«Έσκισα το Δέρμα μου Προσπαθώντας να Περιορίσω το Στήθος μου»

Όταν ήταν 19, ο Kris Chudawala συνειδητοποίησε ότι δεν ένιωθε καλά με το στήθος του. 

Αυτό συνέβη μόλις δύο χρόνια αφότου είχε κάνει coming out ως queer στον κόσμο και την οικογένειά του. Προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την transmasculinity του (όρος-ομπρέλα για άτομα που γεννιούνται θηλυκά αλλά προσδιορίζονται ως αρσενικά) ο Chudawala προσπαθούσε να καταλάβει με τι ένιωθε καλά και τι έχει.

«Στα 17, όταν έκανα coming out ως queer, άρχισα να καταλαβαίνω τελικά την ταυτότητά μου καλύτερα μέσω της έκθεσης στην queer κοινότητα, κάτι που κατά τα άλλα είναι δύσκολο στη συντηρητική κοινωνία όπου ζούμε», είπε στο VICE ο 24χρονος από την Ινδία. «Τότε άρχισα να πειραματίζομαι».

Πρώτα έκοψε τα μακριά μαλλιά του καρέ και μετά τα έκοψε ακόμη πιο πολύ. «Προσπαθούσα να καταλάβω πώς να νιώθω επιβεβαίωση με τρόπους που ήταν ασφαλείς και προσωρινοί ώστε να τους αλλάξω αν χρειαζόταν. Ήταν μια σταδιακή διαδικασία να αποκτήσω αυτοπεποίθηση», λέει .Έπειτα ακολούθησαν οι μπλούζες, αλλά διαπίστωσε ότι επειδή είχε μεγαλύτερο στήθος οι μπλούζες δεν έστρωναν καλά. «Δεν ένιωθα καλά. Τότε σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα αν είχα πιο flat στήθος, αλλά φαινόταν δύσκολο τότε».

Έτσι άρχισε την έρευνα. Από βίντεο στο YouTube άρχισε να διαβάζει πώς να δέσει αποτελεσματικό το στήθος του. Το δέσιμο είναι μια διαδικασία κατά την οποία ένα ύφασμα περιορίζει το στήθος ώστε να φαίνεται επίπεδο. Στην Ινδία η ιατρική γνώση για το θέμα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Δεν υπάρχουν δεδομένα σε εθνικό επίπεδο, έρευνα ή ανεκδοτολογικά στοιχεία για εμπειρίες δεσίματος.

Όπως οι περισσότεροι queer Ινδοί, ο Chudawala στράφηκε σε DIY μεθόδους. 

Πρώτα δοκίμασε να φοράει αθλητικό σουτιέν, μικρότερο νούμερο από το κανονικό. «Μετά από δυο-τρεις ώρες δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Μετά δοκίμασε αθλητικές ταινίες που συμπιέζουν τους μυς ή τα οστά, και συνήθως χρησιμοποιούνται από αθλητές σε περιοχές κοντά στους συνδέσμους. «Τυπικά, είναι φιλικοί για το δέρμα. Αλλά το δέρμα στο στήθος είναι πολύ ευαίσθητο. Δοκίμασα μια φορά και δεν βοήθησε, επειδή το στήθος μου είναι μεγάλο. Επίσης ξεφλούδισε το δέρμα μου».

Σκέφτηκε να δέσει το στήθος του με επιδέσμους τύπου κρεπ αλλά μετά από έρευνα στο Διαδίκτυο διαπίστωσε ότι ήταν τα χειρότερα. «Πολλά άτομα που ξέρω τους χρησιμοποιούν και μπορεί να είναι επικίνδυνοι», είπε o Chudawala. «Νεαρά trans άτομα κινδυνεύουν να σπάσουν τα οστά τους».

Το 2018 ανακάλυψε μια μια εταιρεία στις ΗΠΑ που λέγεται “gc2b”, trans ιδιοκτησίας, που επίσης προωθούνταν από celebrities όπως η Emma Corrin από τη βρετανική σειρά “The Crown”. Ανάμεσα σε άλλα, πουλάνε πατενταρισμένα binders φτιαγμένα από μικτό βαμβάκι, νάιλον και σπάντεξ, με διπλά πάνελ που επιτρέπουν άνετη συμπίεση. Οι χρήστες βαθμολογούν τα binders με μεγάλο βαθμό σε ποιότητα, εφαρμογή και κυρίως την άνεση της συμπίεσης. Στη διεθνή σελίδα της εταιρείας κοστίζουν περίπου 60 δολάρια.

«Δεν μπορώ να εξηγήσω τη χαρά που ένιωσα όταν φόρεσα αυτά τα binders και κοιτάχτηκα για πρώτη φορά», είπε. «Αυτό που νιώθεις όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη από το πλάι και νιώθεις όμορφος. Να βλέπεις τον εαυτό σου όπως θέλεις, είναι μια φανταστική εμπειρία για οποιοδήποτε trans άτομο. Και βίωσα αυτήν τη χαρά».

Έχοντας μάθει από την εμπειρία του, ο Chudawala τώρα προσπαθεί να μιλήσει με άλλους στην κοινότητά του για να καλύψει το κενό στην αγορά και στον χώρο της φροντίδας υγείας.

Πέρσι, μαζί με μια ομάδα φίλων ξεκίνησε το “The Binder Fund,” ένα crowdfunding project που ενθαρρύνει κόσμο να δωρίσει χρήματα ώστε να σπονσοράρουν binders, ένα ακριβό και περιορισμένο αγαθό στην Ινδία.

Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή μιας μεγαλύτερης συζήτησης. «Στην Ινδία οι συζητήσεις αυτές ακόμα έχουν μείνει στην ευαισθητοποίηση για τους trans», λέει ο Chudawala. «Δεν έχουμε φτάσει σε σημείο όπου η δυσφορία λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. To project έχει στόχο να προωθήσει ασφαλείς πρακτικές για νέους και να τους στηρίξει».

Μια σημαντική έρευνα του 2016 του Binding Health Project, με 1.800 συμμετέχοντες απ’ όλο τον κόσμο αλλά κυρίως από τις ΗΠΑ, δείχνει ότι οι περισσότεροι queer συμμετέχοντες έβλεπαν το δέσιμο ως «θετική εμπειρία» που «οδηγούσε σε βελτιώσεις στη διάθεση και την αυτοεκτίμηση, ελαχιστοποιούσε τη δυσφορία φύλου, το άγχος και την κατάθλιψη και τους βοηθούσε να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο του σώματός τους. Κάποιοι μάλιστα ανέφεραν ότι η θετική επίδραση στη συναισθηματική και συμπεριφορική υγεία κάνει τη σωματική δυσφορία του δεσίματος να αξίζει». Πάνω από τους μισούς συμμετέχοντες έδεναν το στήθος τους κάθε μέρα, για περίπου δέκα ώρες τη μέρα κατά μέσο όρο.

Η ψυχολογική ανακούφιση που προσφέρει ένα binder συχνά υπερτερεί των κινδύνων για την υγεία. Η έρευνα του The Binding Health Project δείχνει ότι η μονωτική ταινία ή η μεμβράνη –υλικά που δεν προτείνονται για χρήση– σχετίζονται με 13 από τις 28 παρενέργειες.

Αλλά σε ένα άρθρο του 2016, πολλοί queer συνεντευξιαζόμενοι από τη Βρετανία είπαν στο VICE ότι κάνουν δέσιμο παρά τους κινδύνους.

«Το δέσιμο είναι μέρος της καθημερινότητας για πολλούς, αλλά μπορεί να επηρεάσει τη σωματική υγεία από λίγο έως πολύ – τα συμπτώματα είναι πολλά, από πόνο σε διάφορα σημεία του σώματος, μέχρι δύσπνοια, μελανιές ή άλλες αλλαγές στο δέρμα», είπε στο VICE, στην ίδια συνέντευξη η ερευνήτρια Sarah Peitzmeier.

Το μη ασφαλές δέσιμο επίσης προκαλεί από σπασμένα οστά ως διάτρηση πνεύμονα. Σε μια συνέντευξη, ο Durga Gawde, drag king από το Μουμπάι, είπε ότι το δέσιμο δεν είναι εύκολο. «Παίρνει πολύ χρόνο και αν το κάνω λάθος μπορεί να σπάσω τα πλευρά μου», λέει.

Αλλά ο κίνδυνος σωματικής βλάβης από το δέσιμο αξίζει για όσους νιώθουν παγιδευμένοι στο σώμα τους.

«Η δυσφορία σε παραλύει», είπε ο Chudawala. «Έχουμε τις δικές μας αντιλήψεις για θηλυκό και αρσενικό. Και θρέφει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Το να είσαι trans άτομο που δεν νιώθει άνετα στο σώμα του μπορεί να είναι τραυματική εμπειρία».

Στην Ινδία και άλλες χώρες, παρόμοιες πρωτοβουλίες crowdfunding από queer οργανώσεις και άτομα δημιουργούνται λόγω της έλλειψης πηγών και ευαισθητοποίησης. Μέχρι στιγμής το project του Chudawala έχει δωρίσει binders σε 15 gender non conforming άτομα στη χώρα.

Ο Sam,  non-binary φοιτητής από την πόλη Pune, που προτιμάει να χρησιμοποιήσει μόνο το μικρό του όνομα, είπε στο VICE ότι το να βρίσκεις εργαλεία που επιβεβαιώνουν την ταυτότητά του, όπως binders, μπορεί να μειώσει την αίσθηση αποξένωσης και μοναξιάς που νιώθουν οι περισσότεροι queer Ινδοί.

Η δυσφορία, λέει ο Sam, μπορεί να προκληθεί από μικρά πράγματα όπως να σε αναγκάζουν να φορέσεις παραδοσιακά ινδικά ρούχα σε γιορτές ή σχολικές στολές ανάλογα με το φύλο. Όταν αυτό συνέβη στον Sam, προσπαθούσε να κρύψει το σώμα του φορώντας φαρδιά ρούχα ή δανειζόταν τα μακριά γιλέκα του πατέρα του για να κρύψει το στήθος του.

«Κάποιες φορές ήθελα να φορέσω κάτι, αλλά όταν το φορούσα δεν μου άρεσε λόγω του πώς φαινόταν το σώμα μου», είπε ο Sam που επίσης σκεφτόταν να κάνει εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου – μία ακριβή και επικίνδυνη επιλογή για πολλούς queer  Ινδούς.

Πέρσι ο Sam απευθύνθηκε στο project του Chudawala και ζήτησε binder. «Όταν φοράω binders, νιώθω ελεύθερος. Νιώθω ο εαυτός μου», είπε ο Sam.

Περισσότερα από το VICE

Το Nησί-Παράδεισος της Ιαπωνίας που Είναι Βουτηγμένο στη Φτώχεια

Δοκίμασα το Hack με τον Πάγο στον Φούρνο Μικροκυμάτων για να Δω αν το Φαΐ Έχει Καλύτερη Γεύση

Περάσαμε Μια Μέρα στο Νέο Cartel με τον Βασίλη Μπισμπίκη και τους Ηθοποιούς του «Άνθρωποι και Ποντίκια»

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.