Τατουάζ, Δονητές και Άλλες Ελληνικές Ιστορίες Airbnb Τρέλας

Airbnb σημαίνει αέρας, κρεβάτι και πρωινό, πράγμα το οποίο, ΟΚ, είναι προφανές από τα αρχικά του, αλλά σιγά μην το ξέραμε αν η Βαρουφάκαινα δεν νοίκιαζε το εξοχικό της στην Αίγινα και κάποιοι δεν το ανακάλυπταν και δεν το παρουσίαζαν ως το σκάνδαλο του αιώνα. Η Βαρουφάκαινα, θέλω να πω, έχει το γνωστό εξοχικό στην Αίγινα και σκέφτηκε το εξής: πόσες μέρες τον χρόνο πια μπορώ να πηγαίνω εκεί με τον Γιάνη και την κόρη; Είκοσι, σαράντα, πενήντα έξι; Τις άλλες μέρες το σπίτι παραμένει κλειστό, οπότε εγώ η Βαρουφάκαινα, που έχω ζήσει στα εξωτερικά κι έχω άλλη νοοτροπία κι αν έχουν δει τα μάτια μου πολλά, αποφασίζω τις υπόλοιπες τριακόσιες ημέρες του χρόνου να το νοικιάζω. Έβγαλα φωτογραφίες το σπίτι, με λεπτομέρεια, όλους τους χώρους, καλά δεν διανοείσαι τι όμορφο φαίνεται, καλύτερο κι από ό,τι είναι, έφτιαξα ένα προφίλ στο airbnb και το ανέβασα στο διαδίκτυο να έχει να πορεύεται, να το βλέπουν και να το νοικιάζουν νοικάρηδες απ' όλες τις συντεταγμένες του κόσμου.

Γιατί το airbnb αυτό είναι: μια παγκόσμια πλατφόρμα μέσω της οποία βρίσκεις να μείνεις από το Βλαδιβοστόκ μέχρι τη Μαδαγασκάρη κι από το Ματσατσούσετς μέχρι το Ταϊπέι, όμορφα, οικονομικά (απείρως πιο οικονομικά από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου) και μερικές φορές απρόβλεπτα.

Α χα… Απρόβλεπτα είπες, ε; Δηλαδή, τόσο απρόβλεπτα που έχεις να διηγηθείς ωραίες ιστορίες ως οικοδεσπότης;

Ναι. Έχω. Πήρα πέντε φίλους μου στο τηλέφωνο και τους είπα να μου πουν αστείες, σοβαρές, περίεργες ιστορίες από airbnb εμπειρίες τους. Κι αυτό είναι το αποτέλεσμα:

Νοικιάζει το ένα από τα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού του στην πλατεία Βικτωρίας

«Τα τελευταία δύο χρόνια έχω φιλοξενήσει περίπου 15 άτομα, αλλά ο Τζέικομπ έμεινε στην ιστορία των φιλοξενούμενών μου γιατί ήταν ήσυχος, μου μιλούσε μόνο για τα τυπικά και πάντοτε συνεσταλμένα. Φασαρία ούτε όταν έμπαινε στο σπίτι ούτε όταν έβγαινε, δεν ξενυχτούσε, τίποτα. Έφευγε, πήγαινε προφανώς σε ό,τι μουσείο υπάρχει στην Αθήνα, γυρνούσε, κοιμόταν. Και έφτασε η μέρα που θα έφευγε, μάζεψε τα πραγματά του, τσέκαρε αν ξέχασε κάτι άλλη μια φορά, χαιρετηθήκαμε, με κοίταξε ντροπαλά και έφυγε. Αυτό πρωί, κατά τις δέκα. Απόγευμα, κατά τις πέντε, μπήκα στο δωμάτιο για να βγάλω σεντόνια, να καθαρίσω και να είναι έτοιμο το δωμάτιο, καθώς σε δύο μέρες είχα άλλους φιλοξενούμενους. Και τότε, όπως ξέστρωνα, έγινε το απρόβλεπτο… Ένα αντικείμενο κύλησε αργά μέσα από το κατωσέντονο και προσγειώθηκε στο πάτωμα. Κι ενώ το έβλεπα καλά, δεν ήθελα να δω τι είναι στην πραγματικότητα, γιατί είπα όχι, αποκλείεται ο ήσυχος, συνεσταλμένος Τζέικομπ να ήταν ιδιοκτήτης αυτού του αντικειμένου, πρόκειται περί δολιοφθοράς. Αλλά για να μην τα πολυλογώ, δικό του ήταν μωρέ. Έβαλα γάντια μίας χρήσεως, πήρα μια σακούλα σουπερμάρκετ, έπιασα και πέταξα στα σκουπίδια το –για να το πω κομψά– ομοίωμα πέους που ξέχασε ο Τζέικομπ ανάμεσα στα δύο σεντόνια…».

