Υπέροχες, Εκκεντρικές Φωτογραφίες της Νιότης

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο i-D. Bodybuilder. Ρολάκια κανέλας. Πουά πιτζάμες. Δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψει κανείς ποιο θα είναι το επόμενο θέμα του φωτογράφου Torbjørn Rødland. Η δουλειά του Νορβηγού καλλιτέχνη έχει έναν αέρα εμπορικής φωτογραφίας, μέσα από έναν διαστρεβλωμένο φακό. Έχει όλα τα στοιχεία που κάνουν μια φωτογραφία εμπορική –επαγγελματικού επιπέδου χειρισμός της κάμερας, όμορφα μοντέλα, ισορροπημένο φως και καθαρή εστίαση–, όμως ο Rødland δεν μένει στην επιφάνεια. Δημιουργεί απόκοσμες, ιδεαλιστικές φωτογραφίες που φαίνεται να έχουν στόχο να προκαλέσουν ανησυχία και να μας κάνουν να αναστοχαστούμε αναπάντητα ερωτήματα. Η έκθεσή του, Back in Touch (Ξανά σε Επαφή), η οποία ξεκίνησε στο Μουσείο Φωτογραφίας C/O Berlin στις 9 Δεκεμβρίου, απαρτίζεται από εικόνες που τραβήχτηκαν την τελευταία πενταετία της 25χρονης καριέρας του Rødland. Παρουσιάζονται 25 φωτογραφίες και κάθε μία από αυτές είναι ένα μικρό μυστήριο. Όταν τον ρωτάω αν οι φωτογραφίες του λειτουργούν σαν ένα παζλ, ο Rødland μού δίνει μια περίεργη απάντηση. «Είναι ένα παζλ, όμως όχι ένα κλασικό παζλ, για το οποίο συνήθως υπάρχει μία μόνο λύση», μου λέει τηλεφωνικώς από το σπίτι του στο Λόρελ Κάνιον.

Δεδομένου ότι ο Rødland, ο οποίος είναι 47 ετών, φωτογραφίζει πολλά (αν και όχι αποκλειστικά) νεαρά μοντέλα, αναρωτιέμαι αν ο τίτλος της έκθεσης, Back in Touch, δείχνει μια επιστροφή στο πνεύμα των καιρών, μετά από μια περίοδο απομάκρυνσης από τα πράγματα. «Το Back in Touch σημαίνει να έρχεσαι ξανά σε επαφή, έχοντας περάσει ένα διάστημα κατά το οποίο ήσουν αποκομμένος» εξηγεί. «Το λεξιλόγιό μας επηρεάζεται πολύ από την εμπορική και τη lifestyle φωτογραφία, όμως αντί να διαλέξω ένα επικριτικό, μεταμοντέρνο μονοπάτι, για να ανακαλύψω πόσο άδεια είναι αυτή η γλώσσα και πόσο γελοία είναι αυτή η εικονογραφία, προσπαθώ να τη χρησιμοποιήσω, για να βρω κάτι που έχει αξία». Ο Rødland προσθέτει: «Χρησιμοποιώ αυτήν τη γλώσσα, για να έρθω ξανά σε επαφή με κάτι πιο ανθρώπινο και κάτι που να συμβαδίζει περισσότερο με τις ελπίδες, τους φόβους και την παράνοιά μας».

Η έκθεση ξεκίνησε με δύο παρουσιάσεις της δουλειάς του Rødland φέτος το καλοκαίρι, μία στο Air de Paris του Παρισιού και μία στο Nils Staerk, στην Κοπεγχάγη. Η Ann-Christin Bertrand, η καλλιτεχνική επιμελήτρια του C/O Berlin, διάλεξε αρκετές φωτογραφίες από τις δυο προηγούμενες εκθέσεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν και έργα από τη διακριτικά ανατριχιαστική σειρά του Wordless - φωτογραφίες νέων millennial των οποίων τα κεφάλια κρατούν «ακρωτηριασμένα», από το κάδρο, χέρια. «Η επιμέλεια αυτής της έκθεσης έχει γίνει εστιάζοντας στη νεολαία», λέει. «Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις τις προτιμήσεις κάποιου άλλου». Υπάρχει μια φωτογραφία φωτογραφικών μηχανών μιας χρήσης που είναι σκορπισμένες στο πάτωμα, μια φωτογραφία με ροζ τακούνια και μια εικόνα μιας νεαρής γυναίκας της οποία το στρινγκ κόβει ένα ψαλίδι.

