Ίντερνετ, Κάμερα και ένα 13χρονο Κορίτσι που Ανακάλυπτε τον Σεξουαλικό Κόσμο

Τον περασμένο μήνα, μιλούσα στο τηλέφωνο με τον μπαμπά μου όταν αρχίσαμε να συζητάμε για το sexting. Mε ρώτησε -με καταπονημένη από τη δυσπιστία φωνή- εάν είχα ακούσει ότι η αστυνομία έβαλε ένα 14χρονο αγόρι, από τη βόρεια Αγγλία, στη βάση δεδομένων των σεξουαλικών παραβατών, αφότου έστειλε μια γυμνή φωτογραφία του σε ένα συνομήλικο με αυτόν κορίτσι, μέσω Snapchat.

«Δεν είναι φρικτό; Η ζωή αυτού του αγοριού δεν θα είναι ποτέ η ίδια ξανά», είπε ο μπαμπάς μου, εξιστορώντας πώς το σχολείο του αγοριού ήρθε σε επαφή με την αστυνομία, αφού το σεξο-μήνυμά του άρχισε να κυκλοφορεί μεταξύ των μαθητών. Άκουγα από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής με σφιγμένο στήθος και καρδιά γεμάτη λύπη και ανησυχία.

Μιλήσαμε για το ανώνυμο αγόρι, για τη ζωή του, τα συναισθήματά του και το κακό που υπομένει τώρα και θα υπομένει για πολύ καιρό ακόμα. Επίσης, μιλήσαμε και για μένα.

Φυσικά, η λέξη sexting έχει εφευρεθεί από ενήλικες. Η ετυμολογία της προδίδει μια αποστασιοποίηση από τη νεολαία και όταν αποδίδεται στη συμπεριφορά των ανηλίκων, η χρήση της γίνεται -κατά κύριο λόγο- σε συνδυασμό με τον γονεϊκό πανικό. Αλλά το sexting δεν είναι πρόσφατη εφεύρεση. Είναι το αποτέλεσμα της φυσικής προόδου στο πώς επικοινωνείται η εφηβική σεξουαλικότητα σε μια διαρκώς εξελισσόμενη ψηφιακή εποχή. Πριν από το Snapchat, υπήρχε το BBM. Πριν από το BBM ήταν τα MMS και πριν από αυτό υπήρχε η εικονική σεξουαλική επικοινωνία μέσω της ταπεινής Διαδικτυακής κάμερας.

Η Διαδικτυακή κάμερα, αυτή η βολβοειδής μικρή μύγα στον τοίχο, θεωρούνταν status symbol στην εποχή του MSN Messenger. Έπρεπε να έχω μία. Στα 13α γενέθλιά μου, οι γονείς μου με ακολούθησαν στο εμπορικό κέντρο, στα προάστια του Λονδίνου, καθώς διάλεξα τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή μου. Δεν είχα καμία απαίτηση που έπρεπε να ικανοποιηθεί, εκτός από μία· αυτή ήρθε μαζί με την Διαδικτυακή κάμερα. Οι γονείς μου δεν ήξεραν, ωστόσο με ρωτούσαν επίμονα γιατί η καταραμένη κάμερα ήταν τόσο σημαντική για μένα.

Για να είμαι δίκαια, το ταξίδι της σεξουαλικότητάς μου άρχισε πολύ πριν από το μηχανικό μάτι της Διαδικτυακής κάμερας. Άρχισε όταν ήμουν επτά ετών, κρυβόμουν στις τουαλέτες στο θηλέων δημοτικό σχολείο που πήγαινα και μάθαινα πώς να φιλιέμαι με τις συμμαθήτριές μου. Δεν ήμουν πολύ μεγαλύτερη από εννέα ετών όταν κλίκαρα σε μια πορνοδιαφήμιση και συνειδητοποίησα ότι ο αυνανισμός μπορούσε τώρα να συνοδεύεται από βίντεο και εικόνες.

