«Έπρεπε να Καταλάβω ότι Δεν Φωτογραφίζω τη Σαντορίνη με το Άπλετο Φως»

Ο Γιώργος Ζωντανός, ή αλλιώς Zondi, δεν είχε φανταστεί ποτέ πώς θα γίνει φωτογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θάσο, όπου του μεταδόθηκε σε μικρή ηλικία το «μικρόβιο» της φωτογραφίας από τον θείο του, ερασιτέχνη φωτογράφο και φυσιοδίφη. Από το 2011 ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία, έχοντας ως βάση του τη Θεσσαλονίκη.

Σήμερα, έχοντας εξειδικευτεί στην ξενοδοχειακή φωτογράφιση, συνεργάζεται με επιχειρήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό για να δημιουργήσει μοναδικές εικόνες και να αναδείξει την ταυτότητά τους. Όνειρό του είναι να φωτογραφίσει ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο και να γνωρίσει διαφορετικούς λαούς.

Πριν «χτυπήσει» ο κορονοϊός, ο Γιώργος είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι 19 ημερών στη Νορβηγία και τη Φινλανδία, κάτω από πρωτόγνωρες για τον ίδιο συνθήκες. Στόχος του ταξιδιού ήταν να φωτογραφίσει επιτυχώς τέσσερα ξενοδοχειακά project, ταξιδεύοντας από την Ελλάδα μέχρι τα σύνορα Νορβηγίας-Ρωσίας και διασχίζοντας τη μισή Φινλανδία οδικώς, και πάλι πίσω. Παραδοσιακές ξύλινες καμπίνες, ξενοδοχείο από 100% πάγο, «δωμάτια» πάνω σε παγωμένη λίμνη και igloo φτιαγμένα από γυαλί, είναι μόνο μερικά από όλα αυτά που είδε σε αυτή τη φωτογραφική περιπέτεια.

Μιλήσαμε μαζί του σχετικά με τη δουλειά του, την προετοιμασία που χρειάστηκε γι’ αυτά τα project, τις δυσκολίες που συνάντησε, την κουλτούρα των δύο λαών που γνώρισε, καθώς και όσα δεν θα ξεχάσει ποτέ από αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι.

VICE: Πώς αγάπησες τη φωτογραφία και τι σου αρέσει περισσότερο να φωτογραφίζεις;
Γιώργος Ζωντανός: Δε φαντασιώθηκα ποτέ ότι η φωτογραφία θα είναι το επάγγελμά μου. Και χρησιμοποιώ τη λέξη «φαντασιώθηκα» γιατί σαν παιδιά σκεφτόμαστε τι θα γίνουμε όταν μεγαλώσουμε σε επίπεδο φαντασίωσης. Εγώ λοιπόν σκεφτόμουν ότι θα γίνω ποδοσφαιριστής, μετά πιλότος, μετά αρχιτέκτονας, ποτέ όμως φωτογράφος. Ο θείος μου ήταν ερασιτέχνης φωτογράφος και φυσιοδίφης, και μαζί απολαμβάναμε πολλούς περιπάτους σε βουνά και παραλίες της Θάσου, όπου φωτογραφίζαμε διάφορα με αναλογικές φωτογραφικές μηχανές. Έτσι, έμπαινε το «μικρόβιο» χωρίς να του δίνω σημασία. Σε ηλικία 19 χρονών έγινε το κύριο χόμπι μου και όταν επέστρεψα από φαντάρος έγινε το επάγγελμά μου. Έχω φωτογραφίσει τα πάντα επαγγελματικά, αλλά η ξενοδοχειακή φωτογράφιση έγινε αυτό που απολαμβάνω περισσότερο και αυτό στο οποίο έχω εξειδικευτεί πλέον.

