O Δημήτρης Μεσσήνης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες φωτογράφους της εποχής μας, μένει στη Δράμα. Αυτές τις ημέρες βρίσκεται στην Αθήνα. Ο λόγος είναι η οριστική απόφαση μιας δίκης, για την οποία έρχεται τακτικά στην πρωτεύουσα από το 2013. Στις 16 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς, ο φωτογράφος του Associated Press απαθανάτισε την επίθεση μιας γυναίκας σε βάρος ενός ανήλικου κοριτσιού Ρομά, που έπαιζε ακορντεόν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια, η εν λόγω κυρία, εργαζόμενη σε κοσμηματοπωλείο του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, καταδικάστηκε ερήμην για την πράξη της σε τρεις μήνες φυλάκισης με αναστολή. Ο Δημήτρης Μεσσήνης μίλησε στο VICE για το πώς τραβήχτηκε εκείνη η φωτογραφία -που έγινε αμέσως viral σε Ελλάδα και εξωτερικό- και το πώς κατάφερε να συμβάλει με ενα κλικ, στην απονομή δικαιοσύνης.
Εκείνη την περίοδο είχα πάθει ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και είχα υποστεί μεγάλη ζημιά στα δόντια. Μετά από μια τετράωρη επίσκεψη στον οδοντίατρό μου στην Καλλιθέα, ανέβηκα με ταξί προς το κέντρο - εκείνη την εποχή έμενα στην Πλάκα. Όμως στο Σύνταγμα γινόταν μια διαδήλωση και πολλοί δρόμοι είχαν κλείσει. Έτσι, ο οδηγός ταξί με άφησε κοντά στο μετρό της Ακρόπολης, κοντά στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, απ’ όπου «το έκοψα» με τα πόδια. Όταν έφτασα στο άγαλμα του Μακρυγιάννη, είδα ένα κοριτσάκι να παίζει ακορντεόν. Ήταν πολύ όμορφο, μου θύμισε την εγγονή μου. Έτσι, είπα να το τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή μου και την ώρα που τη ρύθμιζα, ένιωσα κάποιον να με σπρώχνει από πίσω. Γύρισα και είδα μια γυναίκα που φουριόζα προχωρούσε νευρικά, κρατώντας στα χέρια της ένα περιοδικό μόδας. Αφού έσπρωξε μερικούς τουρίστες που ήταν έτοιμοι να δώσουν χρήματα στο κοριτσάκι, ξεκίνησε να του φωνάζει, να του μιλάει άσχημα και να το κλωτσάει. «Τι κάνεις εδώ πέρα; Φύγε από ’δω», του είπε. Το παιδί σάστισε. Εκείνη τη στιγμή, σήκωσα ενστικτωδώς τη φωτογραφική μηχανή με προσοχή και τράβηξα μερικές φωτογραφίες.Το γεγονός με γέμισε θυμό. «Τι κάνεις εκεί;», τη ρώτησα με έντονο ύφος. Όταν με άκουσε, αιφνιδιάστηκε, άλλαξε πέντε χρώματα. Εκείνη την ημέρα δεν δούλευα και φορούσα μια βερμούδα και πολύ άνετα ρούχα, που με έκαναν να φαίνομαι σαν τουρίστας. «Πρέπει να σηκωθούν και να φύγουν από εδώ, δεν κόβουν αποδείξεις και δεν πληρώνουν φόρους για τα χρήματα που τους δίνουν», μου απάντησε.Μετά από τόσο καιρό και αναβολές επί αναβολών, η υπόθεση έφτασε επιτέλους στο τέλος της. Δεν είμαι εγώ που θα κρίνω τη δικαιοσύνη και τους νόμους, αλλά νομίζω ότι οι τρεις μήνες είναι πολύ μικρή ποινή. Ωστόσο, η καταδίκη -το γεγονός ότι μια τέτοια πράξη δεν έμεινε ατιμώρητη- με χαροποίησε. Αισθάνθηκα υπερήφανος γι’ αυτό που κατάφερα, νιώθω ότι το κοριτσάκι δικαιώθηκε για την άσχημη συμπεριφορά που υπέστη. Νιώθω χαρά, επειδή αυτή είναι μια από τις στιγμές που καταλαβαίνεις ότι το λειτούργημα του φωτογράφου μπορεί να έχει έναν ουσιαστικό αντίκτυπο στην κοινωνία. Δεν είναι απλώς εικόνα και δημόσιες σχέσεις. Κάποιοι θα δουν αυτή τη φωτογραφία και θα γίνουν πιο ευαίσθητοι σε κοινωνικά θέματα, άλλοι θα σκεφτούν καλά πώς θα πράξουν, επειδή ξέρουν ότι θα ακολουθήσει τιμωρία. Σε κάτι τέτοιες ιστορίες, καταλαβαίνεις ότι η δουλειά σου πιάνει τόπο. Αν και η υπόθεση είχε χρηματικό κόστος για μένα -ξόδεψα αρκετά χρήματα, για να κατεβαίνω στην Αθήνα για δίκες που δεν έγιναν ποτέ, λόγω αναβολής-, η ηθική ικανοποίηση είναι πολύ μεγαλύτερη.Από την ημέρα που συνέβη το περιστατικό, έχω δει αρκετές φορές το κοριτσάκι με το ακορντεόν, όταν επισκέπτομαι την Αθήνα. Με θυμάται ακόμη, αλλά δεν γνωρίζει τίποτα για την ιστορία της φωτογραφίας και τα όσα ακολούθησαν.