Η μετακίνησή μου σε μεικτό σχολείο, στα 11, συνέπεσε με τις πρώτες εμπειρίες μου σε πρόστυχα πειράγματα· άνδρες μέσα από αυτοκίνητα μου έλεγαν ότι είχα «ωραίο κώλο», όταν την έκανα κοπάνα από το σχολείο για να πάω στα μαγαζιά. Είχα επίγνωση όχι μόνο των δικών μου σεξουαλικών επιθυμιών αλλά και των επιθυμιών των άλλων. Αυτή η επίγνωση μου έδωσε την άδεια να εξερευνήσω ελεύθερα την σεξουαλικότητά μου από νεαρή ηλικία. Τουλάχιστον έτσι ένιωσα.

Για να το θέσω απλά, ήταν και για μένα πραγματικά απλό, είχα κάνει συμφωνία με περίπου πέντε ή έξι αγόρια από την ίδια τάξη όταν ήμουν 13 ετών. Έκανα log οn στο MSN Messenger σχεδόν αμέσως μετά που έφτανα από το σχολείο στο σπίτι. Όπως ακριβώς έκαναν όλοι οι υπόλοιποι, έλεγα μαλακίες με όποιον ήταν online. Αλλά αμέσως μόλις ένα από τα αγόρια έκανε log on, όλες οι άλλες συζητήσεις σταματούσαν.

Συνήθως μου ζητούσαν να γδυθώ, μερικές φορές να ξεγυμνωθώ κατά το ήμισυ, άλλες φορές εντελώς. Μετά από 10 λεπτά, ή περίπου τόσο, η συζήτησή μας θα τελείωνε. Προχωρούσα σε άλλο αγόρι. Ένα αγόρι μου ζήτησε να αυνανιστώ για εκείνον, αλλά αρνήθηκα. Αυτό ήταν.

Μετά από έναν ευτυχισμένο χρόνο παιχνιδιού με την κάμερα, ολόκληρη η ζωή μου όπως τη γνώριζα, αναποδογύρισε μέσα σε μια μέρα. Ένα από τα αγόρια το είπε στη μητέρα του ή το ανακάλυψε με κάποιον άλλον τρόπο. Παρόλο που οι δραστηριότητές μου ήταν, λίγο-πολύ, γνωστές στον ανδρικό πληθυσμό της τάξης μου στο σχολείο, το γεγονός ότι είχε γίνει τώρα γνωστό εκτός του εγκεκριμένου κύκλου, το μετέτρεψε σε μη αποδεκτό.

Όταν μπήκα στο σχολείο την πρώτη μέρα της Γ΄ Γυμνασίου, γνώριζα ότι όλοι ήξεραν. Οι γονείς μου γνώριζαν. Οι γονείς των άλλων παιδιών γνώριζαν. Είμαι απολύτως σίγουρη ότι κάθε δάσκαλος στο πολύ μικρό σχολείο μου γνώριζε. Γύρισα σπίτι έχοντας μία χειρόγραφη επιστολή που μου παραδόθηκε χέρι με χέρι από τις καλύτερες μου φίλες. Σ' αυτήν εξηγούσαν για ποιον λόγο ακριβώς αυτό που είχα κάνει ήταν αηδιαστικό και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσαν να κάνουν άλλο παρέα μαζί μου. Ήμουν μια παρίας.

Πέρα από μια κατσάδα από τους γονείς μου, που ήταν συνδυασμός θυμού, αηδίας και απογοήτευσης, μόλις και μετά βίας ανταλλάξαμε κουβέντες για το θέμα. Παρά το ότι οι συμμαθητές μου και οι δάσκαλοί μου συμφωνούν κατηγορηματικά ότι αυτό που είχα κάνει ήταν λάθος και κακό, ποτέ δεν μου προσέφεραν οποιουδήποτε τύπου παρηγοριά, καθοδήγηση ή υποστήριξη στο σχολείο. Στο σπίτι, πήραν το ημερολόγιό μου για να το αναλύσουν για περαιτέρω στοιχεία σεξουαλικών παραπτωμάτων. Μου επιβλήθηκε αυστηρή απαγόρευση της κυκλοφορίας και συνεχής παρακολούθηση του πού πηγαίνω.

