BAZOOKA: Πέντε Παιδιά Βολιώτικα

Διαβάστε τη συνέντευξη που μας είχαν παραχωρήσει πριν αρκετό καιρό:

Οι BAZOOKA είναι μια πενταμελής ψυχεδελική punk μπάντα που της αρέσει να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται. Οι Ξάνθος, Γιάννης, Άρης, Πάνος και ο Βασίλης -που δυστυχώς δεν μπορούσε να είναι μαζί μας στη συνέντευξη– παίζουν δυνατή μουσική. Δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2008 στον Βόλο και έκτοτε έχουν ως βάση τους την Αθήνα. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single Shame Take My Brain/Ravening Trip (Inch Allah Records) το 2011, ενώ το 2012 συνεργάστηκαν για πρώτη φορά με την Αμερικάνικη Slovenly Recordings για την κυκλοφορία του EP Ι Want To Fuck All The Girls In My School. Το 2013 κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο album τους και ακολούθησαν το single Δεμένος στο Κρεβάτι σου (Sound Effect Records, 2015) και το δεύτερο album τους Άχρηστη Γενιά (Slovenly, 2016). Έχουν πραγματοποιήσει μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική, ενώ ταυτόχρονα έχουν στο ενεργητικό τους πάνω από δέκα ευρωπαϊκές περιοδείες.

Είμαστε στο studio τους και περιμένουμε τον Γιάννη ο οποίος έτρεχε στις αστυνομίες επειδή του έκλεψαν το μηχανάκι. Αφού καταφθάσει, καταπονημένος μεν χαμογελαστός δε, ξεκινάμε την συνέντευξη. Μιλήσαμε για ισραηλίτικο punk και εσθονικό grindcore, την «ατμόσφαιρα μίσους και φόβου στην πόλη της Αθήνας, το tour στην Αμερική και ένα παρ’ ολίγον ατύχημα, αλλά και τα ψυχεδελικά τσίπουρα του Βόλου.

VICE: Πείτε μου πώς ξεκίνησε η μπάντα;
Ξάνθος: Ξεκίνησε στον Βόλο. Ήμασταν μία παρέα έξι-επτά τόμων και παίζαμε μουσική. Στην αρχή ήμασταν δύο διαφορετικά συγκροτήματα και όταν διαλύθηκαν αυτά, οι πέντε φτιάξαμε τους BAZOOKA.

Βολιώτες ε; Τσίπουρα.
Γιάννης: Πολλά τσίπουρα παιδιά. Τσίπουρα, μεζέδες.
Ξάνθος: Έτσι. Και σιγά-σιγά κατεβήκαμε Αθήνα. Για σπουδές αρχικά και μετά κατεβαίναμε ένας-ένας. Συνεχίσαμε να κάνουμε πράγματα στον Βόλο, π.χ. ηχογραφήσαμε σε ένα studio. Πηγαίνουμε δηλαδή, ειδικά τα καλοκαίρια, αλλά εδώ είναι η βάση μας πλέον.

Αλλά δεν είναι για μόνιμα;
Ξάνθος: Ξεκίνησε όλο αυτό και για την μπάντα. Προφανώς και για τη σχολή του καθενός, αλλά όταν φτιάξαμε τους BAZOOKA, θεωρήσαμε ότι είναι καλύτερο να έρθουμε στην Αθήνα γιατί μπορείς να βρεις περισσότερους χώρους για live, άλλους ανθρώπους που παίζουν μουσική και να δικτυωθείς υπό μία έννοια.
Γιάννης: Και απευθύνεσαι σε ένα ευρύτερο κοινό.

Ποιον καλλιτέχνη μισείτε;
Γιάννης: Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να μισείς κάποιον καλλιτέχνη από τη στιγμή που έχεις αποδεχτεί ότι αυτός ανήκει σε ένα συγκεκριμένο είδος στυλιζαρίσματος.
Ξάνθος: Δεν χρειάζεται να τον μισείς, μπορεί απλώς να σου σπάει τα αρχίδια.

Σε ένα ιδανικό φεστιβάλ με ποιους θα παίζατε;
Πάνος: Mε τον νεκρό Jay Reatard.
Γιάννης: Εγώ θα γούσταρα να παίζαμε με τους Wipers.
Άρης: Και με Sonic Youth.
Ξάνθος: Βασικά, με όλους αυτούς.

Υπάρχει κάτι που παλιότερα δεν μπορούσατε να το ακούσετε και τώρα σας αρέσει;
Ξάνθος: Reggae σίγουρα και κάποια πράγματα από ελληνικό ροκ παλαιότερα.

Κορίτσια; Τι φάση παίζει με τα κορίτσια στα live σας;
Άρης: Eίμαστε ταπεινή μπάντα, δεν ασχολούμαστε με τα κορίτσια.
Ξάνθος: Και βέβαια αχολούμαστε με τα κορίτσια.

