Κείμενο: Αντώνης ΝτινιακόςΈνα κίτρινο βαν είναι παρκαρισμένο στην άκρη του δρόμου - στο καπό, το ασπρόμαυρο πορτραίτο ενός θρυλικού παλαιστή καλωσορίζει τους ανυποψίαστους περαστικούς. Το αυστηρό βλέμμα, το πυκνό μούσι, τα σταυρωμένα, στο ύψος του στήθους, χέρια είναι μια επιβλητική υπενθύμιση του παρελθόντος -της εποχής όπου στο δρόμο κυριαρχούσε η φαντασία και λογής λογής strongmen έσερναν βαγόνια με τα δόντια, σταματούσαν αυτοκίνητα με τα χέρια, έσκιζαν τηλεφωνικούς καταλόγους σαν να 'ναι τσιγαρόχαρτα, έσπαζαν πέτρες με το κεφάλι. Στην πάροδο των ετών, αυτού του τύπου οι επιδείξεις δύναμης, σε δρόμους και πλατείες μεγάλων πόλεων ή μικρών κοινοτήτων της ελληνικής περιφέρειας, άρχισαν να σπανίζουν - οι «δυνατοί άνθρωποι» σταμάτησαν να οργώνουν την ελληνική επαρχία, οι αστραφτερές ιστορίες τους ξεθώριασαν στα οξέα του χρόνου. Μέσα σε σύντομο σχετικά διάστημα κυριάρχησε η λήθη - μονάχα λιγοστές ιστορίες διασώθηκαν από στόμα και στόμα, κι αυτές είναι πια σταγόνα στον ωκεανό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σκηνές από τις δράσεις του Γιώργου Τρομάρα.Ο θηριώδης άνδρας που με υποδέχεται στο γραφείο του είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που όχι μόνο μεγάλωσαν, αλλά και σπούδασαν χάρη σε αυτές τις ξεχασμένες επιδείξεις δρόμου. «Έβλεπα βιντεάκια του πατέρα σου πριν έρθω», λέω μπαίνοντας, ενώ ο γιος του θρυλικού παλαιστή, Γιώργου Τρομάρα, ο Κώστας, με καλωσορίζει στο γυμναστήριό του με μια δυνατή χειραψία που θα θυμάμαι για καιρό. «Τι σου έκανε εντύπωση απ' όσα είδες;», ανοίγει την κουβέντα. «Το νούμερο που σηκώνει το αυτοκίνητο, ενώ το λάστιχο καπνίζει μανιασμένα», απαντώ χωρίς να το σκεφτώ. Ο Κώστας χαμογελά. Πολλές από τις επιδείξεις δύναμης του πατέρα του τις θυμάται από παιδί. «Το συγκεκριμένο νούμερο παραμένει δυνατή ανάμνηση και για μένα, ήταν ένα από τα πρώτα που είχα παρακολουθήσει πιτσιρικάς. Είχα ενθουσιαστεί και φοβηθεί την ίδια στιγμή. Τα νούμερα εκείνης της εποχής ήταν άκρως επικίνδυνα, μπορούσες να τραυματιστείς εύκολα. Αρκεί να πούμε πως κατέστρεφαν πέτρες στα στομάχια τους, έσπαζαν ξύλα με το κεφάλι, περνούσαν αυτοκίνητα από πάνω τους, τα σκέφτομαι τώρα καμιά φορά και λέω "τι έκαναν οι άνθρωποι;"», λέει ο Κώστας, κουνώντας μηχανικά το κεφάλι. Για πολλά χρόνια παρακολουθούσε τον πατέρα του να διασχίζει ολόκληρη την Ελλάδα, πραγματοποιώντας παραστάσεις σε σχολεία, πλατείες, δρόμους. «Ξέρεις τι είναι περίεργο; Που υποσυνείδητα περίμεναν όλοι να συνεχίσω την κληρονομιά του. Εν τέλει, προτίμησα τη δική μου διαδρομή. Καθένας είναι αυτό που είναι», μου εξηγεί. «Δεν έπεσε, πάντως, μακριά το μήλο», τον διακόπτω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η μάχη με τον Βούλγαρο Ζαϊκοφ.
O Γιώργος Τρομάρας και ο Απόστολος Σουγκλάκος.Ο Κώστας Τρομάρας ασχολείται εδώ και χρόνια με το powerlifting, έχοντας πετύχει σημαντικές διεθνείς επιτυχίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Η δύναμη παραμένει, δίχως αμφιβολία, χαρακτηριστικό της οικογένειας. «Μπορείς άραγε να επαναλάβεις σήμερα τα νούμερα του πατέρα σου;», τον πειράζω. «Έχω δοκιμάσει την τύχη μου σε κάποια», μου πετάει γελώντας. «Ας πούμε έσχισα ένα τηλεφωνικό κατάλογο. Δεν ήταν εύκολο, μου πήρε κάμποση ώρα για να τα καταφέρω. Σίγουρα περισσότερη απ' ό,τι στον πατέρα μου».
Ο Κώστας σηκώνει 710 κιλά συνολικά στις τρεις ασκήσεις του powerlifting (σ.σ ημικαθίσματα με άρση βαρών, άρση βαρών σε πάγκο, και άρσεις «θανάτου») στην κατηγορία «drug tested». Εκείνη δηλαδή που ελέγχεται για αναβολικά. Διότι υπάρχει και η κατηγορία «untested» όπου κυριαρχούν επικίνδυνοι πειραματισμοί για το ανθρώπινο σώμα. «Είναι αρκετά διαφορετικές οι εποχές, σίγουρα υπάρχουν και τώρα πολύ δυνατά παιδιά, πιο δυνατά ίσως από εκείνα τα χρόνια, απλώς η διαφορά είναι πως πλέον διαθέτουμε τα μέσα για να προστατεύσουμε το σώμα μας. Οι προηγούμενες γενιές ρίσκαραν -έχω σκεφτεί άπειρες φορές πόσο φθηνά την έχει γλιτώσει ο πατέρας μου. Θα μπορούσε να έχει πάθει χοντρές ζημιές. Ευτυχώς είναι ακόμα όρθιος. Άλλοι παλαιστές του καιρού του έχουν στην κυριολεξία διαλύσει το κορμί τους».
Ο Κώστας είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, έχοντας προλάβει νωρίτερα να περάσει από όλα σχεδόν τα δυναμικά αθλήματα όπως η πάλη και η άρση βαρών. Όταν τον ρωτώ για το μέλλον των δυνατών ανθρώπων της νέας εποχής, μου λέει: «Οι επιδείξεις έφυγαν από το δρόμο, τις πλατείες, έγιναν κομμάτι ενός πιο εμπορικού σόου δύναμης. Τα μεγάλα event για Strongmen είναι αρκετά δημοφιλή πια, ενώ στην Ελλάδα η κοινότητα του powerlifting μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Θα έλεγα πως σήμερα οι "δυνατοί άνθρωποι" επανασυστήνονται στον κόσμο». «Μέσα από πιο αγωνιστικές και εξευγενισμένες επιδείξεις δύναμης;», ρωτώ. «Δεν θα το έλεγα, διότι σε θέματα δύναμης όλα είναι σχετικά. Κάποιος μπορεί να είναι τη μια στιγμή δυνατότερος από σίδερο και την επόμενη πιο αδύναμος και από γυαλί».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