Οι Επικρίσεις που Δέχτηκα από την Γκέι Κοινότητα Όταν Παραδέχτηκα ότι Ήμουν Γκέι

«Δεν θα έπρεπε να τρως πίτσα. Έρχεται το Pride. Πρέπει να κάνεις τη δίαιτα Pride: νερό και σαλάτα». Γύρισα τα μάτια προς τα πάνω αδιάφορα και κατάπια το υπόλοιπο κομμάτι μου. Είχα μετακομίσει στο Ντένβερ από μια μικρή πόλη στο Μισούρι πριν από μερικά χρόνια και πρόσφατα είχα κάνει coming out. Θα πήγαινα στο πρώτο μου Gay Pride με μια μικρή παρέα γκέι ανδρών που είχα γνωρίσει το καλοκαίρι και δεν έβλεπα την ώρα να ζήσω όσα είχε να προσφέρει η ολοκαίνουργια ταυτότητά μου. Όμως η αλληλεπίδραση με έναν από τους καινούργιους μου φίλους με αποθάρρυνε. Αναρωτήθηκαν αν τα στερεότυπα για τους γκέι άνδρες -ότι είναι ρηχοί και κακιασμένοι- ισχύουν και ανησύχησα για τις μελλοντικές μου φιλίες στην καινούργια μου κοινότητα.

Ως ψυχοθεραπευτής ασχολούμαι πολύ με ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Ψάχνοντας να μάθω περισσότερα για την ιστορία, τους αγώνες και τις νίκες τους, ανακάλυψα κάποιες θλιβερές πραγματικότητες για την queer ψυχική υγεία - ιδίως ότι οι γκέι και οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για κατάθλιψη και άλλα ζητήματα ψυχικής υγείας (οι συνέπειες στην ψυχική υγεία για τις queer γυναίκες είναι λίγο πιο ανάμεικτες). Έρευνες δείχνουν ότι μεγάλο μέρος αυτής της διαφοράς οφείλεται στο στρες που αισθάνονται τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα ζώντας σε μια ομοφοβική κοινωνία.

Προτού κάνω coming out, ήξερα ότι υπήρχαν αυτοί οι στρεσογόνοι παράγοντες. Κανείς δεν χρειάστηκε να μου πει ότι υπήρχε περίπτωση να υποστώ bullying, διακρίσεις ή να με απορρίψουν οι φίλοι και η οικογένειά μου επειδή είμαι γκέι. Μου φαινόταν λογικό τέτοιοι παράγοντες να επηρεάζουν την ψυχική υγεία ενός γκέι ή αμφιφυλόφιλου ατόμου. Όμως δεν ήμουν προετοιμασμένος για τους στρεσογόνους παράγοντες που προέρχονταν μέσα από την ίδια την κοινότητα - και για να είμαι ειλικρινής, πολλά χρόνια αφότου έκανα coming out, αυτοί οι στρεσογόνοι παράγοντες ακόμη είναι οι πιο δύσκολοι για μένα.

Βρήκα έναν όρο για αυτόν τον αρνητισμό μέσα στην κοινότητα: ενδομειονοτικό άγχος - είναι το στρες που βιώνουν οι γκέι και οι αμφιφυλόφιλοι ως αποτέλεσμα μιας δεδομένης αντίληψης για τις κοινωνικές και σεξουαλικές σχέσεις τους με άλλους γκέι και αμφιφυλόφιλοι. Ενώ ζούσα αυτήν την εμπειρία, γνώρισα τη θεωρία από τον John Pachankis, καθηγητή ψυχικής υγείας και ερευνητή στο Πανεπιστήμιο Γέιλ.

Στις πρώτες έρευνές του, ο Pachanki συναντούσε γκέι και αμφιφυλόφιλους άνδρες και τους ρωτούσε για το άγχος που βίωναν. Δεν είχε σκεφτεί ότι το στρες από την ίδια την κοινότητά τους θα ήταν σημαντικό. Όμως σύντομα ανακάλυψε ότι είχε βρει κάτι σύνθετο και σημαντικό.

«Είχα κάνει τις συνεντεύξεις σκεπτόμενος ότι θα επιβεβαίωναν τους στρεσογόνους παράγοντες που ξέρουμε ότι υπάρχουν και σχετίζονται με το στίγμα: απόρριψη από τους γονείς, τους φίλους, bullying, απόρριψη από τις εκκλησιαστικές κοινότητες», λέει. «Αλλά σχεδόν σε κάθε περίπτωση, επίσης ανέφεραν ότι μια βασική πηγή άγχους στη ζωή τους είχε να κάνει με τους άλλους γκέι άνδρες».

Αυτό το στρες εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους - εικόνα σώματος, γνώση της ποπ κουλτούρας ή κοινωνικοοικονομικές πιέσεις, ανάμεσα σε άλλα. «Ξοδεύονται πολλά λεφτά, για να ακολουθούνται οι τάσεις», λέει ο Ben Fetzner, βοηθός ερευνητής στο εργαστήριο του Pachanki. «Υπάρχει κόστος στο να είσαι queer και είναι ξεκάθαρο αν δεν το αντέχεις οικονομικά. Όταν με απορρίπτουν μέλη της γκέι κοινότητας, συχνά νιώθω μια απόρριψη ταυτόχρονα επειδή “δεν είμαι αρκετά πλούσιος” και “δεν είμαι αρκετά queer”».