Πώς προέκυψε η φωτογράφιση των τεσσάρων ξενοδοχειακών project στη Νορβηγία και τη Φινλανδία;
Το ατού της δουλειάς ενός ξενοδοχειακού φωτογράφου είναι ότι έχεις την ευκαιρία να ταξιδεύεις σε πολλά μέρη κάθε χρόνο. Μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια σε αυτή τη δουλειά και με αρκετά ταξίδια εντός Ελλάδας, δημιούργησα συνεργασίες με διάφορα ξενοδοχεία και εταιρείες ξενοδοχειακού marketing στο εξωτερικό ξεκινώντας από την Ελβετία, τη Γερμανία, αργότερα την Ιρλανδία, μέχρι και το πιο πρόσφατο -και προ κορονοϊού- ταξίδι στη Νορβηγία και τη Φινλανδία. Η βιομηχανία του τουρισμού παγκοσμίως έχει τις ίδιες ανάγκες σε επίπεδο marketing και φωτογραφίας αρκεί να μπορείς να προσαρμοστείς σε κάθε προορισμό. Επιπλέον, το διαδίκτυο και η νομαδική εργασία κάνουν πιο εύκολη την επαγγελματική γνωριμία και συνεργασία με ανθρώπους του κλάδου από άλλες χώρες.

Τι προετοιμασία χρειάστηκε για το ταξίδι και την επιτυχημένη φωτογράφιση των ξενοδοχείων; Πότε έγινε η φωτογράφιση;
Το ταξίδι διήρκεσε 19 μέρες και έπρεπε να προσαρμοστούμε στις συνθήκες για να ολοκληρώσουμε επιτυχώς και τα τέσσερα project. Εγώ ταξίδεψα από τη Θεσσαλονίκη προς το Όσλο της Νορβηγίας και ο συνεργάτης μου, hotel marketing expert Mike Ianetta, από τη Νέα Υόρκη προς τον ίδιο προορισμό. Από εκεί ανεβήκαμε στα σύνορα Νορβηγίας-Ρωσίας κοντά στον αρκτικό κύκλο για να ξεκινήσουμε με το Snowhotel Kirkenes. Ξεκινήσαμε να το οργανώνουμε περίπου πέντε μήνες πριν την ημερομηνία της πρώτης πτήσης. Πλην του ότι έπρεπε να οργανώσουμε τις πολλές αλλαγές πτήσεων μέχρι το Όσλο και τις αντίστοιχες επιστροφές, ήταν σημαντικό να οργανωθεί καλά το οδικό ταξίδι, εντός Νορβηγίας και Φινλανδίας.

Μόλις τελειώσαμε με αυτά ξεκίνησε το αγαπημένο μου κομμάτι στην οργάνωση ταξιδιού, που είναι τα ρούχα και ο εξοπλισμός. Εδώ να προσθέσω ότι τα χειμερινά ταξίδια χρειάζονται μεγάλες βαλίτσες, ειδικά αν είναι πολυήμερα. Πρώτα ξεκίνησα με τον ρουχισμό καθώς δεν είχα απολύτως τίποτα ικανό να με κρατήσει ζεστό στους -30. Το κρύο είχε να αντιμετωπίσει και ο εξοπλισμός, καθώς οι ψηφιακές κάμερες αντιμετωπίζουν πρόβλημα στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Χρειάστηκε να αγοράσω ειδικό ρουχισμό για εμένα και ειδική προστασία για την κάμερα και τον εξοπλισμό.

Ένα άλλο μεγάλο κομμάτι της οργάνωσης ήταν να «χωρέσουμε» στο πρόγραμμα τα τέσσερα project, τα οποία μεταξύ τους απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα, χωρίς να υπάρχει το περιθώριο λάθους ή καθυστέρησης από το ένα στο άλλο. Σκεφτήκαμε πολύ καλά και για πολύ καιρό από πού θα ξεκινήσουμε και βάλαμε προτεραιότητες βάσει της τοποθεσίας του κάθε ξενοδοχείου για το πότε θα προγραμματίσουμε το κάθε τι. Το πρώτο πράγμα που κάναμε μόλις φτάναμε ήταν meeting με την αντίστοιχη ομάδα marketing ή τον ιδιοκτήτη κάθε ξενοδοχείου για να τους πούμε το πρόγραμμα των επόμενων τριών-τεσσάρων ημερών και ξεκινούσαμε αμέσως σχεδόν scouting και φωτογράφιση. Φυσικά, πάντα υπάρχει μια μέρα αποσυμφόρησης και αναδιοργάνωσης καθώς ήταν εξουθενωτικό και λόγω καιρικών συνθηκών αλλά και όγκου δουλειάς.