[VICE Video] Dickasso: Πέη Attention

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ο Rødland είναι εξαιρετικός στη δημιουργία αντιθέσεων που αναστατώνουν – όπως στη φωτογραφία του «Stockings, Jeans and Carpeted Stairs» (Καλσόν, Τζιν και Σκάλες με Μοκέτα), στην οποία ένας bodybuilder κρατάει το πόδι μιας γυναίκας που φοράει διχτυωτό καλσόν.

«Θεωρώ ότι είναι γόνιμο να δημιουργείς αυτές τις αντιθέσεις», λέει. «Χρειάζονται η μία την άλλη».

Σε αυτές τις αντιθέσεις είναι που προκύπτουν ερωτήματα. «Όταν υπάρχουν περισσότερα από ένα άτομα στο κάδρο, είναι πιο παραγωγικό να έχεις ένα παράδοξο ζευγάρι, με διαφορά στην ηλικία, τη σωματική διάπλαση ή την εθνικότητα, ώστε να θίξεις κάτι ευρύτερο και όχι να επιλέγεις όμοια ζευγάρια, όπως συνηθίζεται στην εμπορική φωτογραφία», λέει ο Rødland. «Θέλω οι αντιθέσεις μου να έχουν ένα συναισθηματικό νόημα σε ένα βαθύτερο ή διαισθητικό επίπεδο – δεν θέλω να είναι τυχαίες». Ο Rødland δημιουργεί επίσης εντάσεις συνδυάζοντας την αποστειρωμένη ψυχρότητα με τον αισθησιασμό, όπως στο «Goldene Tränen», μια εικόνα ενός μοντέλου με σταρένια μαλλιά που φαίνεται να χύνει δάκρυα από μέλι. Τα υποκείμενά του είναι συχνά φίλοι φίλων, κάποιες φορές μοντέλα που βρίσκει μέσω πρακτορείων και κατά καιρούς είναι άνθρωποι που γνωρίζει online ή σε εγκαίνια εκθέσεων. «Με ελκύουν συγκεκριμένα αρχέτυπα, άνθρωποι που μπορούν να εκπροσωπήσουν κάτι ευρύτερο, πέρα από τον εαυτό τους», εξηγεί.

Μέσα στις δεκαετίες, ο Rødland συνεχίζει να πειραματίζεται. Δεν ακολουθεί μια τυποποιημένη διαδικασία, για να βρει τη «σωστή» φωτογραφία, παρόλο που τραβάει φωτογραφίες εδώ και 25 χρόνια. Αντιστέκεται στην ιδέα του να είναι γνωστός για κάτι πολύ συγκεκριμένο. «Κάποιοι καλλιτέχνες βρίσκουν μια συγκεκριμένη φόρμουλα και διαδικασία, την οποία χρησιμοποιούν στην αγορά. Αυτός είναι ένας τρόπος να κάνεις επιτυχία», λέει. «Αυτή η επαναλαμβανόμενη ποιότητα είναι αυτό που θέλει κάθε συλλέκτης. Όμως νιώθω ότι δοκιμάζω κάτι διαφορετικό κάθε φορά». Ως αποτέλεσμα, οι φωτογραφίες του συχνά παραμένουν ένα μυστήριο, ακόμη και για τον δημιουργό τους. Μόνο το επόμενο πρωί, μετά από μια φωτογράφιση, κατανοεί σιγά-σιγά ο Rødland τις συχνά απόκοσμες φωτογραφίες του. «Κοιμάμαι το βράδυ και σκέφτομαι πώς τις βλέπω με το εσωτερικό μου μάτι, όταν ξυπνάω το πρωί», εξηγεί. «Όταν βγάζω μια φωτογραφία και την κρεμάω στον τοίχο, μου αρέσει να προσπαθώ να την αναλύσω».