Και εδώ, υπήρχαν δύο μέτρα και δυο σταθμά. Στα αγόρια που εμπλέκονταν στην υπόθεση, δεν επιβλήθηκε καμία ορατή τιμωρία στο σχολείο. Κέρδισαν μερικά χτυπηματάκια επιδοκιμασίας στην πλάτη από τους συμμαθητές τους. Εγώ, από την άλλη πλευρά, ήμουν η τσούλα.

Άρχισα να αυτοτραυματίζομαι και να αναπτύσσω τη σωματική δυσμορφία που έσπειρε τους σπόρους της διαταραχής στις διατροφικές συνήθειες, στο τέλος της εφηβείας μου. Ήμουν παιδί γεμάτο αυτοπεποίθηση και αναπτυγμένο για την ηλικία του, αλλά ξαφνικά αμφέβαλλα για οτιδήποτε είχε σχέση με μένα. Δεν ήξερα εάν ότι είχα κάνει ήταν ΟΚ. Δεν ήξερα εάν τα σεξουαλικά συναισθήματα και η χαρά που πήρα από αυτά ήταν ΟΚ.

Η αίσθηση του εαυτού και της αυτοεκτίμησης εξατμίστηκαν.

Όταν ανατρέχω πίσω στις μέρες εκείνες, θυμάμαι να έχω ειρήνη με τον εαυτό μου. Ήθελα να είμαι ερωτική. Επέλεξα να συμμετέχω σε σεξουαλική δραστηριότητα. Για μένα, το να γδύνομαι μπροστά σε μια Διαδικτυακή κάμερα δεν ήταν απλά μια συνειδητή επιλογή που έκανα, αλλά μια επιλογή που επιβεβαιώθηκε από την συνειδητή συγκατάθεση. Το ότι γδυνόμουν στην κάμερα δεν άλλαξε ποτέ, τίποτα μέσα μου, ενώ συνέβαινε. Η αντίδραση ήταν που κατέστρεψε την αντίληψή μου για τον εαυτό μου και την σεξουαλικότητά μου.

Ίσως αυτό είναι ασυνήθιστο. Τα χωρίς επεξεργασία δεδομένα για τις σεξουαλικές δραστηριότητες των παιδιών στη Βρετανία είναι δύσκολο να βρεθούν. Ακόμα και τότε, δεν υπάρχει τρόπος να διαχωριστούν ποιες από αυτές τις δραστηριότητες είναι το αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης και του εξαναγκασμού και ποιες όχι. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, αυτό που έκανα χωρίς να το ξέρω δημιουργούσε και διένειμε παιδική πορνογραφία. Αλλά η χρήση της κάμερας για όλο αυτό, όχι μόνο με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου από την άποψη της σεξουαλικής προτίμησης, αλλά μου έδωσε και αυτοπεποίθηση. Σε βασικό επίπεδο, η επιδειξιομανία με ερέθισε. Η πραγματική ζημία που είχα υποστεί εμφανίστηκε μετά από ένα χρόνο.

«Όλοι έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους, εφόσον αυτό δεν κάνει κακό σε κάποιον άλλον, συμπεριλαμβανομένης μιας ευρύτερης ζημίας στην κοινωνία», μου είπε η Δρ. Fiona Grey της οργάνωσης Rape Crisis South London. «Δουλεύοντας με νεαρά άτομα, αυτό που βλέπουμε είναι ότι η πραγματικότητα του "sexting" σπανίως αποτελεί ελεύθερη έκφραση, αλλά μάλλον συχνά μπαίνει στο πλαίσιο του εξαναγκασμού και της πίεσης».

