Πώς Είναι Πραγματικά να Ξεφορτώνεσαι Μαλακισμένα Τατουάζ από το Σώμα σου;

Ούτε που ξέρω πόσα τατουάζ έχω. Με ρωτάνε και δεν απαντάω, τους λέω πως σίγουρα δεν έχω τόσο πολλά ώστε να κάνω καριέρα τηλεμάγειρα. Αλλά ΟΚ, έχω. Ένα-ένα διαλεχτά, για να μου θυμίζουν περασμένες ιστορίες και θλιβερές αγάπες. Το πρώτο το χτύπησα στον Τζίμη στην Πλάκα, ο ίδιος μου το χτύπησε και, να καταλάβεις, το δεύτερο μου το χτύπησε ο γιος του ο Παύλος, γιατί ο Τζίμης είχε αρχίσει ήδη να βαριέται. Άρα; Άρα, παλιά καραβάνα.

Και όταν με ρωτάνε αν έχω μετανιώσει για κάποιο, τους λέω όχι. Αλλά, εντάξει, για να πούμε την αλήθεια, έχω μετανιώσει γι' αυτά εδώ, στο αριστερό χέρι.

Όχι επειδή είναι καγκούρικα, με την έννοια ότι είναι χτυπημένα στο αριστερό χέρι ώστε να κατεβάζω παράθυρο, να κάνω ότι με το χέρι κρατάω τον ρυθμό στο τραγούδι του Σταν που ακούω τσίτα, να τα βλέπει η γκόμενα στο φανάρι και να παθαίνει υστερία «μαλάκα μου, αυτό τον τύπο εγωτονεθέλω, τι φανταστικά τατουάζ έχει στα δάχτυλα, φαντάσου πόσα άλλα έχει και πού, ωωω, άμα μαγειρεύει κιόλα, άμα παίζει και κλαρίνο, σπάνιος γαμπρός». Όχι.

Ούτε επειδή τα γράμματα που χτύπησα δεν με εκφράζουν πια. Είναι τα αρχικά γράμματα των παιδιών μου, «Φ» από το Φιλίππα, «Σ» από τον Στέφανο και μετά ακολουθεί το «Γ» από το δικό μου όνομα και μια καρδούλα, ειδική έμπνευση από τον υπογράφοντα (καλλιτέχνης, ε;), διότι κοιτάξτε την, οι δυο παράλληλες γραμμές σχηματίζουν σχεδόν όλα τα γράμματα της αλφαβήτου με λίγη φαντασία και με άλλη τόση καλή θέληση.

Είχα πάει να τα χτυπήσω στο Sake μαζί με τη φίλη μου τη Στέλλα, η οποία εκείνη τη μέρα χτύπησε τη λέξη «αλλόκοτο» στη μέσα μεριά του φινετσάτου μπράτσου της. ΟΚ, Στέλλα. Εμένα, πάλι, μου φάνηκε αλλόκοτο ότι, τελικά, χτυπάω τατουάζ στα δάχτυλα με το που ο Orge, o διάσημος τατουατζής φίλος, άρχισε να σχηματίζει το «Φ». Αλλά η Στέλλα έκανε νόημα με τα μάτια της ότι είναι σούπερ. Όταν ολοκληρώθηκε η αλφαβήτα, πλερώσαμε (σιγά, πόσο έκαναν κιόλας, τίποτα δεν έκαναν) και πήγαμε για καφέ, οπότε άρχισαν τα ψυχολογικά μου: μήπως είμαι αλήτης και δεν το ξέρω, μήπως είμαι κάγκουρας και δεν το ξέρω, γιατί έκανα τατουάζ που αν θέλω να τα κρύψω πρέπει να κυκλοφορώ με τα γάντια που φοράει η Ρούλα Πατεράκη; Το πιο εφιαλτικό σενάριο: γέρος, πεθαμένος, στην κάσα, με τα χέρια πατσουριασμένα και σταυρωμένα, πόσο όμορφα μπορεί να φαίνονται τα τατουάζ στα δάχτυλα; (το τελευταίο το ξεπέρασα γρήγορα, γιατί αποφάσισα να γράψω στη διαθήκη μου να μου βάλουν αποπάνω το δεξί χέρι, ώστε να μη φαίνεται το αριστερό).

Πολλή στενοχώρια τα νέα μου τατουάζ, λοιπόν. Μετά από κάνα μήνα και αφού τα είχα ανεβάσει καμιά δεκαριά φορές σε όλα τα σόσιαλ και είχα πάρει πακτωλό από likes, έφυγαν όλα τα ψυχολογικά, οπότε άρχισα να τα γουστάρω.