Πόσο περίπλοκο ήταν να φωτογραφίσεις τα συγκεκριμένα ξενοδοχειακά project; Τι δυσκολίες αντιμετώπισες; Υπήρξαν περιορισμοί με το φως;
Πρόκειται για πολύ ιδιαίτερες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις που προσφέρουν ιδιαίτερες εμπειρίες: igloo από γυαλί, ξενοδοχείο από πάγο, έλκηθρα με χάσκι, ψάρεμα στον πάγο και άλλα. Θυμάμαι ότι ψάχναμε στο Google τις ώρες ανατολής και δύσης για την πρώτη μέρα στο πρώτο ξενοδοχείο στο Κίρκενες. Το αποτέλεσμα στο Google έλεγε «Ανατολή σε Κίρκενες, Νορβηγία 10:23 π.μ. Ηλιοβασίλεμα σε Κίρκενες, Νορβηγία 14:06 μ.μ.». Είχαμε ήλιο για λιγότερο από τέσσερις ώρες. Ειλικρινά νομίζαμε ότι κάναμε λάθος. Όμως, έπρεπε να καταλάβω ότι δεν φωτογραφίζω Σαντορίνη με το άπλετο φως από τις 7 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Βάσει αυτού προγραμματίσαμε πολύ αυστηρά και με πολύ καλή προεπιλογή των χώρων που θέλουμε να φωτογραφίσουμε πριν ακόμα επισκεφθούμε τα ξενοδοχεία. Επίσης, άλλο ένα πρόβλημα ήταν το κρύο και οι καιρικές συνθήκες, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η θερμοκρασία ήταν πολύ κάτω από το 0 και συχνά χιόνιζε. Εμείς το συνηθίζαμε αλλά ο εξοπλισμός όχι. Έπρεπε να ζεσταίνω τις μπαταρίες του drone πριν το χρειαστώ γιατί δεν έπαιρνε μπρος αλλιώς.

Με ποιον τρόπο προσπάθησες να αποτυπώσεις την ατμόσφαιρα του κάθε ξενοδοχείου;
Καταρχάς, μελέτησα πολύ τις ιστοσελίδες τους πριν φτάσω, για να ξέρω όσο το δυνατόν περισσότερα και να γλιτώσω χρόνο. Στη συνέχεια, κάτι που κάνω πάντα, από το μικρότερο στο μεγαλύτερο project είναι να ακούω τους υπεύθυνους, είτε είναι ιδιοκτήτες, είτε είναι ομάδα marketing του ξενοδοχείου. Το θεωρώ πολύ σημαντικό, καθώς το ξέρουν καλά και πάντα έχουν κάτι να πουν, μια μικρή ιστορία ή λεπτομέρεια, που αν την μεταφράσεις σωστά μπορεί να σε βοηθήσει. Στη συνέχεια, έρχεται το scouting, που είναι πολύ σημαντικό για έναν φωτογράφο. Και στα συγκεκριμένα project το απόλαυσα σαν παιδάκι, καθώς ήταν όλα πρωτόγνωρα για μένα.

Το πρώτο, Snowhotel Kirkenes, που βρίσκεται σχεδόν στον αρκτικό κύκλο, στα σύνορα Νορβηγίας-Ρωσίας, αποτελείται από δύο εγκαταστάσεις. Τις ξύλινες καμπίνες που είναι πολύ cozy και ζεστές και το ice hotel που είναι φτιαγμένο 100% από πάγο. Εκμεταλλεύτηκα διαφορετικά το φως εδώ για να δείξω αυτό που νιώθεις στο καθένα, ζεστά χρώματα στο πρώτο και ψυχρά στο δεύτερο.

