Ο Κουρέας, ο Χασάπης, ο Σουβλάκος και η Αναγέννηση του Κατς στην Ελλάδα

Για περίπου δύο ώρες, νόμιζα ότι παρακολουθούσα μια καλοδουλεμένη θεατρική παράσταση με ενταγμένο σε αυτή, έντονα, το στοιχείο της πάλης. Ξέρω, είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς αυτήν την ποπ κουλτούρα των ρινγκ, η οποία γεννήθηκε ξανά στην Ελλάδα μόλις προχθές, έπειτα από είκοσι χρόνια σε «κώμα», αλλά έτσι είναι το κατς. Αυτό είναι το pro-wrestling, το οποίο επανεμφανίστηκε στη χώρα μας ως ΖΜΑΚ - το πρώτο 100% ελληνικό promotion και σόου αγώνων κατς.

Σουγλάκος και Τρομάρας ή -για τους πιο αμερικανόφιλους- Hulk Hogan και Rey Mysterio. Αν ξέρεις κάποιον από αυτούς, μάλλον γνωρίζεις, έχεις δει ή ακούσει για το κατς. Λίγα λόγια όμως για τους μη μυημένους στο κατς: Το κατς ή pro-wreslting, που γεννήθηκε στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα και «έκανε» όνομα στην Αμερική λίγο αργότερα, μεσουρανούσε και στην Ελλάδα τις δεκαετίες του '60 και του '70, ενώ μέχρι τα 90's ήταν μια πολύ δημοφιλής μορφή διασκέδασης για τους φίλους της σεναριακής πάλης.

Αν και αδόκιμος ως όρος, «σεναριακή πάλη» θα πει: άρτια εκπαιδευμένοι επαγγελματίες performers (δηλαδή παλαιστές και, ταυτόχρονα, σεναριακοί χαρακτήρες), που έχουν ως σκοπό την ψυχαγωγία του θεατή, τόσο μέσα από την «καθαρή» πάλη όσο και από τους διαλόγους τους και τη συνολική αλληλεπίδρασή τους με το κοινό. Άλλωστε, το σενάριο ξεκινάει να χτίζεται πολύ πριν τον αγώνα -στις μέρες μας, με τη δημοσίευση βίντεο-, με τον κάθε χαρακτήρα να παίζει τον ρόλο του. Ενώ, όπως συμβαίνει σε κάθε σενάριο, υπάρχει ο καλός και ο κακός, που είναι συμπαθής και αντιπαθής στο κοινό αντίστοιχα.

Είκοσι χρόνια μετά το τέλος της παρουσίας των αγώνων pro-wrestling (κατς) στην Ελλάδα λοιπόν, o δημοσιογράφος Πέτρος Πολυχρονίδης έφερε ξανά αυτή την «αδικημένη τέχνη», όπως την αποκαλεί, στη χώρα μας.

Σαν Άγγλοι, στην ώρα τους, ο Π. Πολυχρονίδης και η «οικογένεια» του ΖΜΑΚ, στις 7:00 μ.μ. της περασμένης Κυριακής, κηρύσσουν την ιστορική επανέναρξη των ελληνικών αγώνων κατς, στη σχολή μαχητικών σπορ Stam The Showman Academy, στο Περιστέρι.

Δέκα λεπτά πιο πριν όμως, ο Πέτρος, σε ρόλο προέδρου, δίνει τις τελευταίες οδηγίες στους παίκτες του. «Μένουμε υγιείς, διασκεδάζουμε τον κόσμο και αυτή είναι η πρώτη κι η τελευταία φορά που παίζουμε σε μικρό χώρο. Βλέπετε, δεν μας χωράει. Θα το κάνουμε με την ψυχή μας. Θα κάνετε με ασφάλεια και αγάπη αυτό για το οποίο προετοιμάζεστε εδώ και δύο χρόνια. Και σε δύο ώρες θα είμαστε πάλι εδώ, ακριβώς όπως είμαστε τώρα».

«Είμαι περήφανος για όλους σας, έναν προς έναν. Είσαστε η δεύτερη οικογένειά μου» λέει κλείνοντας, πριν ενώσουν τα χέρια για να φωνάξουν το σύνθημά τους.

Αυτό που ακολουθεί από εκείνη τη στιγμή και για δύο ώρες, έχω να το δω από ματς ποδοσφαίρου Α' Εθνικής της δεκαετίας του '90. Το κοινό επευφημεί ή γιουχάρει -αναλόγως την περίπτωση- τους είκοσι και πλέον performer και συμμετέχει με επιφωνήματα, συνθήματα, καμιά φορά και με βρισιές, κάθε φορά που υπάρχει ένα δυνατό χτύπημα ή ο ένας αγωνιζόμενος προκαλεί το κοινό ή τον αντίπαλό του. Ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό ότι υπάρχει ακόμα τόσο παθιασμένο κοινό του κατς στην Ελλάδα.

Οι perfomer κάνουν την εμφάνισή τους στο ρινγκ, με τέτοια ρούχα και αξεσουάρ που τεκμηριώνουν τον ρόλο τους, ενώ ένα -πάντα cult- μουσικό κομμάτι τους συνοδεύει.

Το θεατράλε στοιχείο ή το σικέ, όπως το αποκαλούν πολλοί, ναι υπάρχει. Αλίμονο αν δεν υπήρχε. Μερικά χτυπήματα όμως είναι τόσο αληθινά, που κοκκινίζουν τα σώματα των παλαιστών.

Ήταν ό,τι πιο ειλικρινές, από πλευράς σόου, έχω δει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Μου απέδειξε επίσης ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Ένας άνθρωπος που ταξίδευε και διάβαζε υπομονετικά για χρόνια, προκειμένου να δει τι και πώς γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο στο κατς. Καμιά εικοσαριά παιδιά που δεν είχαν παίξει ξανά αγώνες πάλης ούτε ήταν ηθοποιοί κι όμως έδωσαν θέαμα που δεν συναντάς συχνά ούτε σε διοργανώσεις μαχητικών σπορ ούτε σε θεατρικές παραστάσεις. ΖΜΑΚ λοιπόν.

Περισσότερα από το VICE

Μπήκαμε στη Μεγαλύτερη Υπαίθρια «Αποθήκη» Πυρομαχικών

Τι Συμβαίνει στον Σκύλο σου όταν Συλλαμβάνεσαι;

Η «Σκοτεινή» Πλευρά της Μουσικής Βιομηχανίας