Νοικιάζει σπίτι στη Μύκονο

«Μου έστειλε μήνυμα ένας Ιταλός ότι θα ερχόταν με άλλους εννέα φίλους του για bachelor πάρτι. Η μόνη του απαίτηση ήταν να τους βρω μία στρίπερ. Του εξήγησα ότι δεν έχω γνώσεις, αλλά θα προσπαθούσα. Αναζήτησα τηλέφωνα από στριπτιζάδικα –τα περισσότερα ήταν λάθος αριθμοί, το σήκωναν κάτι ηλικιωμένες– και κάποια στιγμή πέτυχα το σωστό μαγαζί και μου είπε ο ιδιοκτήτης ΟΚ, θα ήμασταν σε επαφή. Πίστεψα ότι ξεμπέρδεψα σχετικά εύκολα, αλλά όταν ενημέρωσα τον Ιταλό άρχισε να μου ζητάει φωτογραφία της κοπέλας, επιμένοντας ότι θα έπρεπε να είναι "really beautiful". Δεν ήμουν σίγουρος αν ήξερε τη διαφορά ανάμεσα σε στρίπερ και πόρνη, είχα αγχωθεί ήδη με όλο αυτό και καταλήξαμε να το αφήσουμε. Προφανώς δεν ήθελαν στρίπερ, αφού χρειάστηκε να παραλάβω από το αεροδρόμιο έναν από την παρέα που ήρθε μετά τους υπόλοιπους και στη διαδρομή ήταν πιο ξεκάθαρος από τον Ιταλό: μου είπε ότι ήταν παντρεμένος χρόνια και είχε έρθει στη Μύκονο για να πηδήξει. Την άλλη μέρα το πρωί, οι γειτόνισσες στο χωριό μού έκαναν παράπονα ότι οι δέκα Ιταλοί γύρισαν μεθυσμένοι στις έξι το πρωί, ήταν ολόγυμνοι και χόρευαν στη μέση του κεντρικού δρόμου προς το σπίτι. Λες κι έφταιγα εγώ, να είμαι έξι η ώρα το πρωί εκεί να τους ντύσω. Ή, όπως είπε κι η κοπέλα που συμμαζεύει το σπίτι: "Καλά κι αυτές, πώς κάνουν έτσι; Πρώτη φορά είδαν πουλί;"».

Νοικιάζει το ένα δωμάτιο του σπιτιού του στο Παγκράτι

«Φιλοξένησα για μια εβδομάδα μια κοπέλα από την Ισπανία, την Άλμπα, η οποία μου είπε ότι είναι τατού άρτιστ. Συζητούσαμε ένα βράδυ και της έδειχνα κάτι σχέδια που είχα φτιάξει, της άρεσαν, μου είπε ότι κουβαλούσε τον εξοπλισμό της και πως αν ήθελα θα μπορούσε να μου χτυπήσει ένα. Πήρα το ρίσκο χωρίς ουσιαστικά να έχω δει δουλειά της, παρά μόνο κάτι φωτογραφίες που μου έδειξε στο facebook. Το τατού βγήκε πραγματικά καλό και όταν το έδειξα στους φίλους καταλαβαίνεις ότι από την επομένη έγινε λαϊκό προσκύνημα στο σπίτι μου! Όχι ότι η ίδια δεν το χάρηκε! Όλη η παρέα έχει πλέον από ένα τατού της Άλμπα».