Το Lake Inari Mobile Cabins στη Φινλανδία, είναι το πιο ιδιαίτερο project με διαφορά, καθώς το «δωμάτιό» σου είναι μια μεταφερόμενη καμπίνα, χειροποίητη από τον ιδιοκτήτη, η οποία μεταφέρεται με snowmobile πάνω σε μία παγωμένη λίμνη. Εκεί μου βγήκε σχεδόν αυθόρμητα να δείξω αυτήν την απομόνωση που βιώνεις όντας πάνω σε μια παγωμένη λίμνη. Η φράση «στη μέση του πουθενά» απέκτησε υπόσταση.

Το Arctic Fox Igloos στη Φινλανδία είναι από τα πιο γνωστά "igloo" φτιαγμένα από γυαλί, πολύ ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά. Πρώτη φορά που φωτογράφισα και κοιμήθηκα σε κάτι που είναι «ανοιχτό» στην εξωτερική θέα σχεδόν προς κάθε κατεύθυνση και προς τον ουρανό. Σε όλα τα project βοήθησε πολύ το drone και ειδικά σε αυτό, καθώς αντιλαμβάνεσαι την κατασκευή σε συνδυασμό με την τοποθεσία και την κλίμακα γενικά.

Τέλος, το Kakslauttanen Arctic Resort στη Φινλανδία είναι ένα τεράστιο resort με ξύλινες καμπίνες και γυάλινα igloo, καθώς και γκαλερί τέχνης, εστιατόρια και άλλα. Είναι τόσο μεγάλο που αποτελείται από δύο χωριά όπως οι ίδιοι τα ονομάζουν, το ανατολικό και το δυτικό (east village-west village). Εδώ είδα την παραδοσιακή ξύλινη αρχιτεκτονική με τεχνική corner timbering και ήταν από τα ωραιότερα interior που έχω φωτογραφίσει.

Ποιο από τα τέσσερα ξενοδοχειακά project σε εντυπωσίασε περισσότερο και γιατί;
Σαν εμπειρία το Lake Inari Mobile Cabins διαφέρει και είναι εξαιρετικά μοναδικό. Φωτογραφικά το κάλυψα πιο εύκολα ίσως από τα υπόλοιπα αλλά βιωματικά ήταν πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Το να κοιμάσαι και να «νιώθεις» την παγωμένη λίμνη από κάτω, αν και απολύτως ασφαλές, σου δημιουργεί κάτι διαφορετικό μέσα σου. Επίσης, είχαμε απόσταση κοντά στα δύο χιλιόμετρα από την βάση του καταλύματος καθώς σε μεταφέρει ο Έσκο, ο ιδιοκτήτης, με ένα snowmobile και σε αφήνει στον πάγο. Άρα, βιώνεις την απομόνωση. Είναι περιπέτεια.

Πού είδες τον ομορφότερο ουρανό;
Τα aurora lights είναι εμπειρία ζωής να τα δει κανείς. Είναι κάπως εξωγήινο όταν τα βλέπεις πρώτη φορά. Δεν ήμασταν πολύ τυχεροί, γιατί τα είδαμε λίγο μέσα σε 19 μέρες εκεί. Όμως τη μία βραδιά που ήταν πιο έντονα την ευχαριστηθήκαμε πολύ. Ήταν απρόοπτο, δεν το περιμέναμε να βγουν και τρέχαμε με το αμάξι και τον εξοπλισμό να βρούμε ωραίο σημείο, να τα δούμε και να τα φωτογραφίσουμε. Μπορεί να εμφανιστούν και να χαθούν πολύ γρήγορα. Επίσης, είναι κάτι που αλλάζει συνεχώς, σαν «γλώσσες» στον ουρανό. Τη συγκεκριμένη βραδιά φτάσαμε σε ένα ανοιχτό σημείο μέσα από χιονισμένο αγροτικό δρόμο και σβήσαμε το αμάξι. Στήσαμε γρήγορα τις κάμερες και απολαύσαμε το φαινόμενο. Σε κάποια στιγμή στο απόλυτο σκοτάδι και εμείς αποχαυνωμένοι από το σέλας, ακούμε ένα σύρσιμο στο δάσος. Έναν ήχο περίεργο και όντας σίγουροι ότι είναι κάποιο ζώο, τρέξαμε γρήγορα στο αμάξι αφήνοντας εξοπλισμό στο χιόνι. Τελικά μετά από λίγο, μια κυρία 60+ βγαίνει από το δάσος και περνάει από δίπλα κάνοντας σκι. Φινλανδοί... μάλλον είναι φυσιολογικό.

