, αξιολογούσαμε τα στοιχεία που είχαμε συλλέξει και επεξεργαζόμασταν φωτογραφικές εικόνες από σημεία δραστηριότητας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι το αποτέλεσμα των ερευνών μας. Ο τίτλος του πρότζεκτ Record of Cherry Road, είναι φόρος τιμής στο αρχικό Record of Cherry Road, που ξεκίνησε η μητέρα μου, η Cary, τη δεκαετία του '60, ως παιδί που ήθελε να καταγράψει τα ανεξήγητα που συνέβαιναν γύρω της.

Μέσα από αυτές τις καταγραφές, εξερευνώ τα «στοιχειά» της οικογένειάς μου, καθώς οι νεκροί εξακολουθούν να ζουν μέσα από την επανεμφάνιση ονομάτων ανά τις γενιές. Η μητέρα μου, η γιαγιά μου και η προγιαγιά μου, λέγονταν Cary και είναι και το δικό μου δεύτερο όνομα. Με έλκυε ιδιαίτερα η ιδέα να δείξω παλιές φωτογραφίες, χάρτες από βήματα και γραπτές αφηγήσεις γεγονότων της δεκαετίας του '60 μαζί με νέα φωτογραφικά στοιχεία και μετρήσεις οπτικών και ακουστικών διαταραχών, να ενώσω την ιστορία με τον μύθο.

Σκοπός του Record of Cherry Road, λοιπόν, είναι να αμφισβητήσει στη διαρκή μας εξάρτηση από τη φωτογραφία για να αποδείξουμε μια πεποίθηση. Βλέπουμε αυτό που πιστεύουμε ή πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε;

Δημιουργώντας εικόνες που κινούνται στο δίπολο «γεγονός-πίστη», αντιμετωπίζω την έλλειψη της δικής μου έκτης αίσθησης, σε αντίθεση με την εμφανή "ευαισθησία" της οικογένειάς μου στις αθέατες παρουσίες. Όπως οι ερευνητές παραφυσικών φαινομένων, βασίζομαι σε ένα άψυχο μηχάνημα για να δημιουργήσω και να επιβεβαιώσω το άπιαστο πνεύμα όσων έχουν ζήσει. Αλλά οι εικόνες που προκύπτουν, όπως οι ιστορίες φαντασμάτων, είναι και πραγματικές και φανταστικές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