Νοικιάζει το ένα υπνοδωμάτιο του σπιτιού του στην Ακρόπολη

«H Ελίζαμπεθ, που ποτέ δεν κατάλαβε το αστείο που της έκανα κάθε πρωί όταν της έλεγα "χάου μπου γιου μπου, Ελίζαντεθ;", το μόνο που με είχε ρωτήσει ήταν αν το κρεβάτι μου είναι "really big", διότι ήταν εύσωμη. Ήταν η πρώτη μου guest ever. Όταν ήρθε, τότε κατάλαβα γιατί επέμενε σ' αυτό: ήταν πραγματικά εύσωμη. Την πρώτη μέρα με ρώτησε πού μπορούσε να πάει με κάτι φίλους της που βρίσκονταν επίσης στην Αθήνα να δοκιμάσει παραδοσιακά φαγητά. Της είπα πού, της είπα να μην παρασυρθεί από τα τουριστικά κι όταν το βράδυ γύρισε, ενθουσιασμένη, μου είπε ότι πήρε μια μερίδα παστίτσιο. "Μπράβο Ελίζαντεθ", της λέω, αλλά η Ελίζαντεθ δεν είχε βάλει τελεία και συνέχισε: "Μετά μια μερίδα γεμιστά και μετά μια μερίδα κοκορέτσι. Και σαλάτα με φέτα, τι νόστιμη η φέτα!". "Μπράβο Ελίζαντεθ", της ξαναλέω, "που έφαγες όλα τα αποθέματα των παραδοσιακών μας φαγητών μέσα σε ένα βράδυ και δεν θα έχουμε τι να δώσουμε στους υπόλοιπους τουρίστες όλο το καλοκαίρι φέτος". Με ενημέρωσε ότι την επομένη θα ξυπνούσε πολύ πρωί για να πάνε μια μονοήμερη στην Αίγινα και είπαμε καληνύχτα. Το πρωί σηκώθηκα διακριτικά, έφτιαξα καφέ αθόρυβα και περίμενα να σηκωθεί η Ελίζαντεθ, να φύγει και μετά να μπω να κανω μπάνιο, να φύγω κι εγώ που είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού. Πράγματι, άκουσα την Ελίζαντεθ να μπαίνει στο μπάνιο, να μένει στο μπάνιο, να μένει στο μπάνιο, να περνάει η ώρα και να μη βγαίνει από το μπάνιο, καζανάκια να πατιούνται, νερά να τρέχουν και, μετά από κάνα μισάωρο, άκουσα την Ελίζαντεθ να φεύγει βιαστική. Άνοιξα διστακτικά την πόρτα του δωματίου μου και ένα σύννεφο εσάνς από L'eau d'Issey Miyake μου έφερε δάκρυα στα μάτια. Μαλόξ πρόχειρο δεν είχα, οπότε όρμησα γρήγορα στο μπάνιο για να σωθώ. Κι εκεί, ήρθε η ανακοπή… Ή κάποιο ζώο είχε ψοφήσει μέσα στο μπάνιο ή η Ελίζαντεθ είχε φάει κοκορέτσι από ασβό, δεν εξηγιόταν αλλιώς η μυρωδιά! Η γλυκούλα… οι τόνοι κολόνιας ήταν για να καλύψει τα κακά πράγματα που είχε κάνει… Αυτή ήταν η παρθενική μου airbnb εμπειρία».

Νοικιάζει ένα υπνοδωμάτιο του σπιτιού της στα Εξάρχεια

«Ο Άντριαν από την Αγγλία ήταν γλυκύτατος και πολύ ατσούμπαλος. Όλο ζημιές έκανε, αλλά ήταν τόσο γλυκούλης που ούτε που σε ένοιαζε βασικά. Δύο κούπες κι ένα ποτήρι είχε σπάσει και μια μέρα κατέβασε και την κουρτίνα της μπανιέρας και βγήκε έξω κρατώντας τη στο χέρι. Επειδή τον φιλοξένησα περίπου δώδεκα ημέρες, κάποια στιγμή με ρώτησε αν μπορούσα να του πλύνω κάποια ρούχα στο πλυντήριο. Του τα έπλυνα και του τα έδωσα σε μια λεκάνη να τα απλώσει στα σύρματα που κρέμονταν έξω από τα κάγκελα του υπνοδωματίου του. Λάθος μου. Ούτε δύο λεπτά αργότερα, ο Άντριαν ήρθε στο σαλόνι με τα ματάκια του σχεδόν κλειστά, χωρις τα γυαλιά του. Δεν εστίαζε κάπου γιατί βασικά δεν έβλεπε. Μου είπε οτι του έφυγαν τα γυαλιά από τα αυτιά την ώρα που έσκυψε να απλώσει και έπεσαν στον ακάλυπτο. Δεν ήξερε πού είχαν πέσει, αλλά τα άκουσε που προσγειώθηκαν. Με έπιασε νευρικό γέλιο, άρχισε να γελάει κι αυτός, αλλά μου εξήγησε ότι πρέπει να τα βρούμε γιατί είχε 9 βαθμούς μυωπία και δεν έβλεπε τίποτα! Του εξήγησα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουν σπάσει, παραλίγο να βάλει τα κλάματα, αλλά τέλος πάντων πήγαμε σε δύο ακάλυπτους, τον δικό μας και της διπλανής πολυκατοικίας, για να βρούμε τον αυτοκτονημένο σκελετό. Φακοί, ούτε για πλάκα. Ευτυχώς, ο Άντριαν είχε άλλες τρεις μέρες για να φύγει, πήγαμε σε έναν οικογενειακό φίλο οπτικό και του έφτιαξε καινούργια γυαλιά σε χρόνο dt».

Περισσότερα από το VICE

Για Πάντα Νέοι: Το Αιώνιο Στιλ του Πανκ

Το να Πίνει Κάποιος Μπάφους σε Κλαμπ Είναι Αίσχος

Η Χειρότερη Εργασία στη Βιομηχανία του Σεξ Είναι να Κάνεις Μασάζ σε Πέη