Τα περισσότερα πρωινά τις καθημερινές είναι πανομοιότυπα. Ξυπνάω στις 7 στο δωμάτιο όπου περνάω κι όλη μου τη μέρα δουλεύοντας. Κάνω snooze ως τις 7:15, ύστερα χαζεύω ζωάκια και τούρτες στο Instagram μέχρι τις 7.25 και μετά σηκώνομαι και βρίσκω τη συγκάτοικό μου στο καθιστικό, όπου στριμάρουμε στην τηλεόραση ένα βιντεάκι "Yoga with Adriene" από το YouTube. Ακολουθούμε τις κινήσεις που δείχνει στο βίντεο, με ποικίλα αποτελέσματα (συγκάτοικος: αρκετά καλά, εγώ: κάπως χάλια).
Αποφασίσαμε να παρακολουθούμε το Yoga with Adriene,ένα πολύ δημοφιλές κανάλι στο YouTube της δασκάλας γιόγκα Adriene Mishler, για να κάνουμε προσομοίωση ρουτίνας και λίγη άσκηση κατά τη διάρκεια του lockdown. Αυτό ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο στη Βρετανία όπου οι κανόνες ήταν πιο αυστηροί και επιτρεπόταν να βγούμε από το σπίτι μόνο μια ώρα τη μέρα, αλλά απ’ όταν χαλάρωσαν τα μέτρα, το έχουμε διατηρήσει.Οι λόγοι είναι προφανείς: είναι ωραία να ξεκινάς τη μέρα σου με λίγη κίνηση όταν δουλεύεις από το σπίτι και δεν μπορείς να πας πουθενά αλλού, νιώθεις ωραία να τεντώνεσαι λίγο αφότου έχεις ξυπνήσει. Αλλά υπάρχει κάτι άλλο, σημαντικό, που μας κάνει να συνεχίζουμε: η γιόγκα με το σκυλάκι της Adriene.
Θα έπρεπε να τον αναφέρω με τον βαφτιστικό του όνομα, Benjamin, αν και οι οπαδοί του τον ξέρουν ως Benji. Ο Benji είναι ένα Blue Heller, περίπου πέντε χρονών κρίνοντας από το γεγονός ότι ήταν κουταβάκι το 2014. Εμφανίζεται σχεδόν σε όλα τα βιντεάκια της Adriene –συνήθως κοιμάται ή την εμποδίζει– και είναι πολύ κουλ τυπάκος.Συνήθως κάθεται στο χαλάκι της Adriene, στην άκρη ή στη γωνία του δωματίου, και σηκώνεται σε άκυρες στιγμές, φεύγοντας σαν να τον έχει διακόψει αγενώς μια γυναίκα που έχει το θράσος να διδάσκει γιόγκα σε αυτό το δωμάτιο, το οποίο για εκείνον είναι ολόκληρο ένα κρεβάτι. Ο Bejni είναι τόσο γαμάτος γιατί είναι σαν το Εκείνο του Υπερεγώ της Adriene - η εικόνα τού τι θα ήθελες να κάνεις (να ξαπλώνεις, κουλουριασμένος) ενώ κοντεύεις να σπάσεις το κεφάλι σου πέφτονας από τη στάση «κοράκι».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα βιντεάκια fitness στο YouTube μπορεί να είναι πολύ περιποιημένα και καλογυαλισμένα και η Adreine –παρά τα χαζά αστεία της και το ασυνήθιστα ευγενικό της στιλ διδασκαλίας που προκρίνει την άνεση σε σχέση με την τέλεια άσκηση– δεν διαφέρει πολύ, με το πολύ καθαρό editing, τα τέλεια ρούχα γυμναστικής και τον άδειο χώρα, η παρουσία του Benji κάνει τα βίντεό της πολύ καλύτερα, γιατί δίνει ένα καλοδεχούμενο στοιχείο απρόβλεπτου, κάτι που σε κάνει να γελάς καθώς τα πόδια σου τρέμουν.
Είμαι fan του Benji εδώ και καιρό –μου αρέσει το απροσδιόριστα στρυφνό στιλ του και η αγάπη του για την ξάπλα όπου του αρέσει, που είναι συνήθως το πιο άβολο σημείο για την Adriene– αλλά στην καραντίνα τον καταευχαριστήθηκα. Κυρίως επειδή, α) δεν έχω δικό μου σπίτι, έχω ζήσει σε έξι διαφορετικά σπίτια τα τελευταία πέντε χρόνια και λόγω της έλλειψης σταθερότητας δεν μπορώ να πάρω δικό μου σκυλί και β) επειδή δεν έχω δει τα σκυλιά της οικογένειάς μου από τον Μάρτιο και μου λείπουν. Μου λείπει το πώς (δυο αγενή τρίχρονα σπάνιελ που είναι αδέρφια) κάθονται στην αγκαλιά μου σαν να μην καταλαβαίνουν πόσο μεγάλα είναι, μου λείπει πώς το ένα πάντα κουβαλάει το κρεβατάκι του στο στόμα απεγνωσμένο για προσοχή και μου λείπει πώς πάντα βρίσκουν τρόπο να κλέψουν τυρί.Όλη αυτή την έλλειψη τη διοχετεύω στον Benji. Υπάρχει κάτι υπέροχο στο να βλέπεις έναν σκύλο να αράζει, που δεν συμβαίνει με τα συνηθισμένα viral βίντεο με σκυλιά (αυτό επίσης εξηγεί γιατί μας αρέσει να παρακολουθούμε συγκεκριμένα ζώα στα social media) και το γεγονός ότι βλέπω τον Benji κάθε πρωί, χάρη στο YouTube, είναι ό,τι καλύτερο αν δεν μπορείς να έχεις σκύλο – κάτι που πάντα έβρισκα πολύ παρηγορητικό και που είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ διασκεδαστικό στην καραντίνα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Νομίζω ότι συμπαθώ τόσο πολύ αυτό το σκυλί επειδή τον ταυτίζω με τις ανέσεις της οικογένειας, πολλές από τις οποίες μου λείπουν αυτή την περίοδο – και δεν είμαι η μόνη. Έχουν περάσει τρεις μήνες από την τελευταία φορά που μπόρεσα να πάω να δω την οικογένειά μου και κατ’ επέκταση τα σκυλιά μου. Ενώ νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ να δουλεύω από το σπίτι, σε πιάνει μοναξιά όταν δεν έχεις ποδήλατο και αποφεύγεις τα ΜΜΜ, έτσι πολλές φορές πρέπει να τα βγάλεις πέρα με ό, τι έχεις. Για μένα, ο συμβιβασμός ήταν η ενασχόληση με έναν σκύλο που δεν έχω γνωρίσει ποτέ, αλλά που μου θυμίζει τα σκυλιά μου, τα οποία με τη σειρά τους μου θυμίζουν την οικογένειά μου, που βρίσκονται πολλά χιλιόμετρα μακριά.To άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE UK.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
