Πέρυσι Ήταν η Χρονιά του Conor McGregor - Φέτος;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Fightland.

Ήταν 20 Αυγούστου, η βραδιά της ρεβάνς του με τον Nate Diaz στο UFC 202 και ο πρωταθλητής της κατηγορίας φτερού που είχε ανέβει στην κατηγορία ημιμεσαίων βαρών, για ένα βράδυ διόρθωσε τα λάθη του πρώτου –χαμένου– αγώνα του με τον μαχητή από το Stockton: χτύπα τα πόδια, μείνε μακριά του και ετοιμάσου για 25 δύσκολα λεπτά. Αλλά έχοντας ρίξει τον Diaz στο καναβάτσο τρεις φορές στους πρώτους δύο γύρους, τα πνευμόνια του Ιρλανδού άρχισαν να δυσκολεύονται και ξεκίνησε να πνίγεται από το «αγκάλιασμα» και την πίεση του Diaz στον τρίτο γύρο. Ο McGregor είχε χτίσει έναν κόσμο όπου εκείνος έλεγε τι και πώς, εκείνος σέρβιρε το trash talk στους αντιπάλους του και εκείνος εκνεύριζε την ηγεσία του UFC και τσέπωνε εκατομμύρια. Αλλά αυτός ο κόσμος φάνηκε να κινδυνεύει να βγει εκτός τροχιάς, όταν πριν από πέντε μήνες ο Diaz τον έπνιγε μέχρι υποταγής και η ηγεσία του UFC τον αφαιρούσε από το line-up του UFC 200, με τον ίδιο να απειλεί με άμεση απόσυρση από το άθλημα. Το να χάσει και τη ρεβάνς με τον Diaz θα ήταν καταστροφικό.

Στον τέταρτο γύρο, όμως, με το γαλακτικό οξύ να τον θολώνει, ο McGregor βρήκε τη θέληση για τη νίκη. Άρχισε να φεύγει από τα σίδερα του κλουβιού και να εξαπολύει φαρμακερά χτυπήματα στο κεφάλι και το σώμα του Diaz. Αφήνουμε στην άκρη το ότι στον πέμπτο γύρο αγκομαχούσε και τον έχασε: συνολικά, είχε βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, είχε παλέψει με νύχια και με δόντια και είχε νικήσει με απόφαση πλειοψηφίας των κριτών. Έβγαλε τρία εκατομμύρια δολάρια για τον κόπο του –η υψηλότερη αμοιβή που έχει λάβει για έναν αγώνα ένας μαχητής του UFC– και έσπασε το pay-per-view ρεκόρ της εταιρείας.

Τo 2016 ήταν η χρονιά της μεταμόρφωσης του Conor McGregor. Ναι, ξεκίνησε τη χρονιά ως πρωταθλητής με το γνωστό αυτάρεσκο στιλ, ένας Ιρλανδός δανδής που του άρεσε να λέει ότι ήταν το απόλυτο προϊόν του αθλήματος, ένας σύγχρονος θεός. Στο τέλος όμως, μετά από τόση αμφισβήτηση και τόσο σαματά, απέδειξε πως ήταν ένας πραγματικά μεγάλος μαχητής, με δύο ζώνες στην κατοχή του και διεκδικώντας ένα ποσοστό μιας εταιρείας την οποία είχε βοηθήσει να μετατραπεί σε μια επιχείρηση τέσσερα δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αν δεν ήταν ακόμη θεός, τότε σίγουρα σμίλευε ένα σύμπαν σύμφωνα με τα δικά του «θέλω».

Είναι δύσκολο να κοιτάξεις το 2016 χωρίς να ανατρέξεις στις τελευταίες εβδομάδες του 2015. Ο McGregor έβγαλε νοκ-άουτ τον Jose Aldo σε 13 δευτερόλεπτα -«σερβίροντας» στον μέχρι τότε πρωταθλητή στην κατηγορία φτερού την πρώτη του ήττα μετά από δέκα χρόνια- και ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά. Εξίσου ενδιαφέρον βέβαια ήταν κι ένα βίντεο που κυκλοφόρησε, που έδειχνε τον τότε ιδιοκτήτη του UFC, Frank Fertitta, να κάθεται στις πρώτες θέσεις μπροστά από το οκτάγωνο και να κοπανάει με ορμή τη χρυσή ζώνη του πρωταθλητή στα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν το εντυπωσιακό νοκ άουτ του McGregor στον Aldo. Η εταιρεία έσπευσε να διαβεβαιώσει πως δεν υπήρχε κάποια παρασκηνιακή ένταση μεταξύ της ηγεσίας του UFC και του Ιρλανδού και πως απλά ο Fertitta ήταν ένας άνθρωπος που εξέφραζε τα συναισθήματά του με το να αναποδογυρίζει τραπέζια.

