Dozen Draft: Από τη Βέροια με Αγάπη

Εδώ και λίγα χρόνια, το όνομα Dozen Draft παίζει όλο και περισσότερο στις μουσικές μου αναζητήσεις που αφορούν την τοπική, ανεξάρτητη σκηνή. Η αλήθεια είναι πως μέχρι πρόσφατα, δεν είχα ακούσει τη μουσική του. Όμως, μια μέρα που κατά τύχη βρέθηκε το νέο του άλμπουμ (Elasticity) στα χέρια μου, αποφάσισα να του ρίξω μια ακρόαση. Η μία ακρόαση, έγινε δύο, τρεις και πάει λέγοντας. Θα μπορούσες να πεις πως πρόκειται για έναν δίσκο ηλεκτρονικής μουσικής, όμως, νομίζω πως αν έκανες κάτι τέτοιο, θα τον αδικούσες. Γενικά, πρόκειται για έναν γαμάτο δίσκο - αν είσαι fan των πρώιμων Animal Collective (ή και όχι) άκουσέ τον σίγουρα.

Πριν λίγες μέρες, μίλησα με τον Μπάμπη, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το όνομα Dozen Draft, για τον νέο του δίσκο, τη Βέροια, τον Larry Gus και πολλά ακόμη.

VICE: Μόλις κυκλοφόρησες το νέο σου άλμπουμ με τίτλο «Elasticity». Θα ήθελες να μου πεις δυο λόγια για αυτό;
Dozen Draft: Ελαστικότητα είναι μία έννοια που μπορεί να υπάρξει σε πολλές περιπτώσεις. Στη φυσική, ως η ικανότητα που υπάρχει σε όλα τα υλικά, στα οικονομικά επίσης υπάρχει σαν όρος μεταξύ παραγωγής και ζήτησης προϊόντος. Θα μπορούσες να το δεις σαν κάτι παραπλήσιο σε αυτό που στα αγγλικά ονομάζεται flexibility και παίζει παντού τελευταία σε αγγελίες εύρεσης εργασίας και είναι τραγικά απαράδεκτο καθώς σου ροκανίζει σιγά-σιγά τα εργασιακά σου δικαιώματα. Επίσης, δόσεις ελαστικότητας υπάρχουν και στις μεταξύ μας σχέσεις που μεταλλάχθηκαν σε ηλεκτρονικές επαφές και χάσανε την αμεσότητά τους. Κάπως έτσι νιώθω πλέον κι εγώ και το αναγνωρίζω πάνω μου και αντιλαμβάνομαι την ελαστικότητα σαν μια ιδιότητα ή κατάσταση που τη συναντώ τελευταία.

OΚ, στη μουσική δεν είναι σωστό να βάζουμε ταμπέλες, αλλά, αν έπρεπε με το ζόρι να βάλεις κάποιες στον ήχο σου, ποιες θα ήταν αυτές;
Φτιάχνω μουσική κρατώντας το πολύ αρχικό συναίσθημα της μελωδίας που μου «σκάει», παίζοντας κιθάρα ή κάποιο πλήκτρο. Τα φωνητικά είναι τρομακτικά απλά, για ευνόητους λόγους, μιας και οι ικανότητες στη φωνή μου είναι υπερβολικά περιορισμένες και όλο αυτό πατάει πάνω σε ρυθμικά patterns. Άρα θα προσπαθήσω να πω ότι είναι ρυθμική τραγουδιστή pop με μία πιο προσωπική αισθητική. Αλλά και πάλι, δεν ξέρω να το ορίσω.

Πότε και πώς αποφάσισες να μπεις στον κόσμο της μουσικής;
Δεν έχω κάποια όμορφη ιστορία πίσω απ' αυτό. Ασχολιόμουν όπως άπειρος κόσμος προσπαθώντας να παίξω κάποιο όργανο - αυτό. Τίποτα πιο φανταστικό, τίποτα πιο ιδιαίτερο.

Είσαι από τη Βέροια, (πρώην) συντοπίτης δηλαδή με τον Larry Gus. Τον γνωρίζεις και προσωπικά;
Με τον Παναγιώτη γνωριζόμαστε από το γυμνάσιο. Ίσως και πιο παλιά από τη γειτονιά, τα φροντιστήρια. Ο Μελίδης είναι αυτός που με έκανε να πάρω στα πιο σοβαρά αυτό που κάνω. Έχει έναν παράξενα και μυστήρια δυνατό τρόπο να σου μεταφέρει τον ενθουσιασμό του και τη θετικότητά του. Είναι το δεύτερο μισό του αυτό πιστεύω στην επιτυχία του.

Αλήθεια, τι γίνεται εκεί πάνω; Αν βγουν δυο-τρεις ακόμη καλλιτέχνες, θα μιλάμε για τη σκηνή της Βέροιας. Παίζουν άλλοι Βεροιώτες μουσικοί που να γουστάρεις;
Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να μιλήσουμε για «σκηνή» στη Βέροια. Και αν υπήρξε ποτέ σκηνή στην Ελλάδα, γενικά, ίσως ήταν αυτή της hardcore punk στα τέλη των '80s και στα '90s, που ακόμα παραμένει, με σαφώς διαφορετική δυναμική. Αν παίξω live στη Βέροια, με το ζόρι θα έρθουν οι φίλοι μου. Βέβαια, το πρόβλημα ίσως έγκειται σε μένα και όχι στο κοινό ασφαλώς. Η σκηνή που υπάρχει στη Βέροια, αλλά και στην υπόλοιπη ελληνική επαρχία, είναι αυτή της βαλκανικής φολκ μουσικής που αχνοφαίνεται μέσα από την «τσίκνα» της ψησταριάς, με μπόλικο echo και octaver σε κλαρίνα. Αγαπώ «λαϊκό» πειραματισμό, επειδή όμως ξέρω ότι θέλεις να ακούσεις κάτι άλλο θα σου πω ότι υπάρχουν οι Mitic Threesome που προσφάτως έβγαλαν δισκάρα και δίνουν πυρκαυλικά peformances.