Ο φίλος μου Ryan Kincaid θλίβεται με τις απαιτήσεις που έχουν από εκείνον οι άλλοι γκέι άνδρες να είναι «αρκετά γκέι» ή «αρκετά cool» . «Μπορεί να περιμένουν να ξέρω την τελευταία παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, την τελευταία slang έκφραση ή ποιος αποχώρησε την περασμένη εβδομάδα από το Ru Paul’s Drag Race, αλλιώς είμαι “κακός γκέι”. Οι γνώσεις γι’ αυτά τα θέματα και άλλα, όπως η pop μουσική, μερικές φορές είναι προαπαιτούμενα, για να ανήκεις στην ευρύτερη γκέι κοινότητα». Ένας άλλος φίλος, ο Mike Mangino, μου λέει ότι δυσκολεύτηκε με το πόσο υπερσεξουαλικοποιημένες ήταν οι γνωριμίες των γκέι, όταν έκανε coming out. Όταν γνώριζε κάποιον, η προσδοκία να στείλει γυμνές φωτογραφίες ή βίντεο ήταν μεγάλη: «Αν αρνιόμουν, με λέγανε σεμνότυφο ή άφηναν να εννοηθεί ότι δεν το γλεντούσα όπως θα έπρεπε», μου λέει. Γιατί μια ομάδα ανθρώπων που ιστορικά έχουν βιώσει ντροπή και στίγμα από την κοινωνία να επιφυλάσσουν την ίδια μοίρα ο ένας για τον άλλον;

VICE VIDEO: Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ίσως είναι δελεαστικό να πούμε ότι οι γκέι και οι αμφιφυλόφιλοι είναι απλώς κακιασμένοι, όπως λένε πολλά στερεότυπα. Αλλά ο Pachankis έχει μια πιο ανοιχτόμυαλη εξήγηση: «Ξέρουμε ότι ο ανταγωνισμός για status στους άνδρες προκαλεί άγχος και ξέρουμε ότι οι γκέι και οι αμφιφυλόφιλοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους για κοινωνικό και σεξουαλικό όφελος. Γι’ αυτό δεν φταίνε οι στρέιτ ή οι γκέι, αλλά η αρρενωπότητα. Όταν έχεις μια κοινότητα που αποτελείται από άνδρες, η επίδραση της αρρενωπότητας μπορεί να πολλαπλασιαστεί». Ενώ υπάρχουν λίγες έως καθόλου έρευνες για το ενδομειονοτικό άγχος στις γυναικείες κοινότητες, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει: «Τίθεται ένα θέμα για τις queer γυναίκες, άσχετα από την ταυτότητά τους, να μη νιώθουν αρκετά queer ή να νιώθουν ότι εντάσσονται σε ένα στερεότυπο με βάση την έμφυλη παρουσίαση τους», λέει η Erin McConocha, μια queer γυναίκα και συντονίστρια του προγράμματος στο εργαστήριο του Pachanki. «Οι άνθρωποι κάνουν υποθέσεις και ενισχύουν τη διχοτόμηση butch/femme και νιώθει κανείς σαν να τον βάζουν σε κουτάκια». Η McConocha λέει ότι αυτά τα θέματα προέκυψαν από αδημοσίευτες ποιοτικές συνεντεύξεις που έκαναν με την ομάδα τους σε αρκετές queer γυναίκες.

Αφού μίλησα με διάφορους ειδικούς και άλλα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, για να καταλάβω το στρες που υφίστανται οι γκέι και οι αμφιφυλόφιλοι από την ίδια τους την κοινότητα, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτός που με εγκάλεσε, επειδή έφαγα πίτσα κατά τη διάρκεια του Pride, είναι μαλάκας. Αλλά η στάση του πιθανόν να προκύπτει από έναν αριθμό παραγόντων (πέραν της ομοφοβίας από πλευράς των μη ΛΟΑΤΚΙ ατόμων), όπως άσχημα πρότυπα από άλλους άνδρες και το ότι ανήκει σε ένα φύλο που δίνει έμφαση στην κατάκτηση και τον ανταγωνισμό.

Αν είσαι γκέι ή αμφιφυλόφιλος και καθώς το διαβάζεις αυτό κουνάς το κεφάλι, να ξέρεις το εξής: δεν χρειάζεται να φοβάσαι την κοινότητά σου. Ανήκεις σε μια μακρά σειρά ανθρώπων που έχουν δείξει μεγάλη αντοχή σε αντιξοότητες. Έχουν επιδείξει μεγάλη δημιουργικότητα, για να φτιάξουν σχέσεις και οικογένειες. Οι queer πρόγονοί μας πάλεψαν σκληρά, για να αντιμετωπίσουν το δομικό στίγμα που μας κρατούσε κρυμμένους στις σκιές της κοινωνίας για τόσο καιρό. Αλλά, μια στο τόσο, θα συναντήσεις και έναν μαλάκα. Όταν τον συναντήσεις, να ξέρεις ότι μάλλον κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Αναγνώρισε ότι μάλλον σε βλέπει ως απειλή λόγω της τοξικής ομοφοβικής κατάστασης που όλοι βιώνουμε εδώ και καιρό και ύστερα πες του ότι δεν χρειάζεται να το περνάει μόνος του όλο αυτό - και ότι δεν πειράζει να τρως λίγη πίτσα κατά τη διάρκεια του Pride.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο ΤΟΝΙC.

Περισσότερα από το VICE

VICE Greece: 18 Ρεπορτάζ του 2018 που Αξίζει να Διαβάσεις Ξανά

Οι Διαπραγματευτές της Αστυνομίας Δεν Λένε Ψέματα και Δεν Δίνουν Υποσχέσεις

Ρωτήσαμε Έναν Σατανιστή τι Έκανε τα Χριστούγεννα