Αλλά η ένταση σε αυτήν τη σχέση συνεχίστηκε και το 2016. Αντιδρώντας στην κεραυνό εν αιθρία δήλωση μέσω Twitter του McGregor περί απόσυρσής του από το άθλημα, το UFC ανακοίνωσε πως ο δεύτερος αγώνας McGregor–Diaz δεν θα γινόταν πλέον, λόγω της άρνησης του McGregor να λάβει μέρος στη συνέντευξη τύπου του event, αλλά και σε άλλες υποχρεώσεις στα media. Θέλοντας να αποδείξει πως δεν αστειευόταν, το UFC αρνήθηκε την προσφορά του Ιρλανδού να επιστρέψει και να αγωνιστεί στο UFC200. Εβδομάδες προτού ο McGregor μπει ξανά στο οκτάγωνο και διαλύσει τον Eddie Alvarez καταφέρνοντας να γίνει ο μόνος πρωταθλητής σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες στην ιστορία του UFC, η εταιρεία έδωσε και πάλι τον τίτλο της κατηγορίας φτερού στον Aldo, υποστηρίζοντας πως ο McGregor είχε παραιτηθεί ενός τίτλου που ποτέ δεν υπερασπίστηκε. Ο Ιρλανδός είχε απόλυτα διαφορετική άποψη: «Το UFC προσπαθεί να μου πάρει τον τίτλο, αλλά αυτή η ζώνη εξακολουθεί να είναι δική μου. Είναι στο σπίτι μου αυτήν τη στιγμή, μαζί μου. Είμαι ακόμη ο πρωταθλητής δύο κατηγοριών. Κάποιος θα πρέπει να έρθει και να μου πάρει τον τίτλο, αν θέλει».

Ο McGregor έγινε ο χειρότερος δυνατός αντίπαλος για το UFC, ένας άνθρωπος δηλαδή που ήξερε καλά τη δική του αξία και γνώριζε πως και το UFC την αντιλαμβανόταν. Το status quo έλεγε πως η εταιρεία όριζε τους όρους –«θα παίξω με όποιον μου πει το UFC»- κυρίως επειδή το UFC είχε ακλόνητη πίστη στη δύναμη του brand του. Αλλά μόλις τρία χρόνια από τη στιγμή που είχε ξεκινήσει την καριέρα του στο UFC, ο McGregor ήταν η πιο τρανταχτή απόδειξη πως τα μεγάλα, στιβαρά ονόματα πουλάνε πολύ περισσότερο τους αγώνες από ό,τι τα τρία γράμματα της εταιρείας. Οι αγώνες του εναντίον του Diaz, του Aldo και του Eddie Alvarez πούλησαν τα διπλάσια pay-per-views από ό,τι πούλησε το UFC μέσα στο 2014. Οι επανειλημμένες του δηλώσεις για έναν πιθανό αγώνα πυγμαχίας με τον μεγάλο Floyd Mayweather ήταν άλλη μια από τις τρελές ιστορίες του Ιρλανδού μέσα στη χρονιά, που όμως έπαψαν να ακούγονται και τόσο τρελές όταν ο McGregor έλαβε άδεια πυγμάχου από την πολιτεία της Καλιφόρνια τον περασμένο Νοέμβριο. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο προς τους εργοδότες του: εσείς με χρειάζεστε πολύ περισσότερο από όσο σας χρειάζομαι εγώ.

Όσο όμως και να ταλαιπώρησε την ηγεσία του UFC, οι διαμάχες τους δεν έχουν οδηγήσει ακόμη σε πόλεμο και ο McGregor προσέφερε ό,τι είχε υποσχεθεί όταν έπρεπε. Όταν ο τότε πρωταθλητής στην κατηγορία ελαφρών βαρών Rafael dos Anjos τραυματίστηκε, βάζοντας πρόωρο τέλος στην πρώτη προσπάθεια του Ιρλανδού να κατακτήσει τον εν λόγω τίτλο, ο McGregor χωρίς πολύ σκέψη δέχτηκε να αγωνιστεί ενάντια στον Diaz μόλις 11 ημέρες πριν από το UFC196, με τις συνεντεύξεις, τα σχόλια και τις ατάκες μεταξύ των δύο αθλητών να μας χαρίζουν μερικές από τις καλύτερες στιγμές marketing στην ιστορία των μαχητικών αθλημάτων. Ο ίδιος ο Diaz κέρδισε πολλά από τη μάχη του με τον Ιρλανδό: Έχοντας βγάλει μόλις 20.000 δολάρια από τον τελευταίο του αγώνα πριν από το UFC 196, o Diaz πληρώθηκε 2.000.000 δολάρια για την αυγουστιάτικη ρεβάνς τους. Αν και η διαγραφή του McGregor από το UFC200 και η «εξορία» του προς το UFC202 είχε σκοπό να τον τιμωρήσει, εν τέλει η εταιρεία κέρδισε δύο ιδιαίτερα κερδοφόρα pay-per-views αντί για ένα.

