Όταν άκουσα για πρώτη φορά το «Άκου Μάνα» ήμουν μόλις 10 χρόνων και δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να φανταστώ ότι oι Αctive Member θα καθόριζαν τόσο πολύ ένα κομμάτι της ζωής μου. Τα χρόνια που ακολούθησαν σχεδόν όλα τα λεφτά από το χαρτζιλίκι πήγαιναν σε δίσκους της Freestyle Productions ή σε ξένες hip hop παραγώγες, ενώ οι πρώτοι κολλητοί ήταν οι δυο τρείς συμμαθητές που είχε τύχει να κολλήσουν και αυτοί με τη φάση και "καταλαβαινόμασταν" ενώ παράλληλα νιώθαμε και λίγο να ξεχωρίζουμε από το σύνολο, αφού δεν γουστάραμε τις rock μπαλάντες, ή τους Πυξ Λάξ και σνομπάραμε τα σχολικά πάρτυ στα μπουζούκια και τα μεγάλα club.

Η πρώτη μεγάλη κοπάνα δεν έγινε για μπάνιο στη Βουλιαγμένη, άλλα για να πάρουμε το 843 απο τον Πειραιά και να καταλήξουμε στο Πέραμα για να δούμε από κοντά το μέρος που ο ΒD Foxmoor είχε πάντα σαν σημείο αναφοράς σε ό, τι έκανε, αλλά και τον ίδιο στο δισκάδικο που είχε στήσει εκεί. Μετά ήρθε και η πολιτικοποίηση, η αντίδραση σε ό, τι βρίσκαμε στραβό, τα μαύρα μπλουζάκια, τα αμέτρητα live, μέχρι και οι δικές μας ηχογραφήσεις στο λύκειο, σε μια προσπάθεια να μιμηθούμε τους ''ήρωες'' μας. Με τα χρόνια η φάση άρχισε να αλλάζει, οι στίχοι έγιναν πιο προσωπικοί, ο κόσμος που βρισκόταν γύρω από τους Active Member και γενικότερα το low bap γινόταν ολοένα και λιγότερος και εμείς σπάσαμε σιγά σιγά την εξάρτησή μας απ' τον χώρο παρακολουθώντας πάντα τι γίνεται αλλά από μακριά πια.

Σχεδόν 20 χρόνια από εκείνη την πρώτη φορά που άκουσα τον Μ. Μυτακίδη να ραπάρει, βρέθηκα να φωτογραφίζω το πρώτο από τα τελευταία live τους συγκροτήματος, μετά από την ανακοίνωση της διαλυσής τους, το προτελευταίο στην Αθήνα. Ήταν μάλλον το καλύτερο που είχα βρεθεί, σίγουρα μετά από το ιστορικό στο ΡΟΔΟΝ.

Κάπου ανάμεσα στους 3.000 παρευρισκόμενους ήταν και οι κολλητοί από το σχολείο και μερικές ακόμα οικείες φάτσες από εκείνη την περίοδο. Οι πιο νέοι, πορωμένοι στις μπροστά σειρές χτυπιόντουσαν και φώναζαν τους στίχους από τα τραγούδια και οι πιο παλιοί διάσπαρτοι από δω κι από εκεί πιο μαζεμένοι με κάτι από συγκίνηση και νοσταλγία στα προσωπά τους.

Πιο συγκινημένος και μπερδεμένος έμοιαζε ο ίδιος ο BD Foxmoor, που χαρακτηριστικά στη παύση μετά από ένα κομμάτι είπε «Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι αυτά τα τραγούδια θα τα πω μόνο για μια ακόμα φορά στην Αθήνα».

Το VICE συνάντησε πρόσφατα τον ιδρυτή των θρυλικών Active Member, B.D.Foxmoor, και συζήτησε μαζί του για το ελληνικό hip hop και τις κόντρες του παρελθόντος, την «πατρίδα» και τη δολοφονία του ράπερ Παύλου Φύσσα, αλλά και για την αγαπημένη του Γιολάντα (aka Sadahzinia) και τη «δική του Ουτοπία».