Τι έμαθες για την κουλτούρα των Φινλανδών και των Νορβηγών;
Αρχικά στα μάτια μου μοιάζουν, ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους τουλάχιστον, αλλά και το τοπίο είναι πολύ όμοιο -αν εξαιρέσεις τη μεριά της Νορβηγίας προς το Νορβηγικό ωκεανό- ειδικά την εποχή που πήγα που ήταν όλα καλυμμένα από χιόνι. Και οι δύο λαοί φαίνονται πολύ εργατικοί και προσηλωμένοι στην καθημερινότητα τους και μάλιστα εντύπωση μου έκανε πως τα βράδια ήταν πάρα πολύ ήσυχα στους δρόμους αλλά και στα μαγαζιά υπήρχε ελάχιστος κόσμος σε αντίθεση με την Ελλάδα. Το πιο αξιοσημείωτο είναι η σάουνα για τους Φινλανδούς. Αν δεν το δεις, δεν το πιστεύεις. Υπάρχει μια (ή και περισσότερες) σε κάθε σπίτι, συνήθως απέξω σαν ένα ξεχωριστό σπιτάκι. Οι Φινλανδοί λατρεύουν τη σάουνα. Εντύπωση μου έκανε και η κουζίνα τους. Τα εστιατόρια τους είχαν να προσφέρουν λίγα πιάτα και αυτά ήταν κατά 90% από τάρανδο ή σολομό σε διάφορες μορφές, όπως σούπα, ψητά, ωμά τύπου σούσι κ.ά. Έχουν επίσης εξαιρετική σχέση με την φύση, την προσέχουν και αν και είναι και υλοτόμοι και κυνηγοί, δείχνουν μεγάλο σεβασμό στα δάση τους και στη θάλασσα, όταν μιλάνε για αυτά. Είναι δύο λαοί πλήρως εναρμονισμένοι και εξοικειωμένοι με τον τόπο στον οποίο ζουν.

Τι διαφορά είχε η φωτογράφιση αυτών των project από κάτι αντίστοιχο που έχεις κάνει στην Ελλάδα;
Η φωτογραφία είναι το φως και η διαχείρισή αυτού. Οι φωτογράφοι που ζουν στις βόρειες χώρες της Ευρώπης είμαι σίγουρος ότι ζηλεύουν το φως που έχει η Ελλάδα σε ποσότητα, ποιότητα και διάρκεια. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη διαφορά, καθώς το κρύο το περιμένεις, το ξέρεις και προετοιμάζεσαι. Όμως, εκεί το φως είναι διαφορετικό και κρατάει λίγες ώρες το χειμώνα. Έπρεπε να προσαρμοστώ και να γίνω πιο γρήγορος και αποτελεσματικός. Το βασικό σε τέτοιους προορισμούς είναι οι καιρικές συνθήκες και το κρύο που επηρεάζει τον φωτογράφο, τον εξοπλισμό αλλά ίσως και το αποτέλεσμα. Σε αντίθεση με πολλούς φωτογράφους επιλεγώ να φωτογραφίζω τα χειμερινά ξενοδοχεία κοντά στην high season τους και αυτό γιατί θέλω να αναδεικνύω την εμπειρία που αναζητά ο πιθανός επισκέπτης και όχι να γίνεται μια καταγραφή των χώρων σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές που προσδοκά να βιώσει. Η ουσία πάντα για μία επιτυχημένη φωτογράφιση είναι η αποτύπωση της ξεχωριστής κάθε φορά φιλοσοφίας του ξενοδοχείου και της τοποθεσίας.