Άρα, τι σημαίνει η συναίνεση του 13χρονου εαυτού μου όταν όλα τα εμπλεκόμενα μέρα είναι μικρότερα από το ηλικιακό όριο της συναίνεσης; Λίγο-πολύ, τίποτα ενώπιον του νόμου. Στη Βρετανία, η νομοθεσία δεν θεωρεί ότι τα παιδιά μπορούν να κάνουν μια συνειδητή επιλογή όταν πρόκειται για σεξουαλική συμπεριφορά και συνεπώς δεν υπάρχει καμία επιθυμία από ιδρύματα και οργανισμούς να συνυπολογίσουν αυτήν την πιθανότητα όταν χειρίζονται τέτοιες υποθέσεις.

Όπως το 14χρονο αγόρι από την Αγγλία, έτσι κι εγώ, δεν είχα ιδέα για τις πιθανές νομικές συνέπειες των πράξεών μου. Όπως το θέτει η Δρ. Grey «η Rape Crisis South London κάνει ολόκληρη συνεδρία στα σχολεία για τη διανομή των σεξουαλικών φωτογραφιών, ενημερώνει για τη νομοθεσία και οι νέοι άνθρωποι πάντα σοκάρονται με το ότι θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για διανομή ή δημιουργία παιδικής πορνογραφίας». Όταν τη ρώτησα εάν τα παιδιά θα μπορούσαν να διδαχθούν το ένα τον σεβασμό της ιδιωτικότητας του άλλου προκειμένου να δημιουργήσουν ένα «ασφαλές» περιβάλλον μέσα στο οποίο να γίνεται το sexting, απάντησε ότι «το θέμα δεν έχει να κάνει με το σεβασμό για την ιδιωτικότητα. Οι σεξουαλικές εικόνες χρησιμοποιούνται ως "νόμισμα" στις ζωές των νέων ανθρώπων, με τα αγόρια να ενθαρρύνονται να μοιραστούν φωτογραφίες κοριτσιών που έχουν στη διάθεσή τους, προκειμένου να αποδείξουν την αρρενωπότητα τους και την ετεροφυλοφιλία τους».

Όσο δύσκολο κι αν μπορεί να είναι για τους νομοθέτες και τους εκπαιδευτικούς να το πιστέψουν, το να κάνω στριπτίζ μπροστά στην κάμερα ήταν επιλογή μου. Εξακολουθώ να το υποστηρίζω ακόμα. Εάν οι συμμαθητές μου είχαν διδαχθεί ότι πρέπει να χειριστούν τη σεξουαλικοποιημένη ψηφιακή επικοινωνία με ευθύνη και ευαισθησία, αντί να τους που να μην το κάνουν καθόλου (κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να επιβληθεί) η συνολική ζημιά που έγινε σε μένα και σε άλλους στην κατάστασή μου θα μπορούσε να έχει ελαχιστοποιηθεί.

Η παιδική σεξουαλικότητα είναι απίστευτο ταμπού. Ενώ τα νεαρά κορίτσια «βομβαρδίζονται» από ανάμεικτα μηνύματα από τα μέσα ενημέρωσης, που συγχρόνως υμνούν και καταδικάζουν τα γυναικεία σώματα και την σεξουαλική τους διαθεσιμότητα, οι πραγματικές εμπειρίες ζωής των παιδιών κρύβονται κάτω από το χαλί. Δεν γνωρίζω εάν μπορώ να ποσοτικοποιήσω τη 13χρονη σεξουαλικότητά μου και εάν ήταν συνειδητή από εκείνα τα μηνύματα -ή πόσο πολύ ήταν απλά κομμάτι της φυσικής εξέλιξης της ανακάλυψης- αλλά γνωρίζω ότι ένιωθα άνετα με τον εαυτό μου, πολύ πριν με κάνουν να νιώσω διαφορετικά εκείνοι που ήταν γύρω μου.

Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, μια άλλη ιστορία για έναν 17χρονο από τη Βόρεια Καρολίνα που έστειλε μηνύματα σεξουαλικού περιεχομένου στη 16χρονη φίλη του, οδήγησαν στο να του απαγγελθούν κατηγορίες για σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκου. Αυτές οι υποθέσεις έρχονται στο φως της δημοσιότητας ξανά και ξανά, με ελάχιστες διαφορές στο πώς τις χειρίζεται ο νόμος. Οι νόμοι για την ηλικία συναίνεσης είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία των παιδιών από την παιδοφιλία και τον κατά το νόμο βιασμό, αλλά σε αυτές τις υποθέσεις sexting μπορεί να καταλήξουν να κάνουν περισσότερο κακό από ότι καλό στα παιδιά και στους εφήβους που εμπλέκονται.

Ένας δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοσίου δικαίου, που θέλησε να παραμείνει ανώνυμος, μου είπε ότι η νομοθεσία εξακολουθεί να κατατρέχει τη σύγχρονη εφηβική σεξουαλικότητα. «Είναι μια περιοχή όπου η ζωή των εφήβων και ο πειραματισμός συγκρούεται με αυτό που θέλει να πετύχει ο νόμος», είπε. «Οπότε, η δυσκολία για το νομοθέτη βρίσκεται στο πώς μπορείς να φτιάξεις έναν νόμο που προστατεύει παιδιά από την κακοποίηση και την εκμετάλλευση αλλά εξακολουθεί να συμβαδίζει με τη συμπεριφορά των εφήβων;».

Από νομική άποψη, φαίνεται ότι ελάχιστα μπορούν να αλλάξουν ως προς το πώς αντιμετωπίζονται αυτές οι περιπτώσεις. «Θα ήταν μια πολύ επικίνδυνη κίνηση για τον νόμο, να προσπαθήσει να φιλοξενήσει όλα τα διαφορετικά είδη εφηβικού πειραματισμού λόγω της πιθανότητας κατάχρησης», συνέχισε ο συνήγορος. «Κάθε επιλογή που έχουμε συζητήσει οδηγεί ξανά στο ότι προσκαλείς την παιδοφιλία».

Αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις τους εφήβους από το να πειραματίζονται, είτε είναι μέσω σεξουαλικών μηνυμάτων, είτε μέσω Διαδικτυακής κάμερας. Μέχρι να το κάνουμε, πρέπει να εστιάσουμε στο να βοηθήσουμε τα παιδιά να είναι πιο ασφαλή και να έχουν μεγαλύτερη στήριξη εάν επιλέξουν να εμπλακούν σε σεξουαλική δραστηριότητα, online και offline. Είναι απογοητευτικό να βλέπεις ότι -όπως συνέβη στη δική μου περίπτωση- η κοινωνία εξακολουθεί να μην είναι εξοπλισμένη για να υποστηρίξει τους ανήλικους οι οποίοι είτε επιλέγουν να εμπλακούν σε σεξουαλικοποιημένη επικοινωνία ή το χειρότερο όλων, πιέζονται να κάνουν σεξ κιόλας.

Νιώθω τυχερή που αυτό το οποίο έκανα στα 13 μου δεν με έστειλε σε κάποια βάση δεδομένων της αστυνομίας. Δεν νιώθω τυχερή για το πώς μου συμπεριφέρθηκαν μετά το γεγονός. Αλλά κανένα παιδί δεν πρέπει να αντιμετωπίζει τις συνέπειες που είχα εγώ, πόσο μάλλον να αποκτήσει λόγω αυτού ποινικό μητρώο.

To θέμα δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Περισσότερα από το VICE

O Γυναικείος Στρατός που Πολεμάει Εναντίον του Ισλαμικού Κράτους

Η Επιστήμη Λέει ότι οι Κοντοί Άντρες Είναι πιο Καταθλιπτικοί

Οι Νέοι Φωτογράφοι Εξευρενούν τη Σεξουαλικότητα