Ωμές Φωτογραφίες Νεανικής Κουλτούρας από τις Χώρες του Πρώην Ανατολικού Μπλοκ

FYI.

This story is over 5 years old.

Φωτογραφία

Ωμές Φωτογραφίες Νεανικής Κουλτούρας από τις Χώρες του Πρώην Ανατολικού Μπλοκ

Η φωτογραφική έκθεση «Baby I Like It Raw», αποτυπώνει «ακατάλληλες» φωτογραφίες μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος.
HO
Κείμενο Hannah Ongle

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο i-D

Η αισθητική των χωρών του Ανατολικού Μπλοκ και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης εξετάζεται όλο και περισσότερο με ένα μυστηριώδες ενδιαφέρον: είτε μιλάμε για τα skaters από τη Μόσχα του Gosha Rubchinskiy είτε για ενθύμια από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης που μπορεί κανείς να βρει στο e-Bay. Οι πολιτιστικές ανταλλαγές όμως δεν είναι μονόπλευρες: Τα παιδιά που μεγάλωσαν στη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Γιουγκοσλαβία λίγο μετά το τέλος της εποχής του Σιδηρού Παραπετάσματος ορίζουν πλέον την ταυτότητά τους με βάση μια καταναλωτική ιστορία που ποτέ δεν βίωσαν. Η Marie Tomanova, η οποία γεννήθηκε στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία και ήταν πέντε χρονών, όταν κατέρρευσε το Ανατολικό Μπλοκ, έχει επιμεληθεί μια έκθεση φωτογραφίας η οποία αποτυπώνει τη νεανική κουλτούρα στις χώρες που δεν ήταν απλώς γεωγραφικά απομονωμένες μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η έκθεση Baby, I Like It Raw, αντλεί την έμπνευσή της από τις ωμές, συχνά «ακατάλληλες» φωτογραφίες του αγαπημένου της φωτογράφου Boris Mikhailov, ο οποίος διώχθηκε επανειλημμένα από τις Αρχές, επειδή απαθανάτιζε νέους ανθρώπους οι οποίοι ζούσαν έξω από τα όρια που εκείνες θεωρούσαν αποδεκτά. Μια φορά μάλιστα, τον είχαν συλλάβει, επειδή φωτογράφιζε κόσμο να πίνει.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

George Nebieridze

«Με δεδομένο το τεταμένο πολιτικό κλίμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, θεωρήσαμε ότι θα ήταν ωραίο να δείξουμε πώς οι νέοι που μεγάλωσαν μετά το τέλος της εποχής του Σιδηρού Παραπετάσματος βλέπουν το περιβάλλον τους», λέει η Marie, η οποία εκθέτει και δικές της φωτογραφίες στην έκθεση. Περιγράφει τη θεματική της έκθεσης ως μια σύγκρουση της Δύσης με την Ανατολή, μια σύγκρουση που οδηγείται από τη μεταπολεμική μας λαιμαργία. «Η Δύση έχει παχύνει και έχει γίνει λαίμαργη», εξηγεί. «Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έχει καταβροχθίσει τα πάντα και έχει δημιουργήσει ένα δίκτυ καταναλωτικής επιθυμίας, δημιουργώντας ταυτότητες μέσα από τον υλισμό και τα media». Η Maria επιμελήθηκε την έκθεση μαζί με τον Αμερικανό Thomas Beachdel.

Slava Mogutin

«Είναι φοβερό να παρατηρώ τις αντιδράσεις του σε πράγματα που για μένα είναι πολύ συνηθισμένα», εξηγεί. «Θυμάμαι όλα αυτά τα μικρά πράγματα από την παιδική μου ηλικία, όπως το ότι πορτοκάλια και μανταρίνια τρώγαμε μόνο τα Χριστούγεννα και αυτό πάλι, αν ήξερες τους κατάλληλους ανθρώπους. Ο κόσμος περίμενε ώρες, για να αγοράσει ένα πλυντήριο, όταν ένα κατάστημα ανακοίνωνε ότι θα έχει μερικά κομμάτια. Θυμάμαι τη μητέρα μου να συλλέγει γερμανικά τεύχη BurdaStyle, τα οποία έβρισκες πολύ δύσκολα, ώστε να βρίσκει σχέδια ρούχων για να μου ράβει. Αυτό ήταν φοβερά σπουδαίο, επειδή όλοι φορούσαν τα ίδια ρούχα, δεν υπήρχε μεγάλη ποικιλία».

Daniel King

Slava Mogutin

Anya Schiller

Masha Demianova

Pola Esther

Anya Schiller

George Nebieridze

Gorsad

Gorsad