Μετά από μια δεκαετία στο Όσλο, ο Rødland έχει ως έδρα του το Λος Άντζελες τα τελευταία επτά χρόνια. Οι περισσότερες φωτογραφίες στην έκθεση τραβήχτηκαν εκεί και υπάρχει μια ξεκάθαρη αλλαγή από προηγούμενες δουλειές του, οι οποίες συχνά χαρακτηρίζονται από ένα νορβηγικό ψύχος. «Το Λος Άντζελες έχει να κάνει με το κρύψιμο», λέει ο Rødland. «Όλοι απομονωνόμαστε, για να κάνουμε τους διασήμους να νιώθουν άνετα που κρύβονται. Είμαστε σε αυτοκίνητα και σπίτια σχεδόν όλη την ημέρα». Όμως η τωρινή δουλειά του έχει μια φωτεινή ποιότητα και μερικές φορές ένα παραλιακό υπόβαθρο. Η εικόνα «From Eden No. 2» αποτυπώνει ένα μοντέλο σε μια ηλιόλουστη αυλή του Λος Άντζελες. Το «Birthday Shoes» φωτίζεται από το απαλό φως του προηγούμενου στούντιό του στο δυτικό Χόλιγουντ, το οποίο χρησιμοποιούσε προτού μετακομίσει στο Μπέρμπανκ. Ο Rødland δεν κυνηγάει διασημότητες, παρόλα αυτά. «Αρνούμαι συχνά να τραβήξω πορτρέτα διασήμων, επειδή δεν με ενδιαφέρει αυτό», εξηγεί. «Σου αποσπά την προσοχή». Κάποτε, όμως, φωτογράφισε την Paris Hilton για το περιοδικό Purple. Ζήτησε από τη Hilton να μην μακιγιαριστεί για τη φωτογραφία, κάτι στο οποίο δεν ήταν συνηθισμένη. «Απαίτησε να βαφεί πολύ περισσότερο, για να συνεχίσει», θυμάται.

Κατά μία περίεργη σύμπτωση, ο Rødland τώρα ζει στο προηγούμενο διαμέρισμα της Hilton. Ήταν το πρώτο σπίτι στο οποίο μετακόμισε η κληρονόμος, αφότου έφυγε από το πατρικό της στα 20 της και έγινε το σκηνικό που πλαισίωνε τα χρόνια στα οποία ήταν μια νεαρή σταρ, στο The Simple Life. Εύστοχα, οι εικόνες στην έκθεση του Rødland στο Βερολίνο συλλαμβάνουν επίσης τις στιγμές ατέλειας κατά το μεγάλωμα κάποιου, καθώς και το απείθαρχο πνεύμα της νεολαίας. «Πρόκειται για μια συμβολικά πλούσια περίοδο γεμάτη δυνατότητες στη ζωή των νεαρών ενηλίκων», λέει. «Είναι μια εξελικτική διαδικασία που δείχνει πώς μεταμορφώνονται οι άνθρωποι σε σύνθετους και ευαίσθητους χαρακτήρες με πολλά επίπεδα. Στη φωτογραφία, μπορώ να δείξω την αρχή αυτής της διαδικασίας ή κάποιον που έχει αποτύχει σε αυτήν. Φαίνεται να υπάρχει μια πιο θετική άποψη για τη νεολαία σε σχέση με τους ηλικιωμένους».

Περισσότερα από το VICE

Ο Φώτης Σεργουλόπουλος Θεωρεί Ρατσιστική την Ατάκα «Δεν με Ενδιαφέρει τι Κάνεις στο Κρεβάτι σου, Αρκεί να μην Προκαλείς»

Έτσι (Αφόρητη) Είναι Αναλυτικά η Ζωή με τον Κατώτατο Μισθό στην Ελλάδα

H Άνοδος και η Πτώση του Nokia 3310, του πιο Διασκεδαστικού Τηλεφώνου που Έχει Υπάρξει