Η πράξη αυτής της κυρίας ήταν μια εκδήλωση φυλετικού και κοινωνικού ρατσισμού. Στράφηκε προς ένα μικρό κορίτσι Ρομά που έπαιζε ακορντεόν για να ζήσει. Αυτό φαίνεται πως δεν της άρεσε. Σήμερα, υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να αντιμετωπιστούν τα ρατσιστικά ένστικτα στην κοινωνία μας. Οποιαδήποτε εκδήλωση βίας -από ένα απλό σπρώξιμο, έως το ξύλο- είναι μορφή φασισμού και πρέπει να εξαλειφθεί. Ίσως είμαι ρομαντικός, αλλά με αυτόν τον στόχο προχωράω, επειδή, με απλά λόγια, δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητος ένας τόσο δειλός και θρασύς άνθρωπος, που ασκεί βία σε ένα παιδί.Ακολουθήστε τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram.Περισσότερα από το VICEΟ Θωμάς Είναι 16 Ετών και με Ύψος 2,16 μ. Είναι το Επόμενο Μεγάλο Όνομα στο Ελληνικό ΜπάσκετΈτσι (Αφόρητη) Είναι Αναλυτικά η Ζωή με τον Κατώτατο Μισθό στην Ελλάδα«Ο Στόχος Ήταν Πάντα οι Γυναίκες, Δεν μου Είχε Περάσει από το Μυαλό ότι θα Ήμουν Θύμα Βιασμού»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εκείνη την περίοδο είχα πάθει ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο και είχα υποστεί μεγάλη ζημιά στα δόντια. Μετά από μια τετράωρη επίσκεψη στον οδοντίατρό μου στην Καλλιθέα, ανέβηκα με ταξί προς το κέντρο - εκείνη την εποχή έμενα στην Πλάκα. Όμως στο Σύνταγμα γινόταν μια διαδήλωση και πολλοί δρόμοι είχαν κλείσει. Έτσι, ο οδηγός ταξί με άφησε κοντά στο μετρό της Ακρόπολης, κοντά στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, απ’ όπου «το έκοψα» με τα πόδια. Όταν έφτασα στο άγαλμα του Μακρυγιάννη, είδα ένα κοριτσάκι να παίζει ακορντεόν. Ήταν πολύ όμορφο, μου θύμισε την εγγονή μου. Έτσι, είπα να το τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή μου και την ώρα που τη ρύθμιζα, ένιωσα κάποιον να με σπρώχνει από πίσω. Γύρισα και είδα μια γυναίκα που φουριόζα προχωρούσε νευρικά, κρατώντας στα χέρια της ένα περιοδικό μόδας. Αφού έσπρωξε μερικούς τουρίστες που ήταν έτοιμοι να δώσουν χρήματα στο κοριτσάκι, ξεκίνησε να του φωνάζει, να του μιλάει άσχημα και να το κλωτσάει. «Τι κάνεις εδώ πέρα; Φύγε από ’δω», του είπε. Το παιδί σάστισε. Εκείνη τη στιγμή, σήκωσα ενστικτωδώς τη φωτογραφική μηχανή με προσοχή και τράβηξα μερικές φωτογραφίες.Το γεγονός με γέμισε θυμό. «Τι κάνεις εκεί;», τη ρώτησα με έντονο ύφος. Όταν με άκουσε, αιφνιδιάστηκε, άλλαξε πέντε χρώματα. Εκείνη την ημέρα δεν δούλευα και φορούσα μια βερμούδα και πολύ άνετα ρούχα, που με έκαναν να φαίνομαι σαν τουρίστας. «Πρέπει να σηκωθούν και να φύγουν από εδώ, δεν κόβουν αποδείξεις και δεν πληρώνουν φόρους για τα χρήματα που τους δίνουν», μου απάντησε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν γύρισα σπίτι, σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να γίνει για το περιστατικό, δεν μπορούσε να μείνει ατιμώρητο. Πέρασα τις φωτογραφίες, έγραψα μερικές λεζάντες και περιγραφές και το υλικό ανέβηκε στο πρακτορείο, από όπου μπορούσαν να το πάρουν τα ΜΜΕ. Η φωτογραφία με τη γυναίκα να κλωτσάει το κοριτσάκι δημοσιεύθηκε και έγινε αμέσως viral στα social media. Ούτε εγώ δεν περίμενα τόση διάδοση. Αμέσως κινητοποιήθηκαν οργανώσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -ανάμεσά τους ο Παναγιώτης Δημητράς, εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ)- και το θέμα έφτασε στη Βουλή, μετά από σχετική ερώτηση της βουλευτή της ΔΗΜ.ΑΡ. Μαρίας Γιαννακάκη. Το περιστατικό καταγράφηκε ως επεισόδιο ρατσιστικής βίας κατά ανήλικου Ρομά και κατέληξε στα δικαστήρια. Κατά τη διάρκεια της δίκης, συνάντησα τη συγκεκριμένη κυρία στο δικαστήριο μόλις άλλη μία φορά, όπου με κοίταξε με περιφρονητικό ύφος. Η πρώτη δίκη πήγε σε αναβολή, το ίδιο και η δεύτερη, όπου η κατηγορούμενη δεν εμφανίστηκε. Παραλίγο και η τρίτη εκδίκαση να αναβληθεί, αφού η υπόθεσή μας ήταν η τελευταία -νούμερο 37- που εκδικάστηκε μέσα στην ημέρα. Ούτε σε αυτήν εμφανίστηκε η κατηγορούμενη και τέσσερα χρόνια μετά από την πράξη της καταδικάστηκε ερήμην σε ποινή φυλάκισης τριών μηνών με αναστολή.Δεν είμαι εγώ που θα κρίνω τη δικαιοσύνη και τους νόμους, αλλά νομίζω ότι οι τρεις μήνες είναι πολύ μικρή ποινή. Ωστόσο, η καταδίκη -το γεγονός ότι μια τέτοια πράξη δεν έμεινε ατιμώρητη- με χαροποίησε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