Τίποτα κουλά σκηνικά στα live ή στα social media με κορίτσια;
Ξάνθος: Σε ένα live στο Bordeaux στη Γαλλία, ο Γιάννης είχε πετάξει κάτι βεγγαλικά και είχε φρικάρει ο ιδιοκτήτης και φώναζε «fucking Greeks». Ήταν ένα υπόγειο και έγινε λίγο πανικός από την κάπνα.
Γιάννης: Πέρα από τα standard, δηλαδή να καίγονται οι ενισχυτές ή να σταματάνε οι μπάτσοι το live λόγω ήχου, δεν έχουμε. Έχουμε όμως ένα ακραίο περιστατικό από το tour που κάναμε στην Αμερική. Είμαστε στην εθνική οδό με το βαν και το ένα από τα λάστιχά μας δεν ήταν σε καλή κατάσταση για μέρες αλλά δεν είχαμε και την οικονομική ευχέρεια να το φτιάχουμε. Έτσι, σε κάποια φάση και ενώ πηγαίνουμε με 110 μίλια την ώρα, σκάει το λάστιχο και πηγαίναμε όπως να’ναι και αν δεν ήταν μπρατσωμένος ο οδηγός θα είχαμε φύγει σε κανα χαντάκι.

Η εμπειρία σας από την Αμερική;
Ξάνθος: Ήταν πάρα πολύ ωραία, αλλά πολύ δύσκολα οικονομικά. Ξεκινήσαμε από Νέα Υόρκη και κατεβήκαμε μέχρι Μαϊάμι. Κάναμε γύρω στα σαράντα live σε σχεδόν πέντε εβδομάδες.
Γιάννης: Ήταν ωραία εμπειρία επειδή εκτεθήκαμε σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής και σκέψης, αλλά το tour δυστυχώς δεν πήγε πολύ καλά. Είναι διαφορετική η νοοτροπία τους σε σχέση με την Ευρώπη. Όπως εδώ παίζουν ρεμπέτικα, εκεί παίζουν rock n’ roll. Υπάρχουν τόσες μπάντες, που το κοινό το έχει συνηθίσει το live. Ενώ στην Ευρώπη σκέψου ότι μία οποιαδήποτε μπάντα έρθεί από την Αμερική, έχει το hype μιας μπάντας που έρχεται από την άλλη άκρη. Το αντίστοιχο όμως δεν ιχύει για τις μπάντες που πάνε εκεί από την Ευρώπη. Γνωρίσαμε μέχρι και κόσμο που δεν ήξερε που είναι η Ελλάδα στον χάρτη.

Άρη και Πάνο, δεν έχετε μιλήσει πολύ. Κάντε έναν μονόλογο.
Άρης: Είμαστε μία ευχάριστη παρέα και αυτό βγαίνει στον κόσμο.
Πάνος: Όταν ρώτησες εγώ απάντησα. Μπορώ να σου πω πως όταν είμαι σπίτι μου, ακούω κλασική μουσική.

Υπάρχει κάτι που σας χαλάει στην Αθήνα;
Πάνος: Εγώ δεν θα ήθελα να κάνω πολιτικό σχόλιο.

Θεωρείς ότι για να απάντησεις σε αυτό πρέπει να μιλήσεις πολιτικά;
Γιάννης: Εμένα προσωπικά μου τη σπάει η φάση με τον φασισμό και τον ρατσισμό που κυριαρχεί στην Αθήνα. Και το καυσαέριο. Πιστεύω ότι στα 60 μου αν ανοίξω τα πνευμόνια μου θα βγει μαύρο από μέσα.
Ξάνθος: Στην Αθήνα όλα γιγαντώνονται λόγω του μεγέθους της πόλης. Αυτό είναι το θέμα. Αλλά εμένα μου αρέσει αυτή η πόλη.
Άρης: Εμένα με τρελαίνει λόγω τον ρυθμών της, αλλά το γουστάρω κιόλας. Είναι ένα είδος μαζοχισμού.
Πάνος: Εγώ δεν θα έμενα από μια ηλικία και μετά. Νομίζω θα εκνευριζόμουν πολύ.
Γιάννης: Νομίζω έχει να κάνει και με το τι θέλεις. Εάν θες να είσαι μέσα στα πράγματα και να εκθέτεις τέχνη ή μουσική, είναι η διανική πολή.