Αυτές οι πωλήσεις μετρούν κυρίως για την WME-IMG, το χολιγουντιανό πρακτορείο ταλέντων που αγόρασε το UFC για τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια. Πέρα από το να περιορίσει τα κόστη και τα περιττά έξοδα στην επιχείρηση, η WME-IMG γνωρίζει πως για να βγάλει χρήματα από αυτήν την ιστορία πρέπει να αγκαλιάσει τη νέα νόρμα που δημιούργησε ο McGregor, η οποία λέει πως πάνω από τις ζώνες και τις κατατάξεις υπάρχουν τα ονόματα και οι αντιπαλότητες τις οποίες ο κόσμος διψά να παρακολουθεί. Ο McGregor το γνωρίζει καλά αυτό και απαίτησε δημοσίως ένα κομμάτι της εταιρείας. «Θέλω να είμαι και στην ιδιοκτησία τώρα», είπε αφού ξεμπέρδεψε με τον Alvarez. «Αν συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό, ας μιλήσουμε, αλλά θέλω ένα ίσο μερίδιο. Θέλω αυτό που αξίζω, αυτό που έχω βγάλει με τον κόπο μου». Ο ηθοποιός Mark Wahlberg, ένας από τους celebrity επενδυτές που βοήθησαν στην εξαγορά της εταιρείας, προθυμοποιήθηκε να πουλήσει στον McGregor ένα μέρος του δικού του ποσοστού.

Τα πράγματα που κάνουν όμως τον McGregor ιδιαίτερο δεν σημαίνει πως θα ήταν καλό να αναπαραχθούν. Το να έχεις εκατοντάδες μαχητές με τα ίδια μαλλιά, με τα ίδια ακριβά κοστούμια, να τσακώνονται με την εταιρία και να πετάνε ατάκες στους αντιπάλους τους θα καταντούσε γρήγορα κουραστικό (το να βλέπεις τον McGregor να κάνει ρόμπα τους αντιπάλους του σίγουρα ΔΕΝ κουράζει πάντως). Η ανησυχία λοιπόν παραμένει: πώς μπορεί το UFC να βγάλει καινούργιους αστέρες; Χωρίς μια σίγουρη απάντηση και με το μέλλον της Ronda Rousey αβέβαιο –το άλλο μεγάλο «χαρτί» της εταιρίας που όμως πλέον έχει δύο πειστικές ήττες σε ισάριθμους αγώνες– οι τύχες του McGregor και του UFC είναι πιο σφιχτά δεμένες από ποτέ.

Καθώς η γυναίκα του περιμένει παιδί, ο McGregor αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο, με την ημερομηνία επιστροφής του άγνωστη για την ώρα. Όταν γυρίσει, θα κοιτάξει τους υπόλοιπους μαχητές της κατηγορίας του και θα δει ότι ένας ακόμη θρίαμβος κάθε άλλο παρά σίγουρος θα είναι. Ο Khabib Nurmagomedov ειδικά, είναι ένας εφιάλτης για τον McGregor, με τον ειδικό στο sambo από το Dagestan να έχει όλα εκείνα τα παλαιστικά στοιχεία τα οποία θέτουν τα επικίνδυνα ερωτήματα που ακόμη δεν είχε απαντήσει ο Ιρλανδός. Το να ανέβει στην κατηγορία των ημιμεσαίων βαρών, άλλη μια κατηγορία που έχει βάλει στο μάτι ο McGregor έχοντας ανοίξει κόντρα με τον νυν πρωταθλητή Tyron Woodley, φαντάζει εξίσου δύσκολο.

Ο McGregor όμως θα πρέπει να κάνει ό,τι έκανε στον τέταρτο γύρο εναντίον του Diaz: να βρει μέσα του τη θέληση για τη νίκη. Ξανά και ξανά. Το σύμπαν που εκείνος έφτιαξε δεν θα μπορέσει να επεκταθεί χωρίς αυτήν.

Περισσότερα από το VICE

Dan Bilzerian, Λυπήσου μας

Οι Αρχαίοι Έλληνες Έκαναν Καλύτερο Σεξ από Εσένα

Πέρασα το Σαββατοκύριακό μου με Έναν Έμπορο Ναρκωτικών του Deep Web