Ναι, καλά, σιγά μην αποφεύγαμε την αναποδιά! Η βαμβακοφυτεία στην οποία εργαζόμουν έκλεισε μαζί με τα 25 περιοδικά που παρήγε, οπότε αποφάσισα να φύγω για ΗΠΑ. Το πρώτο ραντεβού με τον κυριούλη στον οποίο θα εργαζόμουν στη Νέα Υόρκη έγινε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία όπου διέμενε. Τζίζας, σκέφτηκα, θα φρικάρει ο κυριούλης αν με δει με τα τατουάζ. Αποφάσισα να φορέσω κοστουμάκι κι ας είχε 85 βαθμούς Κελσίου έξω, εξαφάνισα και ένα πίρσινγκ που έχω στην πάνω μεριά του αφτιού, τι έμενε; Ααα, ναι, τα τατουάζ των δαχτύλων. Τι να κάμω; Να βάλω γάντια; Θα με περνούσαν για θυρωρό της Μεγάλης Βρετανίας, ακόμα λιμουζίνες θα πάρκαρα. Αγία Μελανίνη τατουατζού, βόηθα με! Και τότε, μια καλή φίλη μού είπε το μυστικό: πάρε μέικ απ από το βαρύ, το βιομηχανικό, αυτό που στοκάρονται οι γκόμενες στα μπούτια για να βγουν στην παραλία και να μην φαίνεται ότι έχουν κυτταρίτιδα, είναι αδιάβροχο, οπότε και τζιτζιμπίρα να σου πέσει στο χέρι, ο κυριούλης δεν θα καταλάβει τίποτα.

Το μέικ από το βαρύ, το βιομηχανικό, έκανε θαύματα, αλλά κακά τα ψέματα, ήταν τέμποραρι σολούσιον, δεν θα μπορούσα να είμαι με ένα σωληνάριο στην τσέπη συνεχώς για πάντα!

Κι άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο. Γκουγκλ σερτς «πώς ξεφορτώνομαι μαλακισμένα τατουάζ». Σε άπταιστα αγγλικά το σερτς εννοείται, «χάου καν άι ανκάρι μαστουρμπέιτεντ τατούζ», οπότε τα αποτελέσματα βγήκαν σε κάτι ξένα σάιτς που πουλούσαν κάτι μαγικές κρέμες μαζί με κάτι μαγικά σμυριδόχαρτα. Οδηγίες χρήσεως, όπως έπρεπε κανονικά να είναι γραμμένες: βάζουμε την κρέμα πάνω στο τατουάζ που θέλουμε να αφαιρέσουμε, την αφήνουμε να μαλακώσει το δέρμα, παίρνουμε το σμυριδόχαρτο και αρχίζουμε να ξεπετσιαζόμαστε, μέχρι να πούμε τον δεσπότη Παναγιώτη και την Μποφίλιου χαρούμενη τραγουδίστρια. Αφού βγάλουμε την πέτσα και έχουμε πάθει έγκαυμα χειρότερο από το να καθόμασταν εφτά ώρες στην έρημο τής Μπουρκίνα Φάσο για ηλιοθεραπεία χωρίς να έχουμε ειδοποιήσει το καραβάνι να έρθει να μας πάρει, ξαναβάζουμε κρέμα και ξανατρίβουμε. Όταν τελειώσει το τσιτσί, δεν θα υπάρχει και τατουάζ, διότι θα έχουμε πιάσει κόκαλο και θα είναι το γνωστό τατουάζ «απ' το κόκαλο βγαλμένο». Σεφερλέικο αστείο, πλην όμως πραγματικότις.

Τρομοκρατήθηκα και σκέφτηκα ότι καλύτερα είναι να πάω στο πράκτικερ και να πάρω έναν τόρνο. Ή, τέλος πάντων, να πάω για λέιζερ.

Το λέιζερ, που λέτε, έχει εξελιχθεί, υπάρχουν αναβαθμίσεις των μηχανημάτων και των τρόπων που εφαρμόζεται το λέιζερ περισσότερες κι από αναβαθμίσεις των iOS. Ρωτώντας πας στην πόλη και, να 'μαι λοιπόν, σε ένα ιατρείο στο Κολωνάκι, ενός καταπληκτικού γιατρού που μου σύστησαν. Με το «καλησπέρα σας» έσκασα 50 ευρώ επίσκεψη, διότι προφανώς θα μιλούσα με τον Ιπποκράτη τον ίδιο. Ο Ιπποκράτης με ρώτησε πόσο καιρό τα έχω τα τατουάζ (παίζει ρόλο: όσο πιο παλιά είναι τόσο πιο εύκολα θα βγουν, άκουσον άκουσον!) και μου είπε ότι χρειαζόμαστε περίπου δέκα συνεδρίες. Δεν ορκίζομαι, είπε, μπορεί να θέλουμε και λιγότερες. Πόσο θα μας στοιχίσει η κάθε συνεδρία, Ιπποκράτη; Ααα, τίποτα, εκατό ευρώ η μία, πιο κάτω δεν μπορώ, δεν βγαίνω. Κοστίζει το λέιζερ, τι νομίζεις ότι είναι; Λαμπάκια λεντ για το δέντρο;