Νομίζω ότι είναι μία πόλη που σε ρουφάνε οι ρυθμοί της.
Γιάννης: Σίγουρα ισχύει αυτό. Νομίζω πως εάν κάποιος δεν θέλει να μπει σε αυτό το τριπάκι, θα πρέπει να μένει εκτός κέντρου. Αρκετός κόσμος φτάνει στο σημείο να παίρνει φάρμακα για το στρες. Αλλά για την ηλικία που βρισκόμαστε αυτό δεν αποτελεί ακόμα θέμα.
Ξάνθος: Αν είσαι πιο νέος, σίγουρα γουστάρεις παραπάνω γιατί δεν έχεις ακόμα το σκληρό πρόγραμμα της δουλειάς και των μετακινήσεων λόγω οικογένειας και ευθυνών. Έχεις τα live σου, τη διασκέδαση και μία άλλου είδους ζωή.
Πάνος: Εμένα με ενοχλεί αυτή η ατμόσφαιρα μίσους και φόβου που υπάρχει. Κάτι το οποίο δεν το έχω βρει σε άλλες πόλεις.

Δεν θεωρείς όμως ότι η ατμόσφαιρα αυτή είναι κάτι «καινούριο»;
Πάνος: Μιλάμε για μια πόλη που μετά το 2008 αντιμετωπίζει μία πολύ διαφορετική πραγματικότητα μίσους και φόβου.
Ξάνθος: Για 'μένα, τα πράγματα είναι σκατά - αλλά δεν είναι μόνο σκατά.

Είναι πιο αναισθητοποιημένος ο κόσμος σήμερα;
Γιάννης: Όχι, πάντα ήταν έτσι.
Ξάνθος: Η αλήθεια είναι ότι με όλη αυτή την υπερπληροφόρηση και την εμμονή με τα κινητά, η αναισθητοποίηση είναι απλώς πιο ορατή. Είναι αρκετά σύγχρονο θέμα.

Ως μπάντα όμως, τα social media είναι πλέον κομμάτι της προώθησης.
Γιάννης: Για τους μουσικούς είναι ένα εργαλείο που δυστυχώς δεν μπορείς να μην το χρησιμοποιείς πλέον. Με τους ρυθμούς που βγαίνουν τα συγκροτήματα και προωθούνται είναι αναγκαίο πια.
Ξάνθος: Για μία νέα μπάντα, το Facebook και τα άλλα μέσα είναι πολύ πιο εύκολα στη χρήση τους. Ανεβάζεις πληροφορίες για τα live σου και μπορείς να έχεις κι ενα site. Αλλά το site είναι και ζήτημα αισθητικής, διότι το φτιάχνεις με βάση το τι ακριβώς κάνεις και γουστάρεις.
Άρης: Η αισθητική της μπάντας είναι που διαφοροποιείται και φαίνεται στο site. Τα social media είναι ενιαία. Δεν διαφοροποιείσαι κάπως.

Αλλά τα social media δίνουν και μία πιο εσωτερική ματιά στην μπάντα.
Ξάνθος: (Γελώντας) Ναι, αν είσαι από τις μπάντες που «ανεβάζει» κάτι κάθε πέντε λεπτά σίγουρα σου δίνει ένα insight.
Γιάννης: Το Facebook έχει κάνει ένα πολύ μεγάλο takeover και εμένα προσωπικά με ξενερώνει ότι ΠΡΕΠΕΙ να το χρησιμοποιήσεις για να προωθήσεις τη δουλειά σου. Από την άλλη είναι ένα αρκετά εύκολο και χρήσιμο εργαλείο.

Γίνεται, όμως, ένας μουσικός να είναι κατά της τεχνολογικής εξέλιξης;
Ξάνθος: Γιατί να είσαι κατά της τεχνολογικής εξέλιξης; Και βέβαια δεν είμαι. Κάποιος βέβαια μπορεί να προτιμάει τα αναλογικά μέσα σε σύγκριση με τα ψηφιακά μέσα.
Γιάννης: Εκεί βέβαια υπάρχει και ένα ρετρολαγνικό κομμάτι αυτού.
Πάνος: Εγώ δεν βρίσκω κάτι κακό με το να ψάχνεις μια μπάντα και να τη βρίσκεις αμέσως. Βρίσκω όμως κακό να «ανεβάζεις» συνέχεια τι κάνεις στη ζωή σου. Ωστόσο, όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, και ο καθένας είναι ελεύθερος να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει.

Τι είναι οι BAZOOKA όμως μετά από όλα όσα είπαμε;
Πάνος: Είναι ένα συγκρότημα. Μην περιμένεις κάτι πιο βαθυστόχαστο.
Ξάνθος: Είναι ένας τρόπος να βγάλεις ενέργεια προς τα έξω. Τα καλά και τα κακά. Γράφουμε για αυτά που ζούμε.
Γιάννης: Κι αν κάποιος ταυτιστεί μ' αυτά, με τη μουσική ή τους στίχους, ακόμα καλύτερα.
Ξάνθος: Οι BAZOOKA είναι μια καύλα.
Άρης: Αυτό γράψε.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.