Το Elasticity κυκλοφορεί από τη Numb Capsule Records. Για πες μου λίγο για αυτή τη συνεργασία. Πώς προέκυψε και ποια η σχέση σου με το εν λόγω label;
Το δίσκο τον ολοκλήρωσα στις αρχές του 2015, όταν ξεκίνησα να ψάχνω label να τον κυκλοφορήσει. Σε όλο αυτό το «αμπαλαέα» που ακολούθησε, μεταξύ κάποιων, έδειξε ενδιαφέρον η Numb Capsule. Mε τον Κοντογιαννίδη που την «τρέχει», είχαμε επαφή μέσα από την ομάδα του Breakaplate. Είναι αληθινά σωστός ο Γιώργος και γράφει μουσική επίσης, ως Fragile Balloon. Eίναι ένας από τους λίγους που άκουσαν το Elasticity και αποφάσισε να το αναλάβει.

Παίζει ρόλο ο εξοπλισμός για έναν καλλιτέχνη σαν εσένα; Θέλω να πω, θα μπορούσες να κάνεις αυτό που κάνεις τώρα πριν 15 χρόνια, για παράδειγμα; Αν ναι, θα υπήρχε διαφορά στον ήχο σου;
Αν δεν είναι το σημαντικότερο, είναι σίγουρα στα σημαντικότερα ο εξοπλισμός και η τεχνολογία σήμερα. Το Ίντερνετ είναι κάτι σαν την ανακάλυψη της φωτιάς για έναν που φτιάχνει μουσική και θέλει να τη μοιραστεί σήμερα. Πριν 20 χρόνια, πιθανώς να τα είχα όλα αυτά σε κάποια κακογραμμένη κασέτα - στην καλύτερη.

Στο βιογραφικό σου αναφέρεις πως είσαι επηρεασμένος, μεταξύ άλλων, από την ελληνική ύπαιθρο και η αλήθεια είναι πως, ακούγοντας τον δίσκο σου, αισθάνομαι όντως πως κάνω βόλτα σε κάποιο ελληνικό φυσικό τοπίο. Πώς καταφέρνεις να μετατρέψεις τα συναισθήματα σου σε ήχο;
Γεννήθηκα, μεγάλωσα και δεν έζησα παραπάνω από 3 μέρες σε κάποιο άλλο περιβάλλον, πέρα από αυτό της επαρχίας. Το αστικό τοπίο για μένα δεν υπάρχει πουθενά ενταγμένο μέσα μου, παρά μόνο φαντασιακά. Οπότε, αν αυτά που γράφω τα αναλύσουμε από άποψη lifestyle -και μόνο- και προσπαθήσουμε να το μεταφέρουμε και να το εκφράσουμε με ένα μουσικό κώδικα, παρουσιάζοντάς το με μια ματιά μου προσωπική θα είναι μάλλον αυτό που κάνω. Άρα δεν είναι κάποια μαγική συνταγή που κρατάω και εφαρμόζω. Είναι απλά και μόνο θέμα έκφρασης και συμπεριφοράς.

Αν σου ζητούσα να μου αναφέρεις έναν καλλιτέχνη που σε έχει επηρεάσει περισσότερο ποιος θα ήταν αυτός;
Με καθηλώνει ολοκληρωτικά το έργο οποιουδήποτε άγνωστου καλλιτέχνη. Η φάση «by Uknown Artist» που μπορεί να βρίσκεται σε κάποιο γλυπτό, πίνακα, μουσικό track μου κόβει τα πόδια. Αισθάνομαι όμορφα και καθαρά ξεκάθαρος όταν δεν ξέρω από ποιον βγήκε αυτό που με έκανε να τα χάσω από τη «δύναμή» του. Ξέρεις, εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι που αγαπώ τρομερά και ταυτόχρονα αναρωτιέμαι πώς αντιλαμβάνομαι το έργο αυτό καθ'αυτό και ξέχωρα από τον δημιουργό του. Είναι πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό και αποκτά πάντα διαφορετικό νόημα για τον καθένα μας. Αν έρθουμε στο σήμερα, θα δούμε ότι όλο αυτό καταστρέφεται, καθοδηγείται και διαστρεβλώνεται, είτε από τον δημιουργό του, είτε από αυτόν που το εμπορεύεται και το μανατζάρει. Μεγάλη διατριβή και μεγάλη κουβέντα.

Σε ποιας ταινίας το remake θα ήθελες να αναλάβεις το soundtrack;
Αρχικά μου έρχεται το Brazil, αλλά σαφώς θα ήταν απαράδεκτο και δεν θα μπορούσε να συγκριθεί. Θα πω όμως το Shadows Of Our Forgotten Ancestors, επειδή λάτρεψα τη βουκολική ατμόσφαιρά του.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Έχω μετακομίσει τον τελευταίο καιρό στο Εδιμβούργο. Τα σχέδιά μου θα έχουν σχέση με την προσαρμογή μου και την καθημερινότητά μου εδώ. Καθώς στρώνουν θα παίρνουν σειρά και τα δημιουργικά μου.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το bandcamp της Numb Capsule.

Περισσότερα από το VICE

Είναι Tόσο Κακό να Κοιμάσαι με την Τηλεόραση Ανοιχτή;

Η Ζωή μιας Ιερόδουλης Μέσα από Φωτογραφίες

Μιλήσαμε με Άτομα που Κάνουν Σεξ στο Γυμναστήριο