Τι δεν θα ξεχάσεις ποτέ από αυτό το ταξίδι;
Όλο. Ήταν μοναδική εμπειρία στο σύνολό της. Ακόμα και οι πέντε ώρες συνεχομένης οδήγησης ήταν ιδιαίτερες, σε ένα πλήρως χιονισμένο τοπίο με δάσος να απλώνεται για εκατοντάδες χιλιόμετρα. Το γεγονός ότι είναι τόσο μεγάλες χώρες αλλά τόσο αραιοκατοικημένες δίνει χώρο στη φύση και αυτό το βιώνεις παντού. Αλλά η πιο αξέχαστη εμπειρία ήταν μία βραδιά στην οποία είχαμε προγραμματισμένη νυχτερινή βόλτα στο δάσος με snowmobile. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο Arctic Fox Igloos και οδηγούσαμε για μια ώρα μέσα σε πολύ ψηλό δάσος βλέποντας μόνο το φως του snowmobil. Σε συνδυασμό με τον ήχο της μηχανής άρχισε να γίνεται κουραστικό, αλλά στο τέλος φτάσαμε σε ένα καταπληκτικό μέρος με ξέφωτο, περίπου 50-60 τετραγωνικά. Παραδίπλα, περνούσε ένα μικρό ποταμάκι και υπήρχε μία μικρή ξύλινη καλύβα με εφόδια για να ανάψουμε φωτιά, δύο μικρά ξύλινα παγκάκια και επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ανάψαμε φωτιά, ψήσαμε λουκάνικα τάρανδου και ήπιαμε ζεστό λικέρ από μούρα (τα οποία φυτρώνουν κάτω από το χιόνι). Όταν πλέον συνηθίσαμε το σκοτάδι γύρω και είπαμε ιστορίες για την ζωή με τον «βίκινγκ» οδηγό μας, το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος από τα ξύλα που καιγόντουσαν. Κοίταξα ψηλά και είδα τον πιο καθαρό ουρανό που έχω δει ποτέ, απίστευτη ξαστεριά, σε κάδρο από τα πανύψηλα δέντρα. Ίσως, όλα αυτά ήταν που έκαναν την εμπειρία εκείνης της βραδιάς αξέχαστη.

Τι σχέδια έχεις για το μέλλον;
Nα φωτογραφίσω ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο και να γνωρίσω την φιλοξενία διαφορετικών λαών. Απολαμβάνω πολύ τον θεσμό του τουρισμού και θεωρώ ότι εμπεριέχει τα συστατικά που χρειαζόμαστε σαν ανθρωπότητα. Συναλλαγή, γνωριμία, φιλοξενία.

Δες περισσότερα στο website του Γιώργου Zondi εδώ.

Περισσότερες φωτογραφίες από το ταξίδι του παρακάτω:

Ακολούθησε τη Ναυσικά Μαυρομούστακου στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Τι Έκανε η Πολιτεία Ώστε οι Νέοι να Καταγγέλλουν Περιστατικά Σεξουαλικής Κακοποίησης;

Περισσότερα από το VICE

Τι Έκανε η Πολιτεία Ώστε οι Νέοι να Καταγγέλλουν Περιστατικά Σεξουαλικής Κακοποίησης;

«Σπάμε τη Σιωπή μας» - Πρώην Φοιτήτριες Καταγγέλλουν τη Σεξουαλική Παρενόχληση από Καθηγητές του ΑΠΘ

Unplugged: Άκουσε το Podcast του VICE Greece

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.