Με άλλα λόγια, για να βγάλω τέσσερα μικρούλια τατουαζάκια θα πλήρωνα εκατό επί δέκα ίσον χίλια, συν πενήντα η πρώτη επίσκεψη, σύνολο 1.050 έουρος! Εγκεφαλικό. Τα τατουάζ του Prison Break να έκανα σε όλο μου το σώμα, λιγότερο θα μου στοίχιζαν. Αποχαιρέτησα τον Ιπποκράτη και αποφάσισα να πάω σε γνωστό κέντρο αισθητικών επεμβάσεων (άντα στο Κολωνάκι, αφού δίπλα ήμουν). Ο πλαστικός χειρουργός που με δέχτηκε μου είπε τρία πράγματα: πρώτον έχω στραβό διάφραγμα και χρειάζομαι μια επεμβασούλα στη μύτη επί τη ευκαιρία, δεύτερον ότι ήρθα την κατάλληλη εποχή διότι το καλοκαίρι δεν ενδείκνυται για ριμούβινγκ και τρίτον ότι δεν θα μου πάρει επίσκεψη. Υπολόγισε ότι σε 5-6 συνεδρίες τα τατουάζ θα έχουν εξαφανιστεί. Όσο για την τιμούλα; «Μη σε νοιάζει, αδελφέ, θα τα βρούμε, με 40 έουρος τη φορά σ' έχω φκιάξει;». «Ουου, μόνο μ' έφκιαξες; Θα χτυπάω για πλάκα χαζά τατουάζ και θα έρχομαι μετά να μου τα βγάζεις, τόσο τζάμπα που το 'χεις», του απάντησα και μου είπε «τι θα έλεγες να κάνουμε την πρώτη;».

Και δεν την κάνουμε; Και την κάναμε. Τι σας έλεγα πριν για την Μπουρκίνα Φάσο; Ε, όταν το λέιζερ σου καίει το δέρμα, η Μπουρκίνα Φάσο μοιάζει με μακροβούτι σε φρόζεν γιόγκουρτ. Είτε με χτυπούσε το λέιζερ είτε βουτούσα το χέρι μου στο καζάνι της κολάσεως που καίγεται ο Χίτλερ, το ίδιο και το αυτό. Ποιος; Εγώ! Εγώ που να μου χτυπήσεις τατουάζ πάνω στη γλώσσα, δεν θα καταλάβω τίποτα.

Κάποια στιγμή ο πόνος σταματάει και εσύ, προτού ο εκπρόσωπος του σατανά στη γη σού βάλει μια κρέμα πάνω στο καμένο δέρμα, βλέπεις τα τατουάζ σχεδόν εξαφανισμένα, οι μαύρες γραμμές του μελανιού δεν φαίνονται, φαίνεται μόνο ένα περίγραμμα άσπρο, οπότε ενθουσιάζεσαι και λες «μαλάκα μου, πετυχαίνει, ζήτω!».

Σου δίνει μια συνταγή, να πας κι εσύ να πάρεις μια κρέμα και να τη βάζεις μέχρι να θρέψει, ενώ σου λέει επίσης ότι αυτό το σίχαμα που θα σχηματιστεί εκεί όπου βρίσκονται τα τατουάζ δεν πρέπει να το πειράξεις καθόλου. Το σίχαμα φανταστείτε το σαν αποξηραμένη βιοχλαπάτσα, με το μελάνι να έχει βγει στην επιφάνεια και να σχηματίζει μια κρούστα μαζί με σόλιντ αίμα. Ε, εσύ είσαι υποχρεωμένος να μην πειράξεις την κρούστα καθόλου μέχρι να θρέψει, αλλιώς θα πάει στράφι το λέιζερ που είχες κάνει.

Tip: Εκεί που λες ότι έθρεψε, έρχεται ο καιρός για να κάνεις τη δεύτερη συνεδρία, με άλλα λόγια ζεις τον μύθο του Σίσυφου κανονικότατα. Αυτό για μήνες. Εδώ βλέπεις το κακάδι σχεδόν όταν έχει θρέψει και προτού ξαναπάω στα λέιζερ. Φαντάσου…

Για να μην τα πολυλογώ, πέρασαν οι πέντε, πέρασαν οι έξι, φτάσαμε στον έβδομο μήνα, άρα στην έβδομη συνεδρία, και προκοπή δεν είδα. Τέσσερις εφτά, είκοσι οχτώ, δηλαδή 280 έουρος έδωσα, κι όπως βλέπετε έχει χάσει το σχήμα της η καρδούλα και έχει λίγο χαλάσει το Φ.

Κατά τα άλλα, είτε λέιζερ έκανα είτε έβαζα στα δάχτυλα αυτούς τους φακούς λέιζερ που είχαμε στα κλαμπ στα '90s, το ίδιο και το αυτό.

Ποιο είναι το ρητό; Σκέψου πριν κάνεις ένα τατουάζ. Το ξετατουάζ θα σου κοστίσει και σε χρήματα περισσότερο και σε πόνο περισσότερο. Θες; Δεν θες.

ΥΓ.: Ο καλύτερος τρόπος αφαίρεσης τατουάζ είναι ένας: Photoshop.

Περισσότερα από το VICE

Τι Κάνουν οι Γυναίκες Όταν δεν τις Βλέπει Κανείς

To Nέο Xόρτο που Έχει Τρελάνει τους Βρετανούς Stoners

Παρακολούθησα ένα Μάθημα για τον Οργασμό για να δω αν Υπάρχει Κάτι Νέο να Μάθω για την